ราชันย์หน่วยรบมังกร – ตอนที่ 76.2

“ไม่ต้องลําบากขนาดนั้นก็ได้นะครับ แค่หลินจื้อซือกับหลินเหล่ยดูแลก็น่าจะพอแล้ว” หลินกุ้ยเหรินกล่าว

“งั้นหนูขอเฝ้าเสี่ยวเฉิงด้วยคนนะคะ! คุณลุงกับคุณป้ามั่นใจได้เลยค่ะ! หนูจะดูแลเสียวเฉิงให้ดีที่สุดเลย!” เซินเหยาพลันเผยยิ้มและเดินมายืนอยู่ข้างเตียงของเสี่ยวเฉิงพร้อมกล่าวคําพูด “นายชนะเดิมพันแล้วนะ! จําเงินก้อนที่นายเคยฝากให้ฉันเอาไปลงเดิมพันกับพวกนักพนั้นใต้ดินได้ใช่ไหม? อยากขอบคุณฉันหน่อยไหมล่ะ? อีกอย่าง นายได้เงินมากกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวนเชียวนะ!”

หลินเหล่ยพลันเดินเข้าไปใกล้หลินจื้อซือและกระซิบข้างหู “ ดูเหมือนว่าพี่เขยของผมจะฮอตไม่เบาเหมือนกันนะ ถ้าผมเดาไม่ผิด พี่ผู้หญิงคนนี้ต้องแอบชอบพี่เฉิงอยู่แน่เลย! ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วพี่สองคนจะหย่ากัน ผมก็คงไม่ต้องกังวลแล้วแหละมั้งว่าพี่เฉิงจะต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวตลอดไป”

หลินจือชื่อพลันจ้องมองไปยังน้องชายพร้อมกับกัดฟัน “ถ้าเสี่ยวเฉิงชอบเธอ… พี่ก็ยินดีจะเซ็นใบหย่าให้”

อันที่จริง เสี่ยวเฉิงเกือบจะลืมเรื่องเงินเดิมพันในการต่อสู้ไปแล้วด้วยซ้ำ นี่อาจเรียกว่าเป็นข้อดีของการประลองเลยก็ได้

“งั้นฝากเก็บเงินก่อนก็แล้วกัน เพราะทุกอย่างที่มาจากพวกนักพนันใต้ดินก็ผิดกฎหมายหมดคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าเธอหอบเงินจํานวนมากขนาดนั้นไปไหนมาไหนในที่สาธารณะ บางที ฉันอาจจะเก็บเอาไว้ใช้ตอนย้ายไปอยู่ประเทศอื่นก็ได้” เสี่ยวเฉิงกล่าว

เซินเหยาหยักหน้า เธอพลันรู้สึกมีความสุขจากภายใน ตราบใดที่เสี่ยวเฉิงยอมทิ้งเงินไว้กับเธอ นั่นก็หมายความว่าเขายังคงเชื่อใจเธออยู่

“ว่าแต่หรานจิง… พรุ่งนี้เธอยังต้องไปทํางานอยู่ใช่ไหม? งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันกับน้องชายจะเป็นคนคอยเฝ้าดูแลเสียวเฉิงเอง” เมื่อรู้ว่าทั้งหวานจิงและเซินเหยาต้องการที่จะค้างคืนอยู่ที่นี่ หลินจื้อซือก็พลันพูดขึ้น

” หัวหน้าออกคําสั่งให้ฉันคอยคุ้มกันเสี่ยวเฉิงอยู่ที่นี่อีกสองสามวันนะ” หลังจากพูดจบ หรานจิงก็พลันมองไปยังเสี่ยวเฉิงพร้อมกล่าวคําพูดออกมา “ฉันขอคุยกับนายเป็นการส่วนตัวสักประเดี๋ยวได้ไหม?”

