รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 250 ชูเหยาที่แผนสูง

พอทักทายกันแล้ว จึงแยกย้ายกันไปทำงาน
ถึงมู่ซีซีจะรู้สึกว่าตอนที่คุยกับชูเหยาแปลกๆ แต่ทั้งเช้า ยังถือว่าผ่านไปอย่างสงบสุข
รอจนถึงตอนบ่าย พอมู่ซีซีไปกินข้าวกลับมาแล้ว เพิ่งเดินเข้าโซนห้องทำงาน จึงได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักกัน พอเดินเข้ามาแล้ว มู่ซีซีจึงเห็นชูเหยาที่ใจป้ำซื้อสตาร์บั๊คมาสิบกว่าแก้ว ซื้อให้คนในแผนกคนละแก้ว แถมยังซื้อขนมมาอีกเยอะแยะ
กับความใจป้ำของชูเหยา บวกกับการแต่งตัวด้วยของแบรนด์เนม เพื่อนร่วมงานหญิงในแผนกจึงกระตือรือร้นกับชูเหยามาก
ถึงพ่อแม่ของชูเหยาจะเสียไปแล้ว บริษัทเมื่อก่อนก็ล้มละลายแล้ว แต่พ่อแม่ชูเหยาเก็บออมเงินไว้ภายใต้ชื่อของเธอไม่น้อย พอสำหรับให้เธอใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบาย
พอชูเหยากลับมาในประเทศแล้ว จึงไปเช็กเงินที่ธนาคาร เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ต้องเครียดกับเรื่องใช้เงินเลย
มู่ซีซีเพิ่งเดินเข้ามา ชูเหยาที่ตาแหลมจึงเห็นมู่ซีซีทันที จากนั้นจึงรีบโบกมือให้เธอว่า “ซีซี รีบมานี่สิ ฉันซื้อกาแฟมาให้เธอด้วย”
ขณะพูด ชูเหยาก็ยัดกาแฟเข้ามือมู่ซีซี แล้วดึงมู่ซีซีไปนั่งด้วยกัน
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลางาน บรรยากาศจึงชิลล์มาก ลินดากับเพื่อนร่วมงานอีกคนที่ชอบซุบซิบกัน กำลังนั่งดื่มกาแฟกินขนมอยู่ตรงข้าม
พอมู่ซีซีนั่งลงแล้วจึงได้ยินกลุ่มลินดากำลังพูดถึงจี้หลิงชวน
ลินดามองชูเหยาด้วยแววตาอิจฉาแล้วถอนหายใจ “ชูเหยา คิดไม่ถึงจริงๆ เธอกับคุณชายจี้โตมาด้วยกัน! มหัศจรรย์มาก! แค่ฟังฉันก็รู้สึกจะเป็นเบาหวานแล้ว”
ชูเหยายิ้มอย่างเขินอายแล้วก้มหน้าเอ่ยว่า “ไม่ได้เว่อร์เหมือนที่พวกเธอพูดหรอก ฉันไปอยู่ต่างประเทศตั้งห้าปี เพิ่งกลับประเทศไม่นานเอง”
เพิ่งกลับประเทศจี้หลิงชวนก็ฝากตัวเข้ามาในบริษัทตัวเองเลย ชูเหยาอธิบายกำกวมแบบนี้ก็เหมือนไม่ได้อธิบาย แต่กลับทำให้คนอื่นรู้สึกว่าระหว่างพวกเขาสองคนมีเลศนัยมากกว่า
มู่ซีซีที่เพิ่งนั่งลงแล้วได้ยินแบบนี้ใจจึงสั่น สายตาก็อดมองไปที่ชูเหยาไม่ได้ ชูเหยากับจี้หลิงชวนโตมาด้วยกัน?
พอคิดแบบนี้ในใจมู่ซีซีก็รู้สึกไม่สบอารมณ์แปลกๆ มือที่จับแก้วกาแฟไว้ก็จับแน่นกว่าเดิมอย่างไม่รู้ตัว
เพื่อนร่วมงานหญิงอีกคนรีบพูดแทรกว่า “ชูเหยา แล้วตอนเด็กคุณชายจี้เข้มงวดเหมือนตอนนี้หรือเปล่า?”
ชูเหยาได้ยินแล้วยิ้มอ่อน “เปล่า หลิงชวนตอนเด็กกับตอนนี้ไม่ค่อยเหมือนกัน เพราะหลังๆเกิดเรื่องบางเรื่อง หลิงชวนค่อยเย็นชาแบบนี้”
เพื่อนร่วมงานหญิงพวกนั้นอาจจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรถึงทำให้จี้หลิงชวนเปลี่ยนมาเย็นชาแบบนี้ แต่ในใจมู่ซีซีที่นั่งนิ่งอยู่รู้ดี
เรื่องนี้ก่อนหน้านั้นนายหญิงจี้เคยบอกมู่ซีซี บอกว่าตอนเด็กจี้หลิงชวนก็เหมือนเด็กผู้ชายวัยรุ่นทั่วไป แถมยังชอบมีเรื่องกับกลุ่มเพื่อนอย่างลู่เฉิงฮ่าว แต่เพราะอยู่ๆพ่อแม่ของจี้หลิงชวนเสียไปเพราะอุบัติเหตุอย่างกะทันหัน จี้หลิงชวนค่อยกลายมาเป็นคนเงียบๆนิ่งๆแทน
ก่อนหน้านั้นมู่ซีซียังสงสัยว่าที่ชูเหยากับจี้หลิงชวนรู้จักกันตั้งแต่เด็กเป็นเรื่องปลอม แต่ตอนนี้มู่ซีซีแน่ใจแล้วว่าชูเหยาไม่ได้โกหก!
