มู่ซีซีพูดพลางหยิบกาแฟขึ้นมาจิบ เธอต้องการเพียงแค่จัดการเรื่องยุ่งๆในหัวของเธอออกไปให้หมด ดังนั้นเธอจึงยิ้มให้กับลั่วเสี่ยวชิงและพูดเปลี่ยนเรื่อง “ช่างมันเถอะเสี่ยวชิง พวกเราอย่าไปพูดถึงเรื่องที่ทำให้ไม่มีความสุขเลย เช้านี้ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่เหรอ คงจะหิวแล้วล่ะสิ อยากกินอะไรล่ะ？”
เมื่อลั่วเสี่ยวชิงได้ยินสิ่งที่มู่ซีซีพูด เธอก็มีความสุขไปด้วย ลั่วเสี่ยวชิง หยิบเมนูอาหารขึ้นมาและเปิดออก ขณะมองดูที่เมนูอาหารอยู่นั้น เธอก็หันไปมองมู่ซีซีและพูดขึ้นว่า “เธออยากกินอะไร？ได้ยินมาว่าเค้กชาเขียวมัทฉะของร้านนี้อร่อยมากเลยนะ และมีปลาหมึกทอดกรอบอีก งั้นพวกเราสั่งอย่างล่ะชุดเลยนะ”
มู่ซีซีพยักหน้าให้กับลั่วเสี่ยวชิงและไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร
หลังจากที่ลั่วเสี่ยวชิงสั่งอาหารกับพนักงานเสิร์ฟเสร็จแล้ว ไม่นานหลังจากนั้น พนักงานเสิร์ฟก็นำอาหารที่พวกเธอทั้งสองสั่งมาวางที่โต๊ะ
เค้กชาเขียวมัทฉะ 2 ชิ้น และปลาหมึกทอดกรอบ 1 ชุด
ทันทีที่อาหารมาวางถึงโต๊ะ ความสามารถในการกินจุของลั่วเสี่ยวชิงก็เริ่มทำงานในทันที เธอหยิบปลาหมึกทอดกรอบขึ้นมาทาน ในขณะทานอยู่นั้น เธอก็ไม่ลืมที่จะแบ่งอาหารให้กับมู่ซีซี ลั่วเสี่ยวชิงรีบยื่นปลาหมึกทอดกรอบส่งให้กับมู่ซีซีและพูดขึ้นว่า”ซีซี ลองชิมปลาหมึกทอดกรอบดูไหม มันอร่อยมากเลยนะ!”
ทันทีที่ลั่วเสี่ยวชิงพูดจบ มู่ซีซีก็มองไปที่ปลาหมึกทอดกรอบที่ลั่วเสี่ยวชิงยื่นเข้ามาตรงหน้า และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นแปลก ๆ จากปลาหมึกเข้ามาแตะที่ปลายจมูกของเธอ มู่ซีซีรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาเป็นพักๆ
มู่ซีซียกมือขึ้นปิดปากโดยไม่รู้ตัว เธอมีความรู้สึกคลื่นไส้และทำท่าพะอืดพะอม
ลั่วเสี่ยวชิงที่กำลังกินปลาหมึกทอดกรอบอยู่ก็เบิกตากว้างขึ้น เมื่อเธอได้เห็นท่าทางที่พะอืดพะอมของมู่ซีซี ก่อนที่ลั่วเสี่ยวชิงจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ส่วนมู่ซีซี เองก็มีท่าทางราวกับว่าอยากจะอาเจียนและอึดอัด มู่ซีซีลุกขึ้นจากที่นั่งและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้วลั่วเสี่ยวชิงก็ลุกขึ้นและวิ่งตามมู่ซีซีไปอย่างรวดเร็ว
ลั่วเสี่ยวชิงวิ่งตามมู่ซีซีเข้าไปในห้องน้ำ เธอเห็นมู่ซีซีกำลังนั่งยองๆอาเจียนอยู่ข้างๆโถชักโครก
ลั่วเสี่ยวชิงตกใจมากเมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า เธอรีบส่งกระดาษทิชชูให้กับมู่ซีซีและกดชักโครก ในที่สุดมู่ซีซีก็หยุดอาเจียน ลั่วเสี่ยวชิงเข้าไปช่วยพยุงมู่ซีซีลุกขึ้นและพาเธอเดินออกจากห้องน้ำ
ในขณะที่เดินอยู่นั้นลั่วเสี่ยวชิงก็อดที่จะเป็นห่วงมู่ซีซีไม่ได้ เธอจึงถามมู่ซีซีขึ้นว่า”ซีซีเธอดีขึ้นแล้วหรือยัง？ เธอยังอยากจะอาเจียนอยู่ไหม？”
“ดีขึ้นแล้วล่ะ…” ใบหน้าของมู่ซีซีซีดเซียว เป็นเพราะเธอเพิ่งอาเจียนอย่างรุนแรง ไปเมื่อกี้ แม้แต่แรงที่จะพูดยังไม่มี
ลั่วเสี่ยวชิงมองไปที่มู่ซีซีด้วยความเป็นห่วง เธอขมวดคิ้วแน่นและพูดขึ้นว่า”เอาล่ะ ทำไมเธอถึงได้อาเจียนออกมาตอนนี้ล่ะ？อีกทั้งสีหน้าของเธอก็ยังดูไม่ค่อยดีอีกด้วย เราไปโรงพยาบาลกันดีไหม?”
