“อะ ค่ะ ใช่ค่ะ”
เจียงหลัวลี่ตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเหมาเยซือกำลังคุยกับเธอ
เหมาเยซือยิ้มและพูดเบา ๆ ว่า
“เมียนเมียนได้รับบาดเจ็บ ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูสักหน่อย เธออาจจะกลับมาที่วิทยาลัยในช่วงบ่าย แต่ถ้าเธอมาสาย คุณช่วยลาให้เธอด้วย”
“ค่ะ ได้ค่ะ”
เจียงหลัวลี่จ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเหมาเยซืออย่างไม่น่าเชื่อ และพูดติดอ่างด้วยความประหม่า
เธอเปลี่ยนไปไม่ใช่เธอคนเดิมอย่างสิ้นเชิง และเป็นเพราะผู้ชายตรงหน้า ทำให้เธอถึงกับหน้าแดง
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉียวเมียนเมียนก็ถอนหายใจ รู้สึกประหลาดใจกับเสน่ห์อันร้ายกาจของเหมาเยซือ
เธอไม่เคยเห็นเจียงหลัวลี่หน้าแดงตอนคุยกับผู้ชายคนไหนมากกอ่น
เหมาเยซือยิ้มอีกครั้ง “ขอโทษด้วยที่สร้างปัญหาให้”
เจียงหลัวลี่หน้าแดงหนักยิ่งขึ้น และปรากฎรอยยิ้มที่ชวนให้หลงใหล
“ไม่ ไม่มีปัญหาค่ะ ยินดี ยินดีช่วยค่ะ”
เหมาเยซือมองไปที่เด็กผู้หญิงอีกสองคนในห้องนอนเดียวกัน เมียนเมียนและพูดว่า
“วันนี้เป็นสถานการณ์พิเศษ ผมจะเชิญพวกคุณทานข้าวเย็นในวันอื่นล่ะกัน”
หลังจากพูดสิ่งนี้ เขาหันหลังจากไปในขณะที่อุ้มเฉียวเมียนเมียนไปด้วย
เพียงไม่กี่นาที หลังจากที่เหมาเยซือจากไปตำรวจกลุ่มหนึ่งก็ได้เข้ามา
จากนั้นพวกเขาบุกจับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตูเจ๋อ และคนที่เขาพามาก็ถูกจับโดยเจ้าหน้าที่ทั้งหมด เซินเยวเยวและจ้าวหวันถิงก็พากันน้ำตาไหล
ทันใดนั้นสถานที่ก็เงียบสงบลง
ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ใครที่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เขาดูมีพลังอำนาจมาก”
เซินเยวเยวคิดว่าหลังจากเฉียวเมียนเมียนเลิกกับซูเจ๋อ เธอจะไม่มีใครให้พึงพา คราวนี้เธอคราวการณ์ผิดไปเสียแล้ว
“ฉันต้องก้มหัวให้เฉียวเมียนเมียนในแง่ของความสามารถการค้นหาผู้ชายจริง ๆ ผู้ชายที่เธอพบนั้นน่าประทับใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอสมควรได้รับความชื่นชมจากฉัน”
***
เฉียวเมียนเมียนพยายามดิ้นรนหลายครั้งในขณะที่เหมาเยซืออุ้มเธอลงไปชั้นล่าง แต่เขาก็ไม่ยอมวางเธอลง
เขาเดินอุ้มเธอออกจากวิทยาลัยอย่างใจเย็น
พวกเขาถูกสายตาอยากรู้อยากเห็นจ้องมองตลอดทาง
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกอายมากจนกดศีรษะลงในอ้อมแขนของเขา เพื่อปกปิดใบหน้าของตนเอง
เสื้อเชิ้ตสีดำของชายคนนี้มีกลิ่นหอม และกลิ่นหอมของเขาที่โอบล้อมเธอมันเต็มไปด้วยกลิ่นฮอร์โมนที่เย้ายวนใจ
หูของเธออยู่ตรงกับหัวใจของเธอ เธอสามารถได้ยินเสียงหัวใจของเขาที่กำลังเต้นอย่างชัดเจน
มันเต้นราวกับกระแทกหน้าอกของเธอ ทำให้หัวใจของเธอเร่งการเต้นขึ้น โดยไม่สามารถหยุดได้
พวกเขามาถึงที่จอดรถ
ลุงหลี่ทักทายพวกเขาด้วยความเคารพ
“นายน้อย นายหญิง”
จากนั้นเขาก็ก้มลงเปิดประตูเบาะหลัง
เหมาเยซืออุ้มเธอเข้ามา
เมื่อเขานั่งลงและประตูปิดลง เขาก็อุ้มเฉียวเมียนเมียนวัในอ้อมกอด และโอบร่างของเธอไว้
“เหมาเยซือ…” เฉียวเมียนเมียนต้องการให้เขาปล่อยเธอ
ทันทีที่เธอเปิดปากจะพูด ริมฝีปากของเขาก็ประกบลงบนริมฝีปากของเธออย่างเร้าร้อนโดยไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า
เขาจูบเธออย่างเอาแต่ใจ ร่างของเธออ่อนลงในอ้อมแขนของเขา
ลุงหลี่ขึ้นรถ
เมื่อเห็นฉากผ่านกระจกมองหลัง ใบหน้าแก่ ๆ ของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแดงด้วยความเขิน เขาเปิดตาลงอย่างรวดเร็ว
ลุงหลี่สตาร์ทรถและคิดว่าอีกไม่นาน ตระกูลเหมาคงจะมีคุณหนูตัวน้อย ๆ เป็นแน่
