รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 48 เธอกำลังยั่วยวนฉัน

บทที่ 48 เธอกำลังยั่วยวนฉัน
โชคดีที่จี้หลิงชวนเอื้อมมือออกรับเธอได้ทัน จึงทำให้มู่ซีซีไม่ได้รับบาดเจ็บ
จี้หลิงชวนสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มของอะไรบางอย่างกระทบเข้ามาโดนหน้าอกของเขา สายตาของเขาดูขรึมขึ้น เขาค่อยเคลื่อนสายตาลงมองมู่ซีซีที่กำลังตื่นตระหนกในอ้อมแขนของเขา จี้หลิงชวนจ้องมองเธอด้วยสายตาอันเย้ายวนพร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปาก
น้ำเสียงที่ดูสุขุมและคำพูดที่มีความหมายคลุมเครือของจี้หลิงชวนดังเข้ามาในหูของมู่ซีซี “มู่ซีซี นี่เธอกำลังยั่วฉันอยู่เหรอ”
เมื่อได้ฟังคำพูดของจี้หลิงชวน ใบหน้าของมู่ซีซีก็ร้อนขึ้นมาในทันที เธอรีบดีดตัวออกมาจากอ้อมแขนของจี้หลิงชวน และยืนห่างจากเขาสองถึงสามก้าว พร้อมกับทำท่าทางอธิบายกับจี้หลิงชวนว่า“ไม่นะ ไม่มี เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจ……”
มู่ซีซีจ้องไปที่สายตาอันสุขุมคู่นั้นของจี้หลิงชวน ความรู้สึกครั้งนี้ราวกับว่าต่อให้เธอจะอธิบายยังไงมันก็ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลย！
จี้หลิงชวนค่อยๆเดินหน้าเข้าหาเธอทีล่ะก้าวๆ พร้อมกับพูดออกมาช้าๆว่า“เธอล้มเอนตัวเข้ามาในอ้อมแขนของฉันเอง อย่างนี้ไม่เรียกว่ายั่วฉันหรอกเหรอ？”
ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบ ตอนนั้นมู่ซีซีก็ถูกเขาต้อนจนหลังของเธอชนเข้ากับกำแพงของห้องครัวแล้ว สายตาอันสุขุมของเขามองไปยังมู่ซีซี ในพริบตาเดียวฝ่ามือขนาดใหญ่ก็จับเข้าไปที่เอวอันเรียวบางของมู่ซีซีพร้อมกับค่อยๆดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
ในทันทีที่เขาก้มศีรษะลง จี้หลิงชวนก็ขโมยจูบอันหอมกรุ่นบนริมฝีปากที่น่าดึงดูดใจของมู่ซีซี จากนั้นค่อยๆปล่อยเธอ พร้อมกับพูดประโยคที่มีความหมายคลุมเครือข้างหูของมู่ซีซีว่า“รอให้เธอกินอิ่มก่อน ฉันค่อยจัดการเธอ”
หลังจากพูดจบ จี้หลิงชวนก็ก้มตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับสีหน้าที่ดูนิ่งเฉย และชี้ไปที่ผ้ากันเปื้อนที่อยู่ในมือของมู่ซีซีพร้อมกับพูดว่า“ผูกให้ฉันหน่อย！”
มู่ซีซีมองดูจี้หลิงชวนพร้อมกับสงสัยว่า ทำไมครั้งนี้เขาถึงยอมย่อตัวลงมา หรือว่าเมื่อกี้จี้หลิงชวนจะตั้งใจจะแกล้งเธอ รู้ทั้งรู้ว่าเธอเตี้ยทำไมถึงไม่ก้มตัวลงมา แถมยังจงใจขยับไปมา……จนทำให้เธอต้องล้มลงไป
แต่มู่ซีซีไม่กล้าที่จะถาม ทำได้เพียงแต่พูดพึมพำในใจ พร้อมกับผูกผ้ากันเปื้อนให้กับจี้หลิงชวน
นึกไม่ถึงว่าจี้หลินชวนที่ปกติมีจะใบหน้าเย็นชา ใครๆก็ไม่กล้าเข้าใกล้ จะยอมสวมผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายน่ารักและกำลังยุ่งกับการทำอาหารอยู่ในครัว
เมื่อเห็นภาพแบบนี้แล้ว มู่ซีซีพยายามกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้หัวเราะออกมา
เธออดขำอยู่นาน เห็นจี้หลิงชวนสวมผ้ากันเปื้อนสีชมพูน่ารักแบบนี้ แม้ว่าจะดูตรงข้ามกับความเป็นจริงแต่ก็！ อืม ดูดีๆจี้หลิงชวนก็ดูน่ารักขึ้นมาทันที เป็นแบบนี้ได้ยังไง？
มู่ซีซีกลั้นหัวเราะจนไหล่ทั้งสองข้างของเธอขยับไปมา นี้เป็นครั้งแรกที่เธอกลั้นหัวเราะแล้วรู้สึกทรมานมาก
ในช่วงเวลานั้น สายตาที่ไม่อาจเดาได้ของจี้หลิงชวนก็มองมาทางด้านมู่ซีซี มู่ซีซีจึงรีบยกมือขึ้นมาปิดที่ปากอย่างรวดเร็ว
เรื่องนี้จะตำหนิเธอไม่ได้จริงๆ ก็มันดูตลกมากนี่นา ภาพลักษณ์ของจี้หลิงชวนในตอนนี้จากเป็นชายร่างใหญ่ที่แข็งแรงตอนนี้กลับมาสวมชุดเจ้าหญิง！
ขณะที่มู่ซีซีหัวเราะอยู่นั้น เธอไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายที่กำลังค่อยๆคืบคลานเข้ามาถึงตัวทีละก้าวๆ
ในวินาทีต่อมา เสียงหัวเราะที่ร่าเริงหยุดลงกะทันหัน！
ดวงตาอันกลมโตของมู่ซีซีเบิกกว้างและมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของจี้หลิงชวนซึ่งอยู่ใกล้เธอแค่เอื้อม จี้หลิงชวนใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวของมู่ซีซีพร้อมกับโน้มตัวลงมาจูบริมฝีปากของเธออย่างดุเดือด และพูดเตือนเธอว่า“มู่ซีซี ไม่อนุญาตให้เธอหัวเราะ！”
ดวงตาอันกลมโตเต็มไปด้วยน้ำตาที่ค่อยๆนองออกมาช้าๆ เธอไม่กล้าหัวเราะอีกแล้ว เธอพยายามก้มศีรษะลงพร้อมกับส่ายหน้าไปมาและพูดด้วยเสียงที่ติดๆขัดๆว่า“ไม่หัวเราะแล้ว ไม่หัวเราะแล้ว”
เมื่อจี้หลิงชวนพอใจแล้ว เขายกมือขึ้นมาสัมผัสเข้าที่ใบหน้าอันขาวบริสุทธิ์ของมู่ซีซีพร้อมกับบีบที่แก้มของเธอและพูดเตือนเธอว่า“ถ้ายังหัวเราะอีก ฉันจะจัดการเธอที่นี่ตรงนี้อีกรอบ！”
เมื่อได้ฟังคำพูดที่มีความหมายกำกวมสองประโยคนี้ ภาพบรรยากาศในครัวตอนช่วงหัวค่ำก็ผุดเข้ามาในหัวของเธอ มู่ซีซีหน้าแดงขึ้นมาทันที เธอกลัวว่าจี้หลิงชวนจะทำจริงๆจึงรีบตอบกลับเขาไปว่า“ไม่หัวเราะแล้ว จะไม่ส่งเสียงออกมาเลยสักนิด！”
ตอนนี้มู่ซีซีคงจะยิ้มไม่ออกแล้ว ดูท่าแล้วเธอควรจะร้องไห้ซะมากกว่า！
เมื่อจี้หลิงชวนจูบมู่ซีซีเสร็จแล้วเขาก็ปล่อยเธอและหันหลังกลับไปทำอาหารต่อ
