รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 9 การแต่งงานปลอม!

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว” ภายในใจของมู่อวี๋เฟยนั้นไม่เต็มใจ แต่ในตอนนี้เธอทำได้เพียงแค่มองจี้หลิงชวนและตอบรับไปเท่านั้น
ทันทีที่สิ้นเสียงของมู่อวี๋เฟย เธอเห็นจี้หลิงชวนขมวดคิ้วเบาๆ แววตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ปรากฎความรู้สึกที่ไร้ซึ่งความอดทน จากนั้นเขาก้าวเท้าและตรงไปยังห้องจัดเลี้ยง
มู่อวี๋เฟยจ้องมองแผ่นหลังของจี้หลิงชวนที่จากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองแม้แต่น้อย เธอกัดริมฝีปากของเธอและวิ่งตามเขาไป แต่ครั้งนี้มู่อวี๋เฟยไม่กล้าที่จะเข้าใกล้จี้หลิงชวนมากนัก เธอรักษาระยะห่างจากจี้หลิงชวนไว้หนึ่งเมตร
อีกด้านหนึ่งมู่ซีซีรีบก้าวเท้ากลับไปยังงานเลี้ยง เธอนั่งลงข้างๆแม่มู่ แม่มู่ระงับความขุ่นเคืองในสายตาและเหลือบมองมู่ซีซีพร้อมกับพูดในระดับเสียงที่ได้ยินกันเพียงแค่สองคน “มู่ซีซี! แกจะไปไหนก็ไป! แกอย่ามาทำให้ฉันอับอายขายหน้าในงานแต่งนี้!”
เมื่อเธอฟังเสียงแม่ที่ดุด่า มู่ซีซีหลับตาลงและปกปิดความเศร้าโศกภายในดวงตาของเธอ เธอกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัวและทันใดนั้นภายในใจของเธอก็รู้สึกเหนื่อยใจ
ในวินาทีถัดมา จู่ๆมู่ซีซีก็ลุกขึ้นยืน เธอกล่าวกับแม่มู่ด้วยสีหน้าที่ไร้ซึ่งความสุข “แม่ ขอโทษด้วย หนูรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอตัวกลับก่อน”
ในเมื่อแม่ไม่ต้องการให้เธอไปร่วมงานแต่งของมู่อวี๋เฟยขนาดนั้น เธอก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป
แม่มู่คาดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆมู่ซีซีจะกล่าวเช่นนี้ออกมา เมื่อเห็นท่าทางทีรำคาญผู้คนของมู่ซีซีในขณะนั้นเธอก็ขมวดคิ้ว อย่างไรก็ตามมู่ซีซีได้ปรากฎตัวในงานแต่งแล้วและเธอก็เป็นคนเสนอขอกลับบ้านเอง ไม่มีใครจะตำหนิเธอได้
เมื่อคิดได้เช่นนั้น แม่มู่ก็สะบัดมือไปมาให้กับมู่ซีซี ราวกับท่าทางปัดแมลงวันอย่างไรอย่างนั้น “งั้นแกก็กลับเองแล้วกัน!”
มู่ซีซีพยักหน้า เธอหันหลังกลับและรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่จี้หลิงชวนเดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือด้านหลังของมู่ซีซีที่กำลังรีบเดินจากไป ทันใดนั้นเขาค่อยๆขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
ต่อมา จี้หลิงชวนและมู่อวี๋เฟยทั้งสองเดินชนแก้วกับโต๊ะอื่นๆอย่างพอเป็นพิธี แต่คนที่ดื่มล้วนแต่เป็นแขกที่มาร่วมงาน แต่แก้วไวน์ในมือของจี้หลิงชวน เขากลับไม่ได้ดื่มเลยสักนิดเดียว
แต่ตัวตนของจี้หลิงชวนก็อยู่ที่นี่แล้ว และแขกที่มาร่วมงานต่างยังคงยึดติดกับการที่จี้หลิงชวนมาไม่ทันพิธี ใครจะมาสนใจในท่าทีที่กระทำแบบขอไปทีของเขา
หลังจากที่ชนแก้วกับโต๊ะอื่นเสร็จสิ้นแล้ว จี้หลิงชวนก็ตรงออกจากโรงแรมจัดเลี้ยงพร้อมกับภรรยาคนใหม่ของเขา
มู่อวี๋เฟยและจี้หลิงชวนหลังบริเวณเบาะหลังของรถ เมื่อเห็นรถสตาร์ทและขับไปข้างหน้า เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยและหันไปมองจี้หลิงชวนพร้อมกับถามอย่างระมัดระวัง “คะ…คุณชายจี้ พวกเรากำลังจะไปที่ไหนกัน?”
