รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 229การนัดบอดสนุกไหม？

เสียงผลักเปิดประตูไม้แกะสลักของห้องส่วนตัวดังขึ้น มู่ซีซีเห็นว่าในห้องรับรองส่วนตัวมีผู้ชายหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคนรออยู่แล้ว
ผู้ชายคนนี้อายุยังไม่มาก และยังดูแก่กว่ามู่ซีซีไม่มากนัก เขาน่าจะอายุราวๆยี่สิบปี
สวมชุดสูทแบบลำลอง ภาพลักษณ์ดูหล่อเหลา และมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า ที่ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกสบายใจ
ส่วนผู้หญิงมีอายุราวๆ กับนายหญิงจี้ ด้วยผมสีเงินที่หวีอย่างพิถีพิถัน เธอมองมาที่มู่ซีซีและนายหญิงจี้ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพูดออกมาว่า “พี่หลิน ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะคะ”
นามสกุลของนายหญิงจี้ คือนามสกุลหลิน หญิงชราพูดขึ้นพลางมองไปที่มู่ซีซีและยิ้ม จากนั้นก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “คุณซีซีสวยจริงๆ แถมยังดูมีเสน่ห์มากๆอีกด้วย”
นายหญิงจี้ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา เธอจับมือของมู่ซีซีในทันที จากนั้นก็พูดแนะนำขึ้นว่า “ซีซี นี่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของคุณย่า เธอเรียกท่านว่าคุณย่าเซี่ยก็ได้”
นายหญิงจี้พูดขึ้นพลางเหลือบมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามด้วยรอยยิ้มที่ชื่นชมในดวงตาของเธอ เอ๊ะ! เด็กหนุ่มคนนี้ดูไม่เลวเลยนะ ไม่ว่าจะในด้านรูปลักษณ์และด้านอื่น ๆ ดูเหมาะสมกับมู่ซีซีจริงๆ ก็ไม่เป็นการเสียแรงที่เธอตื่นแต่เช้าและตั้งใจเลือกเขาออกมาจากกลุ่มคนหลายสิบคน
มู่ซีซีที่อยู่ทางด้านข้างได้ฟังการแนะนำของนายหญิงจี้ เธอก็ได้ทักทายหญิงชราขึ้นด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ “สวัสดีค่ะคุณย่าเซี่ย”
คุณย่าเซี่ยรีบพยักหน้าด้วยความดีใจและพอใจให้กับมู่ซีซี จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจับที่มือของชายหนุ่มที่อยู่ทางด้านหลังของเธอ พร้อมกับพูดแนะนำให้กับนายหญิงจี้และมู่ซีซีได้รู้จัก “พี่หลิน นี่คือหลานชายที่ไร้ความสามารถของฉัน เขาเพิ่งกลับมาจากเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศ และตอนนี้เขาก็ทำงานช่วยบริษัทที่บ้าน”
มู่ซีซีที่อยู่ทางด้านข้างต้องทักทายชายหนุ่มอีกครั้ง เธอยืนอยู่ทางด้านข้างนายหญิงจี้และมองดูฉากนี้ด้วยความรู้สึกแปลกๆอย่างอธิบายไม่ถูก…
ทำไมเธอถึงได้มีความรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกจับคู่ล่ะ?
ขณะที่มู่ซีซีกำลังคิดอยู่นั้น วินาทีถัดมา นายหญิงจี้ก็มองไปที่นายหญิงเซี่ยคนนั้นแล้วพูดออกมาว่า “เราสองคนไม่ได้มาสังสรรค์ด้วยกันแบบนี้นานแล้วนะ เรามาคุยกันเรื่องของรุ่นพี่รุ่นน้องของเรากันเถอะ พวกเรา ไปห้องส่วนตัวทางด้านนั้นและมาหวนคิดถึงเรื่องราวในอดีตของเราสองคนดีกว่า”
นายหญิงเซี่ยตอบตกลงด้วยท่าทางที่ดูมีความสุข
นายหญิงจี้มองไปที่มู่ซีซีพร้อมกับยิ้ม “ซีซี พวกเธอสองคนคุยกันดีๆนะ”
ในตอนนี้มันดูชัดเจนมาก หากว่ามู่ซีซียังไม่รู้เธอคงจะดูโง่มาก!
