รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 76

“นายกำลังบอกว่าอาการบาดเจ็บของสาวน้อยคนนี้คือรอยขีดข่วนงั้นเหรอ?”

เหมาเยซือไม่แสดงท่าทางอะไร และพูดอย่างเย็นชา

“มีปัญหาอะไรล่ะ?”

ลู่เยี่ยวพูดไม่ออกเลยจริง ๆ

นี่น่ะ เหมาเยซือไม่สนใจว่าเขาจะเพิ่งใช้เวลาในห้องผ่าตัดตั้งสิบชั่วโมง และยืนยันให้เขาตรวจสอบอาการบาดเจ็บของภรรยาเป็นการส่วนตัว แต่เธอมีแค่รอยฟกช้ำเหรอ?

ความเป็นมนุษย์ของเขาอยู่ที่ไหน?

เขายังเป็นมีความเป็นคนอยู่หรือไม่!

ผู้ชายคนนี้ให้ความสำคัญกับผู้หญิงมากกว่าเพื่อน!

เขาทำเกินแล้ว เดียวในอนาคตเขาจะไม่มีเพื่อนเลยสักคน

ลู่เยี่ยวโมโหอย่างบ้าคลั่ง

“นายรู้ไหมว่าการผ่าตัดเป็นเวลาสิบชั่วโมงมันเหนื่อยขนาดไหน”

เหมาเยซือเหลือบมองเขาและพูดเบา ๆ ว่า

“ฉันเคยต้องผ่าตัดติดต่อกันถึงสิบห้าชั่วโมงมาแล้ว ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร”

ลู่เยี่ยวพูดไม่ออก

นั่นมันนาย เข้าใจไหม?

นายมันเป็นเหล็ก แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเป็นเหมือนนายนี่

เหมาเยซือไม่รู้สึกผิดใด ๆ เลย เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของเขา ลู่เยี่ยวโกรธมากจนอยากจะตัดความสัมพันธ์ของพวกเขา

เขาคร่ำครวญด้วยความโกรธ

“ประธานเหมา คุณเหมา นายเป็นหมอมาก็หลายปี นายดูไม่ออกเหรอว่าอาการบาดเจ็บของภรรยาไม่ได้ร้ายแรงอะไร เธอไม่จำเป็นต้องมาโรงพยาบาล รอยฟกช้ำแค่สองสองจุดเท่านั้น โอเค๊?”

เธอเดินไปหาลู่เยี่ยว และพูดในขณะที่ใบหน้ายังแดงอยู่

“คุณหมอค่ะ ฉันขอโทษที่รบกวนคุณค่ะ คุณไม่ต้องใส่ใจเขา ฉันสบายดีค่ะ ฉันไม่ต้องการตรวจแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ”

เธอไม่รู้ว่าเหมาเยซือ มีความกระตือรือร้นที่จะขอความช่วยเหลือเช่นนี้ได้อย่างไร

เธอแค่มีรอยข่วนที่ผิวหนัง เขาถึงกับให้หมอใหญ่ของโรงพยาบาลเป็นผู้ตรวจให้เป็นการส่วนตัว

นี่ไม่ใช่การใช้ความสามารถอย่างสูญเปล่าหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้สึกอับอายมากขึ้น เมื่อรู้ว่าลู่เยี่ยวเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด

เธอรู้สึกว่าเหมาเยซือทำมากเกินไปจริง ๆ

ถ้าเธอมีเพื่อนแบบนี้ เธอจะต้องตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาอย่างแน่นอน

เฉียวเมียนเมียนหันจากไป

แต่หลังจากก้าวไปได้สองก้าว เธอก็ถูกเหมาเยซือจับไว้

ชายคนนั้นดึงเธอกลับอย่างแรงและสวมกอดเธอ เขาก้มศีรษะลงใกล้หูของเธอแล้วกระซิบว่า

“ถ้าคุณไม่ยอมให้เขาตรวจ ผมจะตรวจให้เอง จากนั้นผมจะตรวจให้ละเอียดทั้งภายนอกและภายในเลย ที่รัก ถ้าคุณอยากให้ผมตรวจ เราก็ไปกันได้แล้ว”

เฉียวเมียนเมียนตัวแข็ง

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเขินอายด้วยความรำคาญ

คนขี้โกง!

เหมาเยซือจ้องไปที่ดวงตากลมของเธอ แก้มของเธอแดงระเรื่อขึ้น เขาหัวเราะเบา ๆ

“คุณตัดสินใจได้รึยัง ว่าจะให้เขาตรวจหรือให้ผมตรวจ?”

***

ภายใต้การยืนยันของเหมาเยซือ ลู่เยี่ยวได้ทำการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน

ผลการตรวจสอบออกมาและแสดงให้เห็นว่านอกจากรอยขีดข่วนเล็กน้อยแล้ว ไม่มีปัญหาอื่นใด

ลู่เยี่ยวเปิดขาวไอโอโดฟอร์และครียม 1 ขวด

“ประธานเหมาครับ ที่นี่คุณโล่งใจได้รึยัง?”

เขาส่งครีมให้เหมาเยซือ พร้อมกับกัดฟัน

เหมาเยซือรับมันและอ่านคำแนะนำก่อนที่จะเดินไปหาเฉียวเมียนเมียน

เขาเปิดขวดจุ่มด้วยสำลี แล้วยกแขนเฉียวเมียนเมียนขึ้น

“มันอาจจะแสบสักหน่อย อดทนนิดเดียวนะ”

“ฉันทำเองได้ค่ะ”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกอายที่ขมขื่น เพราะถ้าไม่ใช่เธอ ลู่เยี่ยวคงได้พักผ่อนอยู่ที่บ้าน

“ห้ามขยับ” เหมาเยซือจเธอและทำการฆ่าเชื้อตามรอยแผลที่ฟกช้ำเหล่านั้น