รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 138 ลมเปลี่ยนทิศ

เมื่อเห็นฉู่จือหยวนที่เดินเข้ามา ใบหน้าของมู่อวี๋เฟยก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานพร้อมกับลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่ฉู่จือหยวน จากนั้นน้ำเสียงอันนุ่มนวลก็ถูกเอ่ยออกมาจากปากของเธอว่า “คุณชายฉู่ คุณมาแล้วเหรอ~”
ในขณะที่พูดขึ้น มู่อวี๋เฟยไม่ทันได้สังเกตเห็นใบหน้าที่ดูเย็นชาของฉู่จือหยวนเลย เธอคิดไปเองว่าทุกอย่างคงจะเรียบร้อยและพูดขึ้นว่า “คุณชายฉู่ ดูเหมือนว่าเรื่องระหว่างคุณกับมู่ซีซี ตอนนี้คงจะสำเร็จได้อย่างราบรื่นแล้ว ฉันก็อยากจะแสดงความยินดีกับคุณที่ได้สาวสวยไปครอบครอง เรื่องคราวนี้คุณต้องขอบคุณฉันมากนะ~~~”
พอมู่อวี๋เฟยพูดจบอย่างเป็นที่น่าพอใจ จากนั้นเธอก็พบกับสายตาอันมืดมนและดูเคร่งขรึมของฉู่จือหยวน
เมื่อเหลือบมองอีกครั้งที่ใบหน้าอันไร้อารมณ์และดูเย็นชาของฉู่จือหยวน เขาไม่แสดงรอยยิ้มใดๆ เลย มู่อวี๋เฟยก็ตระหนักได้ว่าในวันนี้มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับฉู่จือหยวน
มู่อวี๋เฟยคิดไปพลางมองไปที่ฉู่จือหยวนที่กำลังเดินเข้ามาทีละก้าวๆ มู่อวี๋เฟยจึงก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว เธอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความประหม่า จากนั้นก็พูดปนกับหัวเราะออกมาว่า “คุณชายฉู่… เป็นอะไรไป？ หรือว่ามีสถานการณ์อะไรเปลี่ยนแปลงไปหรือเปล่า ？หรือว่ามีตรงไหนไม่ราบรื่น..”
ขณะที่มู่อวี๋เฟยกำลังพูดฉู่จือหยวนซึ่งเดินเข้ามาใกล้เธอมากๆแล้ว ก็ยื่นมือออกมาทันที
เสียงของมู่อวี๋เฟยหยุดลงในชั่วขณะ
เห็นเพียงแค่มือของฉู่จือหยวนกำลังบีบคอของเธอและกดร่างกายของมู่อวี๋เฟยเข้ากับฝาผนังของห้อง
ฉู่จือหยวนใช้แรงไม่น้อยในการบีบเข้าที่คอของมู่อวี๋เฟยทำให้ใบหน้าของมู่อวี๋เฟยเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและหายใจไม่ออกในทันที
มู่อวี๋เฟยตกใจกับการกระทำของฉู่จือหยวน อีกทั้งยังหายใจลำบาก มู่อวี๋เฟย ทำได้เพียงอ้าปากกว้างเพื่อสูดเอาอากาศและพยายามพูดกับฉู่จือหยวนด้วยความลำบากว่า “…คุณชายฉู่..คุณจะทำอะไร …รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ…”
เมื่อฉู่จือหยวนได้ฟังคำพูดของมู่อวี๋เฟย ใบหน้าอันดุร้ายที่ซ่อนอยู่ก็เปิดเผยในทันใด
เขาจ้องมองไปที่มู่อวี๋เฟยด้วยสายตาอันเคร่งขรึมและพูดขึ้นว่า “มู่อวี๋เฟย! พูดสิ! คุณตั้งใจทำร้ายฉันใช่ไหม คุณมันสารเลว! จริงๆคุณรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่ามู่ซีซีเป็นคนของจี้หลิงชวน! และยังจงใจให้ฉันเข้ามาร่วมแจมด้วย？!”