อย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด! เป็นการจับคู่นัดบอดจริงๆ
แต่ทว่าตอนนี้เธอได้ทะเบียนสมรสจากจี้หลิงชวนแล้ว… ถ้าจี้หลิงชวนรู้ว่าเธอมาเพื่อนัดบอด คิดว่าเย็นนี้เขาคงจะจัดการเธอแน่…
จู่ๆ มู่ซีซีคิดอยากจะเอื้อมมือออกไปจับนายหญิงจี้ไว้ เธอพยายามลดเสียงของเธอให้เบาลงด้วยท่าทางเขินอาย “คุณย่า…”
นายหญิงจี้ดูออกว่ามู่ซีซีกำลังคิดอะไร เธอยื่นมือออกไปแตะเบาๆที่มือของมู่ซีซีจากนั้นก็พูดออกมาว่า “ซีซี อย่าคิดมาก คิดสะว่า เป็นการดีที่จะได้รู้จักเพื่อนใหม่ ลองคุยกันดูก่อน”
เมื่อได้ฟังอย่างนั้น ความรู้สึกเครียดของมู่ซีซีก็ผ่อนคลายลงได้เล็กน้อย เห็นความดื้อดึงของนายหญิงจี้ มู่ซีซี ก็ไม่รู้ว่าจะหาข้ออ้างอะไรได้ เธอจึงทำได้แค่เพียงพยักหน้าและตอบตกลง
นายหญิงจี้เดินออกไปที่ห้องส่วนตัวห้องถัดไปกับคุณย่าเซี่ยในทันที
ทำให้ในห้องเหลือเพียงแค่มู่ซีซีและชายหนุ่มคนนั้นเพียงสองคน
“สวัสดีครับ ผมชื่อเซี่ยไป๋หยู่”เซี่ยไป๋หยู่ยิ้มอย่างสุภาพให้กับมู่ซีซีพร้อมกับแนะนำตัวเอง
มู่ซีซีก็ยิ้มกลับอย่างสุภาพและแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มว่า “ฉัน ชื่อมู่ซีซี”
หลังจากที่ทั้งสองแนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศในห้องก็ดูเงียบลงไปอีก
สุดท้ายเซี่ยไป๋หยู่ก็หัวเราะขึ้นมาเพื่อเป็นการทำลายความเงียบและบรรยากาศที่ดูน่ากดดันนี้พร้อมกับพูดขึ้นว่า “คุณมู่ วันนี้คุณดูสวยมาก”
มู่ซีซียิ้มอย่างเขินอาย เมื่อเธอลังเลว่าจะตอบอย่างไร ก็มีเสียงเคาะประตูในห้องส่วนตัวดังขึ้นมา
มู่ซีซีคิดว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟที่เข้ามา ดังนั้นเธอจึงหันไปมองที่ประตูไม้ที่ปิดสนิทแล้วพูดว่า “เข้ามาสิ”
ทันทีที่เสียงของมู่ซีซีแผ่วเบาลง ประตูไม้แกะสลักก็เปิดออกในทันที
เมื่อมู่ซีซีมองไปยังชายร่างสูงที่ยืนอยู่ที่ประตู เธอถึงกลับชะงักในทันที จี้หลิงชวนเดินอย่างสบาย ๆ ไปที่ด้านข้างของ มู่ซีซี จากนั้นก็ดึงเก้าอี้ทางด้านข้างของมู่ซีซีออกมาด้วยท่าทางที่เป็นธรรมชาติ เขานั่งลงอย่างสงบที่ด้านข้างของมู่ซีซี ทันใดนั้นมู่ซีซีจึงได้สติกลับมา !
แก้มสีขาวบริสุทธิ์ค่อยๆแดงขึ้น และเมื่อเธอมองไปที่จี้หลิงชวนในใจของเธอก็เกิดความรู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก…
จะว่าไปแล้ว… เวลานี้จี้หลิงชวนควรอยู่ในโรงพยาบาลไม่ใช่หรือ?
เมื่อคิดเรื่องนี้ขึ้นได้ แววตาของมู่ซีซีก็เผยให้เห็นความรู้สึกที่เป็นกังวล ดวงตาของเขารีบมองไปที่จี้หลิงชวนที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างกังวลและถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “คุณมาที่นี่ทำไม？ อาการบาดเจ็บที่ร่างกายคุณเป็นอย่างไรบ้าง？ หมออนุญาตให้คุณออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดที่ดูเป็นห่วงเป็นใยของมู่ซีซีพูดออกมาต่อกันรัวๆ จี้หลิงชวนก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้เขายื่นมือลงใต้โต๊ะและสัมผัสที่มืออันอ่อนนุ่มของมู่ซีซี และพูดออกมาอย่างช้าๆว่า “ฉันไม่เป็นไร ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว”
มู่ซีซีรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากฝ่ามือขนาดใหญ่ของจี้หลิงชวน เธอกลืนน้ำลายอย่างประหม่าพร้อมกับนั่งนิ่งๆ และแอบหายใจเข้าลึกๆ 2-3 ครั้ง เพื่อให้ใบหน้ายังคงดูสงบอยู่
และสิ่งที่มู่ซีซีไม่รู้ก็คือ ทันทีที่จี้หลิงชวนได้ยินฟางเซิ่งพูดว่านายหญิงจี้กำลังจะพามู่ซีซี ออกไปข้างนอกในเช้าวันนี้ ทำให้จี้หลิงชวนนึกถึงสิ่งที่แม่บ้านจางบอกกับเขาเมื่อคืนนี้ประกอบกับการที่เขาเดาใจคุณย่าของตัวเอง ว่ากำลังวางแผนที่จะพามู่ซีซีออกไปนัดบอด
เมื่อคิดว่ามู่ซีซีจะต้องไปพบกับชายอีกคนหนึ่ง สีหน้าของจี้หลิงชวนดูเคร่งขรึมและน่ากลัวขึ้น เขาลงจากเตียงของโรงพยาบาลและสวมเสื้อผ้าโดยไม่คำนึงถึงการห้ามปรามของแพทย์ พร้อมกับให้ฟางเซิ่งไปสืบหาว่านายหญิงจี้ไปที่ไหน จากนั้นเขาก็ตามมาในทันที !
มู่ซีซีมองไปที่จี้หลิงชวนด้วยใบหน้าซีดเซียว เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจและกำลังคิดที่จะเปิดริมฝีปาก เพื่อพูดอะไรบางอย่าง แต่เซี่ยไป๋หยู่ซึ่งนั่งตรงข้ามได้ถามขึ้นมาก่อนว่า “คุณซีซี ท่านนี้คือ?”
เซี่ยไป๋หยู่เรียนอยู่ต่างประเทศมาตลอด และเพิ่งจะกลับประเทศมาได้ไม่นาน เขาได้ยินแค่ชื่อเสียงอันโด่งดังของ หลิงชวน แต่ก็ไม่เคยเจอ ตอนนี้เขาจำจี้หลิงชวนไม่ได้ เขารู้สึกถึงความแปลกเล็กน้อยในตอนที่เห็นชายคนนี้เดินเข้ามา ดูเหมือนจะมีท่าทางที่ไม่ค่อยเป็นมิตรต่อเขา