ใช่แล้วล่ะ ดี ดีมาก
ที่เบาะหลังคนขับ
เฉียวเมียนเมียนแทบจะเป็นลมจากการจูบที่ลึกล้ำและร้อนแรงผิดปกติของผู้ชายคนนี้
ใบหน้าเล็ก ๆ ที่เล็กและสดใสของเธอบวมแดง มือขาวที่อ่อนโยนของเธอทุบเบา ๆ ที่หน้าอกเขา
“เหมา เหมาเยซือ ปล่อยฉันค่ะ”
จูบของผู้ชายคนนี้ครอบงำและรุนแรงเกินไป เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นลม
เหมาเยซือลืมตาขึ้น
ดวงตาสีเข้มและรุนแรงของเขาหันไปหาหญิงสาวในอ้อมแขนของเขา ซึ่งใบหน้าของเธอแดงก่ำจากการจูบของเขา เมื่อเห็นว่าเธอแทบจะหายใจไม่ออก เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยุติการจูบอย่างไม่เต็มใจ
ลมหายใจของเขาไม่เป็นระเบียบในขณะที่เขาจับแก้มร้อน ๆ ของเธอ หลังจากอ้าปากค้างบนหน้าฝากของเธอครู่หนึ่ง ลมหายใจของเขาก็ค่อย ๆ สงบลง
“ที่รัก บอกผมที ว่าพระเจ้าทรงจัดเตรียมคุณให้ผมเป็นพิเศษใช่หรือเปล่า”
เหมาเยซือยกคางขึ้นและจ้องมองเธอลึก
“ไม่อย่างนั้นแล้ว ทำไมผมถึงไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านคุณเลย ทำไมผมถึงรู้สึกผ่อนคลายกับคุณอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน”
“ทำไม…” เข้าเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าที่บอบบางของเธอ จากนั้นก็พึมพำรางกับว่าเขากำลังพูดกับตัวเอง
“คุณบังเอิญมีหน้าตาแบบที่ผมชอบเหรอ มันถูกกำหนดให้คุณกลายเป็นผู้หญิงของผมหรือเปล่า”
มันถูกลิขิตตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาพบกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ติ่งหูสีขาวและอ่อนโยนของเฉียวเมียนเมียน ถูกย้อมด้วยสีแดงซีด
ผู้ชายคนี้
เขาไม่ได้ซ่อนความรู้สึกที่มีต่อเธอเลย
เขาบอกความในใจของตนเองต่อเธอทุกอย่าง
ในประเด็นนี้เขาแตกต่างกับซูเจ๋ออย่างสิ้นเชิง
ต่อหน้าเธอ ซูเจ๋อเป็นคนอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่เคยพูดเรื่องแบบนี้ ที่จะทำให้เธอเขิน นับประสาอะไรกับการกอดเธอ หรือจูบเธอแบบไม่ทันตั้งตัว
อย่งไรก็ตามดูเหมือนเธอจะไม่รังเกียจเขาเลยที่ปฏิบัติกับเธอเช่นนี้
เมื่อเขากอดและจูบเธอ เธอก็ไม่รู้สึกรังเกียจหรือกดดัน เธอรู้สึกกังวลและเขินอายมาก หัวใจเต้นรัวขึ้น
“เหมาเยซือ คุณช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ”
เฉียวเมียนเมียนย่อตัวลงในอ้อมแขนของเขา ในขณะที่หน้าแดง เสียงของเธอเบาเบาและอ่อนแอ เหมือนเด็กผู้หญิงที่น่าสงสาร
สิ่งนี้ทำให้เหมาเยซือปรารถนาที่จะกลั่นแกล้งเธอมากขึ้น
ชายคนนั้นจูบที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง คราวนี้มันเป็นเพียงการจิกเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะถอยห่างออกไป
เขาหัวเราะเบา ๆ และเซ็กซี่
“ขอโทษที”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไป
มองขึ้นไปในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอกและแม้กระทั่งความไม่พอใจเล็กน้อย ทำให้เธอดูน่าสงสารและเหมือนเด็ก
“ที่รัก”
ดวงตาของเหมาเยซือลึกขึ้นขณะที่บับคางของเธอและถอนหายใจ
ดวงตาของเขาเจือไปด้วยความปรารถนาที่เก็บกด
“อย่างมองผมแบบนี้ ไม่งั้นผมจะต้องแกล้งคุณอีกครั้ง”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไป
