รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 265 หย่าเถอะ!

ขณะที่มู่ซีซีคิดด้วยความโกรธจัดเอื้อมมือของเธอไปผลักจี้หลิงชวน
น่าเสียดายที่ร่างกายของผู้ชายแข็งแกร่งกว่าผู้หญิงและความแข็งแกร่งของมู่ซีซีก็ไม่มีประโยชน์สำหรับจี้หลิงชวน
เขาไม่เพียงล้มเหลวในการผลักจี้หลิงชวนออกไป แต่เนื่องจากมู่ซีซีต่อต้านจูบอันเร่าร้อนของจี้หลิงชวนจึงรุนแรงเล็กน้อย
มู่ซีซีผู้ไร้เรี่ยวแรงถูกบังคับให้อดทนต่อจูบที่ดุเดือดดุดันของจี้หลิงชวน
จนกระทั่งมู่ซีซีจูบแทบหายใจไม่ออก แต่จี้หลิงชวนยังคงไม่ปล่อยมู่ซีซีไป ดวงตาที่โกรธของมู่ซีซีแดงก่ำและเธอกัดริมฝีปากบางๆของจี้หลิงชวนอย่างเหลือทน เขาจะได้ลิ้มรสของเลือดที่จี้หลิงชวนบุกจูบริมฝีปากของมู่ซีซีด้วยความเจ็บปวด
พลังของมู่ซีซีดูเหมือนจะหมดลงโดยจูบนี้ แม้ว่ามู่ซีซีจะไม่เต็มใจในขณะนี้เธอทำได้เพียงพิงอ้อมแขนของจี้หลิงชวนอย่างนุ่มนวลและหมดเรี่ยวแรง
จี้หลิงชวนกอดมู่ซีซีแน่นในอ้อมแขนของเขาและร่างกายทั้งสองก็กระชับเข้าด้วยกันจี้หลิงชวนผู้มีนิสัยรักความสะอาดไม่สนใจเสื้อผ้าที่เปียกโชกของมู่ซีซีเลย
จนกระทั่งมู่ซีซีได้พลังกลับมาและพยายามดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากอ้อมกอดของจี้หลิงชวนริมฝีปากอันร้อนแรงของจี้หลิงชวนก็ตกลงบนหูของมู่ซีซี
เสียงหายใจที่ร้อนระอุกระจายไปที่โคนหูของมู่ซีซีทำให้ผิวหนังสีขาวชิ้นใหญ่แดงที่โคนหูของมู่ซีซีแดงและมู่ซีซีก็ตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยความรู้สึกไว
ในช่วงเวลาต่อมาเสียงที่ไพเราะและลึกซึ้งของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของมู่ซีซี “มู่ซีซีคราวหน้าอย่าหายไปแบบนี้อีก ฉันเป็นห่วงเธอมาก ฉันกังวลจะบ้าไปแล้ว”
มู่ซีซีเริ่มแข็งทื่อและอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมองจี้หลิงชวน
มู่ซีซีตกใจเล็กน้อยที่ดวงตาของหลิงชวนเต็มไปด้วยความกังวลและวิตกกังวลและหัวใจของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อย แต่ในวินาทีต่อมามู่ซีซีจำได้ว่าจี้หลิงชวนทิ้งเธอไว้เพื่อส่งชูเหยาสองวันติดต่อกัน ที่เกิดเหตุของการกลับไปและความจริงที่ว่าฟางเซิ่งส่งขนมและเครื่องดื่มไปให้ชูเหยาในบ่ายวันนี้
ดวงตาของมู่ซีซีกลายเป็นสีแดงอีกครั้งกัดริมฝีปากของเธอและดิ้นรนอย่างหนัก ผลักหน้าอกของจี้หลิงชวนอย่างแรงและพูดอย่างไม่พอใจ “จี้หลิงชวน! คุณคือคนโกหกหลอกลวง คุณปล่อยฉัน! คุณโกหก ฉันจะไม่หลงกลคุณอีก!”
จี้หลิงชวนกอดมู่ซีซีแน่นกระชับขึ้นเล็กน้อย ทำให้มู่ซีซีติดอยู่ในอ้อมแขนของเขาและไม่สามารถต่อสู้ได้ จากนั้นเขาขมวดคิ้วมองดูมู่ซีซีอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันโกหกหลอกลวงคุณเมื่อไหร่?”
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอและเงยหน้าขึ้นมองที่จี้หลิงชวนความคับข้องใจที่สะสมอยู่ในหัวใจของเธอไม่สามารถระงับได้อีกต่อไปและในสมองสำลักความคับข้องใจที่เธอได้รับในช่วงสองวันที่ผ่านมา
“จี้หลิงชวน! ไอ้สารเลว! คุณบอกว่าคุณเป็นห่วงฉัน! แต่ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณทิ้งฉันไว้แล้วไปส่งอีชูเหยากลับบ้าน! เมื่อคืนนี้คุณกลับมาดึกมาก เห็นได้ชัดว่าคุณไปส่งอีชูเหยา แต่คุณยังส่งข้อความหาฉันว่ายังทำธุระ!
บ่ายนี้ ยังส่งดอกกุหลาบและยังให้ผู้ช่วยฟางมอบขนมและเครื่องดื่มให้อีชูเหยาอีก! ”
มู่ซีซียิ่งพูดยิ่งรู้สึกน้อยใจเสียงถอนหายใจหยุดไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “ฉันรู้ว่าคุณและชูเหยาเติบโตมาด้วยกันในฐานะคู่รักในวัยรุ่นและคุณมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเธอ นั้นคุณสองคนก็อยู่ด้วยกันเลยสิ !จี้หลิงชวน! ฉันต้องการที่จะหย่ากับคุณ! ฉันไม่ต้องการที่จะพบคุณอีกต่อไป!
หลังจากที่มู่ซีซีพูดจบเสียงดัง ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งขึ้นในใจ เธอพร้อมแล้วที่จี้หลิงชวนจะโกรธและผลที่แย่ที่สุดคือการหย่าร้างกันทั้งสอง
มู่ซีซีคิดและมองใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวนอย่างเย็นชาด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอที่กำลังรอให้จี้หลิงชวนระเบิดความโกรธ
แต่ในวินาทีต่อมา จี้หลิงชวนไม่เพียงไม่โกรธแต่รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของเขาและเขาจ้องมองที่มู่ซีซีด้วยความปิติยินดี
ในช่วงเวลาต่อมา ก่อนที่มู่ซีซีจะตอบสนองริมฝีปากบางที่สวยงามของจี้หลิงชวนก็ปรากฎขึ้นอีกครั้งและเขาก็จูบริมฝีปากที่บวมแดงเล็กน้อยของมู่ซีซีอย่างดุเดือด
จูบนี้ไม่มีอารมณ์ แต่ความโกรธและความครอบครองของจี้หลิงชวนเป็นเรื่องธรรมดาที่สุด
แต่จูบนี้จี้หลิงชวนอ่อนโยนกว่าที่เคยเช่นเดียวกับการปลอบประโลมริมฝีปากและลิ้นของจี้หลิงชวนนั้นอ่อนโยนต่อริมฝีปากของมู่ซีซีอย่างมากและแม้แต่การแงะฟันของมู่ซีซีก็อ่อนโยนเคลิบเคลิ้ม
มู่ซีซีตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงกะทันหันของจี้หลิงชวน เธอตัวแข็งทื่อและลืมที่จะขัดขืนปล่อยให้จี้หลิงชวนจูบเธอ
