รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 4 คุณชายจี้ผู้ลึกลับ

มู่ซีซีซ่อนตัวเองอยู่ภายใต้ผ้าห่มตลอดวัน เธอร้องไห้อย่างเงียบๆจนดวงตาแดงก่ำไปหมด กระทั่งเช้าวันถัดมาเธอจึงเปิดประตูและเดินออกจากห้อง
ทันทีที่เธอลงมาที่ห้องรับแขก มู่ซีซีก็พบกับมู่อวี๋เฟยที่แต่งตัวงดงาม เธอกำลังยิ้มสดใสและในมือของเธอถือการ์ดสีแดงใบใหญ่คล้ายกับการ์ดเชิญ เธอกำลังมองมันอย่างเพลิดเพลิน
มู่ซีซีจ้องมองมู่อวี๋เฟย เธอกัดริมฝีปากแน่นและพยายามอดทน แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็อดไม่ไหว มู่ซีซีก้าวไปด้านหน้าเพียงไม่กี่ก้าว จากนั้นเธอก็หยุดอยู่ตรงหน้าของมู่อวี๋เฟย เธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยและกล่าว “พี่เป็นคนทำ ใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินเสียงของมู่ซีซี มู่อวี๋เฟยก็หลับตาลงอย่างช้าๆจากนั้นก็ชำเลืองมองมู่ซีซี เมื่อมองไปที่รอยจูบบริเวณลำคอของมู่ซีซีแล้ว เธอก็หัวเราะอย่างมีชัย “ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
ทันทีที่สิ้นเสียง มู่ซีซีก็คว้าข้อมือของมู่อวี๋เฟยอย่างรุนแรง “ตอนนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้น พี่จะมาเสแสร้งทำไมอีก! ในแก้วไวน์นั้นพี่ใส่ยาเอาไว้ใช่ไหม? มู่อวี๋เฟย! พี่ต้องการทำอะไรกันแน่!”
ข้อมือของมู่อวี๋เฟยเจ็บปวดจากการดึงของมู่ซีซี เธอผลักมู่ซีซีอย่างสุดแรงด้วยความรำคาญ เธอเบาเสียงลงและพูดเยาะเย้ย เธอใช้น้ำเสียงที่ได้ยินเพียงสองคนจากนั้นก็กล่าวกับมู่ซีซีอย่างช้าๆ “ใช่ ฉันวางยาแกแล้วจะทำไม? แกรีบเสนอหน้าไปฟ้องพ่อกับแม่สิ! แกว่าพวกเขาจะเชื่อในสิ่งที่แกพูดหรือว่าเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดล่ะ!”
“ทำไม! พี่ทำร้ายฉันทำไม!” ดวงตาของมู่ซีซีแดงระเรื่อโดยไม่รู้ตัว เธอจ้องมองมู่อวี๋เฟยอย่างแค้นเคือง
“ก็ไม่ทำไม! ฉันก็แค่รำคาญแก! เกลียด!” เธอเกลียดที่มู่ซีซีสวยกว่าเธอ เกลียดทุกอย่างที่มู่ซีซีมี!
การเกลียดใครสักคนมันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล!
เมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น มู่อวี๋เฟยก็หยิบการ์ดเชิญสีแดงใบใหญ่ในมือของเธอขึ้นมาและยื่นมันให้กับมู่ซีซีด้วยรอยยิ้มที่หวานซึ้ง “ใช่แล้ว วันศุกร์หน้าฉันจะแต่งงานแล้ว แก ในฐานะน้องสาวที่ดีของฉัน แกก็ต้องไปร่วมงานด้วย”
มู่ซีซีมองดูท่าทางที่มู่อวี๋เฟยทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น มือที่อยู่ข้างกายของเธอก็กำแน่น ผ่านไปชั่วขณะ มู่ซีซียกมือขึ้นและตบหน้าของมู่อวี๋เฟยอย่างรุนแรง
“มู่อวี๋เฟย ตบครั้งนี้ที่เธอเป็นหนี้ฉัน!”
การตบนั้นทำให้มู่อวี๋เฟยตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเธอได้สติกลับมา มู่ซีซีก็ได้จากไปแล้ว
เธอสัมผัสแก้มที่บวมและแดงจากการถูกตบ มู่อวี๋เฟยจ้องมองมู่ซีซีด้วยสายตามุ่งร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะจิตใต้สำนึกกลัวว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ ในตอนนี้มู่อวี๋เฟยก็อดไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปฉีกร่างของมู่ซีซี
มู่ซีซีนั่งรถเมล์ไปโรงเรียน ระหว่างทาง เมื่อมู่ซีซีนึกถึงคำพูดของมู่อวี๋เฟย นิ้วมือทั้งสิบของเธอก็กำแน่นขึ้น เฮอะ! มู่อวี๋เฟยพูดถูก ถ้าเธอบอกพ่อกับแม่เรื่องที่มู่อวี๋เฟยวางยาเธอ พ่อกับแม่ก็คงไม่เชื่อคำพูดเธอ หากว่าพูดออกไปก็กลัวว่าจะเป็นโอกาสให้มู่อวี๋เฟยลอบกัดเธออีก!
เธอไม่มีหลักฐานอะไรเลย นอกจากต้องอดทนก็ไม่มีวิธีการอย่างอื่นแล้ว!
เพียงแค่คิดดวงตาของมู่ซีซีก็ร้อนผ่าว เธอกัดฟันและกลั้นน้ำตาไว้ เธอต้องทำงานหนักขึ้นและหนักขึ้นไปอีกเพื่อทำให้ตนเองมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เช่นนี้ไม่ช้าก็เร็วพ่อกับแม่จะต้องมองเห็นเธอบ้าง!
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในชั่วพริบตาก็ถึงวันแต่งงานของมู่อวี๋เฟย
ในอดีต พ่อมู่แม่มู่ไม่เคยพามู่ซีซีไปร่วมงานเลี้ยงที่ใหญ่โตและสำคัญเช่นนี้เลย
แต่วันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่สาวของมู่ซีซี มู่ซีซีเป็นน้องสาวหากไม่มาปรากฎตัวในงานก็ยากที่จะให้คำอธิบาย
สาวใช้นำชุดเดรสมามอบให้กับมู่ซีซี เป็นชุดที่ดูโบราณเป็นอย่างมาก แม้แต่ชุดยังดูน่าเกลียด มันเป็นสีม่วงลาเวนเดอร์
ถึงแม้ชุดจะน่าเกลียด แต่ก็ไม่สามารถต้านทานความงามบนใบหน้าของมู่ซีซีได้ แม้ว่าจะสวมชุดที่ค่อนข้างเก่าแต่ก็ยังไม่สามารถปกปิดใบหน้าที่สวยงามและละเอียดอ่อนของมู่ซีซีได้เลย โดยเฉพาะนัยน์ตาสองชั้นที่เปล่งประกายนี้ เพียงแค่ผู้คนได้สบสายตาก็ไม่อาจละสายตาได้เลย
มู่ซีซีจับชายกระโปรงของเธอและเดินลงไปชั้นล่าง เธอเผชิญหน้ากับชุดแต่งงานที่สวยงามรวมถึงการแต่งหน้าที่ปราณีตและไร้ที่ติ แม้แต่มู่อวี๋เฟยยังกัดฟันอิจฉาเธอ
เมื่อสายตาของทั้งคู่มองซึ่งกันและกัน มู่อวี๋เฟยมองไปยังใบหน้างดงามและสมบูรณ์แบบของมู่ซีซี ใบหน้านั้นงดงามไร้ที่ติ ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็จมสู่ความริษยา
นังมู่ซีซี! นี่ก็เป็นเหตุผลที่มู่อวี๋เฟยไม่อนุญาตให้แม่ของเธอพามู่ซีซีไปยังงานเลี้ยงต่างๆ ตราบใดที่มู่ซีซีปรากฎตัวขึ้นพร้อมกับเธอ ช่วงเวลานั้นทุกคนก็ให้ความสนใจเพียงแค่มู่ซีซี
เมื่อคิดเช่นนั้น มู่อวี๋เฟยก็จ้องมองมู่ซีซีอย่างเกลียดชังและกล่าวอย่างเย็นชา “วันนี้เป็นงานแต่งงานของฉัน และยังเป็นงานใหญ่ของตระกูลจี้และตระกูลมู่ ในเวลานั้นงานเลี้ยงจะเต็มไปด้วยผู้คนชนชั้งสูงในเมืองหรง ทางที่ดีตอนที่เธออยู่ในงานเลี้ยงควรจะทำตัวสงบเสงี่ยม ไม่วิ่งพรวดพราดให้ตระกูลมู่เราต้องขายหน้า!”
“พี่จัดการเรื่องของพี่ให้ดีก่อนเถอะ” มู่ซีซีกล่าวและลากสายตามองออกไป
ไม่นานนักขบวนรับเจ้าสาวก็มาถึง
รถยนต์หรูหราทั้งหมดเก้าสิบเก้าคันเข้ามา มู่อวี๋เฟยจับชายกระโปรงของเธอจากนั้นก็รีบเดินออกจากบ้านอย่างดีใจ
เมื่อเธอเดินออกไปด้านนอก มู่อวี๋เฟยกวาดสายตาไปทั่วแต่กลับไม่พบร่างของจี้หลิงชวน ในขณะนั้นรอยยิ้มก็ค้างอยู่บริเวณริมฝีปากของเธอ
“จี้หลิง….คุณชายจี้ล่ะ?”
“คุณชายจี้ยังอยู่ที่บริษัท เขายุ่งจนไม่อาจละทิ้งงานได้ ดังนั้นเขาจึงให้พวกเรามารับคุณไปส่งที่โรงแรมก่อน” ผู้ช่วยฟางเซิ่งกล่าวและผายมือต่อมู่อวี๋เฟยและกล่าวต่อว่า “คุณมู่ เชิญขึ้นรถ”
เมื่อมู่อวี๋เฟยได้ยินว่าจี้หลิงชวนยังคงอยู่ที่บริษัท สีหน้าของเธอก็ซีดเผือดด้วยความอับอาย
มู่ซีซีที่ตามมามองดูท่าทางอับอายของมู่อวี๋เฟย เธออดไม่ได้ที่จะเบ้ปากและอารมณ์ของเธอก็ดีขึ้นทันที ในสัปดาห์นี้ไม่รู้ว่ามู่อวี๋เฟยอวดเบ่งแอบลอบทำร้ายเธอไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เธอแต่งงานกับคุณชายอันดับหนึ่งแห่งเมืองหรง เขาหล่อเหลาปานเทพสร้าง คุณชายจี้ผู้โด่งดัง จี้หลิงชวน
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณชายจี้คนนั้นอาจไม่ได้อยากตบแต่งกับเธอเสียเท่าไหร่ เรื่องการแต่งงานเช่นนี้เป็นเรื่องสำคัญ แต่ตอนนี้คุณชายยังอยู่บริษัทและให้ผู้ช่วยเป็นคนมารับเธอ!
มู่อวี๋เฟยกัดริมฝีปากของเธอ ดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอมองไปทางด้านพ่อและแม่ของเธออย่างเอาแต่ใจ
มู่อวี๋เฟยสามารถแต่งงานกับคุณชายจี้ได้ถือว่าเป็นการสร้างมิตรที่สูงกว่าสถานะของตน อำนาจของตระกูลจี้และตระกูลมู่นั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ในสถานการณ์ตอนนี้ พ่อมู่และแม่มู่ภายในใจก็แอบไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อหน้าผู้ช่วยของคุณชายจี้
ในที่สุดมู่อวี๋เฟยก็ต้องยอมขึ้นรถด้วยสีหน้าที่อับอายและเศร้าใจ
มู่อวี๋เฟยไปยังโรงแรมด้วยขบวนรถที่ใหญ่โต ส่วนมู่ซีซีไปที่โรงแรมด้วยรถคันเดียวกันกับพ่อมู่และแม่มู่
ตลอดทางสายตาของมู่ซีซีมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอมองไปอย่างเหม่อลอย ค่ำคืนที่บ้าระห่ำและไร้สาระนั้นวกกลับเข้ามาในสมองของเธอโดยไม่รู้ตัวรวมถึงชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาคนนั้น
ได้ยินมาว่าคุณชายจี้เองก็รูปงาม แต่ว่าจะรูปงามเท่าชายในคืนนั้นไหม?
ภายในใจของมู่ซีซีก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น