รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 293 แผนการชั่วร้ายของชูเหยา

ลั่วเสี่ยวชิงเห็นมู่ซีซีมีท่าทางที่ไม่ดีเลย เธอรู้สึกสงสารมู่ซีซีจึงรีบปลอบโยนทันที”ซีซี ตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลเลย ฉันคิดว่าเธอควรปรึกษาเรื่องนี้กับจี้หลิงชวนก่อน ดูว่าจี้หลิงชวนจะมีแผนการอย่างไร รอให้พวกเธอทั้งสองคนได้ปรึกษากันก่อนและจะตัดสินใจทำอย่างไรต่อไปก็ยังไม่สายนะ ”
หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของลั่วเสี่ยวชิง มู่ซีซีจึงได้สงบสติอารมณ์ลง
ใช่ ควรจะเป็นอย่างที่เสี่ยวชิงพูด เด็กในท้องไม่ได้โตขนาดเป็นรูปร่าง อีกอย่างครึ่งหนึ่งก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของจี้หลิงชวนด้วย ดังนั้นเธอควรจะคุยกับจี้หลิงชวนก่อน
เมื่อคิดได้เช่นนี้แล้ว อาการกระสับกระส่ายของมู่ซีซีจึงสงบลง
หลังจากที่มู่ซีซีและลั่วเสี่ยวชิงเดินก้าวเท้าห่างออกไป ชูเหยา ซึ่งซ่อนตัวอยู่ในมุมอับตรงทางเดินเท้าเธอรีบวิ่งเข้าไปที่แผนกสูตินรีเวชในทันที
คุณหมอสูตินรีเวชกำลังตรวจสอบผลการตรวจของผู้ป่วย และทันใดนั้นก็เห็นชูเหยาเดินเข้ามา เธอจึงถามชูเหยาขึ้นว่า “มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ?
ชูเหยามองไปที่คุณหมอและถามออกไปตรงๆว่า”คุณหมอค่ะ ฉันต้องการสอบถามผลการตรวจของบุคคลที่มีชื่อว่ามู่ซีซีที่เพิ่งออกไปเมื่อกี้ ว่าผลการตรวจสอบเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของคนไข้ค่ะ ถ้าคุณอยากรู้ก็ต้องไปถามคนนั้นเอง”
ทันทีที่หมอพูดจบ ชูเหยาก็รีบตอบกลับในทันทีว่า “คุณหมอค่ะ จริงๆ แล้วฉันเป็นน้องสาวของมู่ซีซีค่ะ ตอนนี้ฉันเป็นห่วงเธอมาก และเธอก็คงจะไม่ยอมบอกความจริงกับฉันแน่ แค่บอกผลการตรวจ ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ ชูเหยา พูด คุณหมอก็เหลือบมองไปที่ใบหน้าของ ชูเหยา และพบว่ามันค่อนข้างคล้ายคลึงกับมู่ซีซีในตอนนั้น
ในขณะที่คุณหมอกำลังลังเลอยู่นั้น ชูเหยาก็ได้หยิบธนบัตรร้อยหยวนออกมาหนึ่งปึกและยัดใส่กระเป๋าเสื้อของคุณหมออย่างใจเย็น
จากนั้นคุณหมอก็ไอแห้งๆ และมองไปที่ชูเหยาพร้อมกับกล่าวว่า”ผลการตรวจของคุณมู่ซีซีคือ เธอเพิ่งตั้งครรภ์ได้ห้าสัปดาห์ และทารกในครรภ์ก็แข็งแรงดีค่ะ”
ทันทีที่คุณหมอพูดจบ เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ชูเหยาช็อกยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ราวกับว่ามีสายฟ้าฟาดฝ่าลงมาที่ตัวของเธออย่างไงอย่างงั้น
มู่ซีซีท้องแล้ว!นั่งสารเลวมู่ซีซี มันท้องแล้ว! ! !
ไม่ต้องเดาชูเหยาก็สามารถรู้ได้ว่าเด็กในท้องของนั่งสารเลวมู่ซีซีนั้นก็คือลูกของจี้หลิงชวน !
ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ชูเหยารับรู้ได้ชัดเจนว่าจี้หลิงชวนนั้นมีความเป็น ห่วงเป็นใยต่อนั่งสารเลวคนนั้นมากแค่ไหน อีกอย่างตอนนี้มันก็ท้องแล้ว!
ชูเหยาไม่อยากจะคิดเลยว่า หากจี้หลิงชวนรู้เรื่องนี้เข้า เขาจะมีความสุขมากแค่ไหน!
ขนาดตอนที่มู่ซีซียังไม่ได้ตั้งครรภ์ จี้หลิงชวนก็ยังเป็นห่วงเป็นใยเธอมาก! หากจี้หลิงชวน รู้ว่ามู่ซีซีกำลังตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตร ถึงตอนนั้นเรื่องของเธอกับจี้หลิงชวนอาจเป็นไปไม่ได้แล้ว! ! !
ถึงตอนนั้นจี้หลิงชวนอาจไม่ต้องการเธอก็ได้!
ไม่มีทาง! ไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้!
ชูเหยาไม่มีวันปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้!
ชูเหยาคิดไปพลางพร้อมกับกัดริมฝีปากแน่น เธอพยายามบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง
ตอนนี้ในสมองของเธอกำลังทำงานอย่างหนัก เพื่อคิดหาวิธีที่จะจัดการกับเรื่องนี้
ชูเหยาผู้มีใบหน้าเคร่งขรึมรีบเดินออกจากโรงพยาบาลไปในทันที เธอไม่ได้ทำการตรวจร่างกายของเธอเลยด้วยซ้ำ
ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือต้องไม่ให้จี้หลิงชวนรู้ว่ามู่ซีซีกำลังท้อง!
จากนั้นเธอจะหาวิธีกำจัดลูกของมู่ซีซีซะ!
สร้างความเข้าใจผิดระหว่างมู่ซีซีและจี้หลิงชวน! โดยให้ทั้งสองไม่มีทางกลับมาปรองดองกันได้อีก!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ชูเหยาก็มีแผนเบื้องต้นในใจอยู่แล้ว
ตอนนี้สิ่งแรกที่เธอต้องทำคือเธอจะต้องขวางจี้หลิงชวนเอาไว้เสียก่อน อย่าให้จี้หลิงชวนได้เจอกับมู่ซีซี!
คิดไปพลางใบหน้าของชูเหยาก็ดูเคร่งขรึมขึ้น เธอรีบเรียกรถและกลับไปยังคฤหาสน์เซอร์ซิสในทันที
เมื่อมาถึงคฤหาสน์ ชูเหยาก็ขอให้ป้าหลี่โทรหาจี้หลิงชวนทันที
“ป้าหลี่! โทรหาจี้หลิงชวนเดี๋ยวนี้! ให้บอกว่าตอนนี้ฉันอาการแย่มากๆ! ให้เขารีบมาหาฉันในตอนนี้เลย”
ป้าหลี่มองเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของชูเหยาทำให้เธอไม่กล้าที่จะปฏิเสธ เธอตอบตกลงอย่างรวดเร็ว และกดโทรศัพท์ไปหาจี้หลิงชวนในทันที
ตอนที่ป้าหลี่โทรเข้ามา จี้หลิงชวนกำลังติดสายของมู่ซีซีอยู่
ปกติแล้วมู่ซีซีจะไม่ค่อยโทรหาจี้หลิงชวนเลย เธอจะโทรหาจี้หลิงชวนก็ต่อเมื่อมีธุระที่สำคัญเท่านั้น
ในขณะที่จี้หลิงชวนเห็นว่ามู่ซีซีโทรเข้ามา เขาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ จี้หลิงชวนรีบกดรับสายของมู่ซีซีอย่างรวดเร็ว แม้แต่จี้หลิงชวนก็ไม่รู้ตัวว่า ในระหว่างที่เขาคุยกับมู่ซีซีอยู่นั้น น้ำเสียงของเขาดูอ่อนโยนแค่ไหน