สิ่งที่มู่ซีซีไม่รู้ก็คือจี้หลิงชวนมีความสุขมากจนเขาแค่อยากจะกดมู่ซีซีไว้ใต้เขาเพื่อจูบ
เกรงว่ามู่ซีซีไม่คิดว่าการบ่นเรื่องความไม่พอใจที่เธอเพิ่งทำนั้นตกอยู่ในหูของจี้หลิงชวนแต่นั่นคือสิ่งที่จี้หลิงชวนคาดหวังไว้ตลอด
สิ่งที่จี้หลิงชวนทำในสองวันที่ผ่านมาคือทำให้มู่ซีซีหึงและต้องการดูว่ามู่ซีซีมีเขาอยู่ในหัวใจหรือไม่
ตอนนี้มู่ซีซีเพิ่งร้องไห้และระบายคำพูดที่ออกมาจี้หลิงชวนค่อนข้างแน่ใจว่ามู่ซีซีมีเขาอยู่ในหัวใจของเขาด้วยและมู่ซีซีห่วงใยเขา แม้แต่มู่ซีซีก็รักเขา
มิฉะนั้นมู่ซีซีจะไม่สนใจเรื่องจี้หลิงชวนส่งชูเหยากลับบ้านและเธอจะไม่สนใจที่จี้หลิงชวนส่งขนมให้ชูเหยา ร้องไห้หนักมาก
ปรากฎว่าไม่ใช่มู่ซีซีไม่สนใจ แต่มันถูกซ่อนไว้ลึกกว่าที่เขาคิด เมื่อจี้หลิงชวนนึกถึงความทุกข์และความเสียใจการเคลื่อนไหวของริมฝีปากและลิ้นของเขาก็อ่อนโยนมากขึ้น
ยกเว้นประโยคสุดท้ายของการหย่าที่ทำให้จี้หลิงชวนรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย จี้หลิงชวนก็มีความสุขราวกับเด็กผู้ชาย
แต่เมื่อกลับไปถึงบ้าน จี้หลิงชวนก็มีวิธี “จัดการ”มู่ซีซีและดูเหมือนว่าเธอจะกล้าพูดถึงการหย่าร้างอีกต่อไป!
จี้หลิงชวนจูบมู่ซีซีราวกับว่าเขาไม่สามารถจูบได้เพียงพอ จนกระทั่งมู่ซีซีหายใจไม่ออกจี้หลิงชวนถอนตัวจากริมฝีปากของมู่ซีซี
หน้าผากถูกกดลงบนหน้าผากของมู่ซีซีอย่างใกล้ชิด
ความแข็งแกร่งของร่างกายของมู่ซีซีที่จี้หลิงชวนจูบตอนนี้ดูเหมือนจะหมดแรงและเธอไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือขึ้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงการขัดขืน
มู่ซีซีซึ่งยังได้สติก็มองที่จี้หลิงชวนในความงุนงงและเสียงทื่อๆของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของเธอและพูดช้าๆว่า “ขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน แต่ฉันสามารถอธิบายได้”
ขณะจี้หลิงชวนพูดและจ้องมองกับดวงตาของมู่ซีซีอย่างจริงจังและอธิบายแต่ละคำอย่างเคร่งขรึม “มู่ซีซี เมื่อคืนนี้ฉันส่งชูเหยาออกไปเพราะชูเหยาหยุดรถของฉันที่ประตูบริษัท เธอบอกฉันว่าเธอท้องเสียและเรียกแท็กซี่ไม่ได้ ฉันก็เลยพาไปส่งโรงพยาบาล ต่อมาก็เลยต้องพาเธอกลับอีกครั้ง ส่วนกุหลาบวันนี้ไม่ได้เป็นฉันที่ส่งให้แต่เป็นอีกคนคนหนึ่งมอบมันให้ชูเหยาส่วนของหวานและเครื่องดื่มเป็นฉันที่ส่งให้ชูเหยาทั้งหมดเป็นเพราะชูเหยาบอกฉันในวันนี้ว่ามีที่จีบเธอไล่ตามมารังควานเธอและขอให้ฉันแสร้งทำเป็นเป็นแฟนของเธอชั่วคราว เลยตั้งใจแสดงให้คนอื่นดู”