เธอโตมากับจี้หลิงชวนตั้งแต่เด็กจริงๆ ไม่งั้นเรื่องส่วนตัวของจี้หลิงชวนแบบนี้ชูเหยาไม่มีทางรู้หรอก
อยู่ๆในใจมู่ซีซีก็ว้าวุ่น เหมือนนั่งไม่ติดเก้าอี้แล้ว จึงรีบหาข้ออ้างแล้วลุกขึ้นพูดกับกลุ่มลินดาว่า “พวกพี่คุยกันไปก่อนนะคะ หนูไปเข้าห้องน้ำก่อน”
พูดจบมู่ซีซีก็รีบหันหลังเดินหนีไปทันที
ชูเหยาที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม หันหน้าไปเล็กน้อย มองแผ่นหลังมู่ซีซีที่เดินหนีไป มุมปากจึงอดเลิกขึ้นไม่ได้ ในใจก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น เหอะ เธอคิดว่าเป็นคนที่จัดการยากซะอีก ไม่คิดเลยว่ามู่ซีซีจะใสซื่อไร้เดียงสาขนาดนี้ ดูท่าทางของมู่ซีซีตอนนี้ ชูเหยามีวิธีเป็นร้อยเป็นพันที่จะทำให้มู่ซีซียอมแพ้ไปเอง
นี่เพิ่งเริ่มต้น แค่พูดถึงเรื่องแค่นี้ มู่ซีซีก็ทนไม่ไหวจนอยากจะหาที่ซ่อนตัว ถึงเวลารอชูเหยาค่อยๆขุดหลุมพรางให้มู่ซีซีเสร็จ ตอนนั้นสิถึงจะสนุก
พอคิดแบบนี้ชูเหยาจึงยิ้มอย่างพอใจ แล้วเผยให้เห็นรอยยิ้มที่มั่นใจมาก
จากนั้นชูเหยาจึงวางกาแฟในมือลง แล้วยิ้มเอ่ยกับลินดาว่า “ฉันไปที่ห้องน้ำก่อนนะ”
จากนั้นชูเหยาก็เดินตามมู่ซีซีเข้าไปในห้องน้ำ
มู่ซีซีที่เพิ่งเข้าไปในห้องน้ำยังไม่ทันโล่งใจ จึงได้ยินเสียงดังปึกเบาๆ ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก มู่ซีซีจึงหันไปดู จึงเห็นชูเหยาเดินเข้ามา
มือทั้งสองข้างที่ข้างตัวจึงจับชายกระโปรงไว้แน่น
ชูเหยาเห็นมู่ซีซีแล้วยิ้มเอ่ยก่อนว่า “ไม่รู้ว่าปกติเธอชอบดื่มกาแฟแบบไหน ก็เลยสั่งแบบไม่ใส่น้ำตาลให้เธอ”
ชูเหยาพูดเรื่องเรื่อยเปื่อย มู่ซีซีจึงยิ้มตอบอย่างมีมารยาท “ขอบคุณกาแฟของคุณนะคะ อร่อยมากค่ะ”
มู่ซีซีเพิ่งพูดจบ อยู่ๆสายตาของชูเหยาก็มองไปที่ผ้าผูกคอสีดำที่ลำคอมู่ซีซี
วันนี้มู่ซีซีผูกผ้าผูกคอสีดำมา ซึ่งดึงดูดสายตาเพื่อนร่วมงานไม่น้อย แต่ทุกคนก็แค่แปลกใจกัน แล้วผ้าผูกคอของมู่ซีซีก็สวยมากจริงๆ ทุกคนจึงไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ชูเหยาที่เอาแต่จ้องผ้าผูกคอที่ลำคอมู่ซีซีรู้สึกว่ามันเป็นเครื่องประดับส่วนเกินจึงอดขมวดคิ้วแน่นไม่ได้
พอมาลองคิดดูดีๆ ตอนนี้เป็นฤดูร้อน แค่ออกไปข้างนอกก็ร้อนจนจะละลายแล้ว ใครจะใช้ผ้าผูกคอมาประดับแบบนี้กันล่ะ?!
ทันใดนั้นชูเหยาจึงเดินเข้าใกล้มู่ซีซีที่ยืนนิ่งอยู่ เดินไปตรงหน้าเธอ ตอนที่มู่ซีซียังทันตั้งตัว อยู่ๆเธอก็ยื่นมือไปดึงผ้าผูกคอสีดำของมู่ซีซีออก แล้วยิ้มอย่างไร้เดียงสา “ซีซี อากาศร้อนขนาดนี้ ทำไมที่คอเธอถึงผูกผ้าผูกคออีกล่ะ!”
เพิ่งพูดจบ ตอนที่มู่ซีซีตั้งสติได้ แต่ชูเหยากลับดึงผ้าผูกคอสีดำของเธอลงมาได้แล้ว
มู่ซีซีรู้สึกว่าสายตาของชูเหยาหันมองมาที่คอตัวเองทันที มู่ซีซีจึงลนลานแล้วรีบใช้มือตัวเองปิดคอไว้ แล้วหันไปทางชูเหยา เห็นแค่สายตาชูเหยามองที่ลำคอตัวเองที่เธอใช้มือปิดไว้ รอยยิ้มเมื่อกี้ก็ยิ้มแห้งแปลกๆทันที
ถึงแม้เมื่อกี้มู่ซีซีจะรีบปิดลำคอตัวเองไว้แล้ว แต่วินาทีที่ชูเหยาดึงผ้าผูกคอออก ก็ยังสามารถเห็นรอยจูบบนคอที่แสบตาของมู่ซีซีได้ชัดเจนอยู่ดี