หลังจากได้รับบทเรียนจากจี้หลิงชวน มู่ซีซีก็ไม่กล้าหัวเราะอีก เธอได้แต่ยืนเงียบอยู่ข้างๆเขา เพราะไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรเขาได้
และแล้วมู่ซีซีก็บังเอิญเห็นว่าทางด้านข้างของจี้หลิงชวนมีโทรศัพท์วางอยู่ จี้หลิงชวนทำอาหารไปด้วยพร้อมกับตามองโทรศัพท์ไปด้วย
อีกทั้งที่หน้าจอโทรศัพท์ยังแสดงขั้นตอนการทำอาหารที่ดูเป็นมืออาชีพ
เอ่อ… ดูเหมือนว่าจี้หลิงชวนจะทำอาหารไม่เป็นเลย！
แต่เห็นจากการเคลื่อนไหวและการทำอาหารอย่างเป็นระบบ ดูแล้วจี้หลิงชวนน่าจะทำได้ดีกว่าเธออยู่มาก！
เพื่อเป็นการประหยัดเวลา จี้หลิงชวนได้เลือกอาหารสามอย่างซึ่งไม่ยากและสะดวกในการปรุงเป็นพิเศษ จานแรกคือหมูผัดพริกหยวก จานที่สองคือซุปหัวปลา และจานที่สามคือกุ้งนึ่ง
ทันทีที่อาหารทั้งสามจานถูกยกออกจากหม้อ มู่ซีซีสัมผัสได้ถึงกลิ่นอันหอมหวน เธออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
เมื่อเห็นอาหารทั้งสามจานที่วางอยู่ตรงหน้า มู่ซีซีอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ พระเจ้า ！นี่เป็นครั้งแรกที่จี้หลิงชวนทำอาหารเหรอ ？！ดูแล้วไม่ต่างกับอาหารที่สั่งมาจากภัตตาคารเลย！
เมื่อหวนนึกถึงอาหารทั้งสามจานที่ถูกเทลงในถังขยะ มันชั่งน่าโมโหตัวเองซะจริง！
บางคนเกิดมาก็มาพร้อมกับพรสวรรค์ที่ดีเลิศ คนๆนั้นก็คือคนแบบจี้หลิงชวนนี่เอง
เมื่อจี้หลิงชวนเห็นมู่ซีซีมองอาหารพร้อมกับยืนกลืนน้ำลาย ก็อดขำเธอไม่ได้ เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาพร้อมกับคีบกุ้งแล้วยื่นใส่ปากของมู่ซีซี“ลองชิมดู คิดว่ารสชาติน่าจะไม่แย่เลย”
เมื่อมู่ซีซีเห็นกุ้งอันสวยงามที่ยื่นเข้ามาต่อหน้าของเธอ ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นทันที เธออดใจไม่ไหวและรีบอ้าปากกินกุ้งชิ้นนั้นเข้าไป
รสชาติดีจริงๆ！
รสชาติของมันถึงกับทำให้ดวงตาที่สวยงามของมู่ซีซีเป็นประกาย พร้อมกับรีบพยักหน้าให้จี้หลิงชวน“อร่อยมาก！อร่อยมากๆ！”
พูดไปพลางพร้อมกับรีบยกเอาอาหารไปวางที่โต๊ะ จากนั้นไม่นานเธอก็กินอิ่ม ร่างกายที่อ่อนล้าของมู่ซีซีค่อยๆฟื้นตัวขึ้นมาแล้ว
ทันทีที่กินเสร็จ มู่ซีซีก็รีบเอาจานไปล้าง
หลังจากรอมู่ซีซีล้างจานเสร็จกลับไปที่ห้องนอนชั้นบน ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไป จี้หลิงชวนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังนอนเปลือยกายท่อนบนนอนอยู่บนเตียงและกำลังมองมาทางเธอ
ทันทีที่เห็นจี้หลิงชวน อวัยวะในร่างกายของเธอก็ปั่นป่วนไปหมด เธออยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด！