รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 271 มู่ซีซีที่ทุลักทุเล

มู่ซีซียังพูดไม่ทันจบ ผู้หญิงที่เป็นคนเริ่มหาเรื่องก่อนก็พูดแทรกมู่ซีซีว่า “เหอะ แกพูดว่าอะไรนะ? แกบอกว่าคุณชายจี้ยังไม่มีแฟนงั้นเหรอ? ตลกชะมัด ตอนนี้แกจะพูดว่าแกต่างหากที่เป็นแฟนคุณชายจี้งั้นเหรอ?”
“มู่ซีซี! ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าแกจะหน้าด้านขนาดนี้! คุณชายจี้เลิกงานแล้วส่งคุณหนูชูเหยากลับไปสองวันติดๆต่อหน้าพนักงานทุกคนในบริษัท หลายปีที่ผ่านมา พนักงานบริษัทจี้ซืออย่างพวกฉันไม่เคยเห็นคุณชายจี้ส่งผู้หญิงคนไหนกลับไปเลย! ที่คุณชายจี้ทำแบบนี้ก็เหมือนยอมรับแล้วว่าคบกับคุณหนูชูเหยาอยู่!”
“ตอนนี้แกยังกล้ามาพูดว่าคุณชายจี้ไม่มีแฟนอีกงั้นเหรอ”
มู่ซีซีได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดเหมือนสมเหตุสมผล จึงหัวเราะในลำคอ ในใจเข้าใจว่าถึงตัวเองจะอธิบายยังไงก็คงเปลี่ยนแปลงความคิดของพวกเธอไม่ได้
มู่ซีซีก็ไม่อยากเอาตัวเองมาเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ ทันใดนั้น มู่ซีซีจึงเก็บสายตากลับมา แล้วเดินก้าวออกไปข้างๆ
แต่สุดท้าย มู่ซีซีที่ไม่อยากมาถกเถียงกับพวกเธอที่นี่แล้ว แต่ผู้หญิงพวกนั้นกลับคิดว่ามู่ซีซีร้อนตัวแล้วอยากหนีไป
ไม่รอให้มู่ซีซีก้าวเดินออกไป ผู้หญิงที่ยืนล้อมมู่ซีซีอยู่ก็มองหน้ากัน จากนั้นก็เดินไปขวางทางมู่ซีซีไว้
“โอ๊ย เมื่อกี้ยังมั่นใจอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงอยากหนีไปล่ะ ร้อนตัว หรือว่ากำลังกลัวกันแน่?”
มู่ซีซีมองสีหน้าที่ท้าทายของผู้หญิงคนนั้น จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้ จากนั้นจึงสบตากับสายตาที่สะใจของผู้หญิงคนนั้น แล้วพูดออกมาอย่างเยือกเย็นว่า “ฉันไม่ได้ร้อนตัว ไม่ได้กลัวด้วย เพราะฉะนั้น ตอนนี้รบกวนคุณหลีกทางด้วยค่ะ!”
คำพูดที่เยือกเย็นของมู่ซีซีลอยเข้าหูผู้หญิงที่มาหาเรื่อง ผู้หญิงคนนั้นจึงรู้สึกอึ้ง มองสีหน้าที่เย็นชาของมู่ซีซี แล้วรู้สึกเสียวสันหลังอย่างอธิบายไม่ถูก
อยู่ๆในใจก็เริ่มรู้สึกหวาดกลัว!
ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นดึงสติกลับมาได้แล้ว ค่อยรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตัวเองรู้สึกกลัวมู่ซีซี
ในใจจึงโมโหกว่าเดิม! มู่ซีซีมันเป็นใครกัน! กล้ามาขู่เธองั้นเหรอ!
พอคิดแบบนี้สีหน้าผู้หญิงคนนั้นก็โกรธจนหน้าเขียว สายตามองไปที่แก้วน้ำส้มข้างๆพอดี ผู้หญิงคนนั้นจึงยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำส้มมา ตอนที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัว จึงยกมือขึ้นสาดน้ำส้มไปที่หน้าของมู่ซีซี
มู่ซีซีหลบไม่ทัน จึงโดนน้ำส้มสาดเต็มหน้า
ทั้งหน้า ทั้งผม ทั้งลำคอ เสื้อเชิ้ตขาว กระโปรงทรงเอสีดำ มีแต่น้ำส้มสีส้ม แล้วเธอดูทุลักทุเลมากด้วย
สายตาของพนักงานทุกคนในห้องอาหารมองมาทางมู่ซีซีที่ทุลักทุเลทันที
บางคนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเห็นสภาพที่ทุลักทุเลของมู่ซีซีตอนนี้ จึงอดดีใจแล้วหัวเราะไม่ได้
ชูเหยากับลินดานั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลมาก
ลินดาก็หัวเราะเยาะมู่ซีซี ลินดากำลังกุมท้องเพราะหัวเราะมากเกินไป แล้วอยากจะให้ผู้หญิงพวกนั้นพุ่งไปตบกับมู่ซีซี
ส่วนชูเหยาที่อยู่อีกฝั่งไม่ได้หัวเราะเปิดเผยเหมือนลินดา แต่แค่ยิ้มมุมปาก เพราะถ้าคนที่รู้จักนิสัยชูเหยาดี เห็นชูเหยาตอนนี้ต้องมองออกแน่นอนว่าวินาทีนี้ในใจเธอคงสะใจมากแน่นอน
ใช่ ตอนนี้ชูเหยาเห็นสภาพมู่ซีซีที่ทุลักทุเล อารมณ์ดีมากๆ ถ้าไม่ใช่ตัวเองพยายามควบคุมอารมณ์ไว้ ตอนนี้ก็คงหัวเราะเยาะเหมือนลินดาแล้วล่ะ
มู่ซีซีหนอมู่ซีซี นี่เป็นผลลัพธ์ที่แกมาเป็นศัตรูกับฉัน!
