รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 34 กีฬาบนเตียง

ขณะที่เธอครุ่นคิด จี้หลิงชวนก็ได้เปิดประตูเข้ามา
เขายกผ้าห่มขึ้นและเอนกายนอนลงบนเตียง จี้หลิงชวนนอนลงข้างกายมู่ซีซี เขาเหยียดแขนออกมาอย่างปกติและคว้าร่างเล็กๆของมู่ซีซีไว้ในอ้อมแขนของเขา
มู่ซีซีร้องอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเธอแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของจี้หลิงชวน
หลังจากลังเลอยู่ชั่วขณะ มู่ซีซีเงยหน้าขึ้น เธอจ้องมองจี้หลิงชวนและอดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า “คุณชายจี้…คืนนี้คุฯจะอยู่ที่นี่เหรอ?”
เธอกล่าวจบ มู่ซีซีเกรงว่าจี้หลิงชวนจะไม่เข้าใจในความหมายที่เธอจะกล่าว เธอจึงเสริมต่อว่า “คุณไม่ต้องกลับไปหามู่อวี๋เฟยเหรอ? แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานปลอม แต่ถ้าคุณไม่กลับมันก็คงจะดูไม่ดีไหม?”
มู่ซีซีกลัวจริงๆว่ามู่อวี๋เฟยจะสงสัย หากว่าถึงเวลานั้นที่เธอสืบค้นพบ เห็นทีเธอและจี้หลิงชวนคงจบเห่แน่
เมื่อถึงเวลาเกรงว่าต่อให้เธอพยายามพูดคุยว่าเพื่อครอบครัวมู่เธอจึงต้องมาอยู่กับจี้หลิงชวน เธอก็กลัวว่าพ่อและแม่ของเธอก็คงจะไม่เชื่อในคำพูดของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็คงไม่ให้อภัยเธอ
ผลที่ตามมาหลังจากนี้มู่ซีซีไม่กล้าที่จะคิดเลย
แต่เมื่อสิ้นเสียงของเธอ มู่ซีซีก็สัมผัสได้ว่าอุณหภูมิของร่างกายของจี้หลิงชวนลดลงอย่างรวดเร็วและสีหน้าของเขาดูมืดมนลงในวินาทีถัดมา
เฮอะ จี้หลิงชวนหัวเราะเยาะภายในใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบเจอผู้หญิงที่พยายามจะผลักไสเขา!
ขณะที่คิด ภายในใจของจี้หลิงชวนก็ยิ่งร้อนรน มือที่โอบกอดมู่ซีซีไว้ไม่เพียงแต่จะไม่ปล่อยเท่านั้น แต่กลับโอบรัดมู่ซีซีแน่นขึ้นกว่าเก่า
“มู่ซีซี! ไม่ใช่ว่าเธอง่วงมากแล้วหรือไง? ยังมีจิตใจคิดถึงเรื่องอื่นอีกเหรอ ในเมื่อเธอง่วงขนาดนี้ มาออกกำลังกายบนเตียงเป็นเพื่อนฉันหน่อยเป็นไง!”
คำประกาศของจี้หลิงชวนราวกับกัดฟันพูดออกมา ทันทีที่กล่าวจบ จี้หลิงชวนพลิกตัวและทาบร่างกายไว้บนร่างกายของมู่ซีซีราวกับจะเอาคืน
มู่ซีซีตกตะลึง เธอรีบยื่นมือออกมาผลักจี้หลิงชวนอย่างรวดเร็วพร้อมกับรีบกล่าวขอร้อง “เปล่า เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น…ฉันเหนื่อย อยากนอนแล้ว พวกเรานอนกันเถอะ…”
มู่ซีซีคิดว่าหากคืนนี้มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกครั้งจริงๆ ด้วยพละกำลังของจี้หลิงชวนแล้ว ตัวเธอเองนั้นอาจจะสิ้นลมหายใจบนเตียงเลยก็เป็นไปได้
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นท่าทางขอความเมตตาของมู่ซีซี สีหน้าที่มืดมนของเขาก็ผ่อนคลายลง
ท้ายที่สุดแล้วเขาสนใจรอยช้ำบนร่างกายของมู่ซีซี จี้หลิงชวนไม่ได้ลงมือกระทำอะไรกับเธอ เขาพลิกตัวลงและนอนข้างกายมู่ซีซีจากนั้นเขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถ้าไม่อยากจะออกกำลังกายก็นอนหลับไปซะ!”
“รู้แล้ว!” เมื่อมู่ซีซีได้ยินเช่นนั้น เธอตอบรับทันทีจากนั้นเธอหลับตาลงอย่างรวดเร็วและเข้านอน
มู่ซีซีนั้นมีอาการเหนื่อยจริงๆ หลังจากที่หลับตาลงไม่นานนัก มู่ซีซีก็เข้าสู่ห้วงนิทราในเวลาอันรวดเร็ว
เมื่อได้ฟังเสียงหายใจที่สม่ำเสมอจากคนที่อยู่ในอ้อมแขน จี้หลิงชวนเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มและห่มให้กับมู่ซีซีจากนั้นเขาก็หลับตาลงพร้อมกับโอบกอดมู่ซีซีไว้ ในเวลาไม่นานนักจี้หลิงชวนก็ผล็อยหลับไป
ทางด้านนี้ทั้งสองคนนอนหลับฝันหวาน แต่คฤหาสน์อีกหลังในนามของจี้หลิงชวน คืนนี้ไฟในห้องนั่งเล่นก็ได้เปิดสว่างตลอดทั้งคืนอีกครั้ง
มู่อวี๋เฟยนั่งอยู่บ้านโซฟาด้วยสีหน้าอ่อนเพลีย สายตาของเธอจ้องมองไปยังประตูของคฤหาสน์ด้วยความว่างเปล่า ภายในสายตานั้นดูมัวหมองเล็กน้อย
เป็นอีกคืนที่จี้หลิงชวนไม่กลับบ้าน!
มู่อวี๋เฟนรู้สึกว่าตัวเองแทบจะเป็นบ้า ถึงแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานจอมปลอม แต่ตั้งแต่วันที่แต่งงานมันก็ผ่านมาแล้วเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แล้วจี้หลิงชวนก็ไม่เคยกลับบ้านเลยสักคืน
แม้แต่การพบเจอกันของเธอและจี้หลิงชวนก็สามารถนับได้ด้วยมือเพียงหนึ่งข้าง
ขณะที่เธอคิด นิ้วมือของมู่อวี๋เฟยที่วางอยู่บนโซฟาก็จับมุมโซฟาไว้แน่น ไม่ได้! มันจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
เธอไม่สามารถนั่งรอความตายได้อีกต่อไป เธอต้องลงมือทำอะไรบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วจี้หลิงชวนจะเขี่ยเธอทิ้งแน่!
เมื่อเธอคิดเช่นนั้น มู่อวี๋เฟยก็หันมองท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่าง ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินกลับไปพักผ่อนในห้องนอนของเธอ
ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนให้เพียงพอและเก็บพลังให้เต็มที่ จากนั้นเธอจะค่อยๆวางแผนให้กับตัวเอง
ในช่วงเช้า มู่ซีซีตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอันอบอุ่นของจี้หลิงชวน เธอลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงและเผชิญกับใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน
จี้หลิงชวนยังไม่ตื่นจากห้วงนิทรา มู่ซีซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอค่อยๆเหยียดแขนออก หยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงและมองดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา 08.00 นาฬิกา สีหน้าของมู่ซีซีเปลี่ยนไปในทันที แย่แล้ว เหลือเวลาอีก40นาที เธอสายแล้ว!
