ตอนที่ 18: ความเชื่อใจ
เซินเหยาที่สวมชุดนอนสาวเดี่ยวพลันลุกขึ้นและเดินตรงไปยืนข้างหรานจิงที่กำลังปอกส้มอยู่ “พวกเราอยู่เฉยไปตลอดไม่ได้หรอกนะ เธอเข้าใจใช่ไหม? ในฐานะผู้หญิง พวกเราได้เปรียบมาตั้งแต่เกิด โดยเฉพาะเรื่องความสวยที่ติดตัวมา มีผู้ชายเป็นร้อยเป็นพันที่แทบจะยอมถวายหัวใจให้กับสาวสวยอย่างพวกเรา แต่ทำไมหมอนั่นถึงไม่สนใจอะไรเลยล่ะ? เราต้องหาทางตอบโต้นะ! มาขุดค้นความลับที่หมอนั่นซ่อนอยู่กันดีกว่า แล้วเราจะได้เห็นดีกันว่าหมอนั่นจะเผยท่าทีอวดดีหรือหยิ่งผยองออกมาอีกไหม…”
“นี่.. อย่าทำให้พื้นสกปรกสิ! ฉันเพิ่งจะถูเสร็จนะ” หรานจิงพลันพูดขึ้น
“ฉันกำลังช่วยเธอหาทางตอบโต้อยู่นะ ทำไมกัน? ยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้วหรือยังไง? เราจะต้องทำให้หมอนั่นยอมสยบ…” เซินเหยาพลันตอบกลับ
หรานจิงที่กำลังจัดเรียงเอกสารรูปความคดีอยู่พลันกล่าวคำพูด “จากประสบการณ์ที่เป็นตำรวจสืบสวนคดีอาชญากรรมมาหลายปี เสี่ยวเฉิงไม่ใช่คนธรรมดา และหมอนั่นก็ไม่ใช่คนที่เราจะต่อกรได้”
เซินเหยาพลันกระพริบตา “เธอหมายความว่ายังไงกัน?”
หรานจิงหยิบแฟ้มประวัติส่วนตัวของเสี่ยวเฉิงออกมาจากลิ้นชักและวางไว้ตรงหน้าเซินเหยา “นี่คือแฟ้มประวัติของเขา นอกเหนือจากแปดปีที่หมอนั่นอยู่ในกองทัพ ก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเลย”
เซินเหยามองไปยังเอกสารตรงหน้าพร้อมเผยหน้ามุ่ย “แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าหมอนั่นไม่ใช่คนธรรมดาล่ะ?”
“ครั้งก่อน ตอนกลับมาที่คอนโด เราสองคนทะเลาะกัน ส่วนฉันก็ยืนอยู่หน้าประตูเพื่อรอให้หมอนั่นขอให้ฉันอยู่ที่นี่ต่อ แต่เขากลับไม่ทำอะไรเลย ตอนแรกฉันคิดว่าหมอนั่นแค่แสร้งทำเป็นไม่สนใจสาวสวยเพียงเพื่อทำให้ตัวเองดูเป็นผู้ชายที่พิเศษเลิศเลอ แต่ฉันคิดผิด เขาไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนั้นฉันก็โกรธมากเหมือนกับเธอนี่แหละ เธอคงจะโกรธที่เขาไม่เหมือนกับผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาจีบหรือชื่นชมเธอ แล้วก็หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ชวนหมอนั่นไปกินข้าวที่ร้านอาหารใกล้กับที่ทำงาน แล้วก็พยายามทำให้เขารู้ว่ายังมีผู้ชายอีกมากมายที่สนใจในตัวฉันอยู่ หมอนั่นได้เจอกับคนที่แอบชอบฉันด้วย… ต้องขอบอกเลยว่าเขาเป็นคนที่มีฝีมือแล้วก็ใจเย็นมาก เสี่ยวเฉิงทั้งแข่งยิงปืนแล้วก็ขึ้นสังเวียนสู้กับเจ้าหน้าที่ที่เก่งที่สุดในหน่วยสวาท หมอนั่นเอาชนะเจ้าหน้าที่มากฝีมือคนนั้นได้ในทุกเรื่องที่เขาคิดว่าตัวเองถนัดที่สุด ฉันคิดว่าหลังจากการเผชิญหน้ากับเสี่ยวเฉิง เพื่อนร่วมงานของฉันในหน่วยสวาทคนนั้นก็คงจะรู้สึกขวัญผวาไม่น้อยเลยล่ะ”
เซินเหยาเผยเสียงหัวเราะออกมา “แล้วถ้าเขาเก่งเรื่องปืนแล้วก็การต่อสู้แบบประชิดตัวอยู่แล้วล่ะ? เพราะบอดี้การ์ดของพ่อฉันเองก็เก่งเรื่องพวกนั้นเหมือนกัน ถ้าปกติแล้วเธอเป็นคนที่ต้องทำงานเลี้ยงชีพด้วยความสามารถพวกนั้น ไม่คิดว่าหมอนั่นเก่งเรื่องพวกนั้นอยู่แล้วเหรอ?”
“สิ่งที่ทำให้หมอนั่นไม่ธรรมดาก็คือเขาไม่มีจุดอ่อนเลย” หรานจิงพูดขึ้น
“เธอหมายความว่ายังไงกัน?”
“เราทั้งคู่ต่างก็เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีใช่ไหมล่ะ? แต่ต่อหน้าหมอนั่น เราใช้เสน่ห์ทำอะไรเขาไม่ได้เลย แทบจะไม่มีผู้ชายคนไหนบนโลกนี้เลยมั้งที่จะเมินเสน่ห์และความยั่วยวนจากสาวสวยได้ แทบจะเป็นศูนย์เลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าเธอไปเจอกับผู้ชายอย่างหมอนั่นเข้า มันก็อาจจะตีความได้ว่าสิ่งล่อใจเขายังไม่มากพอ ยังไงก็เถอะ หมอนั่นทั้งเฉยเมยและไม่สนใจเราทั้งคู่เลยสักนิด แล้วก็เรื่องความสามารถของเขาที่ฉันรู้มา หมอนั่นไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา ทั้งบุคลิก นิสัยใจคอ ความหุนหันพลันแล่นแล้วก็ทักษะส่วนตัว ฉันมองผู้ชายคนนี้ไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนยังไง” หรานจิงตอบกลับ
ทันใดนั้นเอง เสี่ยวเฉิงก็เดินออกมาจากห้องนอน ทันทีที่สังเกตเห็นเซินเหยาและหรานจิงกำลังจ้องมองมาราวกับขีปนาวุธที่กำลังล็อกเป้าหมาย เขาก็พลันรู้สึกสับสน ทว่า เสี่ยวเฉิงเองก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกเธอ เขาเพียงแค่เดินตรงไปเปิดตู้เย็นและหยิบน้ำขึ้นมาดื่มก่อนที่จะไปออกกำลังกาย
ทันที่ที่เสี่ยวเฉิงเดินไปอีกห้องเพื่อออกกำลังกาย หรานจิงก็พูดต่อ “เห็นไหมล่ะ? ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น พวกเขาก็คงจะโบกมือทักทายหรือไม่ก็เดินมาคุยกับพวกเราแล้ว แต่หมอนั่นกลับไม่สนใจอะไรเลยสักนิด”
