รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 296 มีความลับ เธออยากรู้หรือไม่?

เสี่ยวหยวนสับสนเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามของมู่ซีซีแต่เธอก็ยังตอบว่า “วันนี้ที่บริษัทไม่ยุ่งไม่จำเป็นต้องทำงานล่วงเวลาและประธานมีธุระออกไปในบ่ายวันนี้ ดังนั้นจึงไม่ต้องทำงานล่วงเวลา”
มู่ซีซีได้ยินประโยคครึ่งหลังหัวใจของเสี่ยวหยวนก็ตะลึงงัน จี้หลิงชวนไม่อยู่บริษัทในบ่ายวันนี้? ! !
ความรู้สึกไม่สบายใจในหัวใจแพร่กระจายมู่ซีซีกัดริมฝีปากและสงบลงอย่างรวดเร็ว เธอไม่กล้าถามมากเกินไป มู่ซีซีมองแล้วยิ้มให้เสี่ยวหยวน”งั้นไม่เป็นไร เสี่ยวหยวนฉัน มีธุระต้องทำงั้นขอวางสายก่อน แล้ววันอื่นเราจะไปเดินช้อปปิ้งกัน”
โทรศัพท์วางสายทันทีและมู่ซีซีนั่งบนโซฟา โดยยังคงถือโทรศัพท์ไว้ในมือแน่น
ปลอบใจตัวเองเงียบๆ ว่าจี้หลิงชวนอาจจะออกไปที่บริษัทในตอนบ่ายเพื่อพบกับลูกค้าคนสำคัญ… ก็คงต้องเป็นแบบนี้แหละเพราะต้องเป็นเจรจาเรื่องสำคัญดังนั้นจี้หลิงชวนจึงไม่มีเวลากลับบ้าน…
แต่ถึงแม้ว่าเธอจะปลอบใจตัวเองเช่นนี้ในใจแต่ก็ยังไม่มีที่จะโน้มน้าวใจตัวเองในมุมหนึ่งของหัวใจของมู่ซีซี
มู่ซีซีไม่กินข้าวเย็นกลับมาที่ห้องนอนใหญ่ด้วยความสิ้นหวัง
หลังจากล้างหน้ามู่ซีซีที่นอนอยู่บนเตียงซึ่งนอนไม่หลับทั้งคืน
เช้าวันรุ่งขึ้น มู่ซีซีเดินลงไปชั้นล่างด้วยรอบดวงตาที่ดำคล้ำ
ทันทีที่เขาลงบันได มู่ซีซีอดไม่ได้ที่จะมองไปทางที่จอดรถกลางแจ้งในลานด้านนอก
เมื่อเธอเห็นที่จอดรถว่างในดวงตาของมู่ซีซีก็มีผิดหวังและตามที่คาดไว้จี้หลิงชวนไม่กลับมาเมื่อคืนนี้
ป้าหลิงที่อยู่ด้านข้างเห็นมู่ซีซีเดินลงไปข้างล่างเมื่อเห็นหน้าซีดของมู่ซีซีเธออดไม่ได้ที่จะมองมู่ซีซีด้วยความเป็นห่วง “คุณซีซี สีหน้าเธอดูแย่ มีตรงไหนไม่สบายหรือไม่? ไปตรวจที่โรงพยาบาลสักหน่อยไหม?”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ป้าหลิงพูด มู่ซีซีก็ส่ายหัวและยิ้มให้ป้าหลิงพูดว่า “ป้าหลิง…ฉันสบายดี”
เมื่อพูดถึงการพบป้าหลิง เขายังคงดูกังวลและมู่ซีซีก็เปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง “ป้าหลิง ฉันสบายดี ฉันแค่หิวนิดหน่อย… ตอนนี้คุณกินข้าวเช้าหรือยัง”
เมื่อป้าหลิงได้ยินดังนั้น เธอก็โล่งใจและพูดทันทีว่า “คุณซีซี เมื่อคืนคุณไม่ได้กินข้าวเย็น ตอนนี้คุณคงหิวแล้ว อาหารเช้าพร้อมแล้วคุณซีซีรีบไปกินข้าวเถอะ”
มู่ซีซีพยักหน้าแล้วตามป้าหลิงไปที่ห้องอาหาร
มู่ซีซีหิวมากจริงๆ หลังจากอาหารเช้า มู่ซีซีโทรหาโรงเรียนโดยตรงและขอวันหยุด
วันนี้เปิดเรียนวันแรกไม่มีเรียนจึงขอลาได้สบายๆ
หลังจากลาโรงเรียนแล้ว มู่ซีซีกำลังวางแผนที่จะออกไปที่บริษัทของจี้หลิงชวนเพื่อรอจี้หลิงชวนจากนั้นคุยกับจี้หลิงชวนเกี่ยวกับเด็ก
ก่อนที่มู่ซีซีจะออกไป โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นก่อน
เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้น มู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เห็นว่าหมายเลขที่แสดงบนนั้นเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย
คิ้วของมู่ซีซีก็ขมวดลึกขึ้นเล็กน้อย …
หลังจากลังเลอยู่หลายวินาทีโทรศัพท์ก็ยังดังขึ้นโดยไม่วางสายในที่สุด มู่ซีซีก็กดปุ่มรับสาย
ทันทีที่เธอรับสาย มู่ซีซีก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “มู่ซีซี ฉันคือ ชูเหยา”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ มู่ซีซีก็หยุดนิ่งแววตาของเธอฉายแววประหลาดใจ
มู่ซีซีไม่เคยคิดว่าจะเป็นสายโทรศัพท์ของชูเหยา…
หลังจากการเซอร์ไพรส์ครั้งแรก มู่ซีซีก็สงบลงอย่างรวดเร็วและกระชับนิ้วจับโทรศัพท์เล็กน้อย จากนั้นมู่ซีซีก็ถามชูเหยาอย่างใจเย็นและพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ “คุณชู ไม่รู้ว่าคุณโทรหาฉันมีธุระอะไร?”
เมื่อชูเหยาฟังคำพูดที่สุภาพและเหินห่างของมู่ซีซีเธอดูเหมือนจะอารมณ์ดีและหัวเราะเบา ๆ “ครั้งนี้ฉันมีธุระที่เกี่ยวข้องกับคุณ มู่ซีซี วันนี้ออกมาดื่มกาแฟกันเถอะ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ชูเหยาพูด มู่ซีซีปฏิเสธโดยไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “คุณชู ขอโทษ วันนี้ฉันไม่มีเวลา ดื่มกาแฟวันอื่นเถอะ”
ชูเหยาฟังการปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาของมู่ซีซีไม่โกรธเลยแต่เธอกลับหัวเราะเบาๆ ที่ริมฝีปากและหัวเราะอย่างมีความสุข แล้วพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า “มู่ซีซี ฉันไม่คิดว่าเราไม่ต้องเปลี่ยนวัน วันนี้ก็ดีฉันรู้ว่าวันนี้เธอต้องว่าง เธอน่าจะอยากรู้ว่าเมื่อคืนหลิงชวนไปอยู่ที่ไหน?”
คำพูดของชูเหยาในช่วงครึ่งหลังเข้าไปในหูของมู่ซีซี สีหน้าของมู่ซีซีเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดโดยไม่รู้ตัวและนิ้วที่จับโทรศัพท์ก็กุมแน่นอย่างดุเดือด
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอและพูดด้วยเสียงต่ำ “ชูเหยา คุณจะทำอะไรกันแน่?”
ชูเหยายังคงอารมณ์ดีและหัวเราะและตอบว่า “ฉันไม่ต้องการทำอะไรเลย ฉันแค่อยากจะหาเวลานั่งลงกับคุณและดื่มกาแฟสักถ้วยเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆและฉันรับรองกับคุณ เธอต้องสนใจในเรื่องที่ฉันจะคุยมากๆ”
มู่ซีซีถือโทรศัพท์และยืนอยู่ที่แต่ในใจเธอยังคงจินตนาการคำพูดที่ซูเหยาพูดก่อนหน้านี้ เมื่อคืนจี้หลิงชวนไปอยู่ที่ไหน…
แม้ว่ามู่ซีซีจะไม่ได้อยู่กับจี้หลิงชวนมาเป็นเวลานาน แต่หลังจากอยู่ด้วยกันมาหลายวัน มู่ซีซีก็ยังรู้เรื่องจี้หลิงชวนเพียงเล็กน้อย
เมื่อคืนที่เธอโทรหาจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนพูดอย่างหยาบคายและวางสายเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการอธิบายกับเธอ คาดว่าแม้ว่ามู่ซีซีจะไปหาจี้หลิงชวนวันนี้เขาก็ไม่ได้คำตอบที่แท้จริง
และตอนนี้ได้ยินสิ่งที่ชูเหยาพูดจี้หลิงชวนอาจอยู่กับชูเหยาเมื่อคืนนี้
หากเป็นเมื่อก่อน มู่ซีซีไม่สนใจความสัมพันธ์ระหว่างจี้หลิงชวนและชูเหยามากนัก
แต่ไม่ใช่ตอนนี้! ขณะที่มู่ซีซีคิดก็ยื่นมือออกมาลูบท้องที่ยังคงแบนราบของเธอโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นมู่ซีซีจึงต้องการค้นหาว่ามีอะไรระหว่างชูเหยาและจี้หลิงชวนที่เธอไม่รู้
มู่ซีซีไม่เคยเป็นคนหุนหันพลันแล่น เธอต้องรู้เรื่องนี้ก่อนจึงจะตัดสินใจได้ว่าควรจะเก็บเด็กไว้หรือไม่
ขณะที่มู่ซีซีคิดที่จะตัดสินใจก็กัดริมฝีปากของเธอ แล้วรีบจอบชูเหยาที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ “ตกลง ฉันจะไปหาคุณ คุณจองสถานที่เถอะ”
ชูเหยาหัวเราะตามที่คาดไว้ว่ามู่ซีซีที่จะเห็นด้วย “สถานที่ได้จองไว้แล้ว อยู่ที่หลานเล่อคาเฟ่มาเถอะ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน”
หลังจากพูดแล้วชูเหยาก็วางสายไป