รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 78

“เดี๋ยวก่อน”

เหมาเยซือเอื้อมมือไปจับที่ไหล่องเธอ ริมฝีปากของเขาขยับราวกับว่าเข้าต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง

เฉียวเมียนเมียนกระพริบตา “อะไรคะ”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ความลังเลฉายแววออกมาจากดวงตา หลังจากนั้นเพียงครู่เขาก็พูดว่า

“เรื่องที่ลู่ เยี่ยวพูดเมื่อสักครู่ ผมอธิบายได้นะ”

ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนว่างเปล่า “???”

บ่งบอกถึงความงุนงง “อธิบาย? อธิบายเรื่องอะไรคะ”

เหมาเยซือจ้องมองเธอด้วยดวงตาลึกคู่นั้นที่ทรงเสน่ห์เป็นเวลานาน และพูดอย่างจริงจังว่า

“เรื่องน้องเซิน ที่ลู่เยี่ยวพูดถึงมีกี้ เธอชื่อ เซิน โยว เธอเป็นคนของสถาบันการเงินเซิน ฉันกับเธอเราโตมาด้วยกัน ท่านเซินกับปู่ของผมเป็นเพื่อนกัน ทำให้เรามีความสัมพันธ์ที่ดีมาตลอด เมื่อตอนยังเล็ก ๆ พวกเขาได้คิดจะให้น้องเซินกับผมหมั้นกัน แต่ทั้งผมและเซินโยว เราไม่ได้ต้องการแบบนั้น ดังนั้นเราจึงเลิกที่จะคิดเรื่องนั้นไป”

“เมียนเมียน เซินโยวอายุน้อยกว่าผมอยู่2ปี สำหรับผมแล้วเธอเป็นเหมือนน้องสาว ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องของเธอหรอก”

เฉียวเมียนเมียนเงียไป

เธอไม่ได้ติดใจ

เธอไม่ได้พูดด้วยซ้ำว่าติดใจเรื่องนี้

ทำไมเขากับลู่เยี่ยวถึงคิดว่าเธอจะเข้าใจผิด

เธอไม่ได้คิดอะไรเลยจริง ๆ และเธอก็ไม่ได้เก็บเอาเรื่องน้นมาคิดมากด้วย

นอกจากี้เธอไม่ได้ใส่ใจด้วยว่าเขาจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณเซินจริง ๆ หรือไม่

การแต่งงานของเขากับเธอเป็นเพียงเพื่อตอบสนองความต้องการของกันและกัน มันไม่ใช่เพราะความรักสักหน่อย

เธอต้องการให้เขาทำการผ่าตัดเฉียวเฉิน และเขาเลือกเธอเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาไม่มีปฏิกิริยาปฏิเสธ ถ้าเธอไม่มีคุณสมบัติดังกล่าว เขาจะเลือกแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอหรือ

เฉียวเมียนเมียนตระหนักในเรื่องนี้ดี และรู้ว่าเธอยืนอยู่ตรงจุดไหน แน่นอนว่าเธอจะไม่อิจฉาหรืออะไรทั้งนั้น

อย่างไรก็ตามจากคำอธิบายที่จริงจังของเหมาเยซือ เธอจึงตอบกลับเขาไป

“ค่ะ ฉันเข้าใจดี ไม่ต้องกังวลว่าฉันจะคิดมากหรอกนะคะ”

เหมาเยซือจ้องมองเธอ

“คุณไม่คิดมากหรอกเหรอ”

“จริง ๆ ค่ะ”

เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น

“คุณไม่ได้บอกหรอกหรือว่าคุณคิดกับเธอเหมือนน้องสาว ฉันเชื่อคุณค่ะ”

“โอเค ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ”

เหมาเยซือเอื้อมมือไปลูบผมเธอขณะที่ยิ้ม

“เอาล่ะ ไปกันเอะ ผมจะเลยไปส่งคุณที่มหาวิทยาลัย”

***

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่ซูเจ๋อได้รับข้อความจากเจียงหลัวลี่ เขาก็รีบมาหาเฉียวเมียนเมียนในทันที

เฉียวอันซินที่อยู่กับเขา

พวกเขากำลังเลือกเครื่องประดับในร้านเครื่องประดับที่หนึ่ง

“พี่ซูค่ะ สร้อยเส้นนี้เหมาะกับฉันไหมคะ”

เฉียวอันซินลองสวมสร้อยเพชรสีชมพูและยิ้มอย่างมีเสน่ห์ให้กับซูเจ๋อ

ซูเจ๋อเหลือบมองเธออย่างฟุ้งซ่าน

“ที่รัก ผมกำลังรีบ ผมคงต้องไปก่อน คุณเลือกซื้อของได้ตามใจชอบเลยนะ ผมเสร็จธุระแล้วจะรีบกลับมา”

เฉียวอันซินไม่พอใจ

“ธุระอะไรที่ด่วนขนาดนี้? พี่บอกว่าวันนี้จะอยู่กับฉันทั้งวัน”

ก่อนที่ซูเจ๋อจะตอบกลับ เฉียวอันซินมองลงไปที่โทรศัพท์มือถือในมือของเขาแล้วถามอย่างสงสัย

“พี่ ตอนนี้พี่คุยอยู่กับใครค่ะ”

“ผม…” ซูเจ๋อเหลือบมองเธอและลังเล แต่เขาก็ยังพูดออกไปตามตรง

“อันซิน เพื่อนในหอพักของเมียนเมียน เพิ่งส่งข้อความมาว่าเมียนเมียนกำลังมีปัญหา เธอบอกให้ผมไปทันที

ดูเธอกังวลมาก ผมเกรงว่าเมียนเมียนจะได้รับบาดเจ็บ”