รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 62 คิดไปถึงไหนแล้ว?

เมื่อมู่ซีซีได้ยินป้าหลิงพูดขึ้นมาดังนั้น เธอก็รู้สึกโล่ง พอเธอเห็นจี้หลิงชวนลุกขึ้น เธอก็ลุกขึ้นตามอย่างรวดเร็ว
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จอย่างเงียบสงบ มู่ซีซีก็หาข้อแก้ตัวบ่ายเบี่ยงและเดินขึ้นไปซุกตัวในห้องหนังสือชั้นบนคฤหาสน์
จี้หลิงชวนค่อนข้างดีกับมู่ซีซีเป็นอย่างมาก เขาสั่งให้คนขึ้นไปทำความสะอาดในห้องหนังสือเพื่อให้มู่ซีซีใช้ได้อย่างสะดวก
มู่ซีซีถูกจี้หลิงชวนลากขึ้นเตียงเป็นเวลาหลายคืนแล้ว ยังไม่มีโอกาสได้พักผ่อนเลย ถึงตอนนี้มู่ซีซีก็ยังคงปวดเอวอยู่ เธอต้องการพักผ่อน
แต่มู่ซีซีไม่กล้าบอกกับจี้หลิงชวน
ดังนั้น มู่ซีซีจึงได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องอ่านหนังสือเป็นเวลากว่า 3 ชั่วโมง พออ่านหนังสือเสร็จก็ดูละคร ในชั่วพริบตา เวลาก็ปาไปถึงห้าทุ่มแล้ว
มู่ซีซีดูละครเรื่องนี้ เธอยกมือขึ้นปิดปากและหาวหลายครั้งโดยไม่รู้ตัว
เมื่อมองดูเวลาบนโทรศัพท์ เธอเห็นว่ามันดึกแล้ว มู่ซีซีวางโทรศัพท์ลงพร้อมกับยืนขึ้น ขยี้ตาที่อ่อนล้าแล้วเดินออกจากห้องหนังสือไป แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป เธอก็เห็นจี้หลิงชวนซึ่งนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับสวมชุดนอนตัวหลวมๆ
ทั้งคู่สบตากัน และเมื่อมู่ซีซีมองเห็นสายตาอันเคร่งขรึมของจี้หลิงชวน เธอก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ
เธอขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน มู่ซีซีเกิดคำถามในใจว่าทำไมจี้หลิงชวนยังไม่นอน…… ที่เธอจงใจกลับมาในเวลานี้เพราะเธอคิดว่าจี้หลิงชวนน่าจะนอนหลับแล้ว หากรู้แบบนี้อยู่ในห้องอ่านหนังสือให้นานกว่านี้หน่อยคงดี
และสิ่งที่มู่ซีซีไม่รู้ก็คือ ตอนที่เธอกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องหนังสือนั้น จี้หลิงชวนได้ไปตามเธอที่ห้องหนังสือแล้ว
มู่ซีซียืนนิ่งเงียบไปหลายนาที เธอไม่อยากเดินเข้าไป……แต่เมื่อเธอเห็นสายตาอันเคร่งขรึมของจี้หลิงชวน เธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
ทั้งสองเงียบไปหลายนาที ในท้ายที่สุดจี้หลิงชวนก็หรี่ตาลงมองมู่ซีซีอย่างเย็นชาและพูดขึ้น “มานี่สิ!”
หลังจากคำพูดสามคำดังเข้าไปในหูของมู่ซีซี หัวใจของมู่ซีซีก็เต้นแรงขึ้น
มู่ซีซีไม่กล้ายั่วยุให้จี้หลิงชวนโกรธ เธอกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ ทำได้เพียงแค่ก้มหน้าแล้วค่อยๆเดินขยับเข้าไปใกล้เตียงนอน
ดังนั้นเขาจึงก้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วเดินไปทางจี้หลิงชวนซึ่งนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่เป็นเวลานาน
ขณะที่มู่ซีซีกำลังค่อยๆเดิน เข้าไปยืนต่อหน้าจี้หลิงชวน จู่ๆก็มีแขนยื่นออกมาตรงหน้าของเธอและจับล็อกเข้าไปที่ข้อมือของมู่ซีซี
จี้หลิงชวนใช้แรงไม่มาก ก็สามารถดึงเอาตัวของมู่ซีซีเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างง่ายดาย
ร่างกายอันเย็นชาเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของจี้หลิงชวนอุ้มเอาร่างของมู่ซีซีขึ้นมาทันที
“อ่า!” มู่ซีซีตกใจกับการเคลื่อนไหวที่กะทันหันของจี้หลิงชวน เธอร้องอุทานขึ้น ก่อนที่เธอจะได้สติกลับมา ภาพมันก็เบลอไปหมด หันกลับมาอีกที มู่ซีซีก็ได้ถูกจี้หลิงชวนกดเอาไว้ใต้ร่างกายของเขาเสียแล้ว
มู่ซีซีจ้องมองที่จี้หลิงชวนด้วยสายตาที่ไร้เดียงสา บรรยากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโรแมนติก
จี้หลิงชวนมองดูความไร้เดียงสาและน่ารักของมู่ซีซีที่อยู่ใต้ร่างกายของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มออกมา
ในช่วงเวลาต่อมา ลูกกระเดือกอันเซ็กซี่ของจี้หลิงชวนเคลื่อนขึ้นลงโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นจี้หลิงชวนก็ยกมือขึ้นจับปลายคางเล็กๆอันน่ารักของมู่ซีซีและจูบลงไปบนริมฝีปากสีชมพูระเรื่อราวกับกลีบดอกไม้ของมู่ซีซีอย่างดูดดื่ม
พลิกตัวไปมาบนเตียง สูดดมดื่มด่ำกับความงามของมู่ซีซี
หลังจากการจูบอันดื่มด่ำสิ้นสุดลง ทั้งร่างกายของจี้หลิงชวนและมู่ซีซีก็ร้อนขึ้น
รู้สึกว่าฝ่ามืออันร้อนระอุของจี้หลิงชวนสัมผัสมาถูกร่างกายของเธอทำให้เธอร้อนไปหมด ดวงตาของมู่ซีซีเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ และเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอก็น้อยลงเรื่อยๆ หากมู่ซีซียังไม่เข้าใจเจตนาของจี้หลิงชวนเธอก็คงเป็นคนที่โง่เอามากๆ
แต่เอวเธอยังคงปวดอยู่…… เธออยากจะหยุดพักสักวัน…… แค่วันเดียวก็ได้
เมื่อคิดได้อย่างนี้มู่ซีซีก็มองไปจี้หลิงชวนด้วยสายตาที่น่าสงสาร เธอเอื้อมมือออกไปแตะที่บนหน้าอกของจี้หลิงชวนแล้วพูดขึ้นว่า“จี้หลิงชวน……คืนนี้ฉันขอพักก่อนได้ไหม…… ฉันเหนื่อยมาก ……”
เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินคำพูดของมู่ซีซี และฝ่ามืออันร้อนระอุของเธอมาสัมผัสที่หน้าอกของเขา สายตาของจี้หลิงชวนขยับลงไปมองใบหน้าอันเรียวเล็กที่ดูน่าสงสารของมู่ซีซี
เขาขมวดคิ้วมองดูสีหน้าอันเหนื่อยล้าของมู่ซีซีดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้โกหก ในใจของจี้หลิงชวนเกิดความรู้สึกที่น่าแปลกประหลาดอย่างอธิบายไม่ได้
ในเวลาต่อมา จี้หลิงชวนพลิกตัวออกจากเรือนร่างของมู่ซีซี ร่างกายอันสูงใหญ่ของเขาก็ล้มตัวลงนอนอยู่ข้างๆมู่ซีซีในทันที
เธอรู้สึกตัวเบาขึ้น พร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เธอคิดว่าคืนนี้จี้หลิงชวนคงจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ ก่อนหน้านี้ไม่ว่ามู่ซีซีจะร้องไห้และขอร้องยังไงจี้หลิงชวนก็ไม่ยอมตอบตกลง แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้จี้หลิงชวนจะตอบตกลงง่ายๆแบบนี้
“มีตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า?” จี้หลิงชวนถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาขึ้นอย่างกะทันหัน แต่เขากลับรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ในนั้น
มู่ซีซีตกตะลึงไปในชั่วขณะ ก่อนที่จะตอบกลับไปว่า“รู้สึกปวดเอวนิดหน่อย……”
สำหรับสาเหตุของอาการปวดหลัง แม้ว่ามู่ซีซีจะไม่ได้อธิบาย แต่คิดว่าจี้หลิงชวนก็สามารถรับรู้ได้
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จี้หลิงชวนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที ก่อนที่มู่ซีซีจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ฝ่ามืออันร้อนระอุของจี้หลิงชวนก็นาบลงบนเอวที่อ่อนนุ่มของ มู่ซีซี
ทันทีที่สัมผัสไปโดนเอวของมู่ซีซี มู่ซีซีก็สะดุ้งขึ้นเล็กน้อย
มู่ซีซีกัดริมฝีปากของเธอ และเผลอร้องเสียงหลงขึ้นมาหนึ่งครั้ง
แก้มขาวราวกับหิมะก็ค่อยๆแดงระเรื่อราวกับกุ้งสุกโดนไฟเผา
มู่ซีซีพยายามขัดขืนจี้หลิงชวนด้วยการขยับตัวไปมา และทันใดนั้นฝ่ามือร้อนของจี้หลิงชวนก็รัดแน่นไปที่เอวของมู่ซีซี ทำให้มู่ซีซีขยับไม่ได้อีก
มู่ซีซีพูดไม่ออก เธอทำได้เพียงแค่จ้องไปที่จี้หลิงชวน ทันใดนั้นน้ำเสียงแหบที่ฟังดูมีเสน่ห์ของจี้หลิงชวนก็ดังเข้ามาในหูของเธอ“ถ้าเธอขยับ เธอต้องเป็นคนรับผิดชอบต่อผลของมัน！”
ทันทีที่จี้หลิงชวนพูดจบ มู่ซีซีก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างกำลังค่อยๆทิ่มเข้ามาที่ช่องท้องส่วนล่างของเธอ ……
แก้มที่แดงอยู่แล้วก็กลายเป็นแดงมากขึ้นในทันที และมู่ซีซีก็ซุกใบหน้าของเธอไว้ใต้หมอนด้วยความอาย
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าจี้หลิงชวนต้องการทำอะไร……แต่ดูเหมือนว่าจี้หลิงชวนไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น มู่ซีซีได้เพียงแต่แค่ทำตามความต้องการของจี้หลิงชวนก็เท่านั้น
หนึ่งวินาทีต่อจากนั้น มือของจี้หลิงชวนก็วางนาบลงไปกับเอวของมู่ซีซีและค่อยๆนวดที่เอวของเธอเบาๆ
มู่ซีซีรู้สึกได้ถึงแรงที่ไม่หนักและไม่เบาจนเกินไปจากน้ำหนักมือของจี้หลิงชวน เธอรู้สึกประหลาดใจพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามอง เอ่อ……แล้วเมื่อกี้เธอคิดไปไกลถึงไหนแล้ว？