รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 225 เรื่องโป๊ะแตกแล้ว?

ร่างกายมู่ซีซีเพิ่งเอนนอนลง ร่างกายจี้หลิงชวนก็ขยับมาดึงตัวมู่ซีซีเข้าไปกอดทันที
มู่ซีซีแอบดิ้นอย่างไม่รู้ตัว แต่กลับได้ยินเสียงโอดครวญของจี้หลิงชวน “โอ๊ย!”
พอได้ยินเสียงเมื่อกี้ มู่ซีซีจึงตกใจแล้วไม่กล้าดิ้นอีก ร่างกายแข็งทื่อแล้วอยู่ในอ้อมกอดจี้หลิงชวน จากนั้นจึงถามอย่างร้อนรนใจว่า “จี้หลิงชวน นายเป็นอะไรหรือเปล่า? เมื่อกี้โดนแผลนายใช่ไหม……ขอโทษนะ……”
ยิ่งพูดในใจมู่ซีซีก็ยิ่งหงุดหงิดแล้วรู้สึกผิดมากกว่าเดิม
จี้หลิงชวนบาดเจ็บเพราะจะช่วยเธอ เมื่อกี้เธอยังไม่ระวังไปโดนแผลของจี้หลิงชวนอีก!
ขณะคิดพูดซีซีจึงรีบพูดกับจี้หลิงชวนอีกว่า “จี้หลิงชวน……ฉันลุกขึ้นดีกว่า……ฉันไปนอนที่โซฟาข้างๆก็ได้……ตอนกลางคืนฉันนอนไม่นิ่ง……เดี๋ยวถ้าโดนแผลนายอีกจะมีปัญหา”
ขณะพูดมู่ซีซีก็ทำท่าทางจะลุกขึ้น แต่แขนของจี้หลิงชวนกลับกอดเอวเล็กๆของมู่ซีซีไว้แน่น ไม่มีทีท่าจะปล่อยเลย!
“เธอนอนนิ่งๆอย่าขยับก็พอ ไม่โดนแผลของฉันหรอก” เสียงที่ทุ้มต่ำของจี้หลิงชวนดังขึ้น
มู่ซีซีได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นเร็วกว่าเดิม ร่างกายแข็งทื่อไม่กล้าขยับอีก
“นอนเถอะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฝันดีนะ” เสียงทุ้มต่ำที่น่าฟังของจี้หลิงชวนดังขึ้นข้างหูมู่ซีซี
“ฝันดีนะ……” มู่ซีซีตอบเสียงเบา
มู่ซีซีที่หลับตาลงไปแล้วสักพักแต่ก็นอนไม่หลับ จึงอดลืมตาขึ้นมาไม่ได้ แล้วเงยหน้ามองจี้หลิงชวนที่นอนอยู่ข้างๆ
แต่ทันใดนั้น สายตามู่ซีซีกลับสบตากับดวงตาที่ลึกลับของจี้หลิงชวนพอดี
พอสบตากัน จี้หลิงชวนจึงเอ่ยพูดก่อนว่า “นอนไม่หลับ?”
มู่ซีซีพยักหน้าอย่างทำตัวไม่ถูก จากนั้นก็พูดกับจี้หลิงชวนเสียงเบาว่า “อือ……เหมือนวันนี้ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ……”
มู่ซีซีจำได้ว่าจี้หลิงชวนรักสะอาดมาก……
ถ้าจี้หลิงชวนรู้ว่าเธอยังไม่ได้อาบน้ำ อาจจะรังเกียจแล้วปล่อยเธอก็ได้……
แต่จี้หลิงชวนกลับไม่ได้ปล่อยมู่ซีซี แถมยังกอดเธอแน่นกว่าเดิม “ไม่ได้อาบก็ไม่ได้อาบ! ถ้าเป็นเธอยังพอทนได้ ฉันไม่รังเกียจเธอหรอก! รีบนอนเถอะ!”
คำพูดของจี้หลิงชวนลอยเข้าหูมู่ซีซี ริมฝีปากเธอจึงมีรอยยิ้มอย่างไม่รู้ตัว ในใจก็รู้สึกอบอุ่นใจ มู่ซีซีหลับตาลงอย่างเป็นเด็กดี คืนนี้เธอตกใจมาก ตอนนี้ก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน ตอนนี้ซบอยู่ในอ้อมกอดจี้หลิงชวน มู่ซีซีจึงรู้สึกสบายใจมาก หลับตาลงไปสักพักก็หลับฝันหวานเลย
ค่ำคืนที่ฝันหวานผ่านไป เช้าวันต่อมา มู่ซีซีโดนเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น เพิ่งลืมตาขึ้นก็เห็นจี้หลิงชวนยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียง
จี้หลิงชวนเพิ่งกดรับสาย เสียงของฟางเซิ่งจึงดังออกมา “คุณชายจี้ครับ เมื่อคืนข่าวที่คุณบาดเจ็บไม่รู้ว่ามีนักข่าวคนไหนเอาไปทำข่าว เมื่อกี้ที่ผมไปคฤหาสน์เพิ่งรู้ว่านายหญิงจี้พาแม่บ้านจางออกไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ!”
