รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 247 มู่ซีซี ฉันรักแค่เธอคนเดียว

พอคิดได้แบบนี้จี้หลิงชวนจึงมองชูเหยาแล้วพูดว่า “ชูเหยา ตอนนี้เธอสงบสติอารมณ์อารมณ์คนเดียวก่อน รอพรุ่งนี้ฉันค่อยมาหาเธอ”
ขณะพูดจี้หลิงชวนก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง ตอนลงไปชั้นล่างเจอป้าหลี่พอดี จี้หลิงชวนจึงหยุดฝีเท้าแล้วหันไปพูดกับป้าหลี่ว่า “ป้าหลี่ ดูแลชูเหยาดีๆนะครับ มีเรื่องอะไรก็โทรหาผมได้ตลอด”
ป้าหลี่ได้ยินที่จี้หลิงชวนสั่งจึงพยักหน้าให้อย่างมีมารยาท จากนั้นจี้หลิงชวนค่อยขับรถออกไป
ชูเหยาที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างห้องชั้นบนมองรถของจี้หลิงชวนแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ชูเหยาที่ทนไม่ไหวแล้วจึงระบายอารมณ์ตัวเองกับสิ่งของตกแต่งในห้องตัวเอง
พอทำให้ทั้งห้องเละเทะแล้ว อารมณ์ของชูเหยาค่อยดีขึ้นมาหน่อย แล้วเริ่มสงบสติอารมณ์ได้
นึกถึงคำพูดแทงใจดำที่จี้หลิงชวนพูดกับเธอเมื่อกี้ มือทั้งสองข้างของชูเหยาจึงจับผ้าปูที่นอนไว้แน่น
เหอะ จี้หลิงชวนบอกว่าเขาไม่รักเธอแล้ว! เขาทำแบบนี้ได้ยังไง! น่าตลกชะมัด!
จี้หลิงชวนหลงรักตัวแทนของเธองั้นเหรอ?!
ไม่ เธอชูเหยาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน!
ถึงจี้หลิงชวนไม่รักเธอแล้ว! งั้นเธอก็จะคิดหาวิธีให้จี้หลิงชวนหลงรักเธออีกครั้ง!
ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้ว จะไม่ยอมเสียจี้หลิงชวนไปเด็ดขาด!
ถึงจะต้องใช้วิธีสกปรกเธอก็ไม่แคร์! ขอแค่ได้จี้หลิงชวนมาก็พอ!!!
รอดูเถอะ ผู้หญิงที่ชื่อมู่ซีซี จี้หลิงชวนเป็นของฉันคนเดียว ฉันไม่ยอมให้จี้หลิงชวนอยู่กับแกหรอก!
จี้หลิงชวนขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ เพิ่งเดินเข้าห้องรับแขก จี้หลิงชวนที่ตาแหลมจึงเห็นมู่ซีซีที่นั่งอยู่บนโซฟาทันที
พอมู่ซีซีได้ยินเสียง จึงเงยหน้ามองจี้หลิงชวน แล้ววางโทรศัพท์ในมือลง ใบหน้าก็มีรอยยิ้มอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็เดินไปหาจี้หลิงชวน พร้อมพูดกับเขาว่า “ฉันคิดว่าคืนนี้นายจะไม่กลับมาอีกแล้ว”
เห็นชัดแล้วว่าเมื่อกี้มู่ซีซีกำลังรอเขา
ใบหน้าที่สวยงามของมู่ซีซีมีรอยยิ้มอ่อนๆ จี้หลิงชวนรู้สึกว่าใจตัวเองฟูทันที
มุมปากจึงอดเลิกขึ้นไม่ได้ ทันใดนั้น จี้หลิงชวนจึงยื่นมือออกไปดึงมู่ซีซีเข้ามากอด กอดมู่ซีซีไว้ในอ้อมกอดแน่นๆ จากนั้นจี้หลิงชวนค่อยไปคลุกคลีที่ข้างหูมู่ซีซี แล้วเสียงที่ทุ้มต่ำน่าฟังก็เอ่ยพูดว่า “อื้อ เคลียร์เรียบร้อยแล้วก็เลยกลับมา”
รู้สึกถึงความกระตือรือร้นอย่างกะทันหันของจี้หลิงชวน ใบหน้าขาวๆของมู่ซีซีจึงแดงทันที
ตอนนี้ยังอยู่ในห้องรับแขก กลัวว่าเดี๋ยวป้าหลิงจะเห็น มู่ซีซีจึงก้มหน้าลงอย่างเขินอาย แล้วรีบผลักจี้หลิงชวนออกอย่างทำตัวไม่ถูก พร้อมพูดเปลี่ยนประเด็นว่า “จี้หลิงชวน ตอนที่นายออกไปยังไม่ได้กินมื้อเย็นเลย นายกินข้าวข้างนอกหรือยัง? ฉันเก็บกับข้าวไว้ให้นาย ถ้านายยังไม่ได้กิน งั้นเดี๋ยวฉันไปอุ่นให้”
จี้หลิงชวนฟังที่มู่ซีซีพูด มุมปากจึงยิ้มกว้างกว่าเดิม จากนั้นมู่ซีซีจึงกรี๊ด เพราะโดนเขาอุ้มตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน
มู่ซีซีตกใจกลัวว่าจี้หลิงชวนจะทำให้เธอตกลงไป จึงยื่นมือไปคล้องคอเขาไว้ เธอที่เขินอายจนหน้าแดงรีบพูดกับจี้หลิงชวนว่า “จี้หลิงชวน……นายทำอะไรเนี่ย นายรีบปล่อยฉันลงมานะ……”
จี้หลิงชวนเลิกคิ้วแล้วยิ้มมุมปากให้มู่ซีซีในอ้อมกอด จงใจพูดเสียงทุ้มต่ำอย่างคลุมเครือกับเธอว่า “อือ รู้สึกหิวนิดหน่อย แต่ไม่รีบกินข้าว กินเธอก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
จี้หลิงชวนเพิ่งพูดจบ หน้าของมู่ซีซีจึงแดงกว่าเดิม
จี้หลิงชวนอุ้มมู่ซีซีกลับไปที่ห้อง ประตูห้องยังไม่ทันปิดสนิท จี้หลิงชวนก็ทนรอไม่ไหวรีบปล่อยมู่ซีซีลงมา แล้วหันหลังกดเธอไว้ที่ประตู ฝ่ามือที่รุ่มร้อนจับหลังศีรษะเธอไว้ ไม่รอให้มู่ซีซีตั้งสติได้ ริมฝีปากจี้หลิงชวนก็ปิดริมฝีปากสีแดงที่น่าดึงดูดของมู่ซีซีไว้แล้ว
มืออีกข้างที่กอดเอวมู่ซีซีไว้ค่อยๆขยับขึ้นไปข้างบน แล้วล้วงเข้าไปในเสื้อของมู่ซีซี จนทำให้ผิวขาวๆของมู่ซีซีขนลุก
มู่ซีซีที่ต่อต้านไม่ได้เลยโดนจี้หลิงชวนจูบจนเวียนหัวตาลาย เธอทำได้แค่คล้องคอจี้หลิงชวนไว้ นี่เลยไม่ให้ตัวเองที่ขาอ่อนแรงยืนไม่ไหวแล้วทรุดลงไป
จากนั้นจึงตอบกลับจูบที่ร้อนแรงของจี้หลิงชวน
จูบจนกระทั่งมู่ซีซีจะหายใจไม่ออกแล้ว จี้หลิงชวนค่อยยอมปล่อยริมฝีปากมู่ซีซีอย่างอาลัยอาวรณ์
มู่ซีซีที่เพิ่งตั้งสติได้ ค่อยรู้ตัวว่าเสื้อผ้าตัวเองถูกจี้หลิงชวนถอดออกจนจะหมดแล้ว
ทันใดนั้น มู่ซีซีจึงรู้สึกว่าหน้าตัวเองทั้งแดงทั้งร้อน อุณหภูมิก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้วใช้มือข้างหนึ่งปิดหน้าอก แล้วอีกข้างก็ปิดระหว่างขา
สายตาที่เขินอายไม่กล้ามองจี้หลิงชวนด้วยซ้ำ
จี้หลิงชวนมองลงไป สายตาที่ลึกลับเอาแต่จ้องผิวขาวๆของมู่ซีซี เห็นมู่ซีซีใช้มือปิดบริเวณที่สำคัญๆไว้ มุมปากจี้หลิงชวนจึงเลิกขึ้น แล้วอดเข้าใกล้หูเธอไม่ได้ จากนั้นจึงกัดติ่งหูน่ารักๆของเธอเบาๆ จนทำให้บริเวณที่เซนซิทีฟของมู่ซีซีสั่น เสียงจี้หลิงชวนที่ทุ้มต่ำคลุมเครือพูดออกมาข้างหูมู่ซีซีทีละคำว่า “ซีซี เธอสายจริงๆ”
เสียงของเขาลอยเข้าหูมู่ซีซี มู่ซีซีจึงอึ้ง รู้สึกว่าอายมากจนอยากจะหารูมุดเข้าไป แต่ร่างกายกลับร้อนมากกว่าเดิม ปากแห้งจนอดกลืนน้ำลายไม่ได้ ลมหายใจก็ถี่กว่าเดิม
ไม่รอให้มู่ซีซีตั้งสติได้ จี้หลิงชวนจึงจูบลงที่ลำคอขาวๆของมู่ซีซี แล้วหลงเหลือรอยแดงๆอันแล้วอันเล่าที่คลุมเครือบนลำคอมู่ซีซี
พอจูบพอแล้วจี้หลิงชวนค่อยอุ้มมู่ซีซีขึ้นมาอย่างพอใจ แล้วก้าวเดินไปที่เตียง
เพิ่งวางตัวมู่ซีซีลงที่เตียง ร่างใหญ่ของจี้หลิงชวนจึงทับลงไปอย่างไม่เกรงใจเลย
ครั้งนี้ จี้หลิงชวนเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่เหมือนก่อนหน้านั้นที่ตรงเข้าประเด็นทันที ครั้งนี้กลับดูมีความอดทน แล้วเล่นท่อนล่างของมู่ซีซี ถึงแม้จี้หลิงชวนเองจะอดทนจนเห็นเส้นเลือดที่หน้าผากแล้วก็ตาม แต่ก็รอจนมู่ซีซีให้ความร่วมมือแล้วค่อยปฏิบัติการ
เขาอ่อนโยนมากจนเหมือนจะทำให้สติมู่ซีซีกระเจิง มู่ซีซีที่โดนร่ายมนตร์ก็นอนอยู่บนร่างกายที่แข็งแรงของจี้หลิงชวน จากนั้นจึงหลงใหลไปในทะเลแห่งความต้องการกับจี้หลิงชวน