รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน – ตอนที่ 96

“ฉันได้ยินว่าเซินเยวเยวกับจ้าวหวันถิงถูกไล่ออกล่ะ บริษัทของตูเจ๋อก็ล้มละลายเพียงแค่ชั่วข้ามคืน พระเจ้า เจ้าชายของเธอเป็นคนทำใช่ไหมฮะ?”

เฉียวเมียนเมียนมองเพื่อนสนิทของเธออย่างจนปัญญา

นับตั้งแต่เจียงหลัวลี่ พบกับเหมาเยซือ เธอได้ขนานนามเขาว่า เจ้าชายในใจของเธอ

ในบรรดาเจ้าชายในใจของหล่อย เขาคืออันดับหนึ่ง

เจ้าชายของหล่อนยังคงเป็นกลุ่มไอดอลวัยรุ่นยอดนิยม

เมื่อวานยังเป็นตูยีเล่ย

เจ้าชายในใจของหล่อนเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว ตามต้องการ

“ใช่เขาเป็นคนทำ” เฉียวเมียนเมียนสนิทกับเจียงหลัวลี่ และไม่มีความลับกับเธอ

“ว้าว” เจียงหลัวลี่ยกมือขึ้นทาบอก ร้องอุทานออกมาอย่างดัง

“เจ้าชายของฉันน่าประทับใจเหลือเกิน เขาเป็นคนที่มีอำนาจเสียจริง เขาทำให้เซินเย่วเย่วและพี่ชายของเธอตกตะลึงไปเลย จบแบบนี้ค่อยซะใจหน่อย”

เฉียวเมียนเมียนเงียบ

เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงเรียกเข้ามือถือกลับดังขึ้น

มันเป็นข้อความจากเหมาเยซือ

เหมาเยซือ : เว่ยเจิ้งจองโรงแรมให้เราแล้วนะคืนนี้ ลุงหลี่จะไปรับคุณและเพื่อนอีกที ให้พวกเขาสั่งอะไรก็ได้ตามที่ต้องการได้เลย

เฉียวเมียนเมียนจ้องมองข้อความด้วยความงุงงงก่อนจะตอบ

เฉียวเมียนเมียน : คุณจะเลี้ยงอาหารเย็นเพื่อนของฉันเหรอคะ?

เหมาเยซือ : พวกผู้หญิงเขาไม่มีธรรมเนียมแบบนี้เหรอ?

เฉียวเมียนเมียน : ธรรมเนียมอะไรคะ

เหมาเยซือ : ใครออกเดทก่อนจะต้องเลี้ยงข้าวคนอื่น เพื่อนคุณไม่เป็นแบบนั้นเหรอ?

เฉียวเมียนเมียน : คุณรู้ได้ยังไงว่ามีธรรมเนียมแบบนั้นในกลุ่มผู้หญิง?

เหมาเยซือ : ที่รัก ผมก็ยังเป็นหนุ่มอยู่นะ

เฉียวเมียนเมียนเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาดัง ๆ กับคำตอบของเขา เขาทำเหมือนอายุมาก แต่จริง ๆ แล้วเขาอายุแค่ 25 ปี

ในวัยนี้หลายคนยังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยอยู่เลย

เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจที่เหมาเยซือจะใส่ใจกับเรื่องนี้มากขนาดนี้

เธอยังรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย

หากผู้ชายคนหนึ่งทะนุถนอมเธอ เขาก็จะแคร์คนรอบตัวเธอด้วย

ประสิทธิภาพของเหมาเยซือนั้นยอดเยี่ยมในด้านนี้

ไม่ว่าจะเป็นต่อ เฉียวเฉิน หรือเพื่อนของเธอ

เขามักจะแสดงความเคารพและห่วยใย

สำหรับมื้ออาหารนั้น ในกลุ่มสาว ๆ ไม่มีกฎดังกล่าว แต่เนื่องจากเขาได้จัดเตรียมไว้แล้ว เธอจึงตัดสินใจที่จะไม่ทำลายความตั้งใจดีของเขา

“เพื่อน เธอกำลังคุยกับใคร เจ้าชายของฉันหรือเปล่า?”

เจียงหลัวลี่โน้มตัวไปใกล้

เฉียวเมียนเมียนรีบวางโทรศัพท์ของเธอลงทันทีและส่งสัญญาณ

“เฮ้ เจ้าของของเธอ ต้องการจะเลี้ยงข้าวพวกเราแหละ เธอจะไปไหม?”

“ไปแน่นอน!”

เจียงหลัวลี่ตกลงทันที

“เจ้าชายของฉันจะพาไปร้านหรูรึเปล่านะ จะแต่งตัวยังไงดี อ่า จู่ ๆ ก็รู้สึกประหม่าและกระวนกระวายใจ เพื่อน ฉันกลัวว่าจะทำให้เธออับอายทำอะไรเปิ่น ๆ ไปจะทำยังไง”

เฉียวเมียนเมียนจ้องมองเธอ

“ไร้สาระน่า”

เธอหันไปพูดกับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนในห้องว่า

“ไปทานอาหารเย็นกันเถอะ ฉันเลี้ยงเอง”

เด็กผู้หญิงอีกสองคนไม่ได้สนิทกับเฉียวเมียนเมียนเป็นพิเศษ

แต่พวกเขาทั้งหมดเข้ากันได้อย่างจริงใจ

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ปฏิเสธคำเชิญ และพยักหน้า

“จ๊ะ”

เฉียวเมียนเมียนส่งข้อความถึงเหมาเยซือและกำหนดเวลากับเขา

**

ลุงหลี่มาถึงตรงเวลา และหยุดรถที่ด้านนอกเวลา 17.00 น.