รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ – ตอนที่ 100 งานเลี้ยงที่อันตราย2

มู่อวี๋เฟยไม่รีรอให้เสียเวลา รีบไปเลือกเสื้อผ้า แล้วรีบแต่งหน้าแต่งตาให้สวยๆ จากนั้นก็รีบดึงแม่มู่ลงไปชั้นล่าง
พ่อมู่ไม่กล้าให้จี้หลิงชวนรอนาน แถมยังไปถึงร้านอาหารหลานเล่อที่จี้หลิงชวนบอกล่วงหน้าสิบนาที
พ่อมู่พามู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เพิ่งเข้าไปในร้านอาหาร ก็มีพนักงานมาถามพ่อมู่ที่เดินนำว่า “ไม่ทราบว่าคุณคือคุณมู่ฉีเยว่หรือเปล่าครับ?”
พ่อมู่พยักหน้าให้แล้วได้ยินพนักงานพูดอีกว่า “คุณผู้ชายมู่เชิญทางนี้ครับ”
พอพ่อมู่เห็นจึงรีบพามู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เดินตามพนักงานไป แล้วแอบถามพนักงานว่า “คุณชายจี้ถึงแล้วเหรอครับ?”
“คุณชายจี้เพิ่งถึงไม่นานครับ”
ขณะพูดพนักงานก็เดินนำทางพ่อมู่มาถึงหน้าห้องวีไอพีแล้ว จึงทำมือเชิญ แล้วเอ่ยว่า “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง เชิญครับ”
พ่อมู่มองประตูที่ปิดสนิท แล้วใจก็เริ่มลนลาน จึงแอบสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยื่นมือออกไปเปิดประตู เดินนำมู่อวี๋เฟยกับแม่มู่เข้าไปในห้อง
ห้องวีไอพีนี้ตกแต่งสไตล์จีนย้อนยุค แล้วยังมีที่ฉากกั้นสวยๆวางอยู่ในห้อง
เพิ่งเข้าไปพ่อมู่จึงเห็นจี้หลิงชวนที่นั่งตำแหน่งริมหน้าต่างทันที จึงรีบพาทั้งสองแม่ลูกเดินไปหาทักทายจี้หลิงชวนอย่างมีมารยาท “คุณชายจี้ ขอโทษนะครับที่ให้คุณรอนาน”
มู่อวี๋เฟยที่อยู่ข้างหลังพ่อมู่ใช้โอกาสที่พ่อมู่พูด แล้วแอบเหลือบมองไปทางจี้หลิงชวน
ตอนที่เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของจี้หลิงชวน มู่อวี๋เฟยจึงอดพูดพรวดออกไปไม่ได้ว่า “คุณชายจี้……ฉัน……”
เพิ่งอ้าปากพูด จี้หลิงชวนที่ได้ยินเสียงของมู่อวี๋เฟย จึงขมวดคิ้วอย่างรำคาญ แล้วใช้สายตาที่เยือกเย็นมองไปทางมู่อวี๋เฟย
มู่อวี๋เฟยรู้สึกเสียวสันหลัง แล้วเหมือนมีมือมาบีบคอตัวเอง จนเธอต้องกลืนคำพูดที่เหลือกลับไป รีบเก็บสายตากลับมาอย่างหวาดกลัว เหมือนสมองตั้งสติได้ แล้วไม่กล้ามองจี้หลิงชวนอีก ไม่กล้าทำอะไรวู่วามด้วย
บรรยากาศน่าอึดอัดขึ้นมาทันที
“นั่งเถอะครับ” เสียงของจี้หลิงชวนทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบนี้
พอทั้งสามคนได้ยินจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ จึงรีบหาที่นั่งแล้วนั่งลงทันที
ไม่นานพนักงานก็มาเคาะประตูห้อง แล้วยกอาหารที่น่าทานเข้ามา
แต่ทั้งสามคนตระกูลมู่จะมีอารมณ์คิดเรื่องกินได้ยังไง ใจเลิ่กลั่กแล้วแอบมองจี้หลิงชวนอย่างระมัดระวัง
พ่อมู่ที่รู้สึกเกร็งตั้งแต่ที่เข้าห้องรอไปสักพักจี้หลิงชวนก็ไม่เอ่ยพูดอะไรเลย จึงทนไม่ไหว แล้วเหลือบมองเขาพร้อมพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณชายจี้ครับ……ไม่รู้ว่าที่ครั้งนี้คุณเชิญพวกผมมามีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ……”
คำพูดที่ระมัดระวังของพ่อมู่เพิ่งพูดจบ ห้องที่เงียบสงบก็มีเสียงเคาะโต๊ะที่เป็นจังหวะของจี้หลิงชวนดังขึ้นมา
“แต๊ะ แต๊ะ แต๊ะ……” เสียงดังจนซึมซาบเข้าไปในใจพวกเขา จนทั้งสามเริ่มลนลานกว่าเดิม
วินาทีต่อมา เสียงที่เคาะโต๊ะหยุดลง ใจพ่อมู่เกร็งมาก แล้วรีบหันมองไปทางจี้หลิงชวนอย่างหวาดระแวง
บรรยากาศที่สงบเงียบในห้องมีเสียงพูดที่นิ่งเฉยของจี้หลิงชวนดังขึ้นมา “เมื่อกี้ผมเพิ่งสืบรู้เรื่องบางเรื่อง”
จี้หลิงชวนเพิ่งพูดจบ สายตาจึงหันมองไปทางมู่อวี๋เฟย หรี่ตาลงอย่างอันตรายแล้วเอ่ยพูดอีกว่า “มู่อวี๋เฟย วันเกิดของเธอคือวันที่หกเดือนสิงหาปีค.ศ.1998เหรอ?”