เมื่อมู่ซีซีคิดได้อย่างนี้แล้ว เธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ก่อนหน้านี้ก็ยังดีๆอยู่เลย แต่พอลั่วเสี่ยวชิงยื่นปลาหมึกทอดกรอบเข้ามาตรงหน้าเธอ เธอก็รู้สึกเหม็นและรู้สึกคลื่นไส้
เมื่อมู่ซีซีคิดได้เช่นนี้ เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่า”ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลหรอก… ก่อนหน้านี้ฉันยังดีๆอยู่เลย แต่พอฉันได้กลิ่นคาวของปลาหมึกทอดกรอบกลับรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาเล็กน้อย…”
พูดขึ้นพลางลั่วเสี่ยวชิงก็พยุงมู่ซีซีกลับไปนั่งที่เดิม และเมื่อลั่วเสี่ยวชิงได้ฟังสิ่งที่มู่ซีซีพูด เธอก็หยิบปลาหมึกทอดกรอบขึ้นมาต่อหน้าของมู่ซีซีอีกครั้ง
ทันทีที่เธอขยับ มู่ซีซีก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวของปลาหมึกทอดกรอบลอยอยู่ทั่วๆห้อง จากนั้นเธอก็รู้สึกคลื่นไส้และอยากอาเจียนขึ้นมา
ลั่วเสี่ยวชิงรู้สึกตกใจมากเมื่อเห็นสิ่งนี้ เธอรีบยกจานปลาหมึกทอดกรอบออกไปให้ห่างจากมู่ซีซี จากนั้นก็ถามมู่ซีซีขึ้นอีกครั้งว่า”ตอนนี้ไม่ได้กลิ่นคาวแล้วใช่ไหม？ดีขึ้นหรือยัง ?”
จากนั้นมู่ซีซีจึงพยักหน้าให้กับลั่วเสี่ยวชิงและพูดออกมาเบา ๆ ว่า “ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว … ”
ทันทีที่มู่ซีซีพูดจบ ลั่วเสี่ยวชิงก็อดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่มู่ซีซีด้วยท่าทางแปลก ๆ
มู่ซีซีจ้องมองสายตาแปลกๆของลั่วเสี่ยวชิง หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น เธออดไม่ได้ที่จะถามลั่วเสี่ยวชิงขึ้นว่า “เสี่ยวชิง…ทำไมเธอถึงได้มองมาที่ฉันแบบนี้… มีอะไรผิดปกติอย่างนั้นเหรอ … ”
เมื่อได้ยินมู่ซีซีพูดอย่างนั้น ลั่วเสี่ยวชิงก็อดที่จะถามมู่ซีซีออกมาไม่ได้ว่า”ซีซี เธอไม่รู้สึกว่าตอนนี้เธอดูแปลกๆไปเหรอ…ทันทีที่เธอได้กลิ่นคาวของปลาหมึกทอดกรอบ เธอก็รู้สึกอยากอาเจียน……ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเหมือนว่าเธอมีท่าทางเหมือนคนกำลังตั้งครรภ์เลยล่ะ…”
น้ำเสียงตอนท้ายของลั่วเสี่ยวชิงเบาลงเล็กน้อย เธอเห็นมู่ซีซีชะงักไปด้วยความมึนงง ลั่วเสี่ยวชิงจึงถามเธอขึ้นอีกครั้งว่า “ซีซี เดือนนี้ประจำเดือนของเธอมาหรือยัง？”
หลังจากที่ได้ฟังคำถามของลั่วเสี่ยวชิงแล้ว มู่ซีซีจึงนึกได้ว่า เดือนนี้ประจำเดือนของเธอยังไม่มาเลย!
และถ้านับดีๆแล้ว ประจำเดือนครั้งสุดท้ายที่มาคือเดือนก่อนหน้า! ถึงตอนนี้ก็เดือนกว่าๆแล้วที่ประจำเดือนยังไม่มา
มู่ซีซีเองก็ประมาทเลินเล่อไป นอกจากนี้ประจำเดือนครั้งก่อนของเธอก็ยังไม่ค่อยตรง ดังนั้นเธอจึงไม่เคยสนใจในเรื่องนี้เลย ตอนนี้เมื่อนำเอาเรื่องแปลกๆทั้งหมดมาประกอบกัน ใบหน้าของมู่ซีซีก็ขาวซีดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
และที่เลวร้ายไปกว่านั้น จู่ๆ มู่ซีซีจำได้ว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่เธอกับจี้หลิงชวนมีอะไรกัน จะทำการป้องกันอยู่ตลอด มีแค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น คือวันที่เธอและจี้หลิงชวนทะเลาะกัน จี้หลิงชวนใช้กำลังทรมานเธอ และมู่ซีซีก็ได้มารู้ทีหลังว่า เธอกับจี้หลิงชวนไม่ได้ทำการป้องกัน เมื่อถึงเช้าวันรุ่งขึ้นมู่ซีซีกลับลืมเรื่องนี้ไปเลย
ตอนนี้เรื่องราวได้ประกอบกันอย่างสมบูรณ์แล้ว! หัวใจของมู่ซีซีเต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ
เมื่อลั่วเสี่ยวชิงที่อยู่ทางด้านข้างเห็นมู่ซีซีหน้าซีดขึ้นอย่างกะทันหัน ยิ่งเห็นแบบนี้เธอยิ่งรู้สึกมั่นใจขึ้น ถ้ามู่ซีซีและหลิงชวนจะอยู่ด้วยกัน มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาลืมป้องกันเรื่องอย่างว่าหากอารมณ์มันพาไป
ลั่วเสี่ยวชิงรีบเดินเข้ามาจับมือของมู่ซีซีและพูดปลอบใจเธอว่า”ซีซี เธออย่าเพิ่งคิดมากไปเลยนะหรือว่าพวกเราจะลองไปตรวจที่โรงพยาบาลก่อนดีกว่าไหม？บางทีมันอาจจะเป็นเพียงความเข้าใจผิดก็ได้ เธออย่าเพิ่งกังวลนะ”
ตอนนี้มู่ซีซีรู้สึกตื่นตระหนก เธอคิดว่าบางทีเธออาจจะตั้งครรภ์แล้วก็ได้ มู่ซีซีสงบสติอารมณ์ลง เธอจับมือของลั่วเสี่ยวชิงแน่นพร้อมกับพูดขึ้นว่า “มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่นอน… ”
ลั่วเสี่ยวชิงเห็นท่าทางของมู่ซีซีเหมือนกับคนที่กำลังเหม่อลอย ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแนะนำมู่ซีซีว่า “ซีซี เอาแบบนี้ไหม เธออย่าเพิ่งกังวลนะ เราไปร้านขายยาที่อยู่ทางด้านข้างนี้และซื้อชุดทดสอบการตั้งครรภ์มาลองตรวจดูก่อน”
ทั้งสองรีบกลับไปยังหอพักของลั่วเสี่ยวชิงที่อยู่ในมหาวิทยาลัย จากนั้นมู่ซีซีก็หยิบชุดตรวจครรภ์เข้าไปทำการตรวจในห้องน้ำ
ผลปรากฏว่า ชุดตรวจครรภ์จากหลากหลายยี่ห้อแสดงผลเหมือนกันคือสีแดงสองแถบ！
เธออ่านไปที่คำอธิบายด้านข้างของกล่อง เห็นคำอธิบายที่เขียนไว้อย่างชัดเจนว่า“ถ้าปรากฏแถบสีแดงสองแถบแปลว่าตั้งครรภ์ มู่ซีซีรู้สึกช็อกจนชุดตรวจครรภ์ที่อยู่ในมือร่วงลงกับพื้น……
