รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 204 เธอเป็นของฉัน หลีกหนีไม่พ้นหรอก!

เมื่อมู่ซีซีได้ยินคำพูดครึ่งแรกเมื่อครู่ของจี้หลิงชวน เธอก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก กระทั่งเธอได้ยินคำพูดประโยคหลัง เธอจึงได้สติฟื้นคืน สายตาของเธอจ้องมองจี้หลิงชวน “เมื่อกี้คุณพูดอะไร? ยังมีข้อสงสัยอะไร?”
หากว่ามู่ซีซีไม่ได้เข้าใจผิดในคำพูดเมื่อครู่นี้ ประโยคสุดท้ายจี้หลิงชวนกำลังจะหมายความว่าบางทีเธอและจี้หลิงชวนอาจไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของกันและกัน? บางทีอาจเป็นการเข้าใจผิด?
“สถานที่เกิดของเธอ ไม่ตรงกับสถานที่เกิดของลูกสาวของคุณป้าฉันที่หายตัวไป!”
ตอนนี้ถึงแม้ว่านายหญิงจี้จะไม่อนุญาตให้จี้หลิงชวนพูดถึงเรื่องราวความโชคร้ายของมู่ซีซี แต่จี้หลิงชวนจะไม่ตรวจสอบให้รอบคอบได้อย่างไร?!
และข้อสงสัยที่เป็นประเด็นก็อยู่ตรงนี้ จี้หลิงชวนจะต้องสืบเรื่องราวให้ถึงที่สุด! นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวพันถึงอนาคตระหว่างมู่ซีซีและเขาว่าจะคบหากันได้อย่างเปิดเผยหรือไม่!
แม้ว่าจี้หลิงชวนจะไม่สนใจว่าเขาและมู่ซีซีนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหรือไม่ แต่เห็นได้ชัดว่ามู่ซีซีนั้นสนใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก!
ดังนั้นเรื่องนี้จี้หลิงชวนจะต้องสืบหาข้อมูลให้ถึงที่สุด
มู่ซีซีได้ยินในสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด เธอมองจี้หลิงชวนด้วยความกระตือรือร้นอย่างไม่อาจอธิบายได้และถามออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า “นั่นไม่ได้ว่าหมายความว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวของป้าคุณใช่ไหม?”
มู่ซีซีไม่สามารถบอกได้เลยว่าทำไมภายในใจของเธอถึงรู้สึกว่าเธอนั้นไม่อยากเป็นลูกพี่ลูกน้องของจี้หลิงชวน
“ฉันจะสืบหาข้อมูลต่อ เรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด เธอเชื่อฉัน ฉันจะเอาคำตอบมาให้เธอให้ได้” จี้หลิงชวนพูด ขมวดคิ้วแน่น เขาหยุดนิ่งไปชั่วขณะและพูดอีกว่า “แต่เรื่องนี้ผ่านไปสิบเก้าปีแล้ว และเบาะแสหลายอย่างถูกทำลายไป การค้นหาไม่ใช่เรื่องง่ายอาจจะต้องใช้เวลา”
ขณะพูด จี้หลิงชวนยกมือขึ้นและจับคางของมู่ซีซีไว้และบังคับให้สายตาของเธอนั้นจ้องมองเขา จากนั้นเขาพูดประโยคที่ไม่อาจต้านทานได้ “แต่เธอต้องตกลงกับฉัน อย่าหลบหน้าฉันเหมือนช่วงก่อนหน้านี้ ได้ยินหรือเปล่า?!”
เมื่อเผชิญหน้ากับจี้หลิงชวนที่เอาแต่ใจ มู่ซีซีไม่สามารถโต้เถียงเขาได้เลย เธอพยักหน้าให้กับจี้หลิงชวน “ฉันเข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่หลบหน้าคุณแล้ว…”
จี้หลิงชวนได้ยินคำตอบที่น่าพึงพอใจ ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มเล็กน้อย เขาสัมผัสใบหน้าของมู่ซีซีจากนั้นเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความยับยั้งชั่งใจ
วินาทีถัดมา จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะมอบจุมพิตให้กับมู่ซีซีอย่างดุเดือด
เมื่อรู้สึกถึงการรุกรานของจี้หลิงชวน มู่ซีซีรู้สึกประหม่า ร่างกายของเธอแข็งทื่อ เธอทำได้เพียงแค่ปล่อยให้จี้หลิงชวนรุกล้ำเขตพื้นที่ของเธอ ริมฝีปากอันร้อนแรงของเขาได้ลิ้มรสริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่น่าดึงดูดใจของมู่ซีซีแล้วจากนั้นเขาก็เคลื่อนไปยังใบหูขนาดเล็กของมู่ซีซี ร่างกายของมู่ซีซีที่อ่อนไหวนั้นสั่นเทา ใบหูของเธอแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ
มู่ซีซีที่ถูกจุมพิตจนสูญเสียการควบคุม น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในโสตประสาทของเธอ น้ำเสียงที่แหบพร่า “มู่ซีซี เธอเป็นของฉันคนเดียว! ไม่สามารถหลีกหนีไปไหนได้! ฉันไม่อนุญาตให้เธอหลบหนีฉัน!”
จี้หลิงชวนเปิดปากของเขาและกัดติ่งหูที่น่ารักของมู่ซีซีเป็นการลงโทษ
มู่ซีซีนั้นรู้สึกเจ็บปวด เธอสูดลมหายใจเข้าและครางออกมาเบาๆโดยไม่รู้ตัว “โอ๊ย…”
เสียงคร่ำครวญแผ่วเบานี้ดังเข้าโสตประสาทของจี้หลิงชวน เป็นเหมือนกับประกายไฟที่จุดชนวนให้ระเบิด
ความปรารถนาและความคาดหวังสั่งสมอยู่ในสายเลือดของจี้หลิงชวน ปะทุขึ้นในทันที
จี้หลิงชวนไม่ได้แตะต้องมู่ซีซีมาหลายวันแล้ว รสชาติที่น่าหลงใหลของมู่ซีซีนั้นยังคงติดค้างอยู่ภายในใจของจี้หลิงชวน เพียงแค่ได้สัมผัสมู่ซีซี เลือดลมของจี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะไหลเวียนอย่างคลุ้มคลั่ง ราวกับคนที่ถูกวางยาพิษ เขาอยากจะกดร่างกายของมู่ซีซีไว้ภายใต้ร่างกายของเขาและกลั่นแกล้งเธอให้สาสม
ฝ่ามือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะรุกรานเข้าไปใต้กระโปรงของมู่ซีซี
วินาทีถัดมา มู่ซีซีสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุของจี้หลิงชวนที่สัมผัสอยู่บริเวณหน้าท้องส่วนล่างของเธอ
ใบหน้าของมู่ซีซีแดงระเรื่อในทันที ดวงตาดอกท้อที่งดงามถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควันที่พร่ามัวในทันที
มู่ซีซีตื่นตระหนก เธอเอื้อมมือออกไปอย่างรวดเร็วและสัมผัสฝ่ามือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวนที่กำลังซุกซนอยู่ในกระโปรงของเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว
“จี้หลิงชวน…ไม่เอาแบบนี้….” มู่ซีซีตื่นตระหนกจนแทบจะร้องไห้
ต้องรู้ว่านายหญิงจี้ในตอนนี้อยู่ชั้นล่าง บางทีเธออาจจะขึ้นมาชั้นบนเมื่อไหร่ก็ได้
