รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 207 จี้หลิงชวนจอมเผด็จการ

ส่งของ？ส่งของอะไร เป็นของที่จี้หลิงชวนซื้อให้เธอเหรอ？
มู่ซีซีคิดถึงเมื่อก่อนตอนที่จี้หลิงไปบ้านตระกูลมู่ครั้งแรก เขาได้ให้แหวนหลายสิบล้านที่ใหญ่เท่าไข่นกพิราบกับเธอ จนทำให้มู่ซีซีตกใจไม่น้อยเลย และทำให้มู่อวี๋เฟยเกือบจะค้นพบความสัมพันธ์ของทั้งคู่
เมื่อมู่ซีซีเห็นกล่องหลายสิบกล่องที่อยู่ตรงหน้าตัวเองแล้ว ในใจของเธอก็ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
ครั้งนี้จี้หลิงชวนยังคิดจะเล่นลูกไม้อะไรอีก！
คนที่เอากล่องพวกนี้เข้ามารีบทักทายนายหญิงจี้และมู่ซีซีด้วยความเคารพ
นายหญิงจี้พยักหน้าและเชิดคางไปที่คนเหล่านั้น คนเหล่านั้นเข้าใจในทันที และรีบยื่นมือออกไปเปิดกล่องต่อหน้านายหญิงจี้และมู่ซีซีทีละกล่อง
มู่ซีซีเหลือบมองและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ สีหน้าของเธอดูไม่อยากจะเชื่อว่าในกล่องทั้งเจ็ดกล่องตรงหน้าจะเต็มไปด้วยเสื้อผ้า เป็นเสื้อผ้าทุกประเภท มีลักษณะและสไตล์ที่ต่างกัน บ้างก็เป็นกระโปรง บ้างก็เสื้อกับกางเกง
สี่กล่องสุดท้ายเต็มไปด้วยรองเท้า มีตั้งแต่รองเท้าแตะไปจนถึงรองเท้าส้นสูงและมีทุกรูปแบบ
กระโปรงและรองเท้าพวกนี้ล้วนเปล่งแสงระยิบระยับและใหม่เอี่ยมอย่างไม่มีข้อยกเว้น
มู่ซีซีตกตะลึงจนตาค้าง เธออดไม่ได้ที่จะคิดในจว่าจี้หลิงชวนคงไม่ได้ซื้อแเสื้อผ้าทั้งหมดไว้ในร้านแล้วเอากลับมาหรอกนะ！
เมื่อนายหญิงจี้เห็นเสื้อผ้าพวกนี้แล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อวานตอนเย็นจี้หลิงชวนคงจะได้ยินว่าเธอพูดว่ามู่ซีซีไม่มีเสื้อผ้าจะใส่ ดูเหมือนว่าเมื่อวานเขาจะซื้อมาให้ซีซี และวันนี้ก็ให้คนเอาเสื้อผ้าและรองเท้ามาส่งที่นี่
แต่จี้หลิงชวนใส่ใจกับมู่ซีซีขนาดนี้ ดูเหมือนว่าพี่ชายและน้องสาวจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน นายหญิงจี้รู้สึกปลื้มใจมาก
“ครั้งนี้พี่ชายของเธอทำได้ดีเลยนะ” นายหญิงจี้มองไปที่มู่ซีซีด้วยรอยยิ้ม
อันที่จริงถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อวานมู่ซีซียืนกรานที่จะไม่ซื้อ นายหญิงจี้เองก็คิดไว้แล้วว่าจะทำอย่างนี้
มู่ซีซีหน้าตาสวย รูปร่างดี ใส่อะไรก็ดูดี นายหญิงจี้อดใจไม่ได้ที่จะซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ เหล่านั้นกลับมาให้มู่ซีซี และแต่งตัวให้มู่ซีซีสวยเหมือนเจ้าหญิงทุกวัน！
