รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 12 มู่ซีซี ฉันต้องการเธอ

ทันทีที่เธอกดรับสายโทรศัพท์ น้ำเสียงอันเคร่งขรึมและเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามากระทบที่รูหูของเธออีกครั้ง “ขึ้นรถซะ ！”
สายของโทรศัพท์ถูกตัด พร้อมกับคำพูดประโยคนั้นจบลง
มู่ซีซีเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกัดริมฝีปากของเธอด้วยความสงสัย สุดท้ายเธอก็ทำได้เพียงแค่ทำตามคำสั่งของเขา เธอเดินก้าวเท้าอย่างรวดเร็วไปที่ด้านข้างของเมอร์เซเดส-มาย-บัค พร้อมกับเปิดประตูด้านข้างที่นั่งคนขับ
ทันทีที่มู่ซีซีขึ้นนั่งบนรถได้สักพัก ทันทีที่เธอยื่นมือออกไปดึงสายเข็มขัดนิรภัยและยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอรู้สึกว่าถูกใครบางคนอุ้มเธอขึ้น จี้หลิงชวนเอี้ยวตัวหันกลับมา จากนั้นเขาใช้ร่างกายของเขากดมู่ซีซีลงกับเบาะที่นั่งของรถหรู
คนทั้งสองสบสายตากันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ร่างกายทั้งสองใกล้ชิดกันอย่างแนบแน่น ใกล้ขนาดสัมผัสได้ถึงลมหายใจของฝ่ายตรงข้าม จี้หลิงชวนค่อยๆเคลื่อนจมูกของเขาคลอเคลียลงมาที่บริเวณต้นคอของมู่ซีซี ความร้อนระอุของไอลมหายใจเข้าออกทำให้ต้นคออันขาวราวกับหยกของมู่ซีซีเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ
เมื่อความคิดไม่ตอบสนองต่อความต้องการของร่างกาย เธอไม่สามารถที่จะความคุมมันได้ในชั่วขณะ มู่ซีซีกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตของเขาและเธอที่มีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกัน และนั่นก็ยิ่งทำให้หัวใจของมู่ซีซีเต้นเร็วขึ้นในชั่วขณะ
เมื่อได้สติกลับมา เธอพยายามยื่นมือออกไปผลักที่ลำตัวของเขา“ปล่อยฉันนะ！จี้หลิงชวน คุณคิดจะทำอะไรน่ะ ？！”
ท่าทีที่มู่ซีซีพยายามขัดขืน ยิ่งทำให้จี้หลิงชวนมีความฮึกเหิม จี้หลิงชวนใช้มืออันกำยำข้างหนึ่งของเขาล็อกที่มือทั้งสองข้างของมู่ซีซีไว้เหนือศีรษะของเธอเพื่อไม่เป็นการให้เธอปฏิเสธได้
มืออีกข้างหนึ่งจับประคองที่ปลายคางเล็กๆของเธอเพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้น จี้หลิงชวนจ้องไปที่ดวงตาของมู่ซีซีพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “มู่ซีซี หากว่าเธอยังขัดขืนฉันล่ะก็ ฉันก็ยินดีจะทำกับเธอในรถคันนี้นี่แหละ！”
ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบลง มู่ซีซีก็ไม่กล้าไหวติงไปชั่วขณะ สายตาของเธอจ้องมองไปที่จี้หลิงชวน พร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความแค้น “หน้าไม่อาย！”
เมื่อจี้หลิงชวนถูกด่าอย่างนั้นแล้ว เขาโมโหมากแต่ก็ยังหัวเราะออกมาได้อย่างบ้าคลั่ง เขาเริ่มค่อยๆใช้มือบีบที่ปลายคางเล็กๆของเธอแรงขึ้น “มู่ซีซี เธอลืมเรื่องคืนนั้นไปแล้วเหรอ ว่าใครกันที่เป็นคนขอร้องฉันให้แต่งกับพี่สาวของเธอ？”
เมื่อได้ฟังจี้หลิงชวนพูดเรียกสติของเธอจากเรื่องในคืนนั้นแล้ว มู่ซีซีก็มีสีหน้าท่าทางที่ซีดอ่อนลง พร้อมกับสายตาที่ดูแข็งกร้าวก็อ่อนลงด้วยเช่นกัน มู่ซีซีค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับจี้หลิงชวนที่กำลังโมโหอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับกัดริมฝีปากพูดออกมาประโยคหนึ่งว่า “จี้หลิงชวนคุณต้องการทำอะไรกันแน่？”