น้ำเสียงของเขาดูอ่อนโยนกว่าปกติเล็กน้อย “วันนี้ไปรายงานตัวที่มหาวิทยาลัยหรือยัง？”
“ฉันไปรายงานตัวมาแล้ว” มู่ซีซีตอบกลับ มือของเธอกุมโทรศัพท์มือถือไว้แน่นด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
จากนั้นเธอก็เงียบไปสักพัก เดิมทีมู่ซีซีตั้งใจจะโทรมาบอกจี้หลิงชวนว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ แต่เมื่อถึงเวลาจะพูดจริงๆ เธอกลับพูดไม่ออก…
เธอต้องการบอกต่อหน้าจี้หลิงชวน และอยากเห็นกับตาว่าจี้หลิงชวน จะมีปฏิกิริยาอย่างไรหลังจากได้ยินข่าวนี้
สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไม่พูดในตอนนี้ มู่ซีซีถามขึ้นเพียงว่า “จี้หลิงชวน เย็นนี้กลับมาเร็วหน่อยได้ไหม？ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณ ？ ”
จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “มีเรื่องสำคัญอะไรที่ไม่สามารถพูดทางโทรศัพท์ได้อย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันอยากบอกต่อหน้าคุณ…เย็นนี้ฉันจะรอคุณกลับมาทานอาหารเย็นด้วยกันนะ”
มู่ซีซีรวบรวมความกล้าที่จะจบประโยคด้วยคำพูดนี้ เพราะกลัวว่าหากจี้หลิงชวนถามต่อ เธอจะหลุดพูดอะไรกับจี้หลิงชวนออกไป ดังนั้นเธอจึงได้ทำการจบบทสนทนาอย่างรวดเร็ว
จี้หลิงชวนมองดูหน้าจอโทรศัพท์พร้อมกับสายที่ถูกวางไป เข้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ด้วยความคาดหวังว่ามู่ซีซีจะบอกเขาเรื่องอะไร ทำไมคำพูดถึงได้เอาจริงเอาจังแบบนี้
ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น โทรศัพท์ที่อยู่ในมือก็ส่งเสียงกริ่งแหลมดังขึ้นมาอีกครั้งเพื่อขัดจังหวะความคิดของจี้หลิงชวน
หน้าจอโชว์ว่า ป้าหลี่โทรเข้ามา
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นขึ้น ทันทีที่เขากดรับสายเสียงพูดที่ดูตื่นตระหนกของป้าหลี่ก็ดังขึ้น “คุณชายจี้ แย่แล้ว คุณชูเหยาอาการกำเริบแล้ว และตอนนี้ดูเหมือนว่าอาการจะแย่มากๆ …คุณช่วยมาดูเธอหน่อยได้ไหมคะ？”
เมื่อจี้หลิงชวนได้ฟังคำพูดของป้าหลี่ คิ้วของเขาก็ขมวดแน่นขึ้นไปอีก จี้หลิงชวนนึกถึงเรื่องที่ชูเหยาพยายามฆ่าตัวตายเมื่อเดือนที่แล้ว ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยวางใจ จี้หลิงชวนจึงตอบกลับป้าหลี่ว่า “ได้ครับ！ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ตอนนี้คุณดูแล ชูเหยาให้ดีๆก่อน ถ้ามีอะไรผิดปกติก็โทรมาหาผมได้”
เมื่อพูดจบจี้หลิงชวนก็รีบเดินออกจากห้องทำงานไป
หลังจากที่ป้าหลี่วางสาย เธอก็รีบบอกกับชูเหยาที่อยู่ทางด้านข้างว่า “คุณชูเหยาค่ะ คุณชายจี้บอกว่าจะรีบมาค่ะ”