มู่ซีซีใช้เวลาหลายสิบวินาทีกว่าจะได้สติกลับมา เมื่อได้ยินที่นายหญิงจี้พูดเมื่อกี้ มู่ซีซีก็เหลือบมองสีหน้าของนายหญิงจี้อย่างกระวนกระวายใจ และเห็นว่านอกจากสีหน้าที่ดูมีความสุขของนายหญิงจี้แล้ว ยังมีความปลื้มใจอีกด้วย
เห็นได้ชัดว่านายหญิงจี้ไม่ได้คิดอะไรอีก มู่ซีซีรู้สึกถอนหายใจด้วยความโล่งใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองเสื้อผ้าและรองเท้าที่สวยงาม แล้วมองนายหญิงจี้อย่างไม่อยากจะเชื่อและถามว่า：“คุณย่า เสื้อผ้าและรองเท้าพวกนี้ให้หนูเหรอคะ？”
“แน่นอนสิ พี่ชายของเธอยังไม่ได้ให้อะไรเป็นของขวัญที่ได้เจอเธอเลย ถือซะว่าเสื้อผ้าและรองเท้าพวกนี้เป็นของขวัญที่พี่ชายของเธอมอบให้เธอ เธอแค่รับอย่างสบายใจก็พอแล้ว”
หลังจากที่นายหญิงจี้พูดจบก็ไม่ให้โอกาสมู่ซีซีได้ปฏิเสธ เธอรีบสั่งแม่บ้านจางที่อยู่ข้าง ๆ ว่า：“ แม่บ้านจาง เธอพาคนเหล่านี้ขึ้นไป เอาเสื้อผ้าและรองเท้าพวกนี้ไปเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าของคุณหนู”
เมื่อมู่ซีซีต้องการจะหยุดไว้ แม่บ้านจางก็พาคนเหล่านั้นขึ้นไปชั้นบนแล้ว และในตอนนี้มู่ซีซีก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้
นายหญิงจี้อยู่ข้าง ๆ รีบกะพริบตาไปที่มู่ซีซี ยิ้มและพูดว่า：“ซีซี พี่ชายของเธอส่งของขวัญมาให้เธอ เธอโทรไปขอบคุณพี่ชายของเธอสิ”
นายหญิงจี้กลัวว่ามู่ซีซีกับจี้หลิงชวนจะไม่สนิทกัน ดังนั้นจึงรีบเสนอแนะ
นายหญิงจี้พูดอย่างนี้แล้ว มู่ซีซีก็ต้องยอมรับของขวัญจากจี้หลิงชวน แต่ไม่มีเหตุผลที่จะต้องกล่าวขอบคุณ
มู่ซีซีจึงพยักหน้า นายหญิงจี้กลัวว่ามู่ซีซีจะไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของจี้หลิงชวน จึงรีบบอกเบอร์โทรศัพท์ของจี้หลิงชวนให้กับมู่ซีซี
โชคดีที่นายหญิงจี้นั่งอยู่ข้าง ๆ และไม่ได้มาดูโทรศัพท์ของมู่ซีซี
แต่ยังคงเฝ้ามองมู่ซีซีกดเบอร์โทรศัพท์ของจี้หลิงชวน
ภายใต้สายตาของนายหญิงจี้มีรอยยิ้ม มู่ซีซีกระวนกระวายใจและกดเบอร์โทรศัพท์ของจี้หลิงชวนลงไปในโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ
และไม่รู้ว่าจี้หลิงชวนกำลังรอสายจากมู่ซีซีอยู่หรือไม่ เพียงไม่กี่วินาทีหลังจากที่ม่ซีซีโทรไป ทางด้านของจี้หลิงชวนก็รับสาย
“พี่ชาย……” เมื่ออยู่ต่อหน้านายหญิงจี้ มู่ซีซีต้องฝืนใจเรียกพี่ชายออกมาอย่างไม่คุ้นชิน
เมื่อจี้หลิงชวนที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ได้ยินมู่ซีซีเรียกว่าพี่ชาย ริมฝีปากของเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา คนที่ฉลาดมากอย่างจี้หลิงชวนสามารถเดาได้ว่าตอนนี้ย่าของตัวเองต้องอยู่ข้าง ๆ มู่ซีซีอย่างแน่นอน
“อืม มีธุระอะไรเหรอ？” จี้หลิงชวนตอบอย่างใจเย็น และมีรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจในน้ำเสียงที่ลึกล้ำของเขา
ทางด้านของมู่ซีซีไม่ได้สงบเหมือนจี้หลิงชวน ตอนที่ถือโทรศัพท์อย่างเก้อเขินและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร วินาทีต่อมา เสียงที่ไพเราะของจี้หลิงชวนก็ดังออกมาจากโทรศัพท์：“เห็นเสื้อผ้าและรองเท้าแล้วใช่ไหม？ชอบไหม？”
เห็นได้ชัดว่าประโยคสุดท้าย จี้หลิงชวนจงใจลดเสียงลง และหูของมุ่ซีซีก็ร้อนผ่าวจนแดง และแม้แต่หน้าขาว ๆ ของเธอก็แดงก่ำ
และหัวใจดวงเล็ก ๆ ที่หน้าอกของเธอก็เต้นเร็วขึ้นและสั่นระรัว มู่ซีซีแอบจับที่มุมเสื้อของตัวเองแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ ติดต่อกันหลายครั้ง และพยายามรักษาสีหน้าท่าทางที่สงบนิ่ง
เธอตอบด้วยเสียงสั่นอย่างไม่รู้ตัว：“อืม……”
จี้หลิงชวนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ได้ยินเสียงอืมเบา ๆ ของมู่ซีซี ปกติแล้วมู่ซีซีจะเขินอายจนหน้าแดงได้ง่าย และในตอนนี้สีหน้าของเธอต้องแดงระเรื่อและน่ารักมากอย่างแน่นอน
อืม แถมยังอร่อยมากอีกด้วย！
ในขณะที่นึกถึงรสหวานของมู่ซีซี สายตาของจี้หลิงชวนก็เพ่งมองลึกลงไป และลูกกระเดือกสุดเซ็กซี่ของเขาก็เลื่อนขึ้นลงอย่างควบคุมไม่ได้ วินาทีถัดมาจี้หลิงชวนค่อย ๆ เม้มริมฝีปากเบา ๆ อย่างอารมณ์ดี จากนั้นก็ลดเสียงลงแล้วพูดกับมู่ซีซีว่า：“คืนนี้ผมกลับไป คุณใส่ให้ผมดูหน่อยนะ”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินเสียงที่แหบและทุ้ม มู่ซีซีก็ไม่ได้กระโดดขึ้นมาโดยตรง แต่พยายามที่จะรักษาความสงบบนใบหน้าของตัวเองไว้ และไม่ให้นายหญิงจี้ดูออก
นอกจากใบหน้าแดงที่แดงก่ำแล้ว มู่ซีซีก็กลัวว่าถ้าพูดต่อไป จี้หลิงชวนจะพูดอะไรที่เปิดเผยและคลุมเครือออกมา เธอจึงรีบพูดอย่างประหม่าว่า：“พี่ชาย……ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้าและรองเท้าที่พี่ส่งมาให้ฉัน ฉันชอบมาก งั้นพี่ชายรีบไปทำงานก่อนเถอะ ฉันไม่รบกวนงานของพี่แล้ว……”
หลังจากนั้นมู่ซีซีก็วางสาย โดยไม่รอคำตอบของจี้หลิงชวน มู่ซีซีเก็บโทรศัพท์และเห็นแววตาที่ยิ้มแย้มของนายหญิงจี้ มู่ซีซีรู้สึกผิดและมองไปที่นายหญิงจี้อย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่านายหญิงจี้ไม่มีอะไรผิดปกติ เมื่อกี้ก็มีระยะห่างพอสมควร นายหญิงจี้คงจะได้ยินที่จี้หลิงชวนพูดกับเธอ