รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 3 การหมั้นหมาย

สีหน้าของจี้หลิงชวนเย็นชา ในสายตาที่สงบนิ่ง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและต่อสายโทรศัพท์หาผู้ช่วยฟางเซิ่งของเขา
หลังจากเสียงรอสายดังขึ้นไม่นานนัก สายโทรศัพท์ก็เชื่อมต่อกัน
“ฟางเซิ่ง ตรวจสอบหน่อย เมื่อคืนไม่รู้ว่าใครที่ไหนส่งหญิงสาวมาที่ห้องของฉัน?” น้ำเสียงของจี้หลิงชวนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง สายตาของเขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองรอยฟันที่เห็นเด่นชัดบนข้อมือ ให้ตายเหอะ หลับนอนด้วยกันแล้วก็จากไปแค่นั้นก็จบเรื่อง ยังกล้าที่กัดเขาอีก!
เขาอยากจะรู้ว่าคนตระกูลไหนที่กล้าหาญมากขนาดนี้
หลังจากนั้นไม่กี่นาที จี้หลิงชวนก็ได้ยินเสียงที่แสดงความเคารพจากฟางเซิ่งทางสายโทรศัพท์ “คุณชายจี้…เมื่อคืนนี้ไม่มีใครส่งหญิงสาวมายังห้องของคุณชายเลย…”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นในทันที! โดยไม่รู้ตัวภายในสมองของเขาปรากฏภาพของหญิงสาวเมื่อคืนนี้ขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอถูกวางยา เกรงว่าอาจเป็นการบังเอิญและเผลอเข้าไปในห้องของเขา
นี่ทำให้เขาอยากตรวจสอบมากแต่ไม่รู้จะไปตรวจสอบได้จากที่ไหน! ท้ายที่สุดแล้วเขาก็แสดงสีหน้ามืดมนและวางสายไปในที่สุด
ในอีกด้านหนึ่ง มู่ซีซีรีบวิ่งออกจากโรงแรมและเรียกรถแท็กซี่กลับบ้าน
มู่ซีซีผลักประตูห้องรับแขกและก้าวเข้าไปภายในบ้าน ในเวลานั้นร่างกายของเธอก็แข็งทื่อทันที เธอยืนนิ่งบริเวณประตูบ้านอย่างช่วยไม่ได้ เธอเพียงจ้องมองพ่อ แม่และมู่อวี๋เฟยที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขก
ตอนนี้เวลาก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว โดยปกติแล้วในช่วงเวลานี้พ่อ แม่และมู่อวี๋เฟยต่างก็ต้องไปทำงานที่บริษัท
ทันทีที่ได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหว สายตาของทั้งสามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็หันไปทางมู่ซีซี
เมื่อมู่ซีซีสัมผัสได้ถึงสายตาของทั้งสามคน มือข้างกายของเธอ คว้าบริเวณชายเสื้อของตัวเองในทันที คงไม่ใช่เพราะพวกเขากำลังรอเธออยู่หรอกใช่ไหม….
เมื่อนึกถึงเรื่องบ้าบอทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ สายตาของมู่ซีซีก็จมลึกลงไป จากนั้นเธอจ้องมองไปยังมู่อวี๋เฟยทันที
มู่ซีซีไม่ได้โง่ สภาพเมื่อคืนของเธอนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนว่าถูกวางยาและในตอนนั้นเธอก็ดื่มเพียงแค่ไวน์แก้วนั้นของมู่อวี๋เฟย!
ดังนั้นมู่อวี๋เฟยกำลังทำร้ายเธอใช่ไหม? ทำไมต้องทำเช่นนี้ เธอเองก็เป็นน้องสาวของมู่อวี๋เฟย!
ผู้นำในการทำสิ่งเลวร้ายมู่อวี๋เฟยจ้องมองมู่ซีซีด้วยใบหน้าที่สงบนิ่งและกล้าหาญ จากนั้นเธอหยุดนิ่งสายตาอยู่ชั่วครู่พร้อมกับมองไปยังเสื้อสูทของผู้ชายที่มู่ซีซีสวมอยู่ เธอยิ้มและมองมู่ซีซีด้วยสายตาที่มีความนัย “ไอ ซีซี เธอเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? ไม่กลับบ้านตลอดทั้งคืน เธอรู้ไหมว่าพวกเราเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน?”
เมื่อเห็นมู่อวี๋เฟยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มู่ซีซีกัดริมฝีปากและระงับอารมณ์ เธอคิดจะถามมู่อวี๋เฟย แต่เธอยังไม่ทันที่จะกล่าวอะไรออกมา จู่ๆแม่มู่ที่อยู่ด้านข้างก็โยนหนังสือในมือของเธอลงบนโต๊ะกาแฟพร้อมกับลุกขึ้น เธอกวาดสายตาอย่างเย็นชาและชำเลืองมองมู่ซีซี “มู่ซีซี! แกดูตัวแกเองสิว่าสภาพแกในตอนนี้เป็นอย่างไร! หน้าไม่อาย แกเพิ่งจะอายุ19ก็รู้วิธีที่จะออกไปยั่วยวนผู้ชายแล้วงั้นหรือ แถมแกยังไม่กลับบ้านทั้งคืนอีก! แกอย่ามาทำลายชื่อเสียงและเกียรติของตระกูลมู่สิ!”
มู่ซีซีมองไปที่แม่ของเธอด้วยความประหลาดใจ ในสายตาของเธอมีแววตาแห่งความไม่น่าเชื่อฉายผ่าน ตอนแรกเธอคิดว่าเธอกลับมาในสภาพนี้ อย่างน้อยแม่ของเธอก็ต้องถามอย่างเป็นห่วงบ้าง แต่นี่….เฮอะ เธอคิดเยอะไปเอง ดูเหมือนว่าภายในใจของแม่นั้นมีเพียงแค่มู่อวี๋เฟยเท่านั้นที่เป็นลูกสาวของเธอ
มู่ซีซีหลับตาลง เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดภายในดวงตาของเธอ แม้แต่การอธิบายเธอก็ไม่อยากจะทำ
พ่อมู่ที่อยู่ด้านข้างทนดูต่อไปไม่ไหว เขาจึงกล่าวกับมู่ซีซี “ซีซี ขึ้นไปพักก่อนเถอะ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อมู่พูด มู่ซีซีรีบก้มหน้าและเดินขึ้นไปชั้นบนราวกับว่าเธอได้รับการอภัยโทษ
เมื่อเห็นร่างของมู่ซีซีลับหายไป มู่อวี๋เฟยและแม่มู่ต่างก็สบสายตาเข้าหากันและรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของกันและกัน
มู่อวี๋เฟยรีบเดินเข้าไปยืนขวางหน้าพ่อมู่และกล่าว “พ่อ ตอนนี้พ่อเชื่อหนูหรือยัง! เมื่อคืนนี้มู่ซีซีไปบาร์และไปทำเรื่องบัดสีจริงๆ พ่อเห็นหรือยังว่ามู่ซีซีน่ะกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว พ่อคงจะไม่ส่งผู้หญิงสกปรกไปเป็นภรรยาของคุณชายจี้หรอกใช่ไหม? ตระกูลจี้คงไม่เอาอย่างแน่นอน หากว่าถึงเวลาที่โดนตีตัวกลับ ตระกูลที่ขายหน้าก็คงจะไม่พ้นตระกูลมู่ของเรา!”
พ่อมู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าของเขาสงบและเขาไม่กล่าวอะไร
ในขณะนั้นมู่อวี๋เฟยรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย เธอรีบนั่งลงข้างพ่อของเธอ เธอจับแขนพ่อมู่และกล่าวอย่างออดอ้อน “พ่อ พ่อต้องช่วยหนู หนูน่ะชอบคุณชายจี้มากๆ มากที่สุด! มู่ซีซีน่ะไม่ควรแสดงตนต่อหน้าสาธารณะหรอก พ่อต้องตกลงให้หนูไปแทนมู่ซีซีเถอะ อย่างไรก็ตามคนตระกูลจี้ไม่รู้หรอกว่าคนที่ดวงวันเกิดสมพงษ์กับคุณชายจี้ก็คือมู่ซีซี เมื่อถึงเวลานั้นก็แค่บอกไปว่าดวงวันเกิดน่ะเป็นวันเกิดหนูแค่นี้เอง! แล้วมู่ซีซีเองก็ไม่รู้เรื่องราวอะไรด้วย แค่พ่อกับแม่ไม่พูด แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้! นะพ่อ”
แม่มู่ฟังอยู่ เธอจ้องมองสามีของเธอและแอบกดดันอย่างเงียบๆ ท้ายที่สุดแล้วพ่อมู่ก็ทำได้เพียงถอนหายใจและพยักหน้าต่อมู่อวี๋เฟย
บ่ายวันนั้น ของขวัญหมั้นจากตระกูลจี้ถูกส่งมายังตระกูลมู่
วันรุ่งขึ้น กลุ่มคนสำคัญและบรรดาเหล่าตระกูลชนชั้นสูงต่างก็ได้รับคำเชิญให้ไปงานแต่งงานในสัปดาห์หน้าระหว่างคุณชายจี้คุณชายอันดับหนึ่งแห่งเมืองหรงและมู่อวี๋เฟยลูกสาวของตระกูลมู่
“คุณย่า การแต่งงานแบบนี้มันดูน่าขันเกินไปแล้ว”
ภายในโรงพยาบาล จี้หลิงชวนเงยหน้าขึ้นและขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าที่เฉยเมยและแข็งกร้าวอยู่เสมอ ดูอ่อนโยนขึ้นมาบ้างเล็กน้อย เขาจ้องมองนายหญิงจี้ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลอย่างจนปัญญา
“หลิงชวน นี่คือประเพณีของตระกูลจี้!”