เมื่อมู่ซีซีพูดจบลง จี้หลิงชวน ก็ค่อยๆปล่อยมือของมู่ซีซี นิ้วมืออันเรียวยาวได้รูปของเขาค่อยๆลูบไร้ไปตามเรือนร่างอันขาวราวกับหยกของมู่ซีซี และมาหยุดที่ดวงตาอันเป็นประกายราวกับดอกซากุระแรกแย้มของเธอ จี้หลิงชวนจับจ้องมู่ซีซีอย่างไม่ละสายตา ริมฝีปากอันเรียวบางของชายหนุ่มค่อยๆมีรอยยิ้มออกมาให้เห็นเล็กน้อย พร้อมกับคำพูดสามคำที่ออกจากปากของเขาว่า “ต้องการเธอ！”
เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบประโยค ม่านตาของมู่ซีซีค่อยๆหดเล็กลง หูทั้งสองข้างของเธอพยายามจับใจความของคำพูดแต่ละคำที่จี้หลิงชวนได้เอื้อนเอ่ยออกมา “มู่ซีซี มาเป็นคนรักของฉันนะ”
เมื่อได้ฟังจี้หลิงชวนพูดเช่นนั้นแล้ว มู่ซีซีไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพูดแบบนั้นออกมาได้จริงๆ “จี้หลิงชวน คุณเป็นบ้าแล้วหรือยังไง！”
“ฉันไม่ใช่พี่เขยอะไรของเธอทั้งนั้น！”โดยปกติแล้วจี้หลิงชวนไม่ใช่คนที่จะชอบอธิบายอะไรให้กับใครฟังทั้งนั้น แต่ครั้งนี้เขามีความอดทนที่จะอธิบายให้มู่ซีซีฟัง “ฉันกับมู่อวี๋เฟยไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ และเราก็ได้ตกลงกันแล้วว่าจะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกัน และอวี๋เฟยเองก็เป็นคนยอมรับในข้อตกลงนี้ด้วย เรื่องการแต่งงานทั้งหมดเป็นการทำเพื่อให้คุณย่าของฉันสบายใจก็เท่านั้นเอง”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนอธิบายดังนั้นแล้วก็ถึงกับตกตะลึง เธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องของจี้หลิงชวนกับมู่อวี๋เฟยจะเป็นเช่นนี้ไปได้
เมื่อมู่ซีซีได้สติกลับมา เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น และไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอยื่นมือออกไปผลักจี้หลิงชวนที่คร่อมอยู่บนตัวของเธอออกอย่างเต็มแรง
“จี้หลิงชวน คุณฟังฉันให้ดีนะ ！ขอโทษด้วย ที่ฉันไม่คิดที่อยากจะเป็นคนรักของใคร เชิญคุณชายจี้ไปหาคนอื่นเถอะค่ะ！”
เมื่อพูดจบ มู่ซีซีโมโหจนใบหน้าซีดขาว เธอเอี้ยวตัวและยื่นมือออกไปจะผลักประตูรถ
และในขณะที่เธอกำลังจะผลักประตูรถเปิดออกไป ยังไม่ทันที่ขาจะแตะลงถึงพื้น แขนข้างหนึ่งก็ถูกจี้หลิงชวนจับเอาไว้แน่น
มู่ซีซีสะบัดข้อมือสองถึงสามครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล เธอโมโหมากพร้อมกับหันหลังกลับมาเขม่นสายตาให้กับจี้หลิงชวน “จี้หลิงชวน ปล่อยฉันนะ！”
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นท่าทีของมู่ซีซีที่โมโหจัดอย่างนั้นแล้ว เขากลับยิ้มเยาะ“มู่ซีซี ฉันจะรอวันที่เธอเดินเข้ามาขอร้องว่าต้องการมีสัมพันธ์กับฉัน！”
จี้หลิงชวนจงใจพูดให้น้ำหนักกับคำว่า“มีสัมพันธ์”
ส่วนทางด้านมู่ซีซีทันทีที่ได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดกับเธอก็เกิดสั่นไปหมดทั้งตัว เธอง้างมืออันเรียวบางของเธอ คิดที่ตบเข้าไปที่ใบหน้าอันงดงามของจี้หลิงชวน
“จี้หลิงชวน ไอ้คนสารเลว ！
