รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 56

บนเบาะที่นั่งหลังคนขับ

ชายหนุ่มรูปงามมองดูเธอเดินจากไปช้า ๆ และยิ้มเยาะเล็กน้อย

“นายท่านครับ ไปที่บริษัทเลยไหมครับ”

“อืม ออกรถเลย”

***

ทันทีที่เฉียวเมียนเมียน เดินเข้าไปในอาคารหอพัก เธอได้รับโทรศัพท์จากเจียง หลัวลี่ เพื่อนของเธอ

“เมียนเมียน ทำไมเธอยังไม่มาที่วิทยาลัยอีก รีบมาเร็ว”

“ฉันอยู่ชั้นล่างของหอพักแล้ว มีอะไรเหรอ?”

“เซิน เยวเยว บอกว่าเขานอนชั้นบนของเตียงสองชั้นไม่ได้ เขาจะเปลี่ยนเตียงกับเธอ เขาขว้างข้าวของของเธอมากองที่พื้นเต็มไปหมดเลย”

อะไรกัน!?

ทันทีที่เฉียวเมียนเมียนได้ยินเรื่องนี้ เธอรู้สึกโกรธ

เธอวางสายโทรศัพท์ แล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง

แม้ห้องนอนจะอยู่ชั้นสาม แต่เธอก็วิ่งตลอดทาง เธอผลักเปิดประตูห้องเดิน

ไม่ใช่แค่ผ้าห่มของเธอ

ข้าวของมากมายที่อยู่บนเตียงของเธอถูกโยนลงมากองอยู่ที่พื้น

“นี่เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ! ใครอนุญาตให้เธอโยนข้าวของของเมียนเมียนแบบนี้หะ?”

เจียง หลัวลี่พยายามที่จะหยุดเขา แต่ก็ไร้ประโยชน์ เซิน เยวเยว ผลักเธอออกไปอย่งไม่อดทนและพูดอย่างโกรธเคือง

“หลีก แล้วเธอจะทำอะไร ถ้าฉันจะโยนข้าวของของเฉียวเมียนเมียน?  จะทำยังดีล่ะ เธอไม่ได้เป็นคนโปรดอะไรแล้วนี่ ตอนนี้เธอเลิกกับประธานซูไปแล้ว ดูสิว่าจะมีอะไรให้พึ่งพิงอีกต่อไป”

ขณะที่เธอพูด เธอก็โยนข้าวของอื่น ๆ ของเฉียวเมียนเมียนลงบนพื้น เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า เฉียวเมียนเมียนโกระมากจนกำหมัดแน่น

ในเวลานั้นมีคนสังเกตเห็นเธอเข้า จึงพยายามดึงแขนเสื้อของเซินเยวเยว

“นี่เซินเยวเยว เฉียวเมียนเมียนกลับมาแล้ว”

เซินเยวเยวไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด เธอหันกลับไปมองเฉียวเมียนเมียนช้า ๆ

เมื่อเธอเห็นเฉียวเมียนเมียน รอยยิ้มดูถูกปรากฎขึ้นที่มุมริมฝีปากของเธอ

“เฉียวเมียนเมียน เธอกลับมาก็ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกเธอตรงนี้เลยนะ ว่าฉันต้องการเตียงของเธอ ดังนั้นเธอก็ย้ายไปนอนเตียงชั้นบนซะ”

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เสื้อผ้า ผ้าห่ม และหนังสือต่าง ๆ ที่ถูกโยนไปทั่วห้อง

เธอเงยหน้าขึ้น ใบหน้านิ่งน้ำเสียงของเธอเย็นชาราวกับน้ำแข็งที่เยือกแข็ง “เธอเป็นคนโยนของทั้งหมดนี้ของฉันลงมาที่พื้นเหรอ?”

“ใช่น่ะสิ” เซินเยวเยว กอดอก ยกคางขึ้นมองลงไปที่เธอ เธอพูดอย่างหยิ่งผยองว่า

“ใครบอกให้เธอกลับมาช้าล่ะ? นี่ฉันอุตส่าห์ช่วยเธอย้ายของลงเลยนะเนี้ย”

“ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว เธอก็ย้ายส่วนที่เหลือเองล่ะกัน”

ทันทีที่เธอพูดจบ ใบหน้าของเธอก็ถูกตบทันที

ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็หันไปด้านข้าง

“อา!”

หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เซินเยวเยว ร้องเสียงหลง เมื่อเห็นว่าเฉียวเมียนเมียนตบเซินเยวเยว เธอชี้ไปที่เฉียวเมียนเมียนแล้วตะโกนขึ้น

“เฉียวเมียนเมียน เธอเป็นใคร ถึงไปตบหน้าเขา!”

เซินเยวเยวตกตะลึงกับการถูกตบในครั้งนี้

เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการคืนสติของตนเอง

“เฉียวเมียนเมียน แกกล้าตบฉันได้ยังไง!” เซินเยวเยวยกมือขึ้นจับแก้มด้วยความใม่น่าเชื่อ

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เธออย่างเย็นชา

“เธอสมควรถูกตบแล้ว ถ้าเธอกล้าแตะต้องของที่อยู่บนเตียงของฉันอีก ฉันก็จะตบเธออีกครั้ง!”

พวกเขาทั้งคู่เป็นอริกันมาโดนตลอด

ทั้งสองเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันครั้งหนึ่ง แต่เมื่อแฟนของเซินเยวเยว มาตามจีบเฉียวเมียนเมียน อย่างเปิดเผย จากเพื่อนที่ดีจึงกลายเป็นศัตรูกับเธอตั้งแต่นั้นมา ในอดีตเซินเยวเยวไม่กล้ายุ่งกับเฉียวเมียนเมียนไม่ว่าเธอจะเกลียดและไม่พอใจเฉียวเมียนเมียนสักเพียงใด

แต่ตอนนี้พอเธอรู้ว่าเฉียวเมียนเมียนเลิกรากับซูเจ๋อแล้ว เขาจึงกล้ายุ่งกับเธอ

เธอรู้สึกว่า เฉียวเมียนเมียนไม่มีใครหนุนหลังอีกต่อไป ดังนั้นจึงตัดสินใจแก้แค้นเรื่องเก่าในอดีต เซินเยวเยวปดปิดใบหน้าของเธอ การแสดงออกของเธอออกจะน่ากลัว เธอกัดฟันและพูดว่า

“ฉันเคยยอมมาโดยตลอด ก็เพราะเธอคบกับประธานซูหรอกนะ แต่ตอนนี้เธอกับเขาเลิกกันแล้ว ฉันจำเป็นต้องยอมเธออยู่ไหม”