รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 310 นอนหมดสติมาเป็นเวลาครึ่งปีแล้ว

เดิมทีลู่เฉินอันต้องการให้เรื่องการตายปลอมๆมาใช้เป็นการโจมตีจี้หลิงชวน แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า จี้หลิงชวนจะผ่านการใช้ชีวิตที่ทรมานมาได้
ลู่เฉินอันกล่าวพลางเงยหน้าขึ้นสายตาของเขาดูเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก จากนั้นก็หันไปทางชายผู้ที่เป็นผู้ช่วยของเขาและสั่งการต่อไปว่า “ให้จัดเตรียมคนลงไปที่เมืองหรง ถึงเวลาที่บริษัทของเราควรจะเข้าไปทำธุรกิจที่เมืองหรงแล้ว ”
“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
หลังจากที่ผู้ช่วยออกไป คนรับใช้ในคฤหาสน์ที่รออยู่หน้าประตูห้องหนังสือก้มหน้าลงและเคาะประตูพร้อมกล่าวขึ้นด้วยความเคารพว่า“คุณชายลู่ ผู้หญิงที่นอนอยู่ในห้องนอนใหญ่คนนั้นฟื้นขึ้นมาแล้ว ”
หลังจากที่ลู่เฉินอันได้ยินดังนั้นแล้ว เขาก็ค่อยๆใช้นิ้วชี้ของเขาไปเคาะบนโต๊ะเบาๆอยู่หลายที พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจ และในวินาทีต่อมาลู่เฉินอันยืนขึ้น และเดินออกไปจากห้องหนังสือพลางพูดขึ้นว่า “โอ้ อย่างนั้นเหรอ งั้นก็ไปดูกันหน่อย ”
มู่ซีซียกมือขึ้นมาจับบาดแผลตรงบริเวณศีรษะด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้นและสิ่งแรกที่ผ่านเข้ามายังม่านตาของเธอคือห้องที่เธอไม่เคยรู้จัก
ภายในห้องถูกตกแต่งอย่างหรูหรา แต่มันก็ไม่ใช่คฤหาสน์ที่เธอเคยอยู่มาก่อนหน้านี้ และดูเหมือนว่าจะไม่อยู่ในโรงพยาบาลด้วย
แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกัน ?
มู่ซีซีขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนนี้ในหัวของเธอปรากฏเรื่องในอดีตขึ้นมาเรื่อยๆ
หลังจากที่มู่ซีซีหยุดชะงักไปเกือบหนึ่งนาที ตอนนี้เธอได้สติกลับมาแล้ว
เธอจำได้ว่าหลังจากที่เธอถูกชูเหยาและคนอื่นๆลักพาตัวไป รถก็ชนเข้ากับราวสะพาน จากนั้นเธอก็ตกลงไปจากสะพาน
ตอนที่รถกำลังจะตกลงไปในน้ำ พวกกลุ่มคนที่ลักพาตัวได้รีบเปิดประตูรถลงจากรถอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งเธอไว้ในรถคนเดียว
ในตอนนั้นศีรษะและท้องของเธอได้กระแทกกับรถเข้าอย่างจัง จนเธอรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว และตอนนั้นเธอยังจำได้อีกว่าระหว่างขาของเธอได้มีเลือดออกมา
ตัวของเธอล้อมรอบไปด้วยน้ำ จากนั้นเธอก็ค่อยๆจมลงไป เหตุการณ์หลังจากนั้นดูเหมือนว่าจะหมดสติไป…
ดังนั้น ตอนนี้เธอตายแล้วหรือไม่ตายกันแน่?
มู่ซีซีรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอยื่นมือออกมาหยิกที่ต้นขาของตัวเอง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นความรู้สึกเสียวซ่านที่ต้นขาของเธอ ทำให้มู่ซีซีร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ความรู้สึกเจ็บนี่มันเหมือนจริงมาก ตอนนี้เธอยังไม่ตาย?
เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว มู่ซีซีก็รีบยกมือขึ้นมาและค่อยๆลูบไปที่หน้าท้องอันแบนราบของตนเองในทันที และทันทีที่เธอได้สัมผัสหน้าท้องของตนเอง สีหน้าของมู่ซีซีก็ดูเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความโศกเศร้าจากการที่ต้องสูญเสีย
ลูกได้จากเธอไปแล้ว มู่ซีซีสัมผัสได้ว่าเด็กที่อยู่ในท้องของเธอไม่อยู่แล้ว!
แม้ว่าหน้าท้องของเธอจะแบนราบเหมือนเช่นเคย แต่ความรู้สึกผูกพันระหว่างแม่และลูกหายไปแล้ว
มู่ซีซีช็อกตัวแข็งทื่อ นิ้วมือทั้งสิบค่อยๆกำแน่นขึ้นด้วยความเจ็บปวด
อีกทั้ง ในตอนนั้นเธอก็มีความรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก จากการที่เธอเสียเลือดมาก ก็เป็นธรรมดาที่เธอจะรักษาลูกเอาไว้ไม่ได้…
มู่ซีซีคิดไปพลางกัดฟันแน่นขึ้น ตอนนี้ในสมองของเธอปรากฏใบหน้าของชูเหยาขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
ชูเหยา! ทั้งหมดเป็นเพราะผู้หญิงชั่วร้ายที่ชื่อ ชูเหยา!
ชูเหยาเป็นคนฆ่าลูกของเธอ! หากไม่ใช่เพราะว่าเธอดวงแข็งล่ะก็ ไม่แน่ว่าตอนนี้เธออาจจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้ก็ได้
เป็นครั้งแรก! เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มู่ซีซีรู้สึกเกลียดใครสักคนเป็นอย่างมาก!
เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ชูเหยาจะโหดร้ายได้ถึงเพียงนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรเลย และไม่เคยยั่วยุทำให้ชูเหยาโกรธ แต่ชูเหยาสามารถทำทุกอย่างได้ แม้แต่การฆ่าเธอเพียงเพราะจี้หลิงชวน!
หากไม่มีชูเหยาล่ะก็ ตอนนี้ลูกที่เคยอยู่ในท้องของเธอคงจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง!
และยังมีจี้หลิงชวนอีกคน…
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มือของมู่ซีซีก็ค่อยๆกำเข้ากับชายเสื้อของตัวเองแน่นขึ้นเรื่อยๆ เธอหายใจเข้าออกอย่างรวดเร็ว
เพียงแค่นึกถึงชื่อสามพยางค์นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจของมู่ซีซีเต้นเร็วขึ้น
มันเจ็บปวดเป็นอย่างมาก และรู้สึกรับไม่ได้เป็นอย่างมาก
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น เธออยากจะโยนชื่อสามพยางค์นี้ออกไปจากสมองของเธอ
แต่ จู่ ๆ ก็มีเสียงเปิดประตูเบาๆดังขึ้นมา จากนั้นประตูที่ปิดอยู่ก็ถูกผลักเข้ามาจากทางด้านนอกในทันที
สายตาของมู่ซีซีเหลือบมองไปทางด้านหน้าของประตูโดยไม่รู้ตัว
เธอเห็นชายร่างผอมสูงและหน้าตาหล่อเหล่าเดินเข้ามา
เมื่อมู่ซีซีเห็นใบหน้าของชายผู้นั้นอย่างชัดเจนแล้ว ทำให้เธอรู้สึกสะดุ้งเล็กน้อย
เธอไม่รู้ว่านี่มันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า เมื่อกี้เธอเองดันรู้สึกว่าชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอมีหน้าตาค่อนข้างคล้ายกับจี้หลิงชวนเป็นอย่างมาก
ดังนั้น จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เมื่อกี้เธอรู้สึกตกใจมาก
แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา มู่ซีซีก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง
เสียงต่ำและฟังดูแหบเล็กน้อยของชายผู้นั้นดังข้ามาในหูของมู่ซีซี“ในที่สุดเธอก็พื้นแล้ว รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?ยังมีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายอยู่ไหม？”
“จริงๆรู้สึกดีขึ้นมากๆแล้ว…ตอนนี้ไม่มีตรงไหนที่ไม่สบาย”มู่ซีซีตอบกลับในทันที หลังจากพูดเสร็จ เธอก็อดไม่ได้ที่จะสบสายตาอันนิ่งสงบของลู่เฉินอันและถามขึ้นว่า“คุณใช่ไหมที่เป็นคนช่วยชีวิตของฉันไว้ ?”
ลู่เฉินอันนั่งลงบนเก้าอี้โซฟาขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงด้านข้างของเตียงด้วยท่าทางที่เป็นธรรมชาติ เขามองหน้ามู่ซีซีพร้อมกับพยักหน้าให้กับมู่ซีซีซึ่งมีท่าทางสงสัย”อืม ฉันเป็นคนช่วยคุณเอาไว้เอง ตอนนั้นฉันแล่นเรือไปที่นั่นพอดี และเห็นว่าคุณกำลังจมน้ำอยู่ จึงได้ช่วยคุณขึ้นมา ”
ลู่เฉินอันแต่งเรื่องขึ้นมา แต่มู่ซีซีเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอคิดว่าเรื่องมันคงเป็นไปอย่างที่ลู่เฉินอันพูด เธอมองไปที่ลู่เฉินอันกล่าวคำพูดออกมาด้วยความรู้สึกซาบซึ้งว่า”ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้”
“ฉันชื่อลู่เฉินอัน แล้วเธอล่ะ?” แม้ว่าในใจของลู่เฉินอันจะรู้จักชื่อของมู่ซีซีเป็นอย่างดี แต่เขาก็ยังคงถามเธอตามมารยาทที่ควรจะเป็น
“ฉันชื่อมู่ซีซี…”
ในขณะที่มู่ซีซีตอบคำถามของลู่เฉินอันอยู่นั้น แม้ว่าเธอจะรู้เต็มอกว่าลูกในท้องของเธอไม่อยู่แล้ว แต่เธออดไม่ได้ที่จะถามลู่เฉินอันอีกครั้งด้วยความหวังริบหรี่“ลูกของฉัน…ลูกของฉันยังอยู่ไหม?”
“แท้งไปแล้วล่ะ หลังจากที่ฉันได้ช่วยชีวิตเธอไว้ จริงๆเธอได้แท้งไปก่อนหน้านี้แล้ว” ลู่เฉินอันพูดตามความจริง
แม้ว่ามู่ซีซีจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่คำพูดที่ชัดเจนของลู่เฉินอัน ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
ลูกได้จากเธอไปแล้วจริงๆ…ลูกคนแรกของเธอ
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น เธอพยายามทำใจไม่ให้ร้องไห้ออกมา
เมื่อเห็นมู่ซีซีเงียบ ลู่เฉินอันกล่าวต่อไปว่า “หลังจากที่ฉันได้ช่วยชีวิตของเธอไว้จนถึงตอนนี้ เป็นเวลานานกว่าครึ่งปี ตอนนั้นหลังจากที่เธอตกลงไปในแม่น้ำ ศีรษะของเธอได้กระแทกกับรถทำให้เกิดภาวะเลือดคั่งในสองส่วนหลังกดทับเส้นประสาท ดังนั้นเธอจึงนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงเป็นเวลากว่าครึ่งปี ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาฉันได้เที่ยวตาหาหมอเพื่อมารักษาและจัดการลิ่มเลือดบริเวณนั้นออกไป จนกระทั่งในที่สุดคุณก็สามารถฟื้นขึ้นมาได้”
มู่ซีซีได้ยินว่าตัวเองได้นอนหมดสติไปเป็นเวลานานกว่าครึ่งปี สีหน้าของเธอดูประหลาดใจเป็นอย่างมาก
นี่ผ่านไปครึ่งปีแล้วเหรอ！
“อย่างนั้นที่นี่คือที่ไหนกัน？”
มู่ซีซีอดที่จะถามขึ้นไม่ได้
“ที่นี่คือเมืองไฮ่ และนี่ก็เป็นคฤหาสน์ส่วนตัวของฉัน”
ลู่เฉินอันมองไปที่มู่ซีซีพร้อมกับตอบคำถามของเธอในทุกๆข้อ
มู่ซีซีผ่านประสบการณ์เฉียดตายมาแล้ว หลังจากที่เธอเกิดความสงสัยในระยะหนึ่งแล้ว เธอยังสามารถยอมรับและปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้ได้