รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 298 เธอก็เหมือนเรื่องตลก

ชูเหยาไม่สนใจที่ถูกผลักโดยมู่ซีซีเช่นนี้ เธอนั่งลงในตำแหน่งเดิมจับกอดอกและดูปฏิกิริยาบนใบหน้าของมู่ซีซีในเวลานี้
เมื่อเห็นมู่ซีซีหลังจากเสียงของชูเหยาลดลง ร่างกายของมู่ซีซีก็แข็งทื่อและดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อและมองไปที่ใบหน้าของชูเหยา
เมื่อก่อนมู่ซีซีไม่เคยมองที่ใบหน้าของชูเหยาอย่างละเอียดเช่นนี้ แต่ตอนนี้ฟังคำเตือนของชูเหยาเมื่อมู่ซีซีมองไปที่ใบหน้าของชูเหยาอย่างระมัดระวัง เธอก็ตระหนักว่ามันเป็นเรื่องจริงที่ชูเหยาพูดใบหน้าของเธอคล้ายกับชูเหยาคล้ายกันจากคิ้วถึงริมฝีปาก…
สิบนิ้วที่ห้อยอยู่ข้างๆเธอตื่นตระหนกและจับที่มุมเสื้อผ้าของเธอแน่น มู่ซีซีรู้สึกเหมือนถูกตีที่หัวด้วยค้อนและเสียงในหูของเธอก็ก้องกังวาน
ร่างกายทั้งตัวเย็นชาและร้อนผ่าว รายละเอียดบางอย่างในสมองที่เธอไม่สนใจตอนนี้กลายเป็นฉากที่ควบคุมไม่ได้
ไม่น่าแปลกใจที่เมื่อพบกันครั้งแรกในโรงแรม มู่ซีซีโดนวางยาแล้วเข้าห้องผิดไปที่ห้องของจี้หลิงชวนเมื่อจี้หลิงชวนไม่เห็นหน้าเธอในความมืดมาก่อนจี้หลิงชวนดูใจร้อนและไม่อยากสัมผัสเธอเลย แต่ต่อมาเธอถูกนำตัวไปห้องน้ำโดยจี้หลิงชวนเมื่อเขาเปิดไฟและเห็นใบหน้าของเธอชัดเจน มองย้อนกลับไปทัศนคติของจี้หลิงชวนเปลี่ยนไปในเวลานั้นและสีหน้าเขาก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด
ความลึกลับทั้งหมดดูเหมือนจะอธิบายได้อย่างสมเหตุสมผลที่สุดในขณะนี้
จี้หลิงชวนเพราะเธอเหมือนคนรักคนแรกของเขาที่หายตัวไป ดังนั้นจี้หลิงชวนจึงพบเธอและบังคับให้เธอเป็นคนรักลับๆของเขา
แล้วพวกเขาก็แต่งงานกันอีกครั้ง แต่ใครจะรู้ว่าไม่นานหลังจากที่พวกเขาแต่งงาน ความรักครั้งแรกที่หายไปก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ตัวจริงกลับมาแล้ว ดังนั้นแน่นอนว่าตัวสำรองอย่างเธอไม่มีประโยชน์อีกต่อไป
ชูเหยามองที่ใบหน้าของมู่ซีซีที่ซีดอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มด้วยความพึงพอใจราวกับว่าแทงครั้งเดียวไม่ลึกพอ ชูเหยาจ้องไปที่มู่ซีซีอีกครั้งและหัวเราะต่อไป เธอพูดทีละคำ “ทำไมหลิงชวนยังไม่หย่าร้างกับคุณและคุณอย่าคิดมากเพราะมนุษย์ล้วนเป็นสัตว์อารมณ์ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่คุณดูแลหลิงชวนให้ฉันดีมาก หลิงชวนมีความผูกพันเหมือนกันเลี้ยงแมวเลี้ยงหมามาเป็นเวลานาน หลิงชวนก็กลัวว่าการหย่าร้างกะทันหันจะทำร้ายคุณมากเกินไป ดังนั้นจึงไม่ได้พูดออกมาในตอนนี้”
คำพูดของชูเหยาดูเหมือนจะเป็นใบมีดคมนับไม่ถ้วนเจาะเข้าไปในหัวใจของมู่ซีซี
มู่ซีซีนั้นเจ็บปวดทุกลมหายใจ ใช่ เหมือนกับที่ชูเหยาพูด แม้ว่าจี้หลิงชวนจะเลี้ยงแมวและสุนัขมาเป็นเวลานานก็ยังรู้สึกผูกพันและชูเหยาพูดถูกจริงๆ
แสดงว่าจี้หลิงชวนกำลังโกหกเธอตั้งแต่ต้นจนจบ!
ดังนั้นแม้ว่าจี้หลิงชวนจะแต่งงานกับเธอ แต่เขาก็มีอะไรโดยป้องกันมาตลอด! เพราะไม่อยากให้เธอท้อง
ดังนั้นจี้หลิงชวนสามารถปกปิดเรื่องของเขากับชูเหยาจากครั้งแล้วครั้งเล่า
และสิ่งเหล่านั้นที่จี้หลิงชวนพูดกับเธอก่อนหน้านี้ กลัวว่าแค่เฝ้าดูเธออย่างโง่เขลาและปลอบโยนเธออย่างน่าสงสาร เพราะตัวเธอเองไร้เดียงสาและเอาจริงเอาจังกับทุกอย่าง
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้มู่ซีซีเศร้าเหมือนกำลังจะตาย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
เพราะมู่ซีซีรู้สึกว่าเธอเป็นเหมือนตัวตลก มันช่างน่าตลกจริงๆ!
