รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 30 ไม่ได้นอนทั้งคืน

เมื่อเสียงพูดของมู่ซีซีแผ่วเบาลง น้ำเสียงที่ดูเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในสาย“มู่ ซี ซี！”
ชื่อของมู่ซีซีที่ถูกเอ่ยออกมาทีละคำๆ ฟังดูแล้วแฝงไปด้วยความโกรธแค้น
ที่หน้าจอของโทรศัพท์ มู่ซีซีสัมผัสได้ถึงความโกรธของจี้หลิงชวนที่แผ่ออกมา เธอกัดริมฝีปากแน่น เธอไม่รู้ว่าทำอะไรลงไปจี้หลิงชวนถึงได้โกรธเธอขนาดนี้ ！
เธอคิดไปพลางเสียงอันเย็นชาของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นมาอีกว่า“มู่ซีซี ทำได้ดี ฉันให้ของขวัญเธอไป เธอกลับไม่ชอบ？！”
เมื่อได้ยินจี้หลิงชวนพูดมาถึงประโยคนี้ เธอถึงได้เข้าใจ คาดว่ามู่อวี๋เฟยคงเอากำไลข้อมือราคาแพงอันนั้นส่งคืนให้เขาแล้ว
เมื่อมู่ซีซีฉุดคิดถึงเรื่องบนเตียงกับจี้หลิงชวนเมื่อวาน และสิ่งที่เขาทำกับเธออย่างไร้ความปราณี เธอกัดริมฝีปากของเธอพร้อมกับพูดขึ้นว่า“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่มันแพงเกินไป”
“ของที่ฉันให้ไปแล้วไม่มีเหตุผลที่จะต้องเอามาคืน！ มู่ซีซี ครั้งนี้เธอจำเอาไว้ให้ดี ！รอวันไหนที่เธอย้ายเข้ามา บัญชีนี้ฉันจะต้องชำระกับเธอแน่！”
เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบลงเขาก็ตัดสายโทรศัพท์ทันที
มู่ซีซีเห็นว่าจี้หลิงชวนวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่ง แต่พอนึกถึงคำพูดประโยคสุดท้ายของจี้หลิงชวน เธอรู้สึกทั้งหวาดเสียวทั้งกังวลใจขึ้นมาทันที
อันที่จริงนี่ก็เป็นวันที่สองแล้ว ยังเหลืออีกสองวันประจำเดือนก็จะหมด ！
หากถึงเวลานั้นที่จี้หลิงชวนให้เธอย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่น กลัวว่าเธอจะหาข้อแก้ตัวอะไรอีกไม่ได้แล้ว
หากว่าตอนนี้จะพูดกันดีๆแล้ว จี้หลิงชวนยังพอที่จะช่วยเหลือบริษัทมู่ซือได้ แน่นอนว่าเขาสามารถใช้เหตุผลนี้มาเป็นข้ออ้างกับเธอได้ อีกอย่างอารมณ์ของจี้หลิงชวนก็ไม่เหมือนกับคนอื่นทั่วไป มู่ซีซีไม่กล้าจะเอามู่ซือมาใช้ต่อรองกับเขาแน่
ตอนนี้เธอคงทำได้เพียงแค่แก้ไขไปทีละก้าว มู่ซีซีอยากจะร้องไห้แต่น้ำตาก็ไม่ไหลออกมา
เวลาสองวันผ่านไปไวเหมือนโกหก
ในคืนนี้มู่ซีซีก็จะหมดประจำเดือนแล้ว ประจวบเหมาะกับวันนี้เป็นวันเสาร์ มู่ซีซีไม่ต้องไปเรียน แต่ในตอนเช้าตรู่ขณะที่เธอยังนอนหลับสบายอยู่นั้น เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
มู่ซีซีที่กำลังงัวเงียอยู่บนที่นอนยื่นมือขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ชั้นด้านบนหัวที่นอน ทันทีที่เธอเห็นหน้าจอโทรศัพท์กำลังโชว์เบอร์ของใครคนหนึ่ง มู่ซีซีถึงกลับต้องรีบดีดตัวขึ้นจากเตียง
เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง ความรู้สึกราวกับถูกน้ำเย็นๆสาดเข้ามาที่ใบหน้า
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ยังดังไม่หยุด มู่ซีซีขมวดคิ้วพร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยความตื่นเต้น สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจที่จะรับสาย
