รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 7 : ปล่อยฉันนะ !

เสียงของเขาดังขึ้นในหูของมู่ซีซี และแล้วในสมองของมู่ซีซีก็สะท้อนภาพของเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงในคืนนั้น เธอกัดริมฝีปากของเธอเต็มแรง จากนั้นมู่ซีซีก็ขยับใบหน้าของตัวเองไปอีกด้านเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาที่เย็นชาของจี้หลิงชวน : “ฉันไม่รู้เลยสักนิดว่าคุณพูดอะไรอยู่!”
“อ๋อ งั้นก็ดี ลืมไปแล้วก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะทวนความทรงจำของเธอให้เอง!” เมื่อจี้หลิงชวนพูดจบ มือที่หยุดลูบไล้ผิวของเธอก็กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเลิกกระโปรงของมู่ซีซีขึ้นมาจนถึงเอวของเธอ
มู่ซีซีรู้สึกเพียงแค่ว่าร่างกายของเธอนั้นเย็นเยือกไปหมด ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ เธออยากจะผลักเขาออก แต่ว่าจี้หลิงชวนนั้นกดเธอให้ติดกับผนังอยู่ มือทั้งสองของเธอก็ถูกจี้หลิงชวนรวบเอาไว้แน่น ในตอนนี้มู่ซีซีขยับมือไม่ได้เลยแม้แต่ข้างเดียว
“หยุดนะ! ไอ่คนเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ดวงตาเจ้าเสน่ห์ของมู่ซีซีนั้นปกคลุมไปด้วยชั้นหมอกที่ทำให้ตาของเธอพร่ามัว
แต่เหมือนว่าจี้หลิงชวนนั้นไม่คิดจะปล่อยมือของเธอเลย แต่เขากลับยังคงกด กดร่างของมู่ซีซีเอาไว้อยู่
ร่างของมู่ซีซีแข็งทื่อ และเธอก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนกับการเปลี่ยนแปลงของทุกส่วนของร่างกายของจี้หลิงชวน
เขาตั้งใจจะทำจริงๆ!
มู่ซีซีกัดริมฝีปาก ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมามองสายตาของเขาที่ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปเป็นสายตาที่ลุ่มลึกตั้งแต่เมื่อไหร่ : “คุณชายจี้คะ วันนี้คือวันแต่งงานของคุณนะ! เจ้าสาวของคุณอยู่ข้างนอก คุณยังคิดจะทำแบบนี้อยู่อีกเหรอคะ? คุณไม่กลัวฉันจะเปิดเผยความจริงเหรอ?”
มู่ซีซีจัดการอะไรได้ไม่มากนัก ในตอนนี้เธอเพียงแค่อยากจะหยุดคนเลวอย่างจี้หลิงชวนก็เท่านั้น!
การกระทำของจี้หลิงชวนหยุดชะงักทันที แล้วดวงตาสีเข้มของเขาก็จ้องมองมาที่มู่ซีซี ก่อนที่เขาจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย : “เธอรู้เรื่องของฉันดีนี่”
เขาพูดไปด้วยพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากที่ยกขึ้น ก่อนที่เขาจะขยับเข้ามากัดที่ติ่งหูของมู่ซีซี : “แต่เธอไม่คิดว่าแบบนี้มันน่าตื่นเต้นเหรอ?”
เมื่อมู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนพูด ร่างของเธอก็สั่นสะท้านขึ้นมาทันที ก่อนที่จะจ้องมาที่จี้หลิงชวนด้วยสายตาที่อับอาย แล้วก็พ่นคำพูดออกมาจากปากของเธอว่า : “คุณนี่มัน! คุณมันไร้ยางอาย!”
เมื่อมู่ซีซีพูดจบ การกระทำผ่านฝ่ามือใหญ่ของเขาก็รุกล้ำมากยิ่งขึ้น จนเขาแทบจะปลดกระโปรงของมู่ซีซีออกไปแล้ว
มู่ซีซีตกใจกลัว ที่นี่มันห้องน้ำสาธารณะ อาจจะมีคนเข้ามาได้ทุกเวลา ถ้าหากมีคนมาเห็นว่าเธออยู่ในนี้กับจี้หลิงชวน เธอต้องจบเห่จริงๆแน่ๆ เพราะตอนนี้จี้หลิงชวนเป็นพี่เขยของเธอ!
