รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 314 เห็นผี!

จี้หลิงชวนมองตามชายกระโปรงลูกไม้สีขาวที่หายแวบไป เขาก็ขมวดแน่นขึ้น จากนั้นก็ค่อยๆก้าวเท้าไปข้างหน้าเพื่อที่จะตามไปโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว
เมื่อชูเหยาที่อยู่ด้านข้างเห็นดังนั้น เธอจึงรีบเดินไล่ตามแผ่นหลังของจี้หลิงชวนไป ชูเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย และรีบตามจี้หลิงชวนไปเกือบจะทันในไม่กี่ก้าว จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกไปคว้าที่แขนเสื้อของจี้หลิงชวนอย่างใจเย็นและถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า”หลิงชวน เป็นอะไรไปเหรอ？เกิดอะไรขึ้น?
เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินเสียงของชูเหยา เขาจึงหยุดชะงักพร้อมกับมองไปรอบ ๆ เหมือนว่าดวงตาของเขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด จี้หลิงชวนยกมือขึ้นและนวดไปคิ้วขมวดคิ้วของตัวเองเบาๆ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เมื่อกี้ตัวเองคงเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ จู่ ๆ ก็ดันรู้สึกว่าแผ่นหลังที่หายวับไปเมื่อกี้ชั่งเหมือนกับมู่ซีซีเสียจริงๆ
เขาคงจะคิดถึงมู่ซีซีมากเกินไป ดังนั้นจึงเห็นภาพลวงตาขึ้นเช่นนี้
แขกที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดมากันเกือบจะครบแล้ว และไม่นานงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
พิธีกรขึ้นนำกล่าวเปิดงานบนเวที จากนั้นก็พูดกับแขกที่มาร่วมงานทางด้านล่างว่า “ตอนนี้เราขอต้อนรับดาวเด่นของเรา ท่านผู้อาวุโสหยาง ขึ้นมาบนเวทีและกล่าวอะไรกับพวกเราสักเล็กน้อย!”
ทันทีที่พิธีกรพูดจบ หลานชายและหลานสาวของผู้อาวุโสหยางก็พยุงท่านก้าวขึ้นไปบนเวที
ผู้อาวุโสหยางอายุแปดสิบปีแล้ว นอกจากขาไม่ค่อยจะมีแรง แต่สติสัมปชัญญะของท่านก็ยังดีอยู่มากๆ
ในขณะที่ผู้อาวุโสหยางถือไมโครโฟนอยู่นั้น ท่านยิ้มอย่างกระฉับกระเฉง จากนั้นก็เริ่มกล่าวกับทุกคนขึ้นว่า “ขอบคุณทุกๆ คนที่เสียสละเวลามาเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของชายชราคนนี้เป็นอย่างมาก…”
หลังจากที่ผู้อาวุโสหยางกล่าวทักทายทุกคนเสร็จ ท่านก็หันกลับมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้ฉันอยากจะขอบคุณแขกสองคนเป็นพิเศษ คนแรกคือคุณชายจี้จากตระกูลจี้ จะพูดไปแล้วฉันก็เห็นเขามาตั้งแต่เล็กจนโต แม้ว่าวันๆเขาจะงานยุ่งมากแต่ก็ยังสามารถเสียสละเวลามาเข้าร่วมงานในวันนี้ได้ ฉันรู้สึกดีใจและมีความสุขเป็นอย่างมาก อีกคนหนึ่งที่อยากขอบคุณก็คือเพื่อนที่รู้จักกันตอนที่ฉันอยู่อเมริกา เขาชอบภาพวาดจีนเหมือนกับฉัน และบินมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉันที่นี่โดยเฉพาะ มันทำให้ฉันมีความสุขมากยิ่งขึ้น เพื่อนที่ฉันรู้จักคนนั้น ในปีนี้เขาตัดสินใจพาบริษัทย้ายกลับมาที่ประเทศจีนและจะจัดตั้งบริษัทในเมืองหรง เพราะฉะนั้นทุกคนที่นี่คงจะไม่รู้จักเขา ดังนั้นฉันจะขอแนะนำให้กับทุกคนได้รู้จัก”
หลังจากแขกที่เข้าร่วมงานได้ยินผู้อาวุโสหยางพูดอย่างนั้นแล้ว ใบหน้าของพวกเขาดูประหลาดใจ ขึ้นมาในทันที พวกเขาเริ่มมีความกระตือรือร้นและเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
ก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่าสถานะของผู้อาวุโสหยางเดิมทีในแวดวงของคนเมืองหรงก็สูงมากอยู่แล้ว และวันนี้ก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของผู้อาวุโสหยาง คนที่ผู้อาวุโสหยางจะแนะนำด้วยความตั้งใจนี้ ต้องมีภูมิหลังที่ดีมากๆอย่างแน่นอน!
และกำลังจะกลับประเทศมาด้วย? ! ย้ายบริษัทกลับมาที่เมืองหรง? !
มีบางคนที่คลั่งไคล้กับห้างสรรพสินค้าก็แอบรู้สึกว่าเมืองหรงนี้กำลังจะเปลี่ยนไป และไม่มีวันที่เสือ 2 ตัวจะอยู่ในถ้ำเดียวกันได้ ถ้าว่าคนๆนั้นมีอำนาจมากจริงๆ คิดว่าวัฏจักรของเมืองหรงก็อาจจะถูกสับเปลี่ยนอำนาจใหม่ได้
หลังจากที่ผู้อาวุโสหยางพูดจบประโยคไปเมื่อกี้ ท่านก็ยกมือขึ้นมาพร้อมกับสปอตไลต์บนเวทีก็ค่อยๆเคลื่อนที่ตามตำแหน่งที่มือของผู้อาวุโสหยางกำลังจะผายมือออกไปในทันที
สายตาของแขกในงานทุกคนรวมถึงจี้หลิงชวนและชูเหยาต่างก็มองไปยังสปอตไลต์โดยไม่รู้ตัว
ภายใต้แสงสปอตไลต์ที่ส่องประกาย มีชายหนุ่มและหญิงสาวรูปงามคู่หนึ่งยืนอยู่เคียงข้างกัน ชายผู้นี้สูงเพรียว มีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา แต่ลักษณะท่าทางของเขากับดูอำมหิตและดื้อรั้น
ส่วนหญิงสาวที่สวมกระโปรงยาวผ้าลูกไม้สีขาวคนนั้น ความงดงามของเธอราวกับนางฟ้า ใบหน้าที่ถูกแต่งเติมโดยเครื่องสำอางแบบบางเบาแทบจะไม่รู้สึกว่าเธอแต่งหน้ามาเลย เธอเหมือนกับต้นพู่ระหงที่โผล่ขึ้นมาจากธารน้ำใส ความงามของเธอชั่งดูน่าทึ่งเสียจริง
สายตาของบรรดาเหล่าผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นล้วนแต่จับจ้องไปที่เธอ
จนกระทั่งสายตาอันเคร่งขรึมของชายที่อยู่ทางด้านข้างได้กวาดสายตาไปรอบๆ ทันใดนั้นเองเหล่าบรรดาชายทั้งหลายที่กำลังตกตะลึงก็สั่นเทาขึ้นโดยไม่รู้ตัว พวกเขาเบนสายตาออกจากหญิงสาวคนนั้นในทันที
แต่ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่จี้หลิงชวนและชูเหยา
จี้หลิงชวนซึ่งอยู่ไม่ไกลตรงนั้น จ้องไปที่มู่ซีซีที่อยู่ภายใต้แสงสปอตไลต์ตาไม่กะพริบ หรือนี่จะเป็นเพียงแค่ความฝัน หรือว่าเป็นภาพลวงตากันแน่ หัวใจของจี้หลิงชวนเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
เขาจ้องไปที่มู่ซีซีอย่างตะกละตะกลาม
ด้วยลักษณะรูปคิ้วที่เหมือนกัน รอยยิ้มที่เหมือนกัน และการเลื่อนไหวแบบเดียวกัน นั่นคือมู่ซีซี ผู้หญิงคนที่เขาคิดคิดถึงตลอดทั้งวันทั้งคืน ไม่ผิดแน่น!
มู่ซีซีของเขากลับมาแล้วจริงๆ! หลังจากที่เธอทิ้งเขาไปเป็นเวลานานกว่าครึ่งปี ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว!