คำตอบของมู่อวี๋เฟยก็คือการเงียบในชั่วขณะหนึ่ง ในชั่วขณะนั้น มู่อวี๋เฟยคิดว่าจี้หลิงชวนจะไม่ตอบคำถามของเธอ เสียงที่ดังขึ้นของจี้หลิงชวนภายในรถเป็นดั่งเสียงทองคำ “ไปโรงพยาบาล!”
เมื่อเธอได้ยินคำว่าโรงพยาบาล ความสงสัยในสายตาของมู่อวี๋เฟยก็เพิ่มมากขึ้น…เอาล่ะ วันนี้เป็นวันแต่งงานวันแรกไปโรงพยาบาลทำอะไร ภายในใจรู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้
โดยไม่รอให้มู่อวี๋เฟยคิดสงสัยนาน รถก็แล่นไปถึงโรงพยาบาลเอกชนด้วยความรวดเร็ว
เธอเดินตามหลังจี้หลิงชวนขึ้นลิฟต์ไปและไปถึงห้องVIP ทันใดนั้นมู่อวี๋เฟยก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไมจี้หลิงชวนถึงพาเธอมาที่นี่
เป็นเพราะว่าคุณย่าของจี้หลิงชวนนั้นเข้าพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เนื่องจากอาการของเธอไม่ดีขึ้น ดังนั้นวันนี้จึงไม่สามารถไปเข้าร่วมงานแต่งได้ จี้หลิงชวนจึงพาเธอมาที่นี่
เมื่ออยู่หน้าต่อนายหญิงจี้ ท่าทางของมู่อวี๋เฟยนั้นมีความเคารพและไม่กล้าที่จะแสดงความเมินเฉยหรือเหลวไหลออกมาเลยแม้แต่น้อย เธอทำให้นายหญิงจี้มีความสุขไม่น้อยเลยทีเดียว
ใช้เวลาอยู่กับนายหญิงจี้จนกระทั่งเย็น นายหญิงจี้เห็นว่าท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว เธอยิ้มและหัวเราะให้กับจี้หลิงชวนและมู่อวี๋เฟยพร้อมกับกล่าว “เอาล่ะ พวกเธอคู่บ่าวสาวข้าวใหม่ปลามันกลับไปก่อนเถอะ หญิงชราแก่คนนี้จะไม่เป็นมือที่สามขัดขวางพวกเธอแล้ว”
จี้หลิงชวนเห็นว่าคุณย่าเองก็เหนื่อยแล้ว เขาจึงพยักหน้าและหันไปสั่งพยาบาลสองสามประโยค จากนั้นเขาจึงพามู่อวี๋เฟยออกจากโรงพยาบาล
จากนั้นรถก็ขับตรงไปยังคฤหาสน์ที่จี้หลิงชวนพักอาศัยอยู่
มู่อวี๋เฟยมองดูคฤหาสน์อันหรูหราที่อยู่ตรงหน้าเธอมันดูเหมือนปราสาทยุโรปโบราณ หัวใจของเธอเต้นแรงในทันทีและดวงตาของเธอก็เปล่งประกายไปด้วยความกระตือรือร้น
ดีจริง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอจะเป็นคุณหญิงของที่นี่และเป็นภรรยาของคุณชายจี้หลิงชวนคุณชายอับดับหนึ่งของเมืองหรง
เมื่อคิดว่าคืนนี้เป็นคืนวิวาห์ของเธอและจี้หลิงชวน รอยยิ้มที่เขินอายและความคาดหวังปรากฏในสายตาของเธอ
มู่อวี๋เฟยเดินตามจี้หลิงชวนขึ้นไปด้านบน เดิมทีจี้หลิงชวนจะต้องกลับไปยังห้องนอน แต่เมื่อเดินตามจี้หลิงชวนมาภายในห้องแล้ว มู่อวี๋เฟยก็ตะหนักได้ว่าจี้หลิงชวนพาเธอมายังห้องทำงาน
“ออกไปแล้วเลี้ยวซ้ายห้องแรก หลังจากนี้มันคือห้องของเธอ!” ประโยคแรงที่รุนแรงที่จี้หลิงชวนกล่าวออกมาทำให้มู่อวี๋เฟยนิ่งงันไปชั่วขณะ
เธออาศัยอยู่ในห้องรับแขก? ไม่ใช่ว่าเธอจะต้องอยู่ในห้องนอนใหญ่กับจี้หลิงชวนหรอกเหรอ? จี้หลิงชวนหมายความว่าอย่างไร?