มู่ซีซีที่อยู่ในความตื่นกลัวนั้นเงยหน้าขึ้นมาจ้องจี้หลิงชวนก่อนที่จะรีบพูดขึ้นว่า : “ปล่อยนะคะ! ฉันจำได้แล้ว ฉันจำได้หมดแล้วค่ะ คุณจะปล่อยฉันได้รึยัง?”
การกระทำของจี้หลิงชวนหยุดในทันใด แต่เขาก็ยังพูดด้วยความไม่พอใจว่า : “เธอจำอะไรได้อย่างนั้นเหรอ?”
ใบหน้าสีขาวของมู่ซีซีถึงกับขึ้นสีแดงระเรื่อ แม้แต่ดวงตาของเธอเองก็ขึ้นสีแดงเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีวิธีที่จะหยุดการกระทำที่ไร้ยางอายของจี้หลิงชวนแล้ว เธอทำได้เพียงกัดริมฝีปาก แล้วก็ตอบไป : “คืนอาทิตย์ก่อนที่โรงแรมนั้น…….”
มู่ซีซีไม่สามารถพูดเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นออกจากปากของเธอแล้ว เมื่อจี้หลิงชวนเห็นใบหน้าที่ดูเคอะเขินและขึ้นสีแดงระเรื่อนั้น เขาก็ไม่ได้ถามต่อเพราะจะสร้างความลำบากใจต่อเธอ ก่อนที่เขาจะยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพึงพอใจ แล้วก็ปล่อยฝ่ามือใหญ่ของเขาออกจากร่างบางของมู่ซีซี
มู่ซีซีรู้สึกโล่งใจขึ้นมาในทันใด…….เวลาต่อมา ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็ทาบมาที่ริมฝีปากของเธออย่างกะทันหัน
“ความกล้าของเธอนี่ก็มีอยู่ไม่น้อยเลยนะ แล้วยังกล้าที่จะกัดฉันอีก!” จี้หลิงชวนพูดพร้อมกับมองมาที่ริมฝีปากของมู่ซีซีด้วยสายตาที่ลุ่มลึก : “แต่ฉันเป็นคนประเภทที่กล้าได้กล้าเสียน่ะ!”
เมื่อเขาพูดจบ จี้หลิงชวนก็ไม่รีรอให้มู่ซีซีตอบกลับปฏิกิริยาต่อเขา เขาก็กดริมฝีปากตัวเองลงไปที่อวัยวะเดียวกันที่เป็นสีแดงอวบอิ่มของเธอ จากนั้นเขาก็รุกล้ำเข้าไปในปากของเธออย่างอุกอาจ ก่อนจะดันฟันของเธอให้เธออ้าปากและดูดดื่มกับความงามของมู่ซีซี
สมองของมู่ซีซีที่ถูกเขาจูบนั้นขาวโพลนไปหมด เธอนั้นถึงกับอึ้ง เธอรู้สึกเพียงแค่ว่าอีกนิดเธอก็คงจะขาดอากาศหายใจ และแล้วจี้หลิงชวนก็ปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระ
เวลาต่อมา มู่ซีซีก็รู้สึกได้ว่าริมฝีปากเธอนั้นเจ็บเล็กน้อย ที่แท้จี้หลิงชวนก็กัดเธอนี่เอง!
และแรงที่เขาใช้กัดปากของเธอก็ไม่ได้เบาๆ มันเจ็บจนเธอต้องขมวดคิ้วขึ้น แล้วเธอก็เลียริมฝีปากของเธออย่างไม่รู้ตัว มันยิ่งทำให้เธอรู้ว่าปลายลิ้นของเธอที่สัมผัสกับกลิ่นคาวคลุ้งนั้นคือเลือดที่เกิดจากการถูกกัด!
“คุณชายจี้คะ ตอนนี้ความคับแค้นใจของคุณที่มีต่อฉันก็ได้สะสางแล้ว คุณจะปล่อยฉันไปได้รึยังคะ?” ถ้าตอนนี้มือทั้งสองของเธอไม่ถูกจี้หลิงชวนรวบเอาไว้ละก็ เธอคงอดไม่ได้ที่จะไม่ตบหน้าผู้ชายคนนี้สักครั้ง!