หากเธอเห็นเธอและจี้หลิงชวนอยู่ในสภาพแบบนี้ มู่ซีซีเองก็ไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไร
ยิ่งกว่านั้น ในสายตาของนายหญิงจี้ ความสัมพันธ์ของจี้หลิงชวนและมู่ซีซีคือลูกพี่ลูกน้อง หากเข้ามาเห็นทั้งสองในท่าทางเช่นนี้ คาดว่าจะต้องโกรธเคืองอย่างเป็นแน่
จี้หลิงชวนก้มศีรษะลงอย่างหมดความอดทน จูบริมฝีปากสีแดงระเรื่อของมู่ซีซี ขณะที่มอบจุมพิตให้แก่เธอ เสียงแหบพร่าของเขาก็ดังขึ้น “ซีซี ฉันคิดถึงเธอมาก” จี้หลิงชวนจับมือของมู่ซีซีและวางลงบนตำแหน่งที่ร้อนระอุของเขา ดวงตาที่ยากจะหยั่งรู้นั้นจ้องมองมู่ซีซีและเอ่ยว่า “เขาเองก็คิดถึงเธอมากเช่นกัน”
การกระทำของจี้หลิงชวนนั้นทำให้มู่ซีซีเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่รู้ตัว เธอตื่นตระหนกและคิดจะดึงมือกลับเพื่อหลีกเลี่ยง แต่จี้หลิงชวนจับมือของมู่ซีซีไว้แน่น มู่ซีซีไม่อาจหลีกหนีได้เลย เธอทำได้เพียงแค่จ้องมองจี้หลิงชวนด้วยดวงตาดอกท้อที่มีน้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างอดไม่ได้ “จี้หลิงชวน….”
มู่ซีซีไม่รู้ด้วยซ้ำ ท่าทีที่ร้ายกาจของผู้ชายนั้นบางครั้งค่อนข้างจะอุกอาจ โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอนนี้ ท่าทีที่น่าสงสารของมู่ซีซีนั้นทำให้ความปรารถนาในใจของจี้หลิงชวนเพิ่มมากยิ่งขึ้น
ผู้ชายกับผู้หญิง ความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากจะครอบครอง
“มู่ซีซี ไฟนี้เธอจุดขึ้นมา เธอก็ต้องรับผิดชอบ” จี้หลิงชวนกลืนน้ำลายอย่างยับยั้งชั่งใจและจ้องมองมู่ซีซีอย่างไม่ละสายตา
มู่ซีซีจ้องมองจี้หลิงชวนด้วยท่าทีที่อยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา เธอยังไม่ทันทำอะไรเลย…เห็นๆกันอยู่ว่าเขานั่นแหละจุดไฟเผาตัวเอง เขาก็เป็นแบบนี้อยู่ตลอดเวลา!
แต่เห็นได้ชัดว่าในเวลานี้ จี้หลิงชวนไม่มีเหตุผลที่จะพูดกับมู่ซีซี!
ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองยังไม่ได้รับการยืนยัน ภายในใจของมู่ซีซีนั้นไม่สามารถมองผ่านไปได้ เธอไม่มีทางมีความสัมพันธ์กับจี้หลิงชวน
แต่มู่ซีซีมองไปยังใบหน้าของจี้หลิงชวนที่กำลังขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าจี้หลิงชวนไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ
มู่ซีซีจึงต้องจำยอมและใช้มือในการแก้ไขปัญหา
เกือบจะหนึ่งชั่วโมงกว่าจี้หลิงชวนจะออกมาจากห้องของมู่ซีซีด้วยท่าทีสดชื่น
หลังจากที่จี้หลิงชวนออกไป มู่ซีซีรีบปิดประตูและล็อกประตูทันที ใบหน้าเล็กๆของเธอแดงก่ำราวกับกุ้งตัวน้อยที่ถูกปรุงสุก เธอรีบกระโดดขึ้นไปบนเตียงและใช้ผ้านวมปิดหน้าปิดตาตัวเองไว้
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น หลังจากที่มู่ซีซีตื่นขึ้น เดิมทีเธอคิดอยากจะอยู่ในห้องและต้องการให้จี้หลิงชวนนั้นลงไปด้านล่างก่อน แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ที่จี้หลิงชวนบุกรุกเข้ามาภายในห้องของเธอและทำเรื่องราวเหล่านั้นกับเธอ ใบหน้าของมู่ซีซีก็แดงระเรื่อในทันที