มืออันเรียวบางของมู่ซีซียังไม่ทันได้สัมผัสกับใบหน้าอันงดงามของจี้หลิงชวน แต่ก็ถูกจี้หลิงชวนคว้าเอาไว้ได้เสียก่อน“มู่ซีซี เธอไม่ต้องกังวลใจไป วันนั้นคงอีกไม่นานแน่”
จี้หลิงชวนพูดไปพลางพร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา จากนั้นก็ค่อยๆปล่อยมือออกจากแขนของเธอเบาๆ
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอหนึ่งครั้งก่อนจะผลักประตูเดินลงจากรถไป
มู่ซีซีลงจากรถได้ไม่นาน จี้หลินชวนจึงได้ขับรถออกไปทันที
เมื่อมู่ซีซีเห็นจี้หลิงชวนขับรถห่างออกไป ในใจของเธอก็รู้สึกโล่งสบายขึ้นมาทันที ข้อมือของเธอเต็มไปด้วยเหงื่ออันชื้นแฉะของจี้หลิงชวน
เมื่อเห็นรถของจี้หลิงชวนแล่นออกไปไกลแล้ว ในใจของมู่ซีซีเกิดความรู้สึกที่ไม่สงบอย่างบอกไม่ถูก……
ตารางเรียนตอนบ่ายไม่มีคาบเรียน มู่ซีซีเพิ่งจะโดนจี้หลิงชวนเข้ามากวนใจอยู่หยกๆ แน่นอนว่าเธอก็ไม่อยากอยู่มหาลัยในตอนนี้ เธอเลือกที่จะนั่งรถเมล์กลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลมู่
คุณพ่อกับคุณแม่ตระกูลมู่ทั้งสองคนเข้าไปที่บริษัท ภายในคฤหาสน์เหลือเพียงพี่สะใภ้จางอยู่คนเดียว
เมื่อมู่ซีซีกลับมาถึงยังห้องนอนของตัวเอง เธอซุกตัวลงในผ้าห่ม จากนั้นก็หลับตลอดทั้งช่วงบ่าย
จนถึงหัวค่ำ เป็นเพราะเสียงดังเอะอะที่ชั้นล่างทำให้มู่ซีซีงัวเงียตื่นขึ้นมา
มู่ซีซีเลิกผ้าห่มขึ้น จากนั้นก็ค่อยๆลงจากเตียง ตอนที่เธอกำลังจะเดินพ้นออกจากประตูห้องนอนของเธอออกไป เธอบังเอิญได้ยินคุณแม่ของตระกูลมู่พูดขึ้นมาว่า“พวกคุณชายจี้ พวกเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่ ？อวี๋เฟยของพวกเราก็เพิ่งจะแต่งงานกับเขาไปหยกๆไม่ใช่เหรอ！ตอนนี้พวกเราก็ไม่ใช่คนบ้านเดียวกันหรอกเหรอ ทำไมคุณชายจี้ถึงได้ทำอย่างนี้ล่ะ！นี่ไม่เป็นการขัดขวางบริษัทของเราอย่างนั้นเหรอ！แน่นอนว่าเงินทุนของบริษัทเราอาจจะสู้เขาไม่ได้หากว่าคุณชายจี้ทำแบบนี้ บริษัทคงต้องล้มละลายเป็นแน่！”
คุณแม่ตระกูลมู่โมโหจนนั่งไม่ติด เธอเดินไปเดินมาด้วยท่าทีที่ร้อนใจอยู่ในห้องรับแขก
จะมีเพียงก็แต่คุณพ่อตระกูลมู่ที่นั่งสงบเงียบอยู่บนโซฟา ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความทุกข์ร้อนใจ
เมื่อมู่ซีซีได้ยินแม่ของเธอพูดเช่นนั้นแล้ว ใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาชั่วขณะ ในสมองของเธอผุดคำพูดประโยคนั้นของจี้หลินชวนที่พูดไว้กับเธอวันนี้ขึ้นมาทันที “มู่ซีซี ฉันจะรอเธอมาขอร้องให้เรามีความสัมพันธ์กันด้วยตัวของเธอเอง！”
“มู่ซีซี เธอไม่ต้องกังวลใจไป ฉันมั่นใจว่าวันนั้นคงอีกไม่นานแน่”
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้แล้วมู่ซีซีก็โมโหสุดขีด มือที่อยู่แนบลำตัวทั้งสองข้างกำแน่น ขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาอันงดงามราวกับดอกซากุระของเธอดูเคร่งขรึมขึ้น เป็นจี้หลิงชวนแน่ ！เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของเขาอย่างแน่นอน！
มู่ซีซีเดินลงไปชั้นล่างด้วยความหวัง พอเดินมาถึงตรงหน้าของผู้เป็นพ่อและแม่ เธอมองดูพวกเขาทั้งสอง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า“คุณพ่อ คุณแม่ เป็นอะไรไปคะ ？เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ？”