เป็นเรื่องน่าตลกที่มู่ซีซีคิดในใจว่าจี้หลิงชวนมีความชอบเธออยู่เล็กน้อย!
มันน่าตลกมากที่เธอตกหลุมรักจี้หลิงชวนข้างเดียวอย่างโง่เขลา!
เป็นเรื่องน่าตลกมากที่เธอยังคงตั้งท้องลูกของจี้หลิงชวนและยังวางแผนที่จะบอกข่าวดีกับจี้หลิงชวนอย่างมีความสุขอีกด้วย!
ตอนนี้ดูเหมือนว่าจี้หลิงชวนไม่ต้องการให้เธอตั้งครรภ์ตั้งแต่ต้นจนจบ กลัวว่าแม้ว่ามู่ซีซีจะบอกจี้หลิงชวนว่าเธอท้อง คำตอบของจี้หลิงชวนจะขอให้เธอฆ่าเด็กเท่านั้น!
มันเหมือนกับถังน้ำเย็นตัวเดียวกัน ดับความหวังทั้งหมดในหัวใจของมู่ซีซีทันทีและไม่มีประกายไฟเหลืออยู่
มู่ซีซีมองชูเหยาผ่านไปสักพักได้ยินเสียงแข็งๆ ของตัวเองดังขึ้น”ชูเหยา ตอนนี้ฉันรู้แล้ว คุณต้องการจะพูดอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีแล้ว ฉันมีธุระต้องทำและต้องออกไปก่อน”
ชูเหยายิ้มและมองไปที่มู่ซีซีด้วยท่าทางสนิทสนม “สิ่งที่ฉันได้จะพูด ทุกอย่างได้พูดไปหมดแล้ว ฉันมีเรื่องต้องทำ งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ”
ขณะที่ชูเหยาพูดโดยไม่คำนึงถึงความยินยอมของมู่ซีซีเธอเดินออกจากร้านกาแฟพร้อมกับมู่ซีซี
มู่ซีซีได้รับปั่นประสาทโดยคำพูดของชูเหยาจนทำอะไรไม่ถูก เธอก็เดินตรงไปข้างถนนและโบกมือออกไปหยุดแท็กซี่
ทันทีที่มู่ซีซีโบกมือให้หยุดแท็กซี่ แท็กซี่อีกคันก็ขับไปทางมู่ซีซีซึ่งอยู่ไม่ไกลและจอดข้างมู่ซีซี
มู่ซีซีไม่ได้คิดมากแต่กังวลที่จะหลีกเลี่ยงชูเหยาที่ตามมา เมื่อรถหยุดมู่ซีซีเปิดประตูและเข้าไปในรถทันที
มู่ซีซีไม่คิดว่าเธอจะเร็วและชูเหยาก็เร็วเช่นกัน!
ดูเหมือนซูเหยาจะเตรียมตัวมาเป็นเวลานาน เมื่อมู่ซีซีดึงประตูรถและเข้าไปในรถ ชูเหยารีบเดินไปอีกด้านหนึ่งและดึงประตูรถและขึ้นรถกับมู่ซีซีอย่างรวดเร็ว
มู่ซีซีที่เพิ่งนั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นหันไปเห็นชูเหยานั่งอยู่ข้างๆเธอสีหน้าของเธอก็เย็นชาและเธอก็ไม่สนใจชูเหยา
ไม่มีอารมณ์จะพูดเรื่องไร้สาระกับชูเหยา มู่ซีซีมองตรงไปที่ชูเหยาและพูด “ชูเหยา ฉันจำได้ว่าเราไปคนละเส้นทางกัน!”
ดูเหมือนว่าชูเหยาจะไม่เห็นสีหน้ารังเกียจของมู่ซีซี “ก็ทางผ่าน ทำไมจะไม่ผ่านล่ะ”
มู่ซีซีฟังคำพูดที่เย่อหยิ่งของชูเหยาด้วยสีหน้าเย็นชาและเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ ก่อนที่มู่ซีซีจะแตะประตู รถชูเหยาก็รีบแซงไปที่มือมู่ซีซีและจับมือมู่ซีซีไว้ รีบบอกคนขับที่เบาะคนขับด้านหน้า “ออกรถเถอะ! เราสองคนไปด้วยกัน”
เมื่อฟังคำพูดของชูเหยาสีหน้าของมู่ซีซีก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและโต้กลับทันที “คนขับรถ ฉันไม่ต้องการไปกับเขาและไม่ใช่ทางผ่านของฉัน ฉันจะลงจากรถ!”
ขณะที่มู่ซีซีพูดก็ผลักมือชูเหยาออกแต่ชูเหยากดมือของมู่ซีซีอย่างไม่สามารถหลุดออกไปได้
ในช่วงเวลาต่อมา คนขับไม่สนใจการโต้แย้งของมู่ซีซี สตาร์ทรถและขับออกไปทันที
“ฉันต้องการลงจากรถ! คนขับรถฉันต้องการลงจากรถ!!!” มู่ซีซีผลักมือของชูเหยาออกไปอย่างโกรธจัดแต่กลับพบว่าประตูรถถูกล็อคแล้ว
เสียงคนขับที่ใส่แว่นกันแดดอยู่ข้างหน้าพูดออกมาว่า “สาวสวย เธอต้องการจะไปไหน?ฉันพาคุณไปที่นั่นก่อน”