เสียงพูดที่เย็นชาและมีเสน่ห์ของจี้หลิงชวนดังเข้ามาในสาย“ย้ายเข้ามาวันนี้！เก็บของให้เรียบร้อย เธอจะมาเอง หรือจะให้ฉันไปรับ？”
“ฉันจะไปเอง！”เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบ มู่ซีซีก็รีบตอบกลับในทันที เธอไม่ต้องการให้จี้หลิงชวนมารับเธอที่นี่ หากว่าถูกคุณพ่อคุณแม่เห็นมันก็จะเป็นเรื่องยุ่งกันไปใหญ่
“อย่าให้ฉันรอนานนะ ！”จี้หลิงชวนได้ยินแบบนั้นแล้วรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อพูดจบเขาก็วางสายโทรศัพท์ไป
มู่ซีซีกุมโทรศัพท์ไว้แน่น เธอรู้ว่าคืนนี้เธอคงจะไม่พ้นเนื้อมือของจี้หลิงชวนแน่ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรใช้เป็นข้ออ้างได้อีกต่อไปแล้ว……
เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมามือของเธอก็สั่นไปหมด เธอพยายามสงบสติอารมณ์หายใจเข้าออกลึกๆ จากนั้นก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และเดินลงไปที่ชั้นล่าง
ทันทีที่มู่ซีซีเดินลงมาถึงด้านล่างของบ้าน เธอบังเอิญได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาจากทางห้องโถงใหญ่
มู่ซีซีพยายามหาเดินตามหาที่มาของเสียง ถึงรู้ได้ว่ามู่อวี๋เฟยกลับมาที่บ้านแล้ว
วันนี้ที่บริษัทหยุดงาน เพราะฉะนั้นทุกคนจึงหยุดอยู่ที่บ้านเพื่อพักผ่อน
แต่ดูเหมือนว่าสีหน้าของมู่อวี๋เฟยจะดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แม้ว่าจะแต่งหน้ามาแล้ว แต่ก็ยังคงปิดรอยใต้ตาคล้ำของเธอไม่ได้ แววตาก็ดูเหมือนคนไม่ค่อยมีสติอยู่กับเนื้อกับตัว ดูรวมๆแล้วดูเหมือนคนไม่ค่อยได้พักผ่อน
ในขณะที่มู่ซีซีกำลังจะเดินผ่านไป เธอก็บังเอิญได้ยินเสียงคุณแม่ถามมู่อวี๋เฟยด้วยความเป็นห่วงเป็นใยว่า“อวี๋เฟย ลูกเป็นอะไรไป？สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ ทำไมถึงได้ดูเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอนมาหลายวันแบบนี้เลยล่ะลูก？”
เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ยินแม่ถามดังนั้นแล้ว ในใจของเธอก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมา น้ำตาของเธอเริ่มไหลรินออกมาต่อหน้าของผู้เป็นพ่อและแม่
มู่อวี๋เฟยกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่อีกแล้ว“แม่คะ หนูทนไม่ไหวแล้วค่ะ หลังจากที่หนูแต่งงานกับคุณชายจี้ เขาก็ไม่เคยอยู่กับหนูเลย ทุกๆวันตอนเย็นก็ไม่เคยที่จะกลับมาที่บ้าน สองสามวันที่ผ่านมานี้ที่หนูไม่ค่อยได้นอน ก็เป็นเพราะว่านั่งรอเขากลับมาอยู่ที่ห้องโถงจนดึกดื่น แต่ว่าไม่มีคืนไหนที่เขากลับมาเลย ”
มู่ซีซีที่เดินผ่านพวกเขาออกมาเมื่อกี้ได้ยินเข้าก็อดไม่ได้ที่จะโมโหแทน
เธอรู้ดีว่าจี้หลิงชวนไม่เคยชอบมู่อวี๋เฟยเลยแม้แต่น้อย แต่คิดไม่ถึงว่าจี้หลิงชวนจะทำกับมู่อวี๋เฟยได้ถึงขนาดนี้……
เมื่อคุณแม่ได้สติกลับมา เธอก็รีบจับมือของมู่อวี๋เฟยดึงให้เธอลุกขึ้นมาในทันที จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเป็นอย่างมากว่า“คุณชายจี้ชักจะรังแกกันเกินไปแล้ว ไป！แม่จะเป็นคนไปถามเขาเอง！”
เมื่อคุณแม่พูดจบ คุณพ่อและมู่อวี๋เฟยก็รีบเข้ามาดึงคุณแม่ไว้
