รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 128 เป็นเพราะจี้หลิงชวน

เสื้อผ้าพวกนั้นไม่ใช่แค่ให้ลองหรอกเหรอ? เธอรู้สึกว่าเสื้อผ้าราคาห้าหลักพวกนี้กับเสื้อผ้าราคาไม่กี่ร้อยหยวนด้านนอกนั้นไม่แตกต่างอะไรกันเลย สุดท้ายก็แค่เอามาสวมใส่อยู่ดี
และเธอไม่อยากจะใช้เงินของจี้หลิงชวน!
ขณะที่เธอคิด สายตาของมู่ซีซีจ้องมองไปยังจี้หลิงชวนและพูดว่า “ไม่ต้อง! เสื้อผ้าพวกนั้นฉันไม่ชอบ ไม่ต้องซื้อให้ฉัน”
จี้หลิงชวนได้ฟังคำปฏิสธของมู่ซีซี คิ้วที่งดงามขมวดแน่นในทันที
จู่ๆบรรยากาศก็อึดอัดอย่างไม่สามารถอธิบายได้
ผู้จัดการที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าสีหน้าของจี้หลิงชวนนั้นมืดมัวจนน่าตกใจ เขาจึงรีบพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณชายจี้ คุณผู้หญิง เป็นเพราะวันนี้พนักงานขายของทางห้างนั้นมีกิริยาไม่เหมาะสม ดังนั้นเพื่อแสดงความขอโทษอย่างจริงใจกับคุณผู้หญิง เสื้อผ้าเหล่านี้นั้นทางห้างยกให้คุณผู้หญิงแบบฟรีไปเลย”
น่าตลกนัก แค่เพียงคุณชายจี้ไม่โกรธไม่แค้นเคืองพวกเขา เสื้อผ้าเหล่านี้จะมูลค่าเท่าไหร่แล้วมันเป็นยังไง?
ก็ต้องรู้แหละว่าหากทำให้คุณชายจี้โกรธเคืองจริงๆ ห้างทันสมัยของพวกเขาก็จะพลิกผันเปลี่ยนเจ้าของได้ภายในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น!
ทันทีที่เสียงของผู้จัดการอับโชคเบาลง จี้หลิงชวนที่อยูด้านข้างได้ยินเช่นนั้น คิ้วที่ขมวดอยู่แล้วก็ขมวดแน่นขึ้นมากกว่าเก่า แววตาเย็นชามากยิ่งขึ้น เขาเหลือบมองผู้จัดการผู้อับโชคคนนั้น
ผู้จัดการผู้อับโชคคนนั้นถูกแววตาที่เย็นชาของจี้หลิงชวนชำเลืองมอง หัวใจของเขาสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวและกรีดร้องอย่างขมขื่น เขาก็ว่าเขาทำดีแล้วแต่กลับยังไปล้ำเส้นคุณชายผู้สูงส่งอีกหรือ?
ขณะที่ภายในใจกำลังบ่นพึมพำ ทันใดนั้นข้างหูของเขาก็มีเสียงที่เยือกเย็นของจี้หลิงชวนดังขึ้น “ฉัน จี้หลิงชวนมีเงินมากพอที่จะซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงของตัวเอง ไม่ต้องการให้ใครมาจ่ายเงินให้!”
เสียงของจี้หลิงชวนดังขึ้นอีกครั้งอย่างชัดเจนว่า “ฉันบอกแล้ว นำเสื้อผ้าทั้งหมดนั่นไปใส่ถุงซะ!”
ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบกระเป๋าเงินหนังแท้ออกมา เขาหยิบบัตรธนาคารสีดำสุดพรีเมี่ยมออกมาและส่งให้กับผู้จัดการผู้อับโชค “ไปรูดบัตรซะ!”
ผู้จัดการคนนั้นเข้าใจในสิ่งที่จี้หลิงชวนเพิ่งพูดออกมาเมื่อครู่นี้ในทันที ขายขำระดับนานาชาติเลย ระดับจี้หลิงชวนมีเงินเป็นพันพันล้าน เงินเพียงแค่หลักแสนจะหนักหนาสาหัสอะไรกับเขากันล่ะ? แค่เงินเหรียญสตางค์ยังไม่อยู่ในสายตาเขาเลย
ในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปเมื่อครู่นั้น ในสายตาของจี้หลิงชวนหมายความว่าเขากำลังสบประมาทคุณชายอยู่!
เขาไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป เหงื่อเย็นรินไหล เขารีบรับบัตรธนาคารไปรูดในทันที
ท้ายที่สุดผู้จัดการคนนั้นยังพอมีความฉลาดอยู่บ้าง เขาเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาโดยเฉพาะเพื่อให้พวกเขานำถุงเสื้อผ้าเหล่านั้นไปเก็บไว้ท้ายรถของจี้หลิงชวน
มู่ซีซีเดินตามจี้หลิงชวนขึ้นรถไปอย่างเงียบๆ เธอแอบปลอบใจตัวเอง เอาเถอะ จี้หลิงชวนมีเงินมากมายอยู่แล้ว ถ้าชอบซื้อเสื้อผ้าให้เธอก็เอาเลยซื้อเลย! ยังไงเธอก็ไม่ได้ร้องขอไม่ได้บังคับให้เขาซื้อให้อยู่แล้ว
คาดว่าครั้งนี้จี้หลิงชวนจะพาเธอไปงานปาร์ตี้สังสรรค์ในแวดวงเพื่อนและเสื้อผ้าของเธอนั้นอาจดูน่าเกลียดจนเกินไปเกินกว่าที่จะสวมใส่ได้ จี้หลิงชวนจึงพาเธอมาซื้อเสื้อผ้าใหม่
หลังจากปลอบตัวเองเช่นนี้ ภายในใจของมู่ซีซีก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าซื้อเสื้อผ้าเหล่านี้แล้วก็จะต้องไปงานเลี้ยงเลย แต่สิบนาทีหลังจากนั้น รถของจี้หลิงชวนก็ได้จอดตรงหน้าประตูสตูดิโอส่วนตัว
ทันทีที่รถหยุด โดยไม่รอให้มู่ซีซีได้สติ วินาทีถัดมา มือเล็กๆของมู่ซีซีก็ถูกคว้าเอาไว้โดยมือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวน จับมือมู่ซีซีไว้ เขาผลักประตูรถและเดินลงจากรถ
เมื่อมู่ซีซีฟื้นคืนสติ เธอทำได้เพียงแค่เดินตามรอยเท้าของจี้หลิงชวน มองมือของตัวเองที่ถูกจี้หลิงชวนกุมเอาไว้ แก้มขาวนวลก็แดงระเรื่อโดยไม่รู้ตัว
จิตใต้สำนึกสั่งให้เธอขยับมือออกอย่างรวดเร็ว เธอต้องการหลุดพ้นออกจากการจับมือของจี้หลิงชวน แต่ทันทีที่มือของเธอขยับ ฝ่ามือใหญ่ที่กุมมือของเธอเอาไว้ก็กระชับแน่นมากยิ่งขึ้น มือเล็กๆของมู่ซีซีถูกฝ่ามือใหญ่ของเขากุมเอาไว้อย่างแน่นหนา
มู่ซีซีไม่อาจหลุดพ้นจากการกุมมือของเขาได้เลย เธอทำได้เพียงแค่ยอมจำนนและปล่อยให้จี้หลิงชวนจับมือเธอเข้าไปในสตูดิโอด้วยใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ
ทันทีที่จี้หลิงชวนเดินจับมือมู่ซีซีเข้าไปในสตูดิโอแล้ว ผู้ชายที่แต่งตัวอย่างมีสไตล์ก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับ เขาทักทายจี้หลิงชวนด้วยความเคารพ “คุณชาย สวัสดีครับ”
จี้หลิงชวนพยักหน้าจากนั้นเขาก็หันศีรษะมองมู่ซีซีที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ไปเปลี่ยนชุดก่อน!”
