รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 213 จดทะเบียนสมรส！

โชคดีที่หลังจากนั้นไม่นาน นายหญิงจี้ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ
เมื่อจี้หลิงชวนและมู่ซีซีที่อยู่ข้าง ๆ เห็นนายหญิงจี้ลืมตาขึ้น พวกเขาก็รีบมองไปที่นายหญิงจี้ด้วยความเป็นห่วงและถามพร้อมกันว่า：“คุณย่า ตื่นแล้วเหรอ？รู้สึกไม่สบายใจตรงไหนหรือเปล่า？”
นายหญิงจี้เผชิญหน้ากับสีหน้าที่เป็นห่วงขอจี้หลิงชวนและมู่ซีซี เเธองุนงงเล็กน้อย เธอมองไปรอบ ๆ แล้วขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองจี้หลิงชวนและมู่ซีซีอีกครั้ง และถามด้วยความสงสัย：“หลิงชวน ซีซี ย่ามาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไง？ย่านอนกลางวันอยู่ในห้องไม่ใช่เหรอ？มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
เมื่อได้ยินนายหญิงจี้พูดอย่างนี้ จี้หลิงชวนและมู่ซีซีก็มองหน้ากัน เป็นอย่างที่หมอบอกจริง ๆ สมองของนายหญิงจี้ได้รับการกระทบกระเทือน และสิ่งเร้าเหล่านั้นก็กระตุ้นสมองของเธอโดยอัตโนมัติ เธอต้องไม่เชื่ออย่างแน่นอนว่าตัวเองสูญเสียความทรงจำ ในตอนนี้นายหญิงจี้ได้ลืมเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นที่บ้านจนหมดสิ้น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เธอรับไม่ได้
คำพูดเหล่านั้นของหมอยังคงชัดเจน จี้หลิงชวนและมู่ซีไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ เพราะกลัวว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจนายหญิงจี้ แล้วเกิดเรื่องขึ้นอีก
จี้หลิงชวนมองไปที่นายหญิงจี้อย่าง และพูดปลอบโยนว่า：“คุณย่าครับ ไม่มีอะไร เมื่อกี้คุณย่าไม่สบายใจเล็กน้อย พวกเราเลยพาคุณย่ามาหาหมอที่โรงพยาบาล”
เมื่อนายหญิงจี้ได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก และรีบจับมือมู่ซีซีเพื่อที่จะลุกขึ้นนั่งบนเตียง ในขณะที่พยายามดึงผ้าห่มออกและจะลงจากเตียง เธอก็พูดกับจี้หลิงชวนและมู่ซีซีว่า：“ย่าไม่เป็นอะไร！ย่าสบายดี หลิงชวน ซีซี เรากลับบ้านกัน ย่าไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล เรากลับบ้านกันเถอะ！”
นายหญิงจี้ยืนยันที่จะกลับไป มู่ซีซีและจี้หลิงชวนไม่สามารถเปลี่ยนใจได้ จึงทำได้เพียงแค่ให้คนไปทำตามขั้นตอนการออกจากโรงพยาบาล และพาเธอกลับไปที่บ้านหลักของตระกูลจี้
ไม่ง่ายเลยที่จะกล่อมให้นายหญิงจี้หลับ เมื่อมู่ซีซีกลับมาที่ห้อง จี้หลิงชวนก็เดินตามเข้าไป
ดวงตาทั้งสี่ประสานกัน มู่ซีซีมองไปที่ดวงตาอันลึกล้ำของจี้หลิงชวน และเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็ละสายตาออกไป
ตอนนี้เรื่องราวชีวิตของมู่ซีซีถูกตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องกัน และไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดแต่อย่างใด ความรู้สึกไม่สบายในใจของมู่ซีซีที่เกี่ยวข้องกับเธอยังไม่ได้ลดน้อยลง
และนายหญิงจี้ก็อยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ ในขณะที่คิดมู่ซีซีก็ปวดหัว เธอมองไปที่จี้หลิงชวนและพูดว่า：“ตอนนี้……ฉันควรจะทำยังไงดี？”
ในขณะที่ฟังจี้หลิงชวนก็ยกมือขึ้นมาบีบหัวคิ้วและเงียบไปสักพัก จากนั้นจี้หลิงชวนก็เงยหน้าขึ้นมองมู่ซีซี：“หมอบอกว่าตอนนี้คุณย่าไม่สามารถรับรู้เรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจได้ เรื่องที่คุณไม่ใช่ลูกสาวของป้าผม ไม่สามารถพูดออกมาได้ในตอนนี้ ทำได้แค่อยู่กับปัจจุบันไปก่อน รอให้อาการของคุณย่าดีขึ้นแล้วค่อยบอก”
นี่เป็นวิธีเดียวในตอนนี้
มู่ซีซีพยักหน้าเห็นด้วย ดวงตาของทั้งสองคนประสานกัน และบรรยากาศที่เงียบสงบในห้องก็เต็มไปด้วยความคลุมเครืออย่างลึกลับ
มู่ซีซีได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นระรัว และในวินาทีต่อมา มู่ซีซีก็ได้สติกลับมาและรีบลืมตาขึ้นด้วยความตื่นตระหนก
และถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว มู่ซีซียังไม่ทันได้ถอยห่างออกไปในระยะที่ปลอดภัย จี้หลิงชวนก็ยื่นมือออกไปคว้าข้อมือของมู่ซีซีไว้ เพียงแค่ออกแรงเบา ๆ มู่ซีซีก็มาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างง่ายดาย
