รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 53

หลังจากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดหมายเลขปลายทาง

เพียงครู่ เฉียวเมียนเมียนได้ยินเขาคุยกับใครบางคนที่อยู่ปลายสายด้วยน้ำเสียงสั่งการ

“แผนกการแสดงศิลปะของยุนเฉิงฟิล์มอะคาเดมี มีคลาสการแสดงเวลา 10 โมงครับ คุณต้องให้แจ้งเปลี่ยนเวลานะครับ”

“อืม เปลี่ยนเป็นตอนบ่ายล่ะกัน”

“เวลาเรียนเปลี่ยนเป็นช่วงบ่ายแว ตอนนี้คุณก็ทานข้าวเช้ากับผมอย่างสบายได้แล้วรึยัง”

เฉียวเมียนเมียนนิ่งงัน “???”

เขาสามารถทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

เขาสามารถเปลี่ยนตารางเวลาเพียงแค่คุยโทรศัพท์นี่นะ

ดูเหมือนว่าเธอจะแต่งงานกับสามีที่มีอำนาจมากเข้าแล้วสิ

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเหมาเยซือเป็นบุคคลที่น่าทึ่งเพียงใด เธอรู้สึกว่าเขาสามารถหาเงินมาได้เสมออย่างง่าย ๆ

เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้ว เธอก็เพิ่งเข้าใจได้ว่าสามีของเธอไม่ได้เก่งแค่เรื่องหาเงิน

ตระกูลเหมาไม่เพียงแต่ร่ำรวย แต่ยังมีความโดดเด่นในด้านอื่น ๆ อีกด้วย

เธอเคยได้ยินมาว่าผู้สมัครชิงตำแหนงประธานาธิบดีคนต่อไปคือ เหมาซือซิว ผู้นำตระกูลเหมา

ถ้าเธอจำไม่ผิดเขายังมีห้องสมุดหลายที่และอาคารเรียนหายแห่งในโรงเรียนที่สร้างโดยบริษัทเหมา

ในตอนนี้เฉียวเมียนเมียนดูเหมือนจะตระหนักว่าเธอได้แต่งงานกับครอบครัวที่ไม่ธรรมดา

ทันทีทันใด เธอตระหนักถึงสภาพของผู้ชายที่เธอแต่งงานด้วยนั้นดีเพียงใด

เขามีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นยังมีรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาอีกด้วย เขาก้าวขึ้นสู่สูงสุดของวงการธุรกิจตั้งแต่อายุยังน้อย และกลายเป็นประวัติศาสตร์ที่ผู้คนมากมายเคารพยกย่อง

ผู้ชายคนนี้อยู่บนโลกที่แตกต่างกับเธอโดยสิ้นเชิง

หากเป็นสถานการณ์ปกติ ระหว่างเธอและเขาคงไม่มีโอกาสแม้แต่จะรู้จักกัน

แต่ตอนนี้…

เขากลายมาเป็นสามีของเธอจริง ๆ

เธอรู้สึกเหมือนไม่น่าเชื่อ

ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาพิเศษของเขา ที่มีแต่เธอที่สามารถเข้าใกล้เขาได้ เขาคงไม่มีทางคิดอะไรกับเธอเป็นแน่

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นแล้ว เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าในการแต่งงานกับเขาครั้งนี้ เธอได้มีแต่ได้กับได้จริง ๆ

“มานี่สิ”

เมื่อเห็นว่าเธอยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เหมาเยซือก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจ

“คุณทำอะไรอยู่ตรงนั้น”

“อะ”

เฉียวเมียนเมียนผลักเก้าอี้ข้าง ๆ ตัวออก ก่อนที่เธอจะนั่งลง เหมาเยซือขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง

นิ้วเรียวของชายหนุ่มเคาะลงบนโต๊ะข้าง ๆ ตน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ผู้ฟังไม่สามารถปฏิเสธได้

“นั่งข้าง ๆ ผมสิ”

เฉียวเมียนเมียนเหลือบมองไปที่ตำแหน่งข้าง ๆ เขา ลังเลอยู่เพียงครู่ จากนั้นก็นั่งข้าง ๆ เขา

ก่อนที่เธอจะนั่ง เหมาเยซือเหยียดแขนออกกอดเธอ และพาเธอเข้าสู่อ้อมแขนของตน

เฉียวเมียนเมียนนั่งอยู่บนตักของเขาและอยู่ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของเขา

เขาโอบรอบเอวของเธอ พร้อมกับสะกิดเบา ๆ ที่เนื้อนุ่มรอบเอวของเธอ

หญิงสาวในอ้อมกอดของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวาน

เขาสูดดมที่ผมของเธอพร้อมกับหายใจเข้าลึก สีหน้าของเขาดูมึนเมาเล็กน้อย

“ปกติแล้ว คุณใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร ทำไมถึงหอมจัง”

ทำไมการสูดเอากลิ่นหอมของเธอเข้าไปถึงดีแบบนี้

ทันทีที่เธอเข้าใกล้ เขารู้สึกถึงความสบายใจอย่างที่ไม่อาจจะเข้าใจได้

ดูเหมือนทุกเซลล์ในร่างกายของเขาจะผ่อนคลายลง

หลังจากที่ครุ่นคิดทั้งคืน เขามั่นใจแล้วว่าเธอคือคนในพรหมลิขิต

เมื่อคืนเขานอนหลับสนิทมาก เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว เขานอนหลับถึงรุ่งสาง

เขาไม่เพียงแค่นอนหลับเป็นเวลายาวถึง 7ชั่วโมงโดยไม่ตื่นกลางดึก เขายังไม่ฝันร้ายอีกด้วย

สิ่งเหล่านี้ช่างหายากสำหรับเขา แม้มันจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนทั่ว ๆ ไปก็ตาม

การปรากฎตัวของเธอ เหมือนเป็นการจุดตะเกียงในโลกอันมืดมิดของเขา

ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ได้เห็นแสงสว่าง

เธอไม่รู้ว่าเธอนั้นสำคัญกับเขามากแค่ไหน