เสี่ยวเฉิงพลันมองไปยังหรานจิงอย่างสงสัย ไม่นานนัก ทุกคนในห้องก็พลันเดินออกไป ทว่าหลินจื้อซือเองก็พลันมองไปยังหรานจึงและเซินเหยาอย่างไม่เต็มใจนัก เธอพลันรู้สึกอึดอัดราวกับกําลังถูกกีดกัน

เมื่อเหลือเพียงเซินเหยาและหรานจึงอยู่ในห้อง หรานจิงก็พลันพูดขึ้น “สายลับของฉันที่แฝงตัวอยู่กับแก๊งมังกรฟ้าฝากบอกมาว่าการตายของปรมาจารย์และการที่แก๊งเต่าดําถูกยุบไปนั้นส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของอีกสามแก๊งที่เหลือเป็นอย่างมาก… พวกเขาอาจรู้สึกได้ถึงความกดดัน และกลัวว่าจะมีปัญหาเพิ่มขึ้นในอนาคต อีกอย่าง ลางสังหรณ์ของฉันกําลังบอกว่านายตกอยู่ในอันตราย”

ทว่า เสี่ยวเฉิงไม่ได้ตอบอะไรกับไป ราวกับว่าเขาได้คาดการณ์เรื่องทั้งหมดเอาไว้ก่อนแล้ว อันที่จริง นับตั้งแต่ที่เสี่ยวเฉิงเข้าไปพัวพันกับพวกแก๊งเต่าดําและแก๊งมังกรฟ้า เขาก็เตรียมตัวและเตรียมใจที่จะเผชิญหน้ากับแก๊งที่เหลือเอาไว้แล้ว แต่คราวนี้ เสี่ยวเฉิงถึงกับสามารถลบการมีอยู่ของแก๊งเต่าดําออกไปจากประวัติศาสตร์ของเมืองช่างเนิ้งได้ อีกสามแก๊งที่เหลือคงจะไม่ปล่อยเขาออกมาเดินเล่นและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแน่ หากอีกสามแก๊งไม่ยอมทําอะไรสักอย่าง ทั้งชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของพวกเขาก็จะปนลงเรื่อย ๆ

“นี่คือเหตุผลที่หัวหน้าสั่งให้เธอมาคุ้มกันฉันงั้นเหรอ?” เสี่ยวเฉิงพลันเข้าใจได้ทันทีว่าทําไมหรานจึงถึงมาอยู่ที่นี่

หวานจงพลันพยักหน้า “ใช่ ฉันคิดว่าพวกแก๊งที่เหลือต้องกําลังวางแผนแก้แค้นนายอยู่แน่ แค่กําจัดผู้ชายเพียงคนเดียว มันเป็นเรื่องง่ายมากเลยล่ะถ้าทั้งสามแก๊งจะร่วมมือกัน ฉันเองก็จะคอยคุ้มกันนายอยู่ที่นี่พร้อมกับคนในทีมอีกสิบห้าคน เราจะเป็นหูเป็นตาให้นายอยู่รอบนอกของโรงพยาบาล เพราะฉะนั้น นายไม่ต้องกังวลอะไรล่ะ และอีกอย่าง ฉันจะไม่ให้พ่อและแม่ของหลินจือชื่อเข้ามาพัวพันกับเรื่องพวกนี้ด้วย นายเองก็น่าจะรู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง ถ้าพวกนั้นจัดการนายไม่ได้ พวกมันก็จะเล่นงานทุกคนที่อยู่รอบตัวนายแทน พวกมันสามารถทําในสิ่งที่เลวบัดซบจนนายคาดไม่ถึงเลยล่ะ และถ้านายโอเคกับแผนของฉัน ฉันก็จะออกไปคุยกับครอบครัวหลินและพาทั้งสี่คนออกไปจากที่นี้ก่อน”

เสี่ยวเฉิงพลันพยักหน้า

หลังจากหรานจิงจากไป เสี่ยวเฉิงก็พลันหันไปมองเซินเหยาและพูดขึ้นมา “แล้วทําไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ?”

เซินเหยาพลันเผยยิ้มและมองไปยังเสียวเฉิงด้วยรอยยิ้มสุดยั่วยวน “นายก็ลองเดาดูสิ…”

เสี่ยวเฉิงพลันมองไปยังเซินเหยาอย่างสงสัย “เดาอะไรล่ะ? เธอคิดจะทําอะไร?”

เซินเหยาพลันเผยหัวเราะออกมา “แก้แค้นนายยังไงล่ะ! ไม่ใช่ว่าฉันจะได้เห็นนายอยู่สภาพนี้ทุกวันสักหน่อย… ถ้าฉันไม่จับนายถอดเสื้อผ้าออกมาให้หมดตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะได้ทําอีกทีตอนไหนล่ะ?!”

เสียวเฉิงพลันตกใจทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

ปล. เอาแล้ว ตอนหน้าติดเรท 18+ อีกแล้ว