จี้หลิงชวนยื่นถุงเสื้อผ้าในมือของเขาให้กับมู่ซีซี
ในถุงเสื้อผ้านั้นมีชุดเดรสสีเหลืองสดใสที่มู่ซีซีเคยเลือกดูด้วยตัวเอง
เมื่อมู่ซีซีได้ยินเสียงของจี้หลิงชวนที่ไม่อาจต้านทานได้ เธอจึงรับถุงเสื้อผ้านั้นมาแต่โดยดีพร้อมกับพยักหน้าให้จี้หลิงชวนจากนั้นก็มีคนนำเธอไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ผู้ชายที่แต่งตัวอย่างมีสไตล์ก็นำเธอไปยังห้องแต่งหน้า
มู่ซีซีจ้องมองชายที่แต่งตัวมีสไตล์ผ่านกระจก เธอรู้สึกคุ้นหน้าชายคนนี้เป็นอย่างมาก หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็นึกได้ว่าชายที่แต่งตัวมีสไตล์คนนี้มีที่มาและเบื้องหลังไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ในวงการการแต่งหน้าสถานะของเขาอยู่ในชั้นแนวหน้า ว่ากันว่าช่วงนี้เขาไม่ค่อยแต่งหน้าให้กับใครแล้ว เขามักจะรับงานแต่งหน้าให้แค่นักแสดงชั้นนำในวงการบันเทิง
มู่ซีซีคาดไม่ถึงเลยว่าครั้งหนึ่งเธอจะได้แต่งหน้ากับช่างแต่งหน้าที่มีฝีมือระดับชั้นแนวหน้า ไม่ต้องสงสัยเลยนี่เป็นเพราะจี้หลิงชวนทำให้เธอได้รับในสิ่งสิ่งนี้
ภายในใจของมู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นและเธอเองก็ตั้งตารอ
จี้หลิงชวนที่อยู่ด้านข้าง เขาเหลือบมองใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและงดงามของมู่ซีซีทั้งยังสวมเดรสที่สวยงามดั่งนางฟ้า จู่ๆจี้หลิงชวนก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่เขาพามู่ซีซีมาแต่งหน้า
มู่ซีซีนั้นไม่ต้องแต่งหน้าเธอก็งดงามอยู่แล้ว เมื่อแต่งหน้าเสร็จเธอก็จะงดงามมากยิ่งขึ้นอีกเท่าตัว
เขาต้องพามู่ซีซีไปงานเลี้ยง จี้หลิงชวนไม่อยากเห็นพวกผู้ชายที่ไม่รู้จักกลัวตายเหล่านั้นจ้องมองเรือนร่างของมู่ซีซี!
จี้หลิงชวนชำเลืองมองมู่ซีซีที่นั่งอยู่หน้ากระจก เธอตั้งหน้าตั้งตาคอยและมีอาการตื่นเต้นเล็กน้อย
ในตอนนี้ราวกับว่ามู่ซีซีกำลังตั้งหน้าตั้งตารอคอยผลลัพธ์ของการแต่งหน้า
จริงๆแล้วจี้หลิงชวนไม่อยากให้มู่ซีซีแต่งหน้าแล้ว แต่เมื่อเห็นท่าทางการรอคอยของมู่ซีซี คำพูดเหล่านั้นก็ต้องกล้ำกลืนลงคอไป
จากนั้นเขาก็หันหน้าไปทางชายที่แต่งตัวอย่างมีสไตล์และออกคำสั่งว่า “ไม่ต้องแต่งหน้าหนักมากนัก แต่งแค่เบาๆก็พอ”
“รับทราบ คุณชายจี้ ผมเข้าใจแล้ว” ชายที่แต่งตัวมีสไตล์ตอบกลับด้วยความเคารพในทันที
มู่ซีซีที่กำลังนั่งอยู่ เธอเหลือบมองจี้หลิงชวนด้วยความประหลาดใจ แต่มู่ซีซีเองก็ไม่ชอบแต่งหน้าจัดอยู่แล้ว เธอจึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก
ช่างแต่งหน้าผู้โด่งดังก็เริ่มลงมือแต่งหน้าให้กับมู่ซีซีอย่างเชี่ยวชาญ
เป็นการแต่งหน้าที่ประณีตและพิถีพิถันมาก
หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ช่างแต่งหน้าเชิดใบหน้าของมู่ซีซีขึ้น เขามองดูอย่างพึงพอใจประมาณสิบวินาที จากนั้นเขาก็พยักหน้าด้วยสีหน้าที่พอใจเป็นอย่างมาก เขามองมู่ซีซีและจี้หลิงชวนที่อยู่ด้านข้างพร้อมกับพูดว่า “คุณชายจี้ คุณผู้หญิงคนนี้แต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว”