รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 292 ตั้งครรภ์แล้ว! ! ! !

มู่ซีซีช็อกตัวแข็งทื่อ ในสมองของเธอดูว่างเปล่าไปหมด มีเพียงคำพูดประโยคเดียวยังคงสะท้อนอยู่ในหัวของเธอคือ เธอกำลังตั้งครรภ์! เธอตั้งครรภ์แล้ว! เธอท้องจริงๆ! ! !
มู่ซีซีช็อกจนขนาดที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะออกไปจากห้องน้ำได้อย่างไร ทันทีที่เธอเดินออกมา เธอก็เห็นลั่วเสี่ยวชิงเดินเข้ามาด้วยสีหน้ากังวลใจและจับที่แขนเธอพร้อมกับพูดขึ้นว่า “มู่ซีซี ไม่เป็นอะไรใช่ไหม？ ทำไมหน้าเธอถึงได้ซีดแบบนั้นล่ะ？”
มู่ซีซีกำมือของลั่วเสี่ยวชิงพร้อมกับกัดริมฝีปากแน่น
ลั่วเสี่ยวชิงที่อยู่ทางด้านข้างเห็นท่าทางของมู่ซีซีผิดปกติ เธอมองไปที่มู่ซีซีและถามขึ้นอีกว่า”ซีซี ผลเป็นอย่างไรบ้าง? คงไม่ได้ท้องจริงๆใช่ไหม … ”
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอพร้อมกับพยักหน้าให้กับลั่วเสี่ยวชิงด้วยความงุนงง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
ลั่วเสี่ยวชิงเห็นมู่ซีซีมีท่าทางที่ตื่นตระหนก เธอจึงขยับริมฝีปากที่สั่นเทาของเธอและจึงรีบพูดกับมู่ซีซีขึ้นว่า “ซีซี พวกเราลองไปตรวจที่โรงพยาบาลดีไหม บางทีชุดตรวจสอบครรภ์พวกนี้มันอาจจะตรวจไม่ตรงก็ได้”
ทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ลั่วเสี่ยวชิงพูด มู่ซีซีก็พยักหน้าเห็นด้วยและรีบตามลั่วเสี่ยวชิงไปที่โรงพยาบาล
ตลอดทางมู่ซีซีไม่สามารถหยุดคิดเรื่องนี้ได้เลย เธอยื่นมือออกไปลูบหน้าท้องที่แบนราบของเธอโดยอัตโนมัติ
จากตอนแรกที่มู่ซีซีรู้สึกตื่นตระหนก แต่ถึงตอนนี้มู่ซีซีสามารถทำใจให้สงบลงได้บ้างแล้ว เธอคิดในใจอยู่เสมอว่า หากเธอท้องจริงๆเธอควรจะทำอย่างไรกับเด็กคนนี้？
ตลอดเวลาที่เธออยู่กับจี้หลิงชวนเธอก็ป้องกันมาตลอด ตอนนั้นเป็นเพียงแค่เหตุสุดวิสัย เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ มู่ซีซีรู้ว่าจริงๆแล้วจี้หลิงชวนก็ไม่ต้องการที่จะทำให้เธอท้องหรอก
ถึงแม้ว่าจี้หลิงชวนไม่ต้องการให้เธอท้อง แต่เด็กคนนี้ก็ไม่ได้มีความผิดอะไร จี้หลิงชวนคงจะไม่ให้เธอไปเอาเด็กออกหรอกนะ …
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่ซีซีก็อดที่จะกัดริมฝีปากของตัวเองไม่ได้
ตลอดระยะทางที่เงียบสงบจนมาถึงโรงพยาบาลเพื่อประชาชนแห่งที่หนึ่ง มู่ซีซีและลั่วเสี่ยวชิงลงจากรถแท็กซี่และเดินเข้าไปในห้องโถงของโรงพยาบาลด้วยกัน
ลั่วเสี่ยวชิงเห็นว่าสีหน้าของมู่ซีซีดูไม่ค่อยดี เธอจึงให้มู่ซีซี นั่งรอบนเก้าอี้ตรงทางเดินของโรงพยาบาลเพื่อพักผ่อน และลั่วเสี่ยวชิงก็ไปช่วยเข้า แถวลงทะเบียนให้กับเธอ
มู่ซีซีเอาแต่ก้มศีรษะลงด้วยความไม่สบายใจ เธอไม่ได้สังเกตสิ่งที่อยู่รอบๆข้างด้วยซ้ำ ไม่นานหลังจากที่มู่ซีซีนั่งลงบนเก้าอี้ เงาของคนที่มู่ซีซีคุ้นเคยก็เดินผ่านเข้ามาที่ประตูโรงพยาบาล
ไม่ใช่ใครอื่น มันคือชูเหยา!
เป็นเรื่องบังเอิญว่าวันนี้ชูเหยาก็มาตรวจร่างกายเช่นเดียวกัน ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในโรงพยาบาล สายตาของเธอก็บังเอิญเหลือบไปเห็นมู่ซีซีนั่งก้มหน้าอยู่ตรงทางเดิน
เป็นระยะเวลากว่าหนึ่งเดือน ที่จี้หลิงชวนใช้เวลาวันละหนึ่งชั่วโมงมาร่วมมือกับการรักษาภาวะซึมเศร้าของชูเหยา
ในตอนแรกชูเหยารู้สึกมีความสุขมากที่จี้หลิงชวนสามารถมาอยู่เป็นเพื่อนกับเธอได้ แต่ทุกครั้งที่จี้หลิงชวนมาหาเธอก็เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนเธอจริงๆ ไม่ได้มีความสนิทสนมหรือใกล้ชิดกับเธอเลยแม้แต่น้อย
บางครั้งชูเหยาก็เริ่มเข้าหาจี้หลิงชวนก่อน แต่จี้หลิงชวนก็พยายามหลีกเลี่ยงโดยไม่มีความลังเลใจเลย
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานี้ชูเหยารู้สึกอารมณ์ไม่ดีและมีอาการนอนไม่หลับ
เธอน้ำหนักลดลงไปมาก ดังนั้นวันนี้เธอจึงตั้งใจมาโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย
แต่ก็ไม่คิดว่า วันนี้เธอจะบังเอิญเจอกับมู่ซีซีที่โรงพยาบาล!
ชูเหยาจ้องมู่ซีซีตาไม่กะพริบ เธอเห็นแค่ว่าวันนี้สีหน้าของมู่ซีซีดูซีดเซียวไป และดูเหมือนว่าสติของมู่ซีซีจะไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเลย
แม้แต่การที่เธอเดินผ่านประตูของโรงพยาบาลเข้ามามู่ซีซีก็ยังไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่ามู่ซีซี กำลังคิดอะไรอยู่
ชูเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอมองไปรอบๆ เดิมทีเธอคิดว่าจี้หลิงชวนจะอยู่ที่นี่ด้วย แต่เธอไม่เห็นจี้หลิงชวนเลย
มู่ซีซีมาคนเดียวเหรอ?
ชูเหยารู้สึกสงสัย และไม่นานหลังจากนั้น ชูเหยาก็เห็นเด็กผู้หญิงที่อายุประมาณเดียวกันกับมู่ซีซีกำลังเดินไปทางมู่ซีซีพร้อมกับกระดาษลงทะเบียนในมือ
เมื่อชูเหยาเห็นแบบนี้ เธอจึงรีบเดินไปซ่อนทางด้านข้าง
เด็กผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปหามู่ซีซีจริงๆ และพูดกับมู่ซีซีที่อยู่ทางด้านข้างว่า”ซีซี ฉันลงทะเบียนเสร็จแล้ว พวกเราไปตรวจกันเลยดีกว่า ”
จากนั้นมู่ซีซีก็ลุกขึ้นและเดินตามเด็กผู้หญิงคนนั้นไปตรวจร่างกาย
ชูเหยารู้สึกสงสัย เมื่อเห็นสีหน้าซีดเซียวและอาการเหม่อลอยของมู่ซีซี เธอรู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ชูเหยา ไม่สนใจเรื่องการตรวจสุขภาพของตัวเอง เธอรีบเดินตามทั้งสองคนไปด้วยสีหน้าที่สงบ
เธอเห็นว่ามู่ซีซีถูกนำตัวไปตรวจเลือดก่อน และจากนั้นจึงไปทำอัลตราซาวด์ต่อ
หลังจากทำการตรวจครบสองรายการ ชูเหยาก็เห็นมู่ซีซีและเด็กหญิงคนนั้นเดินเข้าไปและนั่งลงในเขตของแผนกสูตินรีเวช
เมื่อชูเหยาเห็นคำว่าคลินิกสูตินรีเวช ประกอบกับเมื่อกี้ที่มู่ซีซีได้ทำการตรวจเลือดและทำอัลตราซาวด์ หัวใจของชูเหยาก็เต้นแรงขึ้น!
เธอจ้องไปที่มู่ซีซีตาไม่กะพริบ และทันใดนั้นก็มีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้าไปในคลินิกผู้ป่วยนอกแผนกสูตินรีเวชพร้อมกระดาษรายงานผลการตรวจในมือ จากนั้นพยาบาลคนนั้นก็ได้ทำการเรียกชื่อ”มู่ซีซี ใครคือมู่ซีซี? ผลตรวจออกมาแล้ว เข้ามาเร็ว”
ทันทีที่มู่ซีซีได้ยินชื่อของตัวเอง เธอก็ยืนขึ้นพร้อมกับกัดริมฝีปากแน่น และเดินตามพยาบาลเข้าไป
พยาบาลส่งผลการตรวจของมู่ซีซีให้กับคุณหมอที่นั่งอยู่ในห้องทันที
มู่ซีซีที่นั่งตรงข้ามของคุณหมอ หายใจเข้าออกอย่างช้าๆ เธอดูเหมือนกับนักโทษที่กำลังรอคอยคำตัดสิน
หลังจากที่คุณหมอได้ตรวจดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว คุณหมอก็มองไปที่มู่ซีซีและพูดขึ้นว่า “คุณคือคุณมู่ซีซีใช่ไหม？”
มู่ซีซีพยักหน้าและอดไม่ได้ที่จะถามคุณหมอขึ้นว่า “คุณหมอ ฉันคือมู่ซีซีค่ะ ผลการตรวจของฉันเป็นอย่างไรบ้าง？”
“ยินดีด้วยนะคะ ผลการตรวจของคุณบอกว่าคุณตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์แล้ว และตอนนี้ทารกในครรภ์มีพัฒนาการเป็นปกติและแข็งแรงมาก” จากนั้นคุณหมอก็ส่งผลตรวจในมือให้กับมู่ซีซี
มู่ซีซีชะงักตัวแข็งทื่อเมื่อมองดูผลตรวจ เธอไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เธอเห็น
ในนั้นเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า “ตั้งครรภ์ได้ 5 สัปดาห์” …
ขาของเธอเกร็งขึ้นมาอย่างกะทันหัน !
เธอตั้งครรภ์แล้ว! เธอท้องจริงๆ! ! !
ลั่วเสี่ยวชิงซึ่งนั่งอยู่ทางด้านข้างได้สติกลับมาก่อน เธอยื่นมือออกไปหยิบกระดาษผลตรวจและพูดขอบคุณคุณหมอ จากนั้นเธอก็รีบพยุงมู่ซีซีเดินออกมาจากห้อง
เมื่อมาถึงทางเดิน ลั่วเสี่ยวชิงมองมู่ซีซีด้วยความเป็นกังวล เธอพูดกับมู่ซีซีขึ้นว่า“ซีซี ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว เธอจะทำยังไงต่อ？”
เมื่อได้ยินคำถามของลั่วเสี่ยวชิง มู่ซีซีก็ยกมือขึ้นมานวดบริเวณระหว่างคิ้วและตอบกลับไปว่า“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรเหมือนกัน……”