ตระกูลจี้เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีประวัติมาหลายร้อยปี ตลอดเวลาที่ผ่านมาตระกูลจี้นั้นมีประเพณีในการเลือกภรรยา นั่นก็คือจะให้เจ้าอาวาสแห่งวัดหรงมอบวันเกิดที่มีดวงสมพงษ์ต่อลูกชายตระกูลจี้ หลังจากนั้นก็จะเลือกหญิงสาวที่เหมาะสมที่สุดแต่งงานเข้าบ้านตระกูลจี้
จู่ๆครั้งนี้นายหญิงจี้ก็เกิดอาการป่วยอย่างรุนแรง เธอกลัวว่าเธอจะไม่ได้เห็นหลานชายคนเดียวของเธอแต่งงาน ทันใดนั้นเธอจึงเรียกถามวันเกิดหญิงสาวทั้งหมดในเมืองหรงทันทีและเชิญเจ้าอาวาสแห่งวัดหรงมาดูดวงชะตาวันเกิด
ปรากฎว่าครานี้มีตระกูลหนึ่งมีลูกสาวที่มีดวงชะตาสมพงษ์กับจี้หลิงชวน การรวมกันของชะตากรรมของทั้งสองเป็นการจับคู่ที่เกิดขึ้นในสวรรค์ จะมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง!
นายหญิงจี้รีบส่งคนไปแจ้งข่าวทันที วันแต่งงานถูกกำหนดอย่างรวดเร็ว การ์ดเชิญต่างก็ถูกส่งไปแล้วรวมถึงสินสอดก็ได้มอบไปให้ทางฝ่ายหญิงแล้ว
“คุณย่า…” จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นและต้องการจะกล่าวเพิ่มเติม แต่ในขณะนั้นการไอที่รุนแรงของนายหญิงจี้ก็ขัดจังหวะเขา
หลังจากไออยู่ครู่หนึ่ง นายหญิงจี้ก็หยุดลง ด้วยใบหน้าซีดเซียวของเธอมองจี้หลิงชวน เธอจับมือจี้หลิงชวนอย่างอ่อนแรงและพูดอย่างแผ่วเบา “หลิงชวน ครั้งนี้หลานฟังย่าเถอะ เด็กสาวคนนั้นชื่อมู่อวี๋เฟย ย่าเองก็ไปสืบถามเรื่องราวมาบ้าง เธอเป็นผู้หญิงที่ดีงามและยังงดงามมาก เวลาของย่าก็มีไม่มากแล้ว การได้เห็นหลานแต่งงานและเริ่มต้นครอบครัวคือความปรารถนาเดียวของย่าในตอนนี้ หลานเองอยากให้ย่าตายตาไม่หลับหรือ?”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ย่าของเขา หญิงชราในวัย80ปี ในสายตานั้นมีความกังวลในเรื่องของเขา
พ่อแม่ของจี้หลิงชวนเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก เขาเติบโตมาเพราะการเลี้ยงดูของนายหญิงจี้
คำพูดปฏิเสธมาถึงริมฝีปากของเขา เมื่อได้สบสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของย่า เขากลับไม่สามารถพูดออกมาได้ ท้ายที่สุดแล้วจี้หลิงชวนทำได้เพียงแค่ขมวดคิ้วเบาๆและยินยอม
มันก็แค่การแต่งงาน หากทำให้ย่ามีความสุขได้งั้นก็แต่งไปแล้วกัน!