ฉันจะทำให้ทุกคนเกลียดแก รังเกียจแก ขยะแขยงแก แล้วแยกตัวออกจากแก! บีบบังคับให้แกถอนตัวออกไปเอง! แล้วก็ต้องคืนจี้หลิงชวนกลับมาให้ฉัน!
มู่ซีซี แกจะต่อกรกับฉัน แกยังเด็กเกินไป!
ชูเหยาคิดอย่างเพลิดเพลิน ทันใดนั้น ห้องอาหารกลับเงียบกริบทันที เงียบจนตอนนี้ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มหล่นลงพื้น
ไม่รอให้บรรยากาศนี้อึมครึมนานนัก ในห้องอาหารกลับมีเสียง”โอ๊ย”ดังขึ้น มีเสียงโอดครวญปนไปกับเสียงแก้วกระจกที่ตกลงไปที่พื้นแล้วแตกกระจายไปทั่ว
เมื่อกี้ที่ทุกคนได้ยินเสียงโอดครวญจึงรู้สึกอึ้งกันหมด จากนั้นพอตั้งสติได้ สายตาจึงหันมองไปทางมู่ซีซี
ทันใดนั้นทุกคนจึงเห็นเงาของร่างใหญ่ที่เดินเข้ามาในห้องอาหารพนักงานอย่างรวดเร็วเหมือนจรวด
ร่างใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างมู่ซีซีไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นคุณชายจี้จี้หลิงชวนที่สูงส่งนั่นเอง!
เห็นแค่คุณชายจี้ทำหน้าเข้มขรึม แล้วจ้องผู้หญิงตรงหน้ามู่ซีซีอย่างเยือกเย็น มือข้างหนึ่งจับมือของผู้หญิงคนนั้นที่เอาน้ำส้มสาดใส่มู่ซีซีไว้แน่น
คนรอบข้างอยู่ห่างจากคุณชายจี้ไม่น้อย แต่กลับรู้สึกถึงความเยือกเย็นที่แพร่กระจายออกมาจากตัวเขาได้ชัดเจน
ในใจก็รู้สึกเหงื่อตก แล้วทุกคนก็เริ่มกระวนกระวายทันที ทำไม ทำไมถึงรู้สึกเหมือนคุณชายจี้โกรธมาก ท่าทางดูโกรธมาก……แล้วก็ ทำไมอยู่ๆคุณชายจี้ถึงมาห้องอาหารพนักงานล่ะ……
ปกติคุณชายจี้ทานมื้อเที่ยงที่ห้องทำงานตัวเองตลอดเลยไม่ใช่เหรอ……
“เจ็บเจ็บเจ็บ……เจ็บมากเลยค่ะ คุณชายจี้ เจ็บ……” ผู้หญิงที่หาเรื่องก่อน เมื่อกี้ที่เห็นคุณชายจี้โผล่มาสีหน้าจองหองเปลี่ยนเป็นตกใจอย่างไม่อยากเชื่อทันที แล้วเบิกตาโตมองไปที่คุณชายจี้ตรงหน้า
จนกระทั่งจี้หลิงชวนมาจับข้อมือเธอไว้ แล้วรู้สึกเจ็บปวด สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นค่อยเจ็บจนบิดเบี้ยว มือที่จับแก้วอยู่ก็ปล่อยหล่นลงไปที่พื้น
ผู้หญิงคนนั้นมองสีหน้าที่เยือกเย็นน่าตกใจของจี้หลิงชวน ค่อยเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที สีหน้าก็ซีดขาว ริมฝีปากก็สั่นแล้วพูดกับจี้หลิงชวนว่า “คุณชายจี้คะ……เจ็บมากเลยค่ะ คุณปล่อยฉันเถอะค่ะ……โอ๊ยเจ็บมาก……”
เพราะความเจ็บปวดที่ข้อมือ ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกว่ามือตัวเองจะหักแล้วอย่างนั้น เจ็บจนน้ำตาไหลออกมาเต็มหน้าอย่างไม่รู้ตัว
วินาทีต่อมา เสียงขอร้องของผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจบลง ห้องอาหารที่เงียบกริบจึงมีเสียงโอดครวญทุกข์ทรมานดังขึ้นอีกครั้ง “โอ๊ย!!!”
จากนั้นก็ได้ยินเสียงเหมือนกระดูกหักตามมาด้วย
จี้หลิงชวนที่สีหน้าเข็มขรึมหักข้อมือของผู้หญิงคนนั้นจนมือหักอย่างไม่กะพริบตาเลย