รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 267 แผนของชูเหยา

จี้หลิงชวนแค่รู้สึกนุ่มๆที่ริมฝีปาก แล้วกลิ่นอายความหอมหวานของมู่ซีซีก็โอบล้อมจี้หลิงชวนไว้
มองเห็นมู่ซีซีที่หลับตาอยู่ตรงหน้าใกล้ๆ แววตาที่ลึกลับของจี้หลิงชวนก็ลึกซึ้งกว่าเดิม ไม่รอให้มู่ซีซีถอยออกไปก่อน เขาจึงจับข้างหลังศีรษะมู่ซีซีไว้ แล้วเป็นฝ่ายรุกล้ำริมฝีปากแทน
มู่ซีซีรู้ใจตัวเองแล้ว พร้อมดื่มด่ำกับจูบที่เร่าร้อนของจี้หลิงชวน แล้วตอบกลับจี้หลิงชวนอย่างไม่ชำนาญ
การจูบที่แสนจะเนิ่นนาน จูบจนกระทั่งลมหายใจของมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนถี่ มู่ซีซีเกือบจะหายใจไม่ออกแล้ว จี้หลิงชวนค่อยเลิกมุมปากขึ้น ฝ่ามือก็ยื่นไปกอดเอวของเธอไว้ แล้วออกแรงอุ้มตัวเธอขึ้นมาทันที
มู่ซีซีสะดุ้งตกใจ แล้วแอบกรี๊ดออกมา พร้อมเอ่ยกับจี้หลิงชวนด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “จี้หลิงชวน……นายทำอะไรเนี่ย……รีบปล่อยฉันลงมานะ รีบปล่อยฉันลงมา……”
จี้หลิงชวนไม่สนใจคำต่อต้านของมู่ซีซี แล้วอุ้มเธอไปถึงในห้องนอนค่อยยอมปล่อยเธอลงมา ร่างใหญ่ของเขาก็เอนลงไปทับร่างเล็กของมู่ซีซี พอสบตากับสายตาเลิ่กลั่กของมู่ซีซี มุมปากจี้หลิงชวนจึงเลิกขึ้น แล้วจุมพิตลงที่ริมฝีปากเธอ จากนั้นริมฝีปากที่เร่าร้อนก็ขยับไปจูบลงที่หูของเธอจนหูของเธอแดงขึ้นมาทันที
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มู่ซีซีทำอะไรกับจี้หลิงชวนแล้ว แต่ทุกครั้งที่โดนสายตาที่เร่าร้อนของจี้หลิงชวนจ้อง มู่ซีซีก็เกร็งจนอดกลืนน้ำลายไม่ได้ ใบหน้าขาวๆของเธอแดงก่ำ แล้วหัวใจก็เต้นเร็วเต้นแรงมากด้วย
จี้หลิงชวนมองมู่ซีซีที่เป็นแบบนี้ มุมปากจึงยิ้มกว้างกว่าเดิม สายตาที่เร่าร้อนเอาแต่จ้องมู่ซีซี ทันใดนั้นจี้หลิงชวนก็ยกมือขึ้นมาจับคางของมู่ซีซีไว้
มู่ซีซีหลบหนีไม่ได้ เธอโดนจี้หลิงชวนจับคางไว้ สายตาจึงต้องมองสบตาจี้หลิงชวน ตอนที่มู่ซีซีเกร็งจนไม่รู้จะทำยังไงดี ข้างหูก็มีเสียงที่น่าฟังของจี้หลิงชวนพูดขึ้นมาทีละคำว่า “มู่ซีซี ฉันจำได้ว่าวันนี้เธอบอกว่าจะหย่ากับฉันงั้นเหรอ?”
ฟังคำพูดที่จี้หลิงชวนพูดออกมาอย่างเรียบนิ่ง มู่ซีซีจึงอึ้ง ในใจก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีทันที
มู่ซีซีจึงอดกัดริมฝีปากไม่ได้ แล้วจ้องมองจี้หลิงชวน
เห็นแค่สายตาของจี้หลิงชวนดูลึกลับกว่าเดิม “มู่ซีซี คืนนี้ฉันจะจัดการเธอให้หลาบจำ! จะรอสิว่าอีกหน่อยเธอจะกล้าพูดว่าหย่าอีกไหม!”
เพิ่งพูดจบ ริมฝีปากของจี้หลิงชวนก็ปิดริมฝีปากที่เย้ายวนใจของมู่ซีซีทันที
คืนนี้จี้หลิงชวนใช้ร่างกายจัดการมู่ซีซีให้หลาบจำ แรงของจี้หลิงชวนในบางเรื่องดีจนน่าตกใจ! พัวพันทั้งคืนจนขามู่ซีซีอ่อนแรง ไม่รู้ว่าร้องไห้ไปกี่ครั้ง
สุดท้ายเหนื่อยมากเกินไปจนสลบหลับไป จี้หลิงชวนค่อยยอมหยุดสงคราม
จี้หลิงชวนจึงนอนกอดมู่ซีซีอย่างพอใจแล้วหลับไปด้วยกัน
เวลาเดียวกัน อีกฝั่งที่คฤหาสน์เซอร์ซิสที่ชูเหยาอยู่ กลับโกรธจนนอนไม่หลับทั้งคืน
ตอนนี้ดึกมากแล้ว แต่ชูเหยากลับไม่รู้สึกง่วงเลย แล้วนั่งนิ่งอยู่ข้างหน้าต่างเหมือนเดิม
สายตาก็เอาแต่จ้องรูปถ่ายในมือ
ในรูปเห็นแค่ตอนเย็นของวันนี้มู่ซีซีกับจี้หลิงชวนยืนกอดกันที่หน้าป้ายรถประจำทาง
ชูเหยาเปิดดูทีละรูป ไม่ได้มีแค่รูปที่จี้หลิงชวนกอดกับมู่ซีซี แม้แต่รูปที่พวกเขาสองคนจูบกันก็ถ่ายมาได้ บวกกับมู่ซีซีที่ตัวเปียกแล้วเสื้อผ้าแนบติดกับลำตัว จนเห็นหุ่นเธอชัดเจน แล้วก็แขนของเธอที่คล้องคอจี้หลิงชวนอีก
แค่ดูจากในรูป เหมือนมู่ซีซีจงใจจะยั่วยวนจี้หลิงชวนอย่างนั้น
รูปถ่ายพวกนี้เป็นลูกน้องของลู่เฉิงจินที่ชูเหยายืมมาจงใจไปสะกดรอยตามจี้หลิงชวนแล้วถ่ายมาได้
ชูเหยาไม่คิดเลยว่าพอจี้หลิงชวนส่งเธอกลับมาแล้ว จะรีบไปหามู่ซีซีอีก
แถมยังจูบกันกลางถนนอีก
ชูเหยามองรูปถ่ายพวกนั้นแล้วรู้สึกแสบตามาก จึงกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เล็บยาวๆที่ตั้งใจทำมาของเธอก็จิกลงไปที่มือตัวเอง
ในใจโมโหจนจะเป็นบ้า! ดูเหมือนว่าชูเหยาดูถูกความสำคัญของมู่ซีซีในใจจี้หลิงชวนซะแล้ว!
สายตาที่โกรธแค้นของชูเหยาเอาแต่จ้องมู่ซีซีในรูปที่ใบหน้ายิ้มอย่างสะใจ เธอจึงเลิกมุมปากขึ้น “มู่ซีซี! แกอย่าได้ใจไป! เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะทำให้แกยิ้มไม่ออกเอง!”
เช้าวันต่อมา มู่ซีซีที่นอนอยู่ในอ้อมกอดจี้หลิงชวนโดนเสียงนาฬิกาปลุกจนตื่น เธอนวดเอวที่ปวดเมื่อย เพิ่งออกจากอ้อมกอดของจี้หลิงชวนกำลังจะลงจากเตียง แต่ทันใดนั้น จี้หลิงชวนที่ได้ยินเสียงจึงยกมือขึ้นมาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดเหมือนเดิม
รู้สึกถึงร่างใหญ่ที่อุ่นร้อนของจี้หลิงชวนแนบมาชิด ตัวมู่ซีซีจึงแข็งทื่อ พร้อมจ้องมองจี้หลิงชวนที่อยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าแดงก่ำ รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในกองไฟอย่างนั้น
มู่ซีซีหน้าแดง แล้วแอบดิ้นหนี แต่เพิ่งขยับ จี้หลิงชวนที่หรี่ตาอย่างงัวเงียก็จ้องมู่ซีซีในอ้อมกอดที่ไม่อยู่นิ่งๆ แขนของเขาจึงกอดแน่นกว่าเดิม
มู่ซีซีดิ้นหนีไม่ได้ จึงต้องพึมพำใส่จี้หลิงชวนเสียงเบาว่า “จี้หลิงชวน……ฉันจะลุกจากเตียงแล้ว……”
ปกติเวลานี้จี้หลิงชวนตื่นตั้งนานแล้ว
จี้หลิงชวนได้ยินมู่ซีซีพูดแบบนี้ แต่ไม่มีทีท่าจะที่ปล่อยมือเลย กลับเลิกมุมปากขึ้น แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัยว่า “ถ้าเมื่อคืนเหนื่อย วันนี้เธอก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านดีๆ เธอไม่ต้องไปบริษัทก็ได้”
ตอนนี้จี้หลิงชวนเพิ่งเป็นห่วงมู่ซีซี เมื่อคืนตอนที่พัวพันกันกลับดุร้ายมาก ยิ่งมู่ซีซีขอร้องอ้อนวอน เขาก็ยิ่งกระตือรือร้นมากกว่าเดิม
ได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด ใบหน้าของมู่ซีซีจึงแดงก่ำกว่าเดิม
แล้วอดมองจี้หลิงชวนตาขวางไม่ได้ เขายังกล้าพูดอีก เขาไม่ใช่เหรอที่เป็นคนทำ!
“ฉันไม่เป็นอะไร! นายปล่อยฉันนะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะสายจริงๆแล้ว……” มู่ซีซีที่หน้าแดงรีบดันหน้าอกของจี้หลิงชวนออก
จี้หลิงชวนจึงต้องปล่อยเอวของมู่ซีซีแต่โดยดี
ทั้งสองลุกจากเตียง พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วจึงลงไปกินมื้อเช้าด้วยกัน
เมื่อคืนทั้งสองคนคุยกันจนเข้าใจแล้ว บรรยากาศระหว่างมู่ซีซีกับจี้หลิงชวนจึงดีกว่าก่อนหน้านั้น ป้าหลิงเห็นก็เลยรู้สึกดีใจไปด้วย