รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 68 มู่ซีซี แกมันน่าขยะแขยงจริงๆ

มู่ซีซีได้ยินในสิ่งที่จี้หลิงชวนพูด เธอนิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็มีสติตอบโต้ เธอมองไปยังจี้หลิงชวนด้วยความสับสน จี้หลิงชวนกำลังจะบอกว่าเขาต้องการนาฬิกาเรือนนี้งั้นหรือ?
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ จี้หลิงชวนเห็นทั้งหมดเลยงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นนาฬิกาเรือนนี้จะตกไปอยู่ในมือของจี้หลิงชวนได้อย่างไร?
มู่ซีซีคิดว่าจี้หลิงชวนเพียงแค่ตั้งใจจะแกล้งเธอเท่านั้น แต่ดูท่าทางแล้ว มู่ซีซีจ้องมองไปยังจี้หลิงชวนอย่างช่วยไม่ได้ “คุณชายจี้ หยุดแกล้งฉันได้แล้ว…รีบคืนนาฬิกาให้ฉันเถอะ…”
จี้หลิงชวนกลับจ้องมองมู่ซีซีด้วยแววตาที่ลุ่มลึก เขาพูดประโยคเมื่อครู่นี้อย่างจริงจังและเน้นย้ำทีละคำ “ฉันบอกว่านาฬิกาเรือนนี้ ตอนนี้เธอให้มันกับฉันแล้ว”
ขณะที่เขาพูด เขาไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่านาฬิกาเรือนนี้ไม่ใช่ของแบรนด์เนม เขาสวมมันบนข้อมือของเขาในทันที เขาเลิกคิ้วขึ้นราวกับว่าเขาพอใจเป็นอย่างมาก เขามองมู่ซีซีและพูดอย่างตรงไปตรงมา “แม้ว่าเธอจะตาไม่ถึง แต่นาฬิกาเรือนนี้ก็ไม่ได้แย่นัก”
เมื่อเธอเห็นจี้หลิงชวนใส่นาฬิกาบนข้อมือของเขา ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ ภายในใจของเธอกลับมีความรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่อาจอธิบายได้
ในขณะนี้เธอรู้สึกว่าจี้หลิงชวนหล่อมากยิ่งขึ้นอย่างไม่สามารถอธิบายได้เลยจริงๆ….
มู่ซีซีมองดูจี้หลิงชวนสวมใส่นาฬิกาที่รักและหวงแหนบนข้อมือของเขา ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ รอยยิ้มที่เผยให้เห็นถึงความรู้สึกของมู่ซีซีในเวลานี้
จี้หลิงชวนมองรอยยิ้มของมู่ซีซี จากนั้นเขาก็หัวเราะเบาๆ เขาอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นและจับคางของมู่ซีซีอีกครั้ง เขาเอนกายเข้าหาริมฝีปากสีแดงที่น่าดึงดูดใจของมู่ซีซี
“หลังจากนี้เป็นเด็กดีอีกสักหน่อย อย่าเลือกของขวัญให้ใครโดยที่ไม่คิดไตร่ตรอง ให้ของขวัญอะไรก็ได้แค่กับฉันก็พอ ฉันยินดีจะรับทุกอย่าง”
เมื่อฟังคำพูดของจี้หลิงชวน มู่ซีซีไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี หัวใจของเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น เมฆหมอกครึ้มที่อยู่ภายในใจของเธอก่อนหน้านี้ก็พลันหายไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว ความรู้สึกของเธอดีขึ้นอย่างไม่อาจอธิบายได้
“ขอบคุณ คุณชายจี้” มู่ซีซีพูดและจ้องมองจี้หลิงชวนด้วยความรู้สึกที่จริงใจ
จี้หลิงชวนกลับไม่ค่อยพอใจกับการลงโทษในครานี้ เขาโน้มตัวเข้าหาริมฝีปากของมู่ซีซีอีกครั้งและมอบจุมพิตบนริมฝีปากของเธอ “ฉันเคยพูดไปแล้ว เรียกชื่อฉัน”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของจี้หลิงชวน จิตใต้สำนึกของมู่ซีซีพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา จี้หลิงชวนนอนอยู่บนเตียงและบังคับให้เธอให้เรียกชื่อของเขาด้วยการฝึกฝนที่โหดร้าย
เดิมทีแก้มที่ขาวเนียนราวหิมะได้แปรเปลี่ยนเป็นแก้มที่มีสีแดงระเรื่อในทันที
จี้หลิงชวนมองดูท่าทางเก้ๆกังๆและเขินอายของมู่ซีซี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายิ่งดูมีความสุขมากขึ้นไปอีก ยากนักที่เขาจะอารมณ์ดีมากขนาดนี้และทำให้มู่ซีซีรู้สึกเขินอาย ริมฝีปากของเขาค่อยๆขยับและพูดกับมู่ซีซีว่า “ตอนนี้ไม่อยากเรียกก็ไม่เป็นไร รอกลางดึกค่อยเรียกบนเตียงก็ได้ มันก็เหมือนกัน”
ทันทีที่สิ้นเสียง ใบหน้าของมู่ซีซีนั้นแดงก่ำ เธอกลัวว่าหากมีใครเข้ามาในห้องน้ำนี้และพบเธออยู่กับจี้หลิงชวน เธอคงอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอจึงรีบหันไปพูดขอร้องกับจี้หลิงชวน “คุณรีบออกไปเถอะ…เดี๋ยวมีใครเข้ามาและจะดูไม่ดี…”
จี้หลิงชวนหยอกล้อมู่ซีซีจนพอใจ เขายิ้มและหัวเราะเบาๆราวกับว่าเขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นไม่นานนักเมื่อเขาได้ยินคำพูดของมู่ซีซี เขาก็หันหลังกลับ เปิดประตูห้องน้ำและเดินออกไป
เมื่อเห็นแผ่นหลังของจี้หลิงชวนเดินจากไป ภายในใจของมู่ซีซีรู้สึกโล่งใจ เธอหันหน้ากลับไปมองใบหน้าที่แดงก่ำของตัวเองในกระจก มู่ซีซีเปิดก๊อกน้ำอีกครั้ง เธอล้างหน้าด้วยน้ำเย็นทำให้ใบหน้าที่แดงก่ำค่อยๆจางลง จากนั้นเธอหยิบแป้งพัฟออกมาและเติมลงบนใบหน้าของเธอ เมื่อมองดูแล้วว่าใบหน้าของเธอไม่มีอะไรแปลกไป มู่ซีซีจึงเปิดประตูห้องน้ำและเดินออกไป
ทันทีที่เธอเดินออกจากห้องน้ำ มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญ เมื่อมู่ซีซีเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นแผ่นหลังที่สวมชุดแดงที่คุ้นเคยอีกครั้ง
มู่อวี๋เฟย!
มู่ซีซีมองไปยังมู่อวี๋เฟยที่ยืนอยู่ไม่ไกล ทั้งสองสบสายตากัน มู่ซีซีขมวดคิ้วแน่นโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกที่แปลกประหลาดใจในกลับมากยิ่งขึ้น วันนี้มู่อวี๋เฟยมีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ….
แล้วมู่อวี๋เฟยมาตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อครู่นี้เธอเจอจี้หลิงชวนหรือไม่?
ขณะที่มู่ซีซีครุ่นคิด เธอเดินมาถึงบริเวณด้านหน้าของมู่อวี๋เฟยและกำลังจะเดินผ่านมู่อวี๋เฟยไป มู่อวี๋เฟยที่ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรใดๆกลับยื่นมือออกมาและคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แน่น
คิ้วที่งดงามของมู่ซีซีขมวดแน่น เธอพยายามที่จะสะบัดออกแต่กลับไม่สามารถสะบัดมือของมู่อวี๋เฟยออกไปได้ มู่ซีซีขมวดคิ้วแน่นและอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังมู่อวี๋เฟย “มู่อวี๋เฟย เธอเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก?! ปล่อยฉัน!”
“เสแสร้ง มู่ซีซี เธอมันเสแสร้งมาโดยตลอด! เธอชอบทำตัวให้น่าสงสารใช่ไหม?!” ดวงตาที่แข็งกร้าวของมู่อวี๋เฟยจ้องมองไปยังมู่ซีซีด้วยความเคียดแค้นและเกลียดชัง ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าในตอนนี้มู่อวี๋เฟยยังพอมีสติอยู่บ้าง เธอคงจะกรีดผิวหนังของมู่ซีซีออกมาแล้ว! ความรู้สึกที่เจ็บแค้นทั้งหมดจะได้บรรเทาลง!
“มู่อวี๋เฟย ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดบ้าอะไร! เธอเสียสติแบบนี้เพราะเรื่องอะไร!”
เมื่อสิ้นเสียง มู่ซีซีขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น น้ำเสียงที่กดต่ำของมู่อวี๋เฟยก็ดังขึ้นอีกครา “มู่ซีซี ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ!”
ขณะที่พูด มู่อวี๋เฟยก็จับข้อมือของมู่ซีซีแน่นกว่าเก่าและกระชากแขนมู่ซีซีให้เดินไปกับเธอ เธอก้าวเท้าอย่างรวดเร็วและตรงไปยังสระว่ายน้ำด้านหลังที่ปลอดคน
ไม่รู้ว่ามู่อวี๋เฟยมีพละกำลังมากขนาดนี้ได้อย่างไร มู่ซีซีพยายามที่สะบัดแขนออกแต่กลับไร้ผล เธอหมดหนทางและยอมจำนน เธอถูกมู่อวี๋เฟยลากไปยังสระว่ายน้ำกลางแจ้งหลังบ้าน
ทันทีที่มาถึงด้านข้างของสระว่ายน้ำหลังบ้าน มู่อวีเฟยปิดประตูกระจก เธอสะบัดของมู่ซีซีออกอย่างรังเกียจ
มู่ซีซีขมวดคิ้ว ยื่นมือออกไปเปิดประตูกระจกและจะเดินออกไปจากที่นี่ แต่มีเด็กผู้หญิงสองสามคนเดินมาประกบร่างของมู่ซีซีไว้
เด็กสาวเหล่านี้มู่ซีซีล้วนรู้จัก พวกเธอเป็นเพื่อนสาวที่แสนดีของมู่อวี๋เฟย พวกเธอเคยช่วยมู่อวี๋เฟยกลั่นแกล้งเธอ
สายตาของมู่ซีซีจ้องมองไปทางมู่อวี๋เฟย เธอเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดในทันที ภายในใจของมู่ซีซีสงบลงในทันที
เธอมองมู่อวี๋เฟยและถาม “มู่อวี๋เฟย วันนี้เธอตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?”
มู่อวี๋เฟยชำเลืองมองมู่ซีซีด้วยสายตาที่มืดมน เดินค่อยๆเดินเข้าไปหามู่ซีซีทีละก้าว มุมปากของเธอกระตุกขึ้นราวกับว่าเธอกำลังหมดความอดทน ใบหน้าที่เดิมทีดูอ่อนหวานกลับดูน่ากลัวเพราะความโกรธ น้ำเสียงที่เยือกเย็นของมู่อวี๋เฟยกล่าวออกมาอย่างเน้นย้ำทีละคำ “มู่ซีซี นังแพศยา! แกจะปลอมไปถึงไหน! สนุกไหม เล่นชู้กับสามีของพี่สาว? ตอนมีอะไรกันไม่นึกถึงหน้าพี่สาวอย่างฉันบ้างเหรอ? มู่ซีซี แกนี่มันแพศยาเข้ากระดูกดำจริงๆสินะ แม้แต่สามีของพี่สาวก็ยังยั่วยวน หน้าไม่อายเลยงั้นเหรอ?”
คำพูดของมู่อวี๋เฟยสะท้อนดังอยู่ภายในหูของมู่ซีซีอย่างชัดเจน ดวงตาของมู่ซีซีเบิกกว้างและจ้องมองไปยังมู่อวี๋เฟยอย่างไม่เชื่อ เธอก้าวเท้าถอยหลังอย่างหวาดกลัว!