มู่อวี๋เฟยจะกล้าให้แม่ไปถามจี้หลิงชวนได้ยังไงล่ะ ในเมื่อตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีจี้หลิงชวนก็ได้พูดกับเธออย่างชัดเจนแล้วว่า นี่เป็นการแต่งงานกันปลอมๆ แต่ทว่าเป็นมู่อวี๋เฟยเองที่ทำใจรับไม่ได้กับเรื่องนี้ หากว่าแม่ของเธอไปหาเรื่องล่ะก็ งานแต่งงานแบบปลอมๆนี้คงจะต้องจบลงไปแน่ ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็จะไม่เหลือโอกาสอะไรอีกต่อไปเลย
เมื่อคิดมาได้ถึงตรงนี้ มู่อวี๋เฟยจึงรีบเข้าไปดึงตัวของคุณแม่เอาไว้“แม่คะ แม่อย่าไปสร้างเรื่องให้หนูเลย ！หนูก็แค่สงสัยว่าจี้หลิงชวนจะแอบมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ข้างนอกหรือเปล่า！”
เมื่อพูดจบประโยค มู่อวี๋เฟยกัดฟันแน่นด้วนความโกรธ อีกด้านหนึ่งเสียงหัวใจเต้นตึกๆๆของมู่ซีซีก็แรงขึ้นเรื่อยๆ เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติ
มู่อวี๋เฟยกวาดสายตาไปรอบๆและไปหยุดที่มู่ซีซี เมื่อมู่อวี๋เฟยเห็นมู่ซีซีก็แสดงท่าทีที่รังเกียจพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า“มู่ซีซี เธอมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้？”
เมื่อมู่อวี๋เฟยถามจบ สายตาของคุณพ่อและคุณแม่ก็จ้องมองมาที่มู่ซีซีในทันที
มู่ซีซีพยายามความคุมสติของตัวเองไม่ให้หลุดและเปล่งเสียงออกมาว่า“พ่อคะ แม่คะ หนูอยากจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอกค่ะ ที่นี่มันอยู่ห่างจากมหาลัยมากเกินไป……”
ยังไม่ทันที่มู่ซีซีจะพูดจบดี คุณแม่ที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รีบตอบกลับมาว่า“ได้ เรื่องย้ายออกไปเธอเป็นคนพูดเองนะ！”
คุณแม่ก็กำลังกลุ้มใจเรื่องที่จะหาเหตุผลอะไรดีมาไล่ให้เธอออกไปอยู่ข้างนอก แต่ตอนนี้มู่ซีซีเป็นคนพูดออกมาเองมีเหรอที่คุณแม่จะไม่ยอมให้เธอไป！
ทุกครั้งที่เห็นมู่ซีซี คุณแม่จะรู้สึกขัดหูขัดตา อยากจะให้เธอย้ายออกจากบ้านไปเลยซะตอนนี้จนใจจะขาด
คุณพ่อขมวดคิ้วยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป สายตาของคุณแม่ก็จ้องเขม่นมาที่คุณพ่อ ทำให้คุณพ่อพูดอะไรไม่ออก
มู่ซีซีรู้สึกเสียใจมาก ราวกับว่ามีของแหลมคมทิ่มเข้าที่กลางใจของเธอ เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนเพื่อไม่ให้ใครเห็นน้ำตาของเธอ
เธอเก็บเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุด จากนั้นก็ลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กของเธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลมู่ไป
มู่ซีซีเรียกรถแท็กซี่มาจนถึงคฤหาสน์ของจี้หลิงชวน
หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น มู่ซีซีก็มาถึงยังคฤหาสน์ของจี้หลิงชวนพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเล็ก เธอยื่นรออยู่ที่หน้าประตู
ในสมองของมู่ซีซีผุดภาพของคืนนั้นที่จี้หลิงชวนทำกับเธออย่างบ้าคลั่ง ร่างกายอันเร่าร้อน ฝ่ามืออันร้อนระอุราวกับว่ามีพลังบางอย่างสัมผัสโดนเรือนร่างของเธอเป็นพักๆ ลมหายใจที่ชิดใกล้ ยิ่งคิดหัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