“เธอชื่ออะไร?” จี้หลิงชวนยังคงไม่ปล่อยมู่ซีซี
“ปล่อยฉันนะคะ!” มู่ซีซีกัดริมฝีปาก
“เธอจะไม่ตอบก็ได้ แต่ถ้าฉันสืบมาได้ละก็ ผลที่ตามมามันร้ายแรงกว่านี้แน่!” จี้หลิงชวนพูดกับมู่ซีซีคำต่อคำอย่างเน้นๆโดยไม่เกรง
เมื่อมู่ซีซีได้ยินที่จี้หลิงชวนพูด เธอก็ถึงกับทรุด เพียงเธอมองเข้าไปในดวงตาสีดำของจี้หลิงชวนคู่นั้น เธอก็รับรู้ได้ว่าจี้หลิงชวนเป็นคนพูดจริงทำจริง
มู่ซีซีกัดฟัน ก่อนจะกวาดสายตาไปอีกทาง แล้วก็พูดอย่างเย็นชาว่า : “มู่ซีซีค่ะ!”
“มู่ซีซีเหรอ?” จี้หลิงชวนพูดซ้ำอีกครั้ง ก่อนที่จะยกคิ้วขึ้นด้วยความสนอกสนใจ จี้หลิงชวนเป็นคนที่จดจำได้ดี ตอนที่เขาจะหาวันแต่งงาน เขาได้สั่งให้คนไปสืบค้นข้อมูลเกี่ยวกับภูมิหลังครอบครัวของตระกูลมู่มาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว รวมถึงประวัติภูมิหลังของสมาชิกทุกคนของคนในครอบครัวมู่อวี๋เฟยด้วย
ดังนั้นเขาจึงได้รู้ว่ามู่อวี๋เฟยมีน้องสาวแท้ๆหนึ่งคนที่อายุห่างจากเธอห้าปี ชื่อมู่ซีซี
ดังนั้นผู้หญิงคนที่ถูกกดติดผนังคนนี้ก็คงจะเป็นน้องสาวของเจ้าสาวของเขาสินะ?
หึ โลกนี้มันจะเล็กเกินไปแล้วนะ!
“ตอนนี้จะปล่อยฉันไปได้รึยังคะ?” มู่ซีซีจ้องจี้หลิงชวนด้วยสายตาที่เย็นชา
เมื่อจี้หลิงชวนได้ยินเสียงของมู่ซีซีพูดเช่นนั้น เขาก็ลดสายตาลงมามองมู่ซีซีที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง ร่างที่อ่อนโยนและบอบบางของมู่ซีซีแนบชิดกับกล้ามเนื้อของเขา แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าที่กั้นไว้อยู่ แต่เขาก็สามารถจินตนาการถึงความสวยงามภายใต้เนื้อผ้านั้นได้ และเขาก็รู้สึกกระสับกระส่ายในใจอย่างไม่รู้ตัว เลือดในเส้นเลือดของเขาเป็นเลือดพล่านขึ้นมาทันที ก่อนที่มันจะไหลไปรวมกันอยู่ส่วนเดียวกันในร่างกายของเขา
ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนี้มันนางฟ้าชัดๆ ดวงตาของจี้หลิงชวนลุ่มลึกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว และในขณะเดียวกันเขาก็อดไม่ได้ที่อยากจะรังแกผู้หญิงที่ถูกเขากดอยู่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย !
แต่ผู้หญิงคนนี้คือลูกสาวของตระกูลมู่ และตอนนี้เธอก็ยังเป็นน้องสาวในนามของเขา เมื่อคิดได้เช่นนั้นจี้หลิงชวนก็พยายามระงับความร้อนรุ่มภายใต้ร่างของเขาลง แล้วก็ถอยออกไปหลายก้าว ก่อนจะปล่อยมือจากมู่ซีซี
จี้หลิงชวนเพิ่งจะปล่อยมือจากมู่ซีซี มู่ซีซีก็รีบไปเปิดประตูโดยไม่คำนึงถึงเสื้อผ้าที่ยับๆของเธอ แล้วก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ยังดีที่ตอนนี้แขกที่อยู่ด้านนอกกำลังยกจานชามเพื่อรับประทานอาหารกัน จึงไม่มีใครไปเข้าห้องน้ำ
มู่ซีซีวิ่งไปด้วยพร้อมกับจัดเสื้อผ้าของเธอไปด้วย เธอก้มหน้ามามองเสื้อผ้าของเธอ เมื่อมันเป็นระเบียบเรียบร้อยดีแล้ว มู่ซีซีก็รีบเปิดประตูห้องน้ำ ก็ก้มหน้าแล้ววิ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว
ตอนที่เธอกำลังจะวิ่งออกไปที่ทางเดิน เป็นเพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าแล้วก็เดินไป จึงไปชนกับร่างของใครบางคนโดยที่ไม่ทันระวัง