เขาคว้ามือเล็ก ๆ นั้นไว้
เขาบีบมือเธอเบา ๆ แล้วยิ้ม “ผมพูดไปก่อนหน้านี้แล้วว่าคุณต้องทำความคุ้นชินกับผม เมียนเมียน ผมเป็นสามีคุณนะ การแสดงความสนิทสนมมันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ ผมชอบคุณไง ผมถึงปฏิบัติกับคุณแบบนี้”
เธอส่งกลิ่นหอมจากเรือนร่างของหญิงสาวที่อ่อนเยาว์ ดวงตาของเหมาเยซือเป็นประกาย จากนั้นเขาก็ลดร่างกายลง และประทับริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง
ดวงตาของเธอเบิกกว้าง พร้อมกับอ้าปากค้าง
เฉียวเมียนเมียนถูกจับไว้ในขณะนั้น
ในการแสดงออกที่ใกล้ชิดเช่นนี้
กลิ่นจากเรือนร่างของพวกเขาทั้งสองปะปนกันคลุ้ง
ระหว่างลมหายใจสิ่งที่เธอสัมผัสได้และได้กลิ่นคือการถูกครอบงำด้วยเสน่ห์ของเขา
บนเบาะที่นั่งคนขับ
ลุงหลี่มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นผ่านกระจกมองหลัง ก็อดอายด้วยความลำบากใจไม่ได้
ใครจะรู้ว่านายท่านของเขาก็มีความหลงใหลเช่นกัน
ใครที่บอกว่านายท่านเย็นชาและห่าวไกล หรือไม่สนใจผู้หญิงนั้น พวกเขาคิดผิด!
เขาแสดงความสนใจในเพศตรงข้ามออกมาอย่างชัดเจน
ไอยะ นี่สิน่าตื่นตันเสียจริง เขากังวลมาตลอดว่ามีบางผิดปกติต่อนายน้อยของเขา แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ปล่อยวางความกังวลนั้นไปได้ เมื่อเห็นว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาดีเพียงใด อาจจะได้เห็นคุณหนูน้อยในอีกไม่ช้าก็เป็นได้
“ตอนนี้คุณสามารถพักที่หอพักมหาวิทยาลัยได้ และต้องกลับบ้านในทุกวันหยุดนะ หืม?” ขณะที่เฉียวเมียนเมียนกำลังจะพ้นจากการขาดออกซิเจน ในที่สุดเหมาเยซือก็ผละออกมาช้า ๆ
“หืม” คำพูดสุดท้ายของชายคนนี้ฟังดูอ่อนโยนและเย้ายวน
เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นมองเขาดวงตาของเธอดูเหมือนล่องลอยไปไกล
เหมาเยซือโอบใบหน้าของเธอไว้ในมือแล้วจูบลงที่หน้าผากของเธอ
“เมียนเมียนอย่าปฏิเสธผมเลย ตามนี้เถอะ”
เฉียวเมียนเมียนดูเหมือนจะถูกดึงดูดด้วยดวงตาสีเข้มของเขาและแทบไม่สามารถพูดตอบอะไรได้
“ตะ แต่…ฉันไม่ได้เอาเสื้อผามาเปลี่ยน”
เหมาเยซือหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับจิ้มหน้าผากเธออีกครั้ง “ผมให้คนเตรียมของใช้ที่จำเป็นของคุณให้แล้ว”
