ร่างกายของเขาผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็วและอ้อมกอดของเขาก็อบอุ่น
เสียงของเหมาเยซือแหบแห้ง
“เมียนเมียน คุณคิดถึงผมไหม”
“เหมาเยซือ” ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเธอนึกถึงความจริงที่ว่าพวกเขาอยู่ที่หอพักหญิงและมีคนจำนวนมากเฝ้าดูอยู่
“ปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ คนมากมายกำลังมองพวกเราอยู่”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงพยายามดิ้นรน
เธอไม่ต่อต้านเขาที่เข้าใกล้เธอ
แต่มันทำให้เธอรำคาญที่มีคนดูอยู่มากมาย
“ที่รัก อย่าขยับสิ”
เหมาเยซือกระชับแขนของเขารอบตัวเธอและวางศีรษะไว้ที่คางของเธอ
“ผมเหนื่อยมาก ขอให้ผมกอดคุณสักพัก แค่นาทีเดียวก็ได้”
เมื่อได้ยินคำว่าเหนื่อยล้าในน้ำเสียงของเขา เฉียวเมียนเมียนลังเลอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจที่จะปล่อยให้เขาทำมันต่อไป
หลายคนมองพวกเขาด้วยความสับสน
เขาที่เคยเย็ฯชากับผู้หญิงทุกคนเมื่อสักครู่ แต่ตอนนี้กลับอ่อนโยนและอบอุ่นกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา คนที่กำลังมุงดูอยู่หลายคนต่างมองด้วยความอิจฉา
พวกเขาหวังว่าจะได้อยู่ในสถานการณ์เช่นเดียวกับที่เฉียวเมียนเมียนเป็นอยู่ และได้สัมผัสกับการโอบกอดของชายหนุ่มเช่นนั้น
หนึ่งนาทีต่อมา
เหมาเยซือคายมืออกจากเฉียวเมียนเมียน เหมือนสิงโตที่เพิ่งเติมเต็มพลัง
ความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเขาจางหายไปเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าการพักฟื้นหนึ่งนาทีจะช่วยเขาได้มาก
เมื่อเขาพูดอีกครั้ง ความเหนื่อยล้าในน้ำเสียงได้ลดลง
“คุณทานอาหารกลางวันหรือยัง”
เฉียวเมียนเมียนส่ายหัว
“ยังค่ะ”
“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เฉียวเมียนเมียนยังคงสับสนเล็กน้อย
เขามาหาเธอในช่วงเลิกเรียนสองวันติดแล้ว
หืม…เขาจะมีเวลาว่างจากที่ทำงานมากขนาดนี้เหรอ
เธอรู้ว่าเขาเป็นประธานบริษัทใหญ่และต้องทำงานหนักกว่าพนักงานกินเงินเดือนที่เข้างานเก้าโมงและเลิกงานห้าโมง ในวันทำงานทั่ว ๆ ไป
แต่เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่มีระเบียบวินัยอย่างมาก ไม่ว่ะเป็นที่ทำงานหรือในด้านอื่น ๆ ของชีวิต เขามักจะวางแผนสิ่งต่าง ๆ ไว้อย่างเหมาะสมและจะยึดติดกับสิ่งเหล่านั้น
ดูเหมือนว่าสไตล์ของเขาจะไม่ได้ออกมาจากที่ทำงานเพราะมีเรื่องส่วนตัวในช่วงพักกลางวันเสียด้วย
เหมาเยซือมองไปที่เธอด้วยแววตาลึกซึ้งแล้วพูดว่า
“ผมอยากเจอคุณ ผมก็เลยออกมา”
“เอ่อ…”
หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นแรง
ผมอยากเจอคุณ ผมก็เลยออกมา…
เฉียวเมียนเมียนเข้าใจสิ่งนี้ในขณะที่เขาคิดถึงเธอ
เธอมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นและลุกลี้ลุกลนมากขึ้น
เขาหยุดชั่วขณะแล้วพูดเสริมว่า
“เมื่อคืนคุณไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ผมนอนไม่หลับ”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไป
เธอไม่รู้ว่าเขามีปัญหาในการนอนหลับ
เธอคิดว่าเขาแค่แกล้งเธอ
แก้มของเธอลุกเป็นไฟขณะที่หัวใจเต้นแรง
แต่ในความเป็นจริง เหมาเยซือนอนหลับไม่สนิทจริง ๆ
เขาตื่นขึ้นกลางดึกหลายครั้ง แม้ตอนนอนยังฝันร้ายอยู่ร่ำไป
มันเป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขามา 20ปี มันเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่ตามหลังเขามาทุกครั้งที่เขาหมดสติ
เพียงเธอนอนอยู่ใกล้ ๆ เขาเท่านั้น ที่เขาจะสามารถนอนหลับได้อย่างสงบ
เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นทั้งนี้แก้มยังมีสีแดงระเรื่อ
เธอเห็นว่าดวงตาของเขาแดงก่ำเล็กน้อย
ดูเหมือนเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอจริง ๆ