คำถามนี้ลอยเข้าหูของพ่อมู่กับมู่อวี๋เฟยแล้วก็แม่มู่ ทั้งสามคนแอบสบตากัน แล้วสีหน้ามีแต่ความหวาดผวา!
ในใจมู่อวี๋เฟยเหมือนมีคนมาตีกลอง แล้วใจก็เต้นแรงอย่างไม่สบายใจจนจะทะลุออกมา
คำพูดเมื่อกี้ที่ไม่มีที่ไปที่มาของจี้หลิงชวนหมายความว่ายังไง? อยู่ดีๆก็ถามเรื่องวันเกิดเธอ? หรือว่าจี้หลิงชวนรู้เรื่องที่เธอแต่งงานกับเขาแทนมู่ซีซีแล้ว?
ไม่ใช่แค่มู่อวี๋เฟยที่ตกใจ พ่อมู่กับแม่มู่ที่อยู่ข้างๆก็หันหน้าเข้าหากัน แล้วเหงื่อก็ไหลออกมาเต็มหน้าผาก
ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงที่เย็นชาของจี้หลิงชวนดังขึ้นอีกครั้ง “ทำไมไม่พูดล่ะ? เพราะไม่รู้จะหาอธิบายยังไงเหรอ?”
ประโยคสุดท้าย จี้หลิงชวนจงใจเน้นเสียง แล้วใช้สายตาที่เยือกเย็นมองกวาดพ่อมู่กับแม่มู่ มุมปากก็ยิ้มอย่างเย็นชา “ตระกูลมู่ของพวกคุณนี่กล้ามากจริงๆ!”
พอจี้หลิงชวนพูดจบ พ่อมู่ที่อยู่ข้างๆไม่กล้าหายใจเสียงดังเลย ตอนนี้จี้หลิงชวนพูดชัดเจนแล้ว พ่อมู่กับมู่อวี๋เฟยแล้วก็แม่มู่ก็รู้อยู่แก่ใจดี ตอนนี้จี้หลิงชวนคงรู้เรื่องที่มู่อวี๋เฟยแต่งงานแทนมู่ซีซีแล้ว
พ่อมู่ยังทนนั่งได้อยู่ แล้วรีบเช็ดเหงื่ออย่างลนลาน รีบหันไปอธิบายกับคุณชายจี้ว่า “คุณชายจี้ครับ พวกเราสมควรตาย! ตอนนั้นเราก็หน้ามืดตามัวเลยทำแบบนั้น เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะครับ! คุณชายจี้ ครั้งนี้คุณให้อภัยพวกเราเถอะครับ……คุณชายจี้ ขอร้องล่ะครับ ต่อไปเราจะไม่กล้าทำอีกแล้ว……”
คำพูดขอร้องของพ่อมู่ยังพูดไม่จบ ก็โดนเสียงที่ไม่แยแสของจี้หลิงชวนพูดแทรกว่า “คนที่กล้ามาหลอกตระกูลจี้ คุณเป็นคนแรกเลย!”
พอจี้หลิงชวนพูดแบบนี้ พ่อมู่ก็ใจหายกว่าเดิม จี้หลิงชวนพูดแบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าจะไม่ให้อภัยพวกเขาตระกูลมู่ง่ายๆ
พอคิดได้แบบนี้ แววตาพ่อมู่จึงเข้มขรึม แล้วหันไปพูดกับจี้หลิงชวนอีกครั้งว่า “คุณชายจี้ ไม่ใช่นะครับ เพราะลูกสาวผมมู่อวี๋เฟย!”
พ่อมู่พูดแล้วชี้มู่อวี๋เฟย อยากจะโยนความผิดทุกอย่างไปที่มู่อวี๋เฟย “มู่อวี๋เฟยคิดเองเออเองว่าจะแต่งงานแทนน้องสาวมู่ซีซี ก่อนหน้านั้นผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมรู้ตอนที่วางเงินสินสอดแล้ว คุณชายจี้ครับ ทั้งหมดเป็นความผิดของมู่อวี๋เฟย เพราะผมสั่งสอนลูกไม่ดีเอง คุณชายจี้ ครั้งนี้คุณปล่อยพวกเราไปเถอะครับ……”
จี้หลิงชวนเห็นท่าทางที่พ่อมู่ยอมสารภาพแล้วโยนความผิดไปให้มู่อวี๋เฟยลูกสาวตัวเอง ในใจจึงยิ้มอย่างเยือกเย็น