เมื่อชูเหยาที่อยู่ถัดจากจี้หลิงชวนมองเห็นมู่ซีซี ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นภายใต้แสงสปอตไลต์ในตอนแรกที่เธอเห็นใบหน้าของมู่ซีซี เธอตกใจเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเธอกำลังเห็นผี!
นั่นเป็นเพราะชูเหยาคิดอยู่เสมอว่า มู่ซีซีตายไปแล้ว พวกเด็กที่ลักพาตัวของมู่ซีซีไปบอกกับชูเหยาด้วยความมั่นใจว่า ในตอนนั้นมู่ซีซีถูกมัดมือและเท้าอย่างแน่นหนาและก็นอนอยู่เบาะหลังของรถ ตอนนี่พวกเขาเปิดประตูเพื่อจะหนีออกไปจากรถ เห็นได้ชัดว่าภายในรถถูกน้ำท่วมและค่อยๆจมลงไป ถ้าเป็นอย่างนั้น มู่ซีซีก็ไม่มีโอกาสรอดได้เลย!
แวบแรกที่ชูเหยาเห็นหน้าของมู่ซีซี เธอยังคิดอยู่เลยว่าตัวเองกำลังเห็นผี และแทบจะเผลอกรีดร้องออกมา
แต่เมื่อชูเหยาค่อยๆเคลื่อนสายตาไปที่ชายผู้มีรูปร่างผอมเพรียวและใบหน้าหล่อเหลาที่ยืนอยู่ทางด้าน ข้างของมู่ซีซี ดูเหมือนปฏิกิริยาของชูเหยาจะแสดงออกมากว่าตอนที่เห็นมู่ซีซีเมื่อกี้เสียอีก รูม่านตาของเธอเบิกกว้างขึ้นราวกับว่าเห็นผีก็ไม่ปาน ร่างกายที่แข็งทื่อของชูเหยาค่อยๆถอยกลับไปสองก้าวด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ความกล้าที่จะวิ่งหนีก็ยังไม่มีเลย ตอนนี้ เกรงว่าชูเหยาคงอยากจะรีบพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นราวกับการรัวตีกลอง เสียงตุบ ๆ ๆดันขึ้นมาถึงบริเวณคอ
เธอกำมือทั้งสองข้างเขามาโดยเล็บของเธอค่อยๆจิกลงตรงกลางฝ่ามือ แต่ดูเหมือนว่าชูเหยาจะไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย
เธอตกตะลึง เมื่อจ้องไปที่ลู่เฉินอัน
เขามาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร…เขาไม่ได้อยู่ที่อเมริกาหรอกเหรอ? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้มาปรากฏตัวที่เมืองหรงล่ะ! ! ! !
และยังมาพร้อมกับมู่ซีซีอีกต่างหาก…นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่? !
ชูเหยากัดริมฝีปากแน่น และเธอแทบจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
สาเหตุที่ห้องโถงดูเงียบสงบขึ้นนั้น เป็นเพราะลู่เฉินอันและมู่ซีซีปรากฏตัวขึ้น
ลู่เฉินอันได้พูดกับมู่ซีซีไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาจะทำให้มู่ซีซีปรากฏตัวขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ดังนั้น มู่ซีซีจึงไม่แปลกใจมากกับฉากที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้
สำหรับลู่เฉินอันแล้ว ยิ่งดูสบายๆราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทันทีที่เขาเห็นปฏิกิริยาของชูเหยาที่ตกใจกลัวถอยหลังกลับไป ลู่เฉินอันมองไปที่ชูเหยาและ ซิ ออกมา ไม่เจอกันแป๊บเดียว ของเล่นของเขากลับจำเขาไม่ได้ซะแล้ว
ลู่เฉินอันเคลื่อนสายตาออกจากชูเหยา จากนั้นก็หันกลับมามองแขกที่มาร่วมงานพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นและกล่าวแนะนำตัวขึ้นว่า “สวัสดี แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ผมชื่อลู่เฉินอัน เป็นประธานบริษัทในเครือลู่ซือ และเพิ่งจะย้ายเข้ามาที่เมืองหรง ขอฝากเนื้อฝากตัวกับทุกๆท่านด้วย”