รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 59 ความลับที่ถูกค้นพบ

“ได้ครับ คุณผู้หญิงไม่ต้องห่วง ผมจะตามไปอย่างระมัดระวัง!” คนขับตอบ สายตาจับจ้องไปที่ด้านหลังของมู่ซีซีอย่างรวดเร็ว เขาขับรถตามหลังมู่ซีซีไปติดๆ
และมู่ซีซีซึ่งกำลังเดินอยู่บนถนนไม่ทราบเลยว่าเธอถูกมู่อวี๋เฟยสะกดรอยตามมา
มู่ซีซีรู้สึกเพียงอย่างเดียวว่าวันนี้จิตใจของเธอไม่ค่อยสงบ ราวกับว่ามีอะไรไม่ดีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น
และตอนที่เธอกำลังเดินออกจากอาคารของบริษัท มู่ซีซีก็พบว่ามู่อวี๋เฟยกำลังตามเธอออกมาด้วย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้มู่ซีซีก็ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที เธอหันกลับไปมองทางด้านหลังอย่างระมัดระวัง และกวาดสายตาไปดูอย่างละเอียด 1 รอบ แต่ก็ไม่เห็นเงาของมู่อวี๋เฟยเลยแม้แต่น้อย เห็นเพียงรถแท็กซี่ที่อยู่ไม่ไกล และค่อยๆ ขับเข้ามาเรื่อยๆ
มู่อวี๋เฟยไม่ได้ตามเธอมา ทำให้มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย บางทีเมื่อกี้เธออาจคิดมากไปเองก็ได้
ในขณะที่มู่ซีซีกำลังคิดเรื่องมู่อวี๋เฟยอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือในมือของเธอก็ดังขึ้น
จี้หลิงชวนโทรเข้ามา
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ และไม่กล้าไม่รับ เธอกดปุ่มรับสายโทรศัพท์ ทันทีที่เธอวางโทรศัพท์แนบกับหู เสียงทุ้มต่ำของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามานสาย“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน？”
เมื่อได้ยินสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด มู่ซีซีก็เบิกตามองไปรอบ ๆ แล้วตอบว่า “ฉันมาถึงสี่แยกหน้าบริษัทแล้ว”
“รออยู่ที่นั่น! ฉันจะไปรับ” จี้หลิงชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและเปล่งเสียงออกมา
หลังจากจี้หลิงชวนพูดจบและกำลังจะวางสาย เสียงของมู่ซีซีก็ดังเข้ามาในสายอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อนๆ! คุณไม่ต้องมารับฉันหรอก ฉันจะนั่งแท็กซี่แล้วกลับไปเอง”
จี้หลิงชวนขมวดคิ้วขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเขาได้ยินคำพูดของมู่ซีซี
คนอุตส่าห์หวังดีด้วย จี้หลิงชวนโกรธมากและเสียงของเขาก็แข็งขึ้นในทันที “แล้วแต่เธอ!”
เมื่อพูดจบเขาก็วางสายไป
แม้ว่ามู่ซีซีจะรู้ตัวว่าทำให้จี้หลิงชวนโกรธ แต่จี้หลิงชวนก็ไม่ดันทุรังที่จะมารับเธอแล้ว เธอก็โล่งใจขึ้นมาในทันที
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มู่ซีซีก็ยื่นมือออกไปโบกรถแท็กซี่และนั่งรถไปที่คฤหาสน์ที่จี้หลิงชวนอาศัยอยู่
มู่ซีซีขึ้นรถแท็กซี่ไป และมู่อวี๋เฟยซึ่งอยู่ไม่ไกลนักก็บอกให้คนขับขับรถตามแท็กซี่ของมู่ซีซีไปในทันที
ตามไปอย่างไม่เร่งรีบ เวลากว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา มู่อวี๋เฟยเหลือบมองอาคารที่อยู่นอกหน้าต่างของรถ ทิวทัศน์ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงแค้นอยู่ภายในใจ
แม้ว่ามู่อวี๋เฟยจะไม่เคยมาที่นี่ แต่เธอก็เคยได้ยินเรื่องที่นี่มาก่อน
นี่เป็นเขตหมู่บ้านของคนที่ร่ำรวย มีอำนาจ และมีชื่อเสียงของเมืองหรง และคฤหาสน์บริเวณนี้คนรวยบางคนก็ยังไม่สามารถซื้อได้
แต่ก่อนครอบครัวตระกูลมู่เคยต้องการซื้อบ้านพักตากอากาศในแถบนี้ แต่หลังจากถามราคาแล้ว ครอบครัวของตระกูลมู่ก็ถึงกลับตกใจถอยแทบไม่ทัน และถึงแม้ตระกูลมู่จะมีเงิน แต่พวกเขาก็ยังซื้อไม่ได้
คนที่อาศัยอยู่ในบ้านแถบนี้บอกได้เลยว่ารวยระดับมหาเศรษฐีกันทั้งนั้น!
และมู่อวี๋เฟยจำได้ชัดเจนว่า มาตรการการรักษาความปลอดภัยในหมู่บ้านนี้ดีสุดๆ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้อาศัยอยู่ในนี้ พวกเขาก็จะไม่มีโอกาสได้ก้าวเท้าเข้าไปเลย
แม้แต่มู่อวี๋เฟยก็ยังไม่มีโอกาสเข้าไปในหมู่บ้านแห่งนี้ แล้วทำไมมู่ซีซีถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา มู่อวี๋เฟยก็คว้าจับเบาะนั่งไว้แน่นพร้อมกับจ้องแท็กซี่คันข้างหน้าที่มู่ซีซีนั่งอยู่
ไม่นานแท็กซี่ของมู่ซีซีก็หยุดอยู่ตรงหน้าของประตูหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนในหมู่บ้าน ได้ทำการหยุดรถของเธอ
“หยุดรถเดี๋ยวนี้!” มู่อวี๋เฟยสั่งคนขับรถที่อยู่ข้างหน้า ให้เขาจอดรถ
มู่อวี๋เฟยเห็นที่ประตูเบาะหลังของรถแท็กซี่คันด้านหน้าถูกผลักเปิดออก และมู่ซีซีก็เดินลงมาจากรถ
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่อยู่หน้ารถแท็กซี่ในทันทีที่เห็นมู่ซีซีลงจากรถ
พวกเขาทักทายมู่ซีซีโดยการโค้งเล็กน้อยด้วยความเคารพ จากนั้นก็ปล่อยให้มู่ซีซีเข้าไปด้านใน
พวกเขาไม่ได้หยุดเธอไว้ด้วยซ้ำ แถมยังปล่อยให้มู่ซีซีเข้าไปอย่างง่ายดาย
มือของมู่อวี๋เฟยกำแน่นขึ้น นังสารเลวมู่ซีซี แกมันสมควรตาย มีเรื่องอะไรที่แกยังปิดบังพวกเราอีก!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ มู่อวี๋เฟยก็โกรธจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แต่ยังมีข้อสงสัยเล็กน้อยที่ทำให้มู่อวี๋เฟยสงบลงอย่างรวดเร็ว
“รอฉันที่นี่สักครู่!” หลังจากที่มู่อวี๋เฟยพูดกับคนขับแท็กซี่ เธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ สักพัก หลังจากมู่ซีซีค่อยๆ เดินหายเข้าไปในหมู่บ้าน มู่อวี๋เฟยจึงหยิบแว่นกันแดดออกมาจากกระเป๋าแล้วสวมใส่ปกปิดใบหน้า จากนั้น จึงผลักประตูรถลงจากรถแล้วเดินไปที่ประตูหน้าหมู่บ้านด้วยรองเท้าส้นสูงอย่างไม่เร่งรีบ
ทันทีที่เธอเดินไปถึงประตูหน้าหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่ให้ความเคารพต่อมู่ซีซีก็ยกมือขึ้นและหยุดมู่อวี๋เฟยด้วยใบหน้าที่เย็นชา
มู่อวี๋เฟยขมวดคิ้วด้วยใบหน้าที่ดูสงบและมองดูเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่หยุดเธอไว้
หัวหน้ารปภ.มองเห็นมู่อวี๋เฟยสวมแว่นกันแดด เขาจึงกล่าวว่า “คุณผู้หญิง โปรดแสดงบัตรเข้าออกของคุณก่อน”
มู่อวี๋เฟยพูดอย่างใจเย็น “ฉันมาหาคน”
“รบกวนถามว่า คุณผู้หญิงมาหาใคร？ อาศัยอยู่บ้านเลขที่เท่าไร？ และชื่ออะไร？”
คิ้วของ มู่อวี๋เฟยที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดของเธอยับยู่ยี่! เห็นได้ชัดว่าหมู่บ้านนี้ไม่สามารถเข้าออกได้อย่างอิสระ!
และเมื่อเห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองปฏิบัติต่อมู่ซีซีด้วยความเคารพมาก่อน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคุ้นเคยกับมู่ซีซีแล้ว
ลำพังมู่อวี๋เฟยในตอนนี้ไม่กล้าถามอะไรมากไปกว่านี้ เพราะกลัวว่าจะถูกเปิดเผยตัว และตอนที่เธอกำลังจะหาข้ออ้างเพื่อจะโกหกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสอง
เธอได้เหลือบไปเห็นสตรีวัยกลางคนสองคนที่แต่งตัวเหมือนแม่บ้านเดินออกมาจากประตูด้านข้างของหมู่บ้านในมือยังคงถือถุงอยู่ คาดว่าน่าจะออกไปซื้อของ
แม่บ้านทั้งสองคนกำลังคุยเล่นกันขณะเดินออกมา และไม่นานพวกเธอก็เดินมาถึงด้านหน้าของมู่อวี๋เฟยแม้ว่าเสียงของการสนทนาระหว่างทั้งสองจะเบาเพียงเล็กน้อย แต่พวกเธอก็อยู่ไม่ไกลจากมู่อวี๋เฟยมากทันใดนั้นเองเสียงพูดของทั้งสองคนก็ดังเข้ามาถึงหูของมู่อวี๋เฟย
“ผู้หญิงคนนั้นดูสวยมากจริงๆ! แถมเธอยังหุ่นดีอีกด้วย!”
“ใช่ๆ ดูขายาวมาก แถมหน้ายังดูเด็กมากๆด้วย ฉันคิดว่าน่าจะยังไม่ถึง 20 นะ! น่าจะยังเรียนมหาลัยอยู่เลย!”
“ใช่! ไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนั้นคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ตั้งเรียนหนังสือ วิ่งแจ้นมาถึงที่นี่เพื่อมาเป็นเมียน้อยเขา ให้คนอื่นมาเลี้ยงดู! เสียทีที่เกิดมาสวยจริงๆ”
และทันทีที่เสียงพูดของทั้งสองจบลง แม่บ้านคนที่อยู่ข้างๆ ก็ตกใจพร้อมกับรีบเอามือปิดปากแม่บ้านอีกคน
“เธออย่ามาปากพล่อยตรงนี้นะ！คำพูดของเธอหากว่าได้ยินไปถึงหูของคุณชายจี้เข้าล่ะก็ เธอได้ซวยสมใจเธอแน่！！！”