“คิดจะหนีผมอีกแล้วเหรอ？” จี้หลิงชวนเลิกคิ้วแล้วมองมู่ซีซีที่อยู่ในอ้อมแขน เหมือนกระต่ายน้อยที่หวาดกลัว
เมื่อมู่ซีซีเผชิญหน้ากับดวงตาที่ลึกล้ำของจี้หลิงชวน ในจของเธอก็รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูกและพูดติดอ่าง：“ปะ……เปล่า……”
จี้หลิงชวนยกมือขึ้นบีบคางของมู่ซีซี และบังคับให้มู่ซีซีมองขึ้นไปที่เขา เขามองไปที่มู่ซีซีด้วยสีหน้าที่เอาจริงเอาจังและพูดว่า：“มู่ซีซี คุณฟังให้ดีนะ ตอนนี้เรื่องราวชีวิตของคุณได้ตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้ว เราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด ดังนั้นงานแต่งงานยังคงมีอยู่ แต่เนื่องจากสถานการณ์ของคุณย่า งานแต่งงานของเราจึงต้องเลื่อนออกไปก่อน รอให้อาการของคุณย่าดีขึ้นแล้วค่อยจัดงานแต่งงาน”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองที่จี้หลิงชวนด้วยความประหลาดใจ……และหัวใจของเธอก็เต้นแรง และไม่รอให้มู่ซีซีได้เข้าใจ จี้หลิงชวนก็พูดต่อว่า：“พรุ่งนี้คุณไปจดทะเบียนสมรสกับผมที่สำนักงานกิจการพลเรือนก่อน！”
จี้หลิงชวนกลัวว่าจะมีแมลงเม่าบางตัวมาทำให้มู่ซีซีหนีไป ดังนั้นเขาจึงใช้ทะเบียนสมรสเพื่อผูกมัดมู่ซีซีไว้ข้าง ๆ ก่อน แล้วค่อยว่ากัน！
มู่ซีซีตกตะลึงอยู่หลายสิบวินาทีกว่าจะได้สติกลับมา เธอจ้องไปที่จี้หลิงชวนด้วยสายตาที่ตกตะลึง และพูดอย่างไม่รู้ตัวว่า：“จดทะเบียนสมรสอะไร？ฉันยังอายุไม่ถึงเลย……”
ตอนนี้มู่ซีซีเพิ่งจะอายุแค่สิบเก้า ต้องรอเดือนพฤศจิกายนปีนี้ เธอถึงจะอายุยี่สิบปีบริบูรณ์
ตามกฎหมายแล้วอายุยังไม่ถึงจะจดทะเบียนสมรสได้อย่างไร？
มู่ซีซียังไม่ทันได้ถามออกมา จี้หลิงชวนก็รีบพูดว่า：“พรุ่งนี้ไปที่สำนักงานกิจการพลเรือน แล้วผมจะให้คนไปจัดการเปลี่ยนอายุในบัตรประจำตัวของคุณให้มากขึ้นหนึ่งปี หลังจากนั้นก็จะสามารถจดทะเบียนสมรสได้อย่างราบรื่น”
“แต่……” หัวใจของมู่ซีซีเต้นแรงมากและรู้สึกอธิบายไม่ถูก เมื่อเห็นว่ามู่ซีซีกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จี้หลิงชวนก็พูดขัดจังหวะว่า：“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น มีแต่คุณที่เคยพูดต่อหน้าบาทหลวงว่ายอมแต่งงานกับผม มาเสียใจตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว！”
เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบ แก้มที่ขาวผ่องของมู่ซีซีก็ค่อย ๆ แดงขึ้นเรื่อย ๆ……
ในหัวของเธอมีภาพงานแต่งงานที่สำเร็จเพียงครึ่งเดียวในตอนนั้นลอยเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เธอไม่สามารถหักล้างสิ่งที่จี้หลิงชวนพูดเมื่อกี้ได้……
“โอเค คืนนี้คุณก็รีบพักผ่อนซะ” ในขณะที่พูดจี้หลิงชวนก็ก้มหน้าลงจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่น่าหลงใหลของมู่ซีซี และอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบแก้มที่น่ารักเหมือนแอปเปิลสีแดงของมู่ซีซี
จากนั้นมู่ซีซีก็ได้สติกลับมาและรีบผลักจี้หลิงชวนออกไปจากห้องด้วยแก้มที่แดงก่ำ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องที่จี้หลิงชวนบอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปจดทะเบียนสมรสที่สำนักงานกิจการพลเรือนหรือเป็นเพราะสาเหตุอื่นที่ทำให้มู่ซีซีนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน
เมื่อลืมตาขึ้นท้องฟ้าก็สว่างแล้ว และลุกขึ้นจากเตียงในเช้าวันต่อมา มู่ซีซีนั่งอยู่หน้ากระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอมองกระจกและตกใจกับขอบตาที่ดำคล้ำอย่างเห็นได้ชัดของตัวเอง
เมื่อคิดว่าวันนี้ตัวเองจะต้องไปจดทะเบียนสมรสกับจี้หลิงชวน ถึงตอนนั้นจะต้องถ่ายรูปอย่างแน่นอน มู่ซีซีรีบหามาส์กหน้าที่ไม่ได้ใช้มานานแล้วมามาส์กในทันที
หลังจากมาส์กหน้าเรียบร้อยแล้ว รอยคล้ำที่เห็นได้ชัดก็ค่อย ๆ จางลงเล็กน้อย มู่ซีซีค่อย ๆ แต่งหน้าเบา ๆ อีกครั้ง และปกปิดรอยคล้ำบนใบหน้าจนหมด เธอดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาไม่น้อย เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นชุดเดรสขาวแล้วลงไปข้างล่าง