ด้วยความโกรธฉู่จือหยวนจึงบีบคอของมู่อวี๋เฟยแรงมากขึ้น
ด้านมู่อวี๋เฟยเมื่อฟังคำพูดของฉู่จือหยวน เธอก็ตกตะลึง ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกเข้ากับศีรษะ เธอมองที่ฉู่จือหยวนด้วยความประหลาดใจ
เดิมทีเธอคิดว่าเธอมาที่นี่เพื่อทานอาหาร แต่ยังไม่ทันได้เริ่มลงมือทานเลย กลับจะต้องถูกถีบออกไปซะแล้ว…
เมื่อมองเห็นใบหน้าที่ดูสิ้นหวังของฉู่จือหยวนอย่างนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าจี้หลิงชวนก็คงจะรู้เรื่องนี้แล้วเหมือนกัน และยังลงโทษฉู่จือหยวนด้วย ไม่เช่นนั้นฉู่จือหยวน คงจะไม่รีบมาคิดบัญชีกับเธอเร็วขนาดนี้แน่!
เมื่อคิดได้อย่างนี้ มือทั้งสองข้างที่อยู่ทางด้านข้างลำตัวของมู่อวี๋เฟยก็กำเข้าแน่นขึ้นด้วยความไม่พอใจ!
มู่ซีซีที่สมควรตาย! คราวนี้ก็ยังไม่สามารถจะจัดการเธอได้! ! ! มู่อวี๋เฟยรู้สึกไม่พอใจมากจริงๆ!
ฉู่จือหยวนที่อยู่ทางด้านข้างมองเห็นท่าทางประหลาดใจของมู่อวี๋เฟย เขารู้ได้ทันทีว่ามู่อวี๋เฟยรู้ว่า จี้หลิงชวนและมู่ซีซีอยู่ด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เขาถูกคนเลวๆอย่างมู่อวี๋เฟยหลอกใช้เป็นโล่กำบัง !
และตอนนี้จี้หลิงชวนก็รู้สึกไม่ดีกับเขาเป็นอย่างมากและเขาก็ไม่รู้ว่าจะรับมือกับจี้หลิงชวนยังไง
จนถึงตอนนี้ภายในใจของฉู่จือหยวนก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ ฉู่จือหยวนจึงได้ เอาความโกรธทั้งหมดของเขาไปลงที่มู่อวี๋เฟย แต่เขาก็ยังพอมีสติสัมปชัญญะอยู่บ้าง เขารู้ว่าถ้าหากเขาลงมือฆ่ามู่อวี๋เฟยในตอนนี้ เขาก็จะต้องชดใช้เช่นกัน
เมื่อเห็นว่ามู่อวี๋เฟยที่ถูกเขาบีบคออยู่นั้นกำลังจะหายใจไม่ออก เขาจึงปล่อยมือจากเธอและตบเข้าที่ใบหน้าของเธออย่างแรง
ด้วยพละกำลังมหาศาลเช่นนี้ มู่อวี๋เฟยซึ่งถูกตบได้ล้มลงกับพื้นในทันที
มู่อวี๋เฟยที่กำลังจะหายใจไม่ออก จู่ๆก็โดยปลดปล่อย เธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปอย่างเต็มที่ และไอแค่กๆ
ความรู้สึกที่บริเวณลำคอของเธอที่ทั้งเจ็บปวดและร้อนระอุ
และใบหน้าที่ถูกตบของเธอก็บวมและแดงขึ้นมาในทันที มู่อวี๋เฟยเอื้อมมือไปสัมผัสที่ใบหน้า ความเจ็บปวดทำให้น้ำตาของเธอไหลรินลงมา
หลังจากที่ไออย่างต่อเนื่องมาสักพัก อาการไอของมู่อวี๋เฟยก็ค่อยๆ เงียบสงบลง
ฉู่จือหยวนมองไปที่มู่อวี๋เฟยที่ถูกตนเองตบล้มลงกับพื้น เธอค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก แต่ฉู่จือหยวนกลับแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเขา
“มู่อวี๋เฟย! นี่คือจุดจบที่เย้ายวนฉัน!!!”