ตอนนั้นที่ฟางเซิ่งเห็นมีข่าวรายงานว่าจี้หลิงชวนบาดเจ็บจึงกลัวว่านายหญิงจี้จะเป็นห่วง ร่างกายท่านไม่ค่อยดีอยู่แล้วกลัวว่าจะได้รับผลกระทบอะไร เขาจึงรีบไปที่คฤหาสน์ อยากจะอธิบายแล้วปลอบใจนายหญิงจี้ต่อหน้า ใครจะรู้ว่าถึงฟางเซิ่งจะรีบไปหาแล้วแต่นายหญิงกลับพาคนออกไปก่อน
จี้หลิงชวนได้ยินสิ่งที่ฟางเซิ่งพูด คิ้วจึงกระตุก จากนั้นก็ใช้นิ้วมือนวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันรู้แล้ว”
พูดจบจี้หลิงชวนก็กดวางสายทันที จากนั้นจึงเปิดโทรศัพท์ดูข่าว มีข่าวที่ฮอตที่สุดในเมืองหรงเด้งออกมา”ผู้บริหารพันล้านบริษัทจื้อซือบาดเจ็บเข้าโรงพยาบาลตอนเที่ยงคืนวันนี้”แล้วข้างล่างยังมีรูปที่ตัวจี้หลิงชวนมีแต่เลือดแล้วถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินอีก
รูปถ่ายไม่ค่อยชัด แค่ดูก็รู้ว่าแอบถ่าย แต่ถ้าเป็นคนที่คุ้นชินกับจี้หลิงชวน ต้องจำเขาในรูปได้แน่นอน
ที่หลังจี้หลิงชวนถูกมีดแทง แล้วเลือดก็ไหลเลาะเต็มเสื้อผ้า แค่ดูในรูปก็น่ากลัวจริงๆ
จี้หลิงชวนดูข่าวนี้แล้วขมวดคิ้ว มู่ซีซีที่อยู่ข้างๆเห็นจี้หลิงชวนรับโทรศัพท์แล้ว สีหน้าไม่ค่อยดีเลยจึงรีบหันไปถามเขาเสียงเบาว่า “จี้หลิงชวน……เกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“เรื่องที่ฉันบาดเจ็บมีคนเอาไปทำข่าว คุณย่าน่าจะเห็นข่าวแล้ว ตอนนี้ออกจากบ้านแล้วด้วย” จี้หลิงชวนเพิ่งพูดจบ พอมู่ซีซีได้ยินประโยคหลังตัวจึงแข็งทื่อ หลายวินาทีผ่านไปค่อยตั้งสติได้ มู่ซีซีจึงรีบดึงผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียงทันที
ขณะที่มู่ซีซีกำลังลงจากเตียง ประตูที่ปิดสนิทกลับมีคนดันเปิดจากข้างนอกห้อง
นายหญิงจี้ที่มีแม่บ้านจางพยุงอยู่ข้างๆ แล้วมืออีกข้างก็จับไม้เท้าไว้ปรากฏขึ้นที่หน้าประตู
พอมู่ซีซีเห็นนายหญิงจี้ เธอเกร็งจนร่างกายแข็งทื่อนิ่งอยู่กับที่ทันที
สมองเหมือนมีของหนักมากระแทก แล้วในหูก็มีแต่เสียงรบกวนดังขึ้น……
ในใจเอาแต่คิดว่า……คุณย่าจี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?
หรือว่าคุณย่าจี้มานานแล้ว แต่แค่อยู่นอกประตูแล้วมองเข้ามาในห้อง……
ไม่แน่คุณย่าจี้อาจจะเห็นภาพที่มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนนอนอยู่บนเตียงเดียวกันแล้วก็ได้
พอคิดแบบนี้ ในใจมู่ซีซีจึงร้อนตัวกว่าเดิม มือทั้งสองก็จับชายเสื้อไว้อย่างลนลาน
จี้หลิงชวนที่ยังนอนอยู่บนเตียงเห็นคุณย่าตัวเองที่เข้ามาในห้อง เขาเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าคุณย่าจะมาเร็วขนาดนี้
พอสบตากับคุณย่า จี้หลิงชวนจึงแสร้งทำเป็นใจเย็นแล้วเอ่ยกับคุณย่าตัวเองว่า “คุณย่า คุณย่ามาได้ยังไงครับ?”
นายหญิงจี้เดินไปตรงหน้าจี้หลิงชวนกับมู่ซีซี ขมวดคิ้วแน่นมองจี้หลิงชวนแล้วพูดว่า “เด็กบ้าคนนี้นี่! หลานยังกล้าถามอีก! เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกย่า? ถ้าไม่ใช่วันนี้ย่าเห็นข่าวเองพวกหลานสองคนก็จะปิดบังย่าใช่ไหม?”
น้ำเสียงนายหญิงจี้มีแต่ความตำหนิ แต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
“คุณย่า ผมไม่เป็นอะไรครับ คุณย่าไม่ต้องเป็นห่วง แค่แผลถลอกนิดหน่อยเองครับ ตอนนี้หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้วด้วย! เพราะเมื่อคืนเที่ยงคืนกว่าแล้ว ผมกลัวว่าจะรบกวนคุณย่าพักผ่อน ก็เลยไม่ได้ให้พวกเขาบอกคุณย่าครับ” จี้หลิงชวนรีบพูดปลอบใจนายหญิงจี้