ตอนที่ 5: เพื่อนร่วมห้อง
ถึงกระนั้น ผู้กองเองก็ไม่ได้ต้องการให้ตำรวจสายตรวจขี้อายในทีมโลจิสติกคนนี้ปลูกฝังความคิดแง่ลบบางอย่างให้คนอื่นหรือทำให้เสี่ยวเฉิงกลัวการทำงานกะกลางคืน เขาเดินไปตบบ่าเสี่ยวเฉิงและกล่าวคำพูด “ไม่ต้องกังวลไป นายก็แค่มาลาดตระเวนตอนสามทุ่มครึ่งแล้วก็อยู่จนถึงแปดโมงเช้าก็พอ”
เสี่ยวเฉิงยืนขึ้นและพยักหน้า
ผู้กองพลันรู้สึกชื่นชมและเคารพคนที่ไม่กลัวปัญหา เขากล่าวคำพูดกับเสี่ยวเฉิงด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและห่วงใย “ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้น เราต้องจัดการกับคนพวกนั้นแบบตรงไปตรงมา อย่าให้พวกมันมายุ่งกับตำรวจ ประเทศเราอยู่ภายใต้กฎหมาย ใครมันจะไปอยู่เหนือกฎหมายได้กันล่ะ? พวกเรามีกฎหมายคอยหนุนหลัง ถ้าใครมีปัญหา… ก็จับเลย”
เสี่ยวเฉิงพยักหน้า “โอเคครับ งั้นเดี๋ยวผมจะกลับมาอีกทีตอนเย็น”
ผู้กองเผยยิ้มและพยักหน้า
ทว่า เสี่ยวเฉิงไม่มีอะไรทำในระหว่างวันเลย แต่เขาก็มีความสุข เสี่ยวเฉิงใช้เวลาตรงนี้ในการออกกำลังกายและพยายามที่จะฟื้นตัวให้เร็วขึ้น ถ้าเป็นช่วงที่ต้องเขากะลาดตระเวน เขาก็คงจะไม่มีเวลาทำอะไรแบบนี้
เสี่ยวเฉิงกลับไปที่คอนโดพร้อมขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุด ทันทีที่ก้าวขาออกมา เขาก็เห็นแผ่นหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง
แค่เห็นเพียงแผ่นหลัง เสี่ยวเฉิงก็สามารถบอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้สามารถคว้าหัวใจของชายได้หลายคนเลยทีเดียว และแน่นอน เสี่ยวเฉิงคิดว่าถ้าเธอหันหน้ากลับมา ผู้ชายทุกคนก็อาจจะต้องเลือดกำเดาไหลเป็นแน่
ทันทีที่เสียงประตูลิฟต์ดังขึ้น หญิงสาวที่มีแผ่นหลังเพรียวบางก็หันกลับมาและเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่งดงาม
ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ทันทีที่เห็นเสี่ยวเฉิงหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋า เธอก็กล่าวคำพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ “นายเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ชั้นนี้เหรอ?”
เสี่ยวเฉิงมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าพร้อมเผยท่าทีที่แปลกไป เธอสวมกางเกงยีนส์ขาสั้นเผยให้เห็นต้นขาเรียวยาวและขาวราวกับหิมะ เสื้อเชิ้ตตัวเล็กที่สวมอยู่ก็ทำให้เธอดูดีไม่น้อย
เธอดูเหมือนเด็กผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งที่ชอบอยู่แต่บ้าน
“ใช่ครับ” เขาตอบกลับ
ทันทีที่พูดจบ สาวสวยคนนี้ก็ลุกขึ้นมาคว้าข้อมือของเสี่ยวเฉิงทันที เธอเหวี่ยงเขาจนล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว
นี่มันบ้าอะไรกัน? เสี่ยวเฉิงรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย เขาไม่คาดคิดเลยว่าผู้หญิงที่ดูอ่อนแอตรงหน้าจะสามารถจับตนเหวี่ยงทุ่มกับพื้นได้
เขาตัดสินใจเพียงแค่นอนลงบนพื้นจนกว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เทคนิคที่ผู้หญิงคนนี้ใช้ในคือวิธีการต่อสู้ระยะประชิดของตำรวจและกองทัพ ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นตำรวจไม่ก็ทหาร
หญิงสาวโน้มตัวและพูดขึ้น “ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาตั้งนานแล้ว นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงมาสั่งย้ายคนทั้งชั้น? คิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ? กว่าจะหาที่อยู่ในเมืองซ่างเฉิง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ใครมาก่อนก็ได้ก่อนสิ! คนที่จะต้องย้ายออกไปก็ต้องเป็นนายนั้นแหละ ถ้านายไม่ออกไป เราได้เห็นดีกันแน่ เข้าใจไหม?”
เสี่ยวเฉิงเผยยิ้มและส่ายหัว
“นายยิ้มบ้าอะไรกัน?” เธอถามด้วยความรังเกียจ
ทันใดนั้น เสี่ยวเฉิงก็ใช้สองเท้าออกแรงกระโดดขึ้นมาสองสามนิ้วและเหวี่ยงเธอกลับไปอีกทาง เขาตัดสินใจที่จะเอาคืน ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะขัดขืน ทว่า พละกำลังของเสี่ยวเฉิงดูจะมีมากเกินไป ด้วยความตกใจ เธอก็พบว่าตัวเองเสียการทรงตัวและล้มลงกับพื้น ถึงอย่างไร เสี่ยวเฉิงก็ออกแรงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เสี่ยวเฉิงพลันปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า “ถ้าอยากจะจัดการฉันนัก ก็เอาสิ”
ไม่ช้า เสี่ยวเฉิงก็ผลักประตูและเดินเข้าไปในห้อง ทันทีที่ประตูกำลังจะปิด ผู้หญิงคนนั้นก็รีบจับประตูเอาไว้พร้อมตะโกนเข้าไป “นายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า? กล้าทำกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไงกัน?”