สีหน้าของมู่อวี๋เฟยสงสัยและอดไม่ได้ที่จะจ้องมองเขาพร้อมกับกล่าว “คุณชาย…นี่ นี่หมายความว่าอย่างไร? พวกเราแต่งงานกันแล้ว ไม่ใช่ว่าควรจะ…ควระจอยู่ห้องเดียวกันหรอกเหรอ?”
เมื่อมู่อวี๋เฟยกล่าวจบ ในดวงตาที่เยือกเย็นของจี้หลิงขวนก็ฉายแววดูถูกเหยียดหยามและมองไปยังมู่อวี๋เฟย เขาแสยะยิ้ม ด้วยการเย้ยหยันอย่างไร้ความปราณี คำพูดที่ออกมาราวกับใบมีดคมพุ่งเข้ามาในหัวใจของมู่อวี๋เฟย “ใครบอกว่าเราสองคนแต่งงานกันแล้ว?”
มู่อวี๋เฟยฟังคำพูดที่รุนแรงของจี้หลิงชวน เธอผงะไปชั่วขณะ เนื่องจากเธอตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก มู่อวี๋เฟยจึงก้าวเท้าถอยหลังสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเธอสั่นเทาและรู้สึกโซเซ
“คุณชายจี้..ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูดเมื่อครู่นี้ ไม่ใช่ว่าวันนี้พวกเราแต่งงานกันหรือ? งานวิวาห์ภายใต้คำพยานของผู้คนมากมาย!” ในตอนท้ายเสียงของมู่อวี๋เฟยเต็มไปด้วยความกังวลมากมาย
สีหน้าของจี้หลิงชวนไม่เปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย เขามองมู่อวี๋เฟยด้วยสายตาที่เยือกเย็นและไร้ซึ่งความรู้สึกใดจากนั้นเขากล่าวว่า “งานแต่งทั้งหมดนี้ ฉันทำเพื่อให้คุณย่าได้เห็น ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเป็นห่วงฉัน การแต่งงานงั้นเหรอ? พวกเราจดทะเบียนกันหรือยัง? เท่าที่ฉันรู้มาต้องได้ทะเบียนสมรสก่อนแบบนั้นถึงจะเรียกว่าแต่งงานจริง!”
มู่อวี๋เฟยเพิ่งคิดได้ว่าตนเองและจี้หลิงชวนยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน งานแต่งงานจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ มู่อวี๋เฟยเองก็ตื่นตาตื่นใจไปกับความสุขนี้ จะเอาเวลาที่ไหนไปสนใจเรื่องของทะเบียนสมรสกันล่ะ…
โดยไม่ต้องรอให้มู่อวี๋เฟยฟื้นคืนสติ ดวงตาที่เฉียบแหลมของจี้หลิงชวนก็จ้องมองไปยังมู่อวี๋เฟย “งานแต่งฉันทำเพื่อคุณย่าของฉัน เธอสามารถเลือกได้ว่าจะร่วมมือกับฉันไหม ต่อหน้าคุณย่าและคนอื่นเธอสามารถแสดงละครเป็นคุณหญิงจี้ได้เลย แน่นอน เธอเองก็สามารถปฏิเสธได้และออกไปในตอนนี้ได้เลย”