รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 277 จี้หลิงชวน ฉันรักคุณเหลือเกิน

“ครับ คุณชายจี้ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
ฟางเซิ่งรับคำสั่งและก้าวถอยออกไป
ทันทีที่ประตูห้องทำงานของประธานปิดลงจี้หลิงชวนและมู่ซีซีก็อยู่ในห้องทำงานขนาดใหญ่
จี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีจับมือเล็กๆของมู่ซีซีแน่นขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นเสียงที่ลึกและไพเราะของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในห้องทำงานที่เงียบสงบ “ซีซี ฉันเคยพูดไว้จะไม่ทำให้คุณไม่ได้รับความเป็นธรรม เมื่อความผิดเกิดขึ้นแล้วก็ควรจะได้รับบทลงโทษ ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว ฉันจะให้พวกเขาอธิบายและจะไม่ปล่อยให้คุณเสียใจโดยเปล่าประโยชน์”
มู่ซีซีฟังคำพูดของจี้หลิงชวนและหัวใจที่อึดอัดของเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนที่จี้หลิงชวนจะพูดมู่ซีซีกลัวจริงๆว่าจี้หลิงชวนจะปกป้องชูเหยา
มู่ซีซีไม่ใช่นักบุญ ชูเหยาวางกรอบเธอแบบนี้ ใส่ร้ายเธอและทำให้เธอโดนหัวเราะเยาะและถูกดูหมิ่นจากทั้งบริษัท เธอจะเกลียดและรู้สึกเศร้าในใจ
โชคดีที่จี้หลิงชวนไม่ได้เป็นอย่างนั้น
มู่ซีซีพยักหน้าให้จี้หลิงชวนและจับฝ่ามือใหญ่ของจี้หลิงชวนแรงเล็กน้อย
จี้หลิงชวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรของฟางเซิ่งทันที”ฟางเซิ่ง คุณไปพาชูเหยาขึ้นมา”
เมื่อสั่งเสร็จ เขาก็วางสายจี้หลิงชวนมองไปที่มู่ซีซีและอธิบายว่า “ตอนนี้เรียกเขามาเพื่อคุยรายละเอียดให้ชัดเจน”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินว่าชูเหยาถูกเรียกขึ้นมา เธอลุกขึ้นยืนและพูดกับจี้หลิงชวนอย่างมีสติ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็คุยกับเธอและฉันจะหลีกมันก่อน”
ขณะที่มู่ซีซีพูดและกำลังจะจากไปจี้หลิงชวนเอื้อมมือออกไปจับมือเล็กๆของมู่ซีซี “คุณไม่จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงมัน”
ทัศนคติของจี้หลิงชวนมั่นคงและมู่ซีซีไม่สามารถยับยั้งจี้หลิงชวนได้ ดังนั้นจี้หลิงชวนจึงดึงเธอกลับมาและนั่งลงข้างๆเขา
ภายในไม่กี่นาที ประตูห้องทำงานของประธานก็ถูกเคาะและเสียงที่เคารพของฟางเซิ่งก็ดังขึ้นนอกห้อง “คุณชายจี้ คุณชูเหยาอยู่ที่นี่แล้ว”
“เข้ามา”
ทันทีที่เสียงของจี้หลิงชวนเงียบลงชูเหยาซึ่งอยู่ข้างนอกก็ผลักประตูสำนักงานและเดินเข้าไป
เมื่อชูเหยาเห็นว่าคนที่นั่งข้างๆจี้หลิงชวนคือมู่ซีซี ทันใดนั้นสายตาทั้ดุดันก็ส่องประกายในดวงตาของเธอ
นิ้วทั้งสิบที่ห้อยอยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่นอย่างโกรธเกรี้ยว
ตอนนี้มู่ซีซีไม่อายเหมือนอยู่ในร้านอาหารอีกต่อไป เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอที่เปื้อนน้ำผลไม้เปลี่ยนไปและน้ำผลไม้บนผมของเขาถูกเช็ดจนสะอาดด้วยผ้าขนหนู
มู่ซีซีและชูเหยาดูเหมือนจะเปลี่ยนไป แต่กลับกันตอนนี้ชูเหยายุ่งเหยิงหลังจากที่ชูเหยาแยกจากพนักงานในร้านอาหาร ฟางเซิ่งพาตัวเธอมาโดยที่ไม่ทันให้เธอจัดระเบียบ ตอนนี้ผมของชูเหยาขาดและยุ่งเหยิงเลอะเทอะและกระดุมสองเม็ดบนเสื้อผ้าของเขาถูกฉีกขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนใบหน้าที่ขาวสะอาดด้วยการแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อนและมีรอยเลือดพร่างพราย
มันดูเขินอายมากกว่าการปรากฏตัวครั้งก่อนของมู่ซีซี
ฉลาดอย่างชูเหยา อันที่จริงชูเหยาเดาในใจของเธอ ฟางเซิ่งพาเธอไปที่ห้องทำงานของประธานในตอนนี้ บางทีจี้หลิงชวนรู้อยู่แล้วว่าสิ่งเหล่านี้ถูกครอบงำโดยเธอที่อยู่เบื้องหลัง
หลังจากที่ทุกอย่างเกิดขึ้นแค่ปลายจมูกของจี้หลิงชวนและจี้หลิงชวนก็ไม่ยากที่จะสอบสวน
เมื่อมาถึงจุดนี้ ชูเหยาอยากจะขอบคุณผู้หญิงที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้
ทันทีที่ชูเหยาเข้ามา เธอจงใจยิ้มอย่างสงบ เผยให้เห็นความเศร้าที่น่าตกใจบนใบหน้าของเธอต่อดวงตาของจี้หลิงชวน
มู่ซีซีที่อยู่ด้านข้างมองดูท่าทางเขินอายของชูเหยา อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและมองจี้หลิงชวนที่อยู่ถัดจากเธอโดยไม่รู้ตัว
เห็นจี้หลิงชวนจ้องมองที่ชูเหยาในขณะนี้ แต่ใบหน้าไม่มีอะไรผิดปกติ
ชูเหยาจ้องมองไปทางหลิงชวน ในใจของชูเหยาคิดว่าจี้หลิงชวนจะถามเกี่ยวกับบาดแผลบนใบหน้าของเธอก่อน เสียงต่ำของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในห้องทำงานที่เงียบสงบ “ชูเหยา ฟางเซิ่งพบว่าอีเมลที่ไม่ระบุชื่อถูกส่งไปยังลินดาโดยใช้คอมพิวเตอร์ของคุณ ตอนนี้คุณมีอะไรจะอธิบายไหม?
เมื่อฟังคำพูดของจี้หลิงชวนที่ตรงไปตรงมา ใบหน้าของชูเหยาก็ซีดจาง เธอกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าซีดจ้องมองที่จี้หลิงชวนอย่างน่าสงสาร “หลิงชวน ฉันต้องการคุยส่วนตัวกับคุณ ให้พวกเขาออกไปก่อนได้ไหม?”
ทันทีที่เสียงของชูเหยาจบลง นิ้วของเธอก็ชี้ไปที่มู่ซีซีทันที
ชูเหยามีความภาคภูมิใจในตัวเอง เธอสามารถยอมรับความผิดต่อหน้าจี้หลิงชวนแต่เธอจะไม่มีวันปล่อยให้มู่ซีซีดูเธอเป็นเรื่องตลก!
จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นน้ำตาของชูเหยาที่กำลังจะร่วงหล่น
มู่ซีซีผู้ซึ่งถูกชูเหยาชี้มา โกรธจนเกือบหัวเราะออกมา ถ้าคนนอกที่ไม่ทราบสถานการณ์เห็นการร้องไห้ของชูเหยาพวกเขาคิดว่าชูเหยาเป็นเหยื่อ!
เมื่อก่อนมู่ซีซีไม่รู้ว่าชูเหยาแสดงเก่งมาก น่าเสียดายที่ไม่ได้เป็นนักแสดง!
มู่ซีซีมองไปที่ใบหน้าของชูเหยาอย่างรังเกียจและยืนขึ้นตรงไปที่จี้หลิงชวนซึ่งอยู่ด้านข้างและพูดว่า “พวกคุณคุยกันเถอะ ฉันจะกลับไปทำงาน”
ทันทีที่คำพูดของมู่ซีซีเงียบลง จี้หลิงชวนก็จับมือมู่ซีซีอีกครั้ง
สิ่งที่เขาพูดคือพูดกับชูเหยาที่อยู่ข้างหน้าเขา “ชูเหยา พูดต่อหน้าฉันและซีซี เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซีซี และซีซีมีสิทธิ์ที่จะรู้”
ขณะที่จี้หลิงชวนพูดเขาดึงมู่ซีซีนั่งลงข้างๆเขาอีกครั้ง
เมื่อเห็นจี้หลิงชวนจับมือแน่นและไม่ปล่อยมู่ซีซีก็รู้สึกอบอุ่นอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้สึกสบายใจมาก
ชูเหยามองไปที่จี้หลิงชวนที่จับมือของมู่ซีซีไว้แน่นและไม่ยอมปล่อย ความเกลียดชังของเธอกำมือแน่นจนจมลึกลงไปในฝ่ามือของเธอ
ชูเหยากัดริมฝีปากซึ่งทนไม่ไหวแล้วก้าวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน จ้องไปที่คำพูดของจี้หลิงชวนและพูดตีโพยตีพาย”หลิงชวน ใช่ ไม่ระบุชื่อคือฉันส่งอีเมลไปเองและฉันใช้ให้คนสะกดรอยตามคุณไปถ่ายรูปเหล่านั้น ทั้งหมดเป็นฝีมือของฉัน”
เมื่อคำพูดของชูเหยาเงียบลง เธอมองไปที่จี้หลิงชวนอย่างลึกซึ้งแล้วพูดต่อ “แต่หลิงชวนคุณรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงทำเช่นนี้?”
ชูเหยาไม่ต้องการคำตอบของจี้หลิงชวนเลย จากนั้นจึงรีบไปหาจี้หลิงชวนและมู่ซีซีทันทีและพูดโดยไม่ลังเลว่า “เพราะฉันชอบคุณ ฉันรักคุณ! ฉันทนไม่ได้ที่ข้างๆคุณมีผู้หญิงคนอื่น เห็นได้ชัดว่าเมื่อก่อนเราทั้งสองมีความสุขมาก ทำไมคุณลืมได้! ฉันรักคุณ ฉันรักคุณจริงๆ ฉันไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากคุณ หลิงชวน เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม”
เมื่อฟังคำพูดของชูเหยา จี้หลิงชวนขมวดคิ้วอย่างดุเดือดและพูดกับชูเหยา “แต่มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับซีซี ทำไมคุณต้องทำร้ายซีซี?”