ตั้งแต่มู่ซีซีอายุ18ปีและโตเป็นสาว แม่มู่อ้างถึงการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ของมู่ซีซี เธอไม่ได้ให้ค่าเล่าเรียนและเงินประจำวันแก่เธออีกเลย
ค่าเล่าเรียนของมู่ซีซีในตอนนี้มาจากงานพาร์ทไทม์ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนและฤดูหนาว ส่วนเงินในชีวิตประจำวันของเธอนั้นคือการที่เธอต้องไปร้านอาหารสุดหรูระดับแปดดาวในใจกลางเมืองในฐานะพนักงานเสิร์ฟ
เป็นเพราะว่ามู่ซีซีเก่งภาษา รูปร่างดีและหน้าตางดงาม เธอได้ค่าตอบแทนเป็นเงิน300หยวนต่อวัน บางครั้งลูกค้าจะให้ทิปพนักงานเสิร์ฟเป็นเพราะว่าที่นั่นคือร้านอาหารสุดหรูระดับแปดดาว ลูกค้าที่มาล้วนเป็นคนที่ร่ำรวยดังนั้นการให้ทิปก็ยังเป็นส่วนหนึ่งด้วย
เงินในชีวิตประจำวันของมู่ซีซีในสัปดาห์หน้าอาจขึ้นอยู่กับเงินในวันนี้ เธอจะช้าไม่ได้แล้ว
ในขณะที่เธอคิด มู่ซีซีก็ค่อยๆขยับตัว เธอยกแขนของจี้หลิงชวนออกและค่อยๆลุกขึ้น หลังจากเธอนั่งบนเตียงแล้ว การกระทำของมู่ซีซีนั้นเบามาก ขณะที่เธอกำลังจะขยับผ้าห่มออกไป ทันใดนั้นก็มีฝ่ามือขนาดใหญ่วางบนเอวของเธอ
ในวินาทีถัดมา โดยไม่รอให้มู่ซีซีได้ตั้งตัว ฝ่ามือใหญ่ที่เอวของเธอก็กระชับขึ้นทันที ฝ่ามือใหญ่นั้นดึงมู่ซีซีให้นอนลงไปบนเตียงในทันที
มู่ซีซีตื่นตระหนกจนลืมขัดขืน เมื่อสติของเธอกลับมา เธอพบว่าตัวเองนั้นได้อยู่ในอ้อมกอดของจี้หลิงชวนอีกครา
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น มู่ซีซีก็พบเข้ากับสายตาที่งัวเงียของจี้หลิงชวน เขาขมวดคิ้วเบาๆและลุกขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดใจ
จากคฤหาสน์นี้ไปยังร้านอาหารพาร์ทไทม์ของมู่ซีซีต้องใช้เวลาประมาณ30นาที เมื่อนึกได้ถึงเวลาที่ยังเหลืออยู่ มู่ซีซีรีบมองจี้หลิงชวนและกล่าว “คุณชายจี้ วันนี้ฉันมีธุระที่ต้องไปจัดการ ฉันกำลังจะสายแล้ว..”
เมื่อได้ยินสิ่งที่มู่ซีซีกล่าว จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นในทันที เขากวาดสายตาที่ดุดันมองไปยังมู่ซีซีพร้อมกับกล่าวอย่างเย็นชา “ยังเช้าอยู่! นอนกับฉันก่อน!”
ดวงตาของมู่ซีซีแดงเล็กน้อย ไม่สนใจว่าจี้หลิงชวนจะอารมณ์ดีหรือไม่ เธอรีบอธิบายว่า “แต่ แต่ฉันมีธุระด่วนจริงๆ…”
จี้หลิงชวนเห็นดวงตาที่แดงระเรื่อของมู่ซีซี สายตาที่ลึกล้ำนั้นค่อยๆจมลง จากนั้นเขาค่อยๆคลายอ้อมกอดจากมู่ซีซี
เมื่อเห็นว่าเขาปล่อยเธอแล้วเธอจึงกล่าว “ขอบคุณ”
ขณะที่กล่าวมู่ซีซีรีบยกผ้าห่มขึ้นและลุกจากเตียง ทันทีที่เท้าแตะพื้น มือของเธอก็ถูกจี้หลิงชวนคว้าไว้อีกครั้ง
มู่ซีซีตื่นตระหนก เธอหันศีรษะกลับไปโดยไม่รู้ตัวและพบเข้ากับสายตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของจี้หลิงชวน เธอคิดว่าจี้หลิงชวนอาจจะเปลี่ยนใจ ในวินาทีถัดมา น้ำเสียงที่งัวเงียของจี้หลิงชวนก็ดังขึ้นในหูของเธอ “มีอะไรของบางอย่างที่ฉันยังไม่ได้!”