ทิ้งประโยคนี้ไว้แล้ว จากนั้นฉู่จือหยวนก็เดินออกไปในทันที
มู่อวี๋เฟยคลานไปบนพื้นโดยไม่รู้ว่าเธอเสียน้ำตาไปเท่าไหร่ มู่อวี๋เฟยใช้เวลานานในการรวบรวมสติ เธอรีบปาดน้ำตาบนใบหน้า จากนั้นก็ยืนขึ้นด้วยการใช้แขนพยุง ดันเปิดประตูห้องส่วนตัว และเดินอย่างรวดเร็วไปที่ห้องน้ำ ด้วยความกลัวว่าจะมีคนอื่นมาเห็นใบหน้าที่บวมแดงของเธอ
สุดท้ายโชคชะตาก็เล่นตลกกับเธอ ทันใดนั้น มู่อวี๋เฟยได้วิ่งชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ
“โอ๊ย!” ผู้หญิงคนนั้นถูกมู่อวี๋เฟยชนเข้าอย่างแรง และร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวดในทันที
เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ยินเสียงร้องอุทาน เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ เธอเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ทางด้านหน้าของเธอ เมื่อมองแวบแรก เธอรู้สึกคุ้นๆหน้า และเมื่อมองอีกครั้ง มู่อวี๋เฟยก็รู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอคือคนรู้จักของเธอ
มู่อวี๋เฟยกัดฟันและก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดกับผู้หญิงคนที่อยู่ข้างหน้าของเธอว่า “ฉันขอโทษ…ฉันไม่ได้ตั้งใจ…”
หลังจากพูดจบ มู่อวี๋เฟยก็คิดที่จะรีบเดินหลบผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ และวิ่งเข้าห้องน้ำไป
แต่น่าเสียดายเพราะในตอนที่มู่อวี๋เฟยเงยหน้าขึ้นมามองผู้หญิงฝั่งตรงข้าม อีกฝ่ายได้เห็นหน้าของเธออย่างชัดเจน
ในวินาทีถัดมา ผู้หญิงที่ถูกมู่อวี๋เฟยชนเข้าได้ก้าวเข้ามาขวางทางของมู่อวี๋เฟยที่กำลังก้มหน้าไว้ พร้อมกับหัวเราะออกมาและพูดขึ้นว่า “โอ้ นี่ไม่ใช่คุณมู่ลูกสาวคนโตของตระกูลมู่หรอกเหรอ ？นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน~~~”
น้ำเสียงอันนุ่มนวลของผู้หญิงคนนั้นฟังดูแปลก ๆ ทำให้คนที่ได้ฟังรู้สึกอึดอัดใจ
มู่อวี๋เฟยขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งที่หล่อนพูด แต่เธอยังคงก้มหน้าอยู่ “คุณจำคนผิดแล้ว!”
มู่อวี๋เฟยต้องการที่จะออกไปจากตรงนี้ แต่ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะติดใจกับมู่อวี๋เฟยที่กำลังก้มหน้าอยู่ มู่อวี๋เฟยเดินไปทางซ้าย เธอก็เดินไปทางซ้ายด้วย มู่อวี๋เฟยเดินไปทางขวา เธอก็เดินไปทางขวาด้วย
เธอพยายามกันทางของมู่อวี๋เฟยไว้
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นพร้อมกับคำพูด“โอ้ ลูกสาวคนโตของตระกูลมู่ นี่ไม่ได้เจอกันนาน ทำไมถึงได้ดูขี้ขลาดแบบนี้ล่ะ ？แม้แต่ชื่อของตัวเองยังไม่กล้ายอมรับ ？เมื่อก่อนตอนที่อยู่ต่อหน้าฉันไม่ได้เป็นแบบนี้นิ？หรือว่าลมมันจะเปลี่ยนทิศกันนะ~”