รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 251 คืนที่บ้าคลั่ง

ในมือของชูเหยากำผ้าพันคอไหมพรมสีดำแน่น เล็บที่แหลมคมจิกลงไปกลางฝ่ามือของเธอ ความเจ็บปวดทำให้เธอขมวดคิ้วแน่น !
ชูเหยาไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้มู่ซีซีอาศัยอยู่กับจี้หลิงชวน และรอยแผลเป็นพวกนั้นต้องเป็นสิ่งที่จี้หลิงชวนทิ้งไว้แน่
เพียงแค่เห็นรอยจูบที่คลุมเครือเหล่านั้น ชูเหยาก็สามารถจินตนาการได้ว่าคืนที่ผ่านมา จี้หลิงชวนและมู่ซีซีทั้งสองได้ทำอะไรกันอย่างบ้าคลั่งแค่ไหน
ชูเหยาเกลียดจนอยากจะกระโจนเข้าใส่หน้าของมู่ซีซี ผู้ซึ่งไร้ความผิด! ถ้าไม่มีมู่ซีซีแล้ว จี้หลิงชวน จะปฏิเสธเธอได้อย่างไร? ! ! !
แต่เความรู้สึกของเธอบอกเธอว่าเธอจะหุนหันพลันแล่นไม่ได้ หากทำอะไรกับมู่ซีซีที่ยังอยู่ในสายตาของจี้หลิงชวนลงไป กลัวว่าตัวเธอเองก็จะถูกจี้หลิงชวนรังเกียจไปด้วย! ถึงตอนนั้นแล้ว เธออาจจะเอาเขากลับคืนมาไม่ได้จริงๆ!
ไม่เป็นไร! ตอนนี้เธอยังพอทนได้! ยังมีอีกหลายวิธีที่จะจัดการกับมู่ซีซี อย่ารีบร้อนในตอนนี้ อนาคตยังอีกยาว! ! !
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ใบหน้าของชูเหยาก็สงบนิ่งขึ้น เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเป็นการระงับความโกรธในใจของเธอ และรีบทำสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ เธอยิ้มให้มู่ซีซีและกล่าวขอโทษ “ซีซี ฉันขอโทษ เมื่อกี้ฉันก็แค่รู้สึกสงสัยนิดหน่อย”
ชูเหยาพูดขึ้นพลางส่งผ้าพันคอไหมพรมสีดำในมือออกไป
มู่ซีซีเหลือบมองไปที่ชูเหยา พร้อมกับหยิบผ้าพันคอไหมพรมสีดำและเอามาผูกไว้ที่คอของเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็มองไปที่ชูเหยาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอคิดมากไปเองหรือเปล่า เธอสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังที่ส่งผ่านมากับแววตาของชูเหยา
แต่ในชั่วพริบตาเดียว ชูเหยากลับมองมาที่เธอพร้อมกับรอยยิ้ม มู่ซีซีไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าชูเหยากำลังคิดอะไรอยู่
“ไม่เป็นไร” มู่ซีซีส่ายหน้าและหันหลังกลับไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างมือ เธอมองชูเหยาอีกครั้งและพูดขึ้นว่า “งั้นฉันไปก่อนนะ”
มู่ซีซีไม่รอคำตอบจากชูเหยา เธอเดินออกไปจากห้องน้ำในทันที
หลังจากที่ชูเหยาพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา มู่ซีซีก็ได้ครุ่นคิดตลอดทั้งช่วงบ่ายจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน
อย่างไรก็ตามชูเหยาได้เก็บของและออกจากบริษัทไปก่อนหน้าของมู่ซีซีแล้ว
เมื่อมู่ซีซีเดินไปที่ประตูของบริษัท เธอก็เห็นชูเหยายืนอยู่ทางด้านข้างรถของจี้หลิงชวน บนถนนสายหลักด้านหน้าของบริษัท
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงาน พนักงานจำนวนมากเลิกงานและเดินออกมาจากบริษัท อีกทั้งพนักงานของบริษัทจี้ซือเองก็ต่างรู้จักรถสปอร์ตมายบัคสุดหรูของจี้หลิงชวนเป็นอย่างดี
ตอนนี้ชูเหยายืนอยู่ข้างรถของจี้หลิงชวนโดยไม่มีความรู้สึกอะไรเลย มันทำให้สามารถดึงดูดความสนใจของเหล่าพนักงานที่เพิ่งเลิกงานออกมาได้ในทันที
แม้แต่เพื่อนร่วมงานหญิงก็อดที่จะซุบซิบนินทากันไม่ได้ อีกด้านหนึ่งเพื่อนพนักงานพูดคุยกันอย่างระมัดระวัง “อ๊ะๆๆ! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร？ ทำไมเธอถึงได้มายืนอยู่ข้างรถท่านประธานของเรา ？เอ๊ะ ผู้หญิงคนนั้นสวยจริงๆ ดูแล้วเหมาะสมกับท่านประธานของเราได้เป็นอย่างดีเลยนะ”
“ใช่ๆ เธอดูเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่สิ ล้วนแต่ราคาแพงทั้งนั้นเลย กระโปรงตัวนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อนฉันเคยเห็นนะ ราคาหลายหมื่นเชียว ฉันลังเลอยู่นานแต่ก็ยังไม่กล้าซื้อมัน! ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนี้เป็น น้องใหม่ของแผนกลงทุน และได้ยินมาอีกว่าท่านประธานเป็นคนจ้างผู้หญิงคนนี้เข้ามาด้วยตัวเอง แถมทั้งคู่ยังโตมาด้วยกันอีกนะ!เธอเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศและท่านประธานก็ให้เธอเข้ามาทำงานในบริษัททันทีเลย ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดูไม่ธรรมดาซะแล้ว !”
ทันทีที่เสียงพูดจบลง ชูเหยาซึ่งยืนอยู่ทางด้านข้างของรถบนถนน ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรกับจี้หลิงชวน จากนั้นเธอก็เปิดประตูทางด้านข้างคนขับขึ้นไปนั่งและยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ
จี้หลิงชวนสตาร์ทและค่อยๆขับออกไป
มู่ซีซีชะงักอยู่กับที่ เธอมองดูรถของจี้หลิงชวนค่อยๆหายไป เสียงของเพื่อนร่วมงานหญิงสองคนที่เพิ่งซุบซิบนินทาทางด้านข้างของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง “ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากและ ชูเหยาคนนี้น่าจะเป็นแฟนสาวท่านประธานของพวกเรา!เราทำงานที่บริษัทมาหลายปีแล้วเธอเคยเห็นประธานขับรถให้ผู้หญิงตอนไหนล่ะ ？ไม่แน่ว่าบางทีทั้งสองอาจจะอยู่ด้วยกันแล้วก็ได้ อนิจจา ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างท่านประธาน จะหาได้จากที่ไหนในชาตินี้ ”
มู่ซีซียืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งเธอมองไม่เห็นรถของจี้หลิงชวนแล้ว จากนั้นมู่ซีซีก้มหน้าลงและจับที่ชายเสื้อของเธอแน่นโดยไม่รู้ตัว
ในขณะที่เธอกำลังยืนครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้นและทำให้มู่ซีซีได้สติกลับคืนมา มู่ซีซี หยิบโทรศัพท์ออกมาและเหลือบมองมัน เป็นข้อความที่ส่งจากจี้หลิงชวน
“ซีซี เย็นนี้เธอเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านคนเดียวนะ ฉันมีธุระที่จะต้องไปจัดการ”
เมื่อเห็นข้อความของจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็กัดริมฝีปากพร้อมกับกำโทรศัพท์ที่อยู่ในมือแน่น
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามข่มความรู้สึกหึงห่วงที่มีอยู่ลึกๆในใจของเธอ จากนั้นมู่ซีซีก็รีบกวักมือเรียกแท็กซี่และกลับไปที่คฤหาสน์
อีกด้านหนึ่ง ในรถของจี้หลิงชวน ชูเหยามองดูจี้หลิงชวนและกล่าวขอโทษด้วยความเขินอายว่า “หลิงชวน ฉันขอโทษนะ วันนี้ฉันอยากให้คุณช่วยไปส่งฉันที่โรงพยาบาลหน่อย”
ชูเหยาพูดขึ้นพลางยิ้มออกมาเล็กน้อย โดยรอยยิ้มของเธอเผยให้เห็นถึงความพอใจเป็นอย่างมาก
ใช่ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ชูเหยาได้คำนวณเอาไว้แล้ว!
เมื่อเห็นรอยจูบที่คอของมู่ซีซี ทำให้เธอรู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก ชูเหยาไม่ใช่คนที่ชอบถูกคนอื่นมารังแกก่อน แน่นอนว่าเธอจะต้อง ชำระแค้นกับมู่ซีซีให้ได้ !
ชูเหยาได้คำนวณเวลาเลิกงานของจี้หลิงชวน ดังนั้นเธอจึงจงใจเดินออกมาก่อนหน้าของมู่ซีซี และลงไปรอตรงถนนด้านนอกของบริษัท พอเธอเห็นรถของจี้หลิงชวนออกมาจากโรงจอดรถ เธอจึงเดินตรงเข้าไปและกวักมือเรียกจี้หลิงชวนให้หยุด
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นว่าเป็นเธอ เขาจะต้องหยุด 100% อย่างแน่นอน
หลังจากที่ชูเหยาพูดกับจี้หลิงชวนว่าเธอป่วยเล็กน้อย มีอาการปวดท้องและต้องการไปโรงพยาบาล ประจวบเหมาะกลับตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานแน่นอนว่าการเรียกรถแท็กซี่นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ และการขอให้จี้หลิงชวนพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล เหตุนี้จี้หลิงชวนไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอน
และชูเหยาก็ทำได้สำเร็จ จี้หลิงชวนตอบตกลงอย่างง่ายดาย ในขณะที่ชูเหยานั่งอยู่บนรถ เธอมองผ่านกระจกมองหลังของรถ เห็นได้ชัดเจนว่ามู่ซีซีก็กำลังเดินออกมาเช่นเดียวกัน มู่ซีซียืนตัวแข็งทื่อทอดสายตามองรถออกประตูของบริษัทไม่ขยับ
เป้าหมายของชูเหยาประสบความสำเร็จ และในเวลานี้เธอก็รู้สึกอารมณ์ดีมากๆ
“ท้องยังเจ็บอยู่หรือเปล่า” จี้หลิงชวนที่กำลังขับรถอยู่ เหลือบมองไปที่ชูเหยา
ชูเหยายกมือขึ้นมาเพื่อปิดหน้าท้องในทันที เธอกัดริมฝีปากและพูดขึ้นเบาๆว่า“ตอนนี้ดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว”
เมื่อจี้หลิงชวนได้ฟังเสียงที่ดูอ่อนล้าของชูเหยาแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย เขาไม่ได้คิดอะไรมาก “เธออดทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็จะถึงโรงพยาบาลแล้ว”
ชูเหยาได้ยินเสียงพูดที่มีน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยจากจี้หลิงชวน เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาและพยักหน้าตอบกลับจี้หลิงชวน
“อือ”