ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界] – ตอนที่ 261

บทที่ 261
บทที่ 261

ทะเลทรายนั้นแห้งแล้งมาก เช่นเดียวกับเม็ดทรายนับไม่ถ้วนที่เก็บความร้อนเอาไว้มากมาย ทำให้เพียงการสูดลมหายใจเข้าไปเพียงครั้งเดียวก็ทำให้ร่างกายร้อนระอุได้แล้ว

โชคยังดีที่ลูคัสคุ้นชินกับเส้นทาง จึงทำให้พวกเขาไม่หลงทางและได้แวะโอเอซิสอยู่เป็นระยะ

การเดินทางบนทะเลทรายตลอด 3 วันที่ผ่านมานี้ทำให้พวกถังหยินเหนื่อยล้ากันมาก ด้วยเมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นแต่ทะเลทรายสุดลูกหูลูกตาทุกคราไป จนทำให้ชายหนุ่มไม่อาจอดกลั้นได้อีก รีบควบม้าวิ่งเข้าไปหาลูคัสแล้วร้องถาม “ลูคัส อีกนานไหมกว่าเราจะออกจากทะเลทราย”

ลูคัสหัวเราะพลางเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก “ไม่นานนัก พรุ่งนี้เที่ยงก็น่าจะออกไปได้แล้ว ส่วนดูกี ข้าก็คาดเดาว่าภายในเย็นพรุ่งนี้ก็น่าจะถึง”

ถังหยินเงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุ “ดูเหมือนว่านี่จะเที่ยงแล้ว หาที่พักกันเถอะ”

ลูคัสพยักหน้าให้แล้วครุ่นคิด “ถ้าข้าจำไม่ผิดแถวนี้น่าจะมีโอเอซิสอยู่นะ แล้วที่นั่นมันก็น่าจะมีทะเลสาบเล็ก ๆ อยู่ด้วย”

ชายหนุ่มที่ได้ยินก็ให้ความสนใจทันที เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขายังไม่เคยได้กินน้ำสะอาดเลย “ถ้าน้ำที่นั่นสะอาดล่ะก็ เราจะได้เติมเสบียงด้วยไปในตัว”

ลูคัสหัวเราะ “มันก็น่าจะมีล่ะนะ”

น้ำในทะเลทรายนั้นราวกับมีชีวิต บางวันมันก็จะอยู่ที่หนึ่ง ส่วนอีกวันมันก็จะไปอยู่อีกที่หนึ่ง ซึ่งการย้ายที่ของมันก็เป็นหลักการที่ตายตัว ดังนั้นใครที่คุ้นชินกับการเดินทางในทะเลทรายจะตามหามันได้ง่ายมาก

ทันใดนั้นชัวน่าก็พลันควบม้าเข้ามาแล้วปลดเกราะออกจนเหลือแต่ชุดสีขาวภายใน EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq “ถ้าข้าหาที่อาบน้ำไม่ได้ ข้าจะต้องเน่าไปทั้งตัวแน่ ๆ”

ลูคัสมองนางอย่างเหนียมอาย “ฝ่าบาท น้ำในทะเลทรายมันมีค่ามากกว่าทองเสียอีก ต่อให้มีทะเลสาบอยู่ข้างหน้าจริง ข้าก็เกรงว่าท่านจะใช้มันอาบไม่ได้”

“อะไรนะ ? ทะเลสาบที่ใช้อาบน้ำไม่ได้ ? มันเป็นทะเลสาบแบบไหนกัน ?” ชัวน่าถามด้วยนัยน์ตากลมโต

“เดี๋ยวฝ่าบาทก็จะรู้เอง”

ได้ยินแบบนี้ชัวน่าก็รู้สึกผิดหวัง

ถังหยินยื่นถุงน้ำของเขาให้กับนาง และอีกฝ่ายก็ดื่มมันอย่างเต็มที่โดยไม่เกรงใจ

ลูคัสพูดเอาไว้ไม่มีผิด ข้างหน้ามีโอเอซิสอยู่จริง ๆ แต่เมื่อพวกถังหยินมาถึง มันก็มีกลุ่มคาราวานอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

พวกเขามีกัน 2 หรือ 3 ร้อยคนได้ แถมยังมีอูฐมากมายหลายตัว ซึ่งเมื่อเห็นพวกถังหยินเข้ามา กลุ่มคาราวานนั่นก็พากันจับดาบที่อยู่ข้างตัวอย่างหวาดระแวง

ที่นี่มีโจรทะเลทรายชุกชุม และการที่ขี่ม้าเข้ามาแบบนี้ก็ทำให้พวกเขาดูน่าสงสัยพอตัว

…เรื่องนี้ถือเป็นธรรมชาติที่ควรจะระวังไว้ก่อน ด้วยไม่มีใครรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายหรอก จนกว่าจะได้พูดคุยกัน

เมื่อถังหยินเข้ามาใกล้ ๆ กลุ่มคาราวาน พวกเขาก็จ้องมองกันอย่างขึงขัง จากนั้นก็มีชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มเข้ามาพูดกับถังหยิน

ลูคัสกล่าว “พวกเรามาจากเบสซ่าและกำลังจะไปยังรัฐดูกี”

พวกคาราวานที่ได้ยินก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันทีแล้วคลายมือออกจากด้ามดาบ ชาวเบสซ่านั้นส่วนใหญ่แล้วไม่ใช่โจรทะเลทราย เพราะงั้นคนพวกนี้ก็คงไม่ใช่โจรเช่นกัน

หัวหน้ากองมองถังหยินแล้วถามอีกครั้ง “พวกเขาเป็นใครกัน ?”

“เขาหรือ ?” ในขณะที่ลูคัสกำลังจะพูดตอบ ก็เป็นถังหยินที่เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“พวกเราเป็นพ่อค้าที่ผ่านเมืองเบสซ่ามาก็เท่านั้น”

“เบสซ่าหรือ ? ถ้างั้นเจ้าคือคนแคว้นเฟิงสินะ ?” หัวหน้ากองถามขึ้นในทันที เพราะหน้าตาของพวกถังหยินนั้นดูคล้ายกับพวกเฮาเทียน และถ้าหากคิดจะเดินทางไปยังดูกีจากแคว้นเฟิง งั้นแล้วมันก็ต้องผ่านจากเมืองเบสซ่าไปเท่านั้น

เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะดูออกภายในชั่วพริบตา ชายหนุ่มจึงตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะได้สติและพยักหน้ารับ “ถูกต้องแล้ว พวกเราคือชาวเฟิง”

ชายผู้เป็นหัวหน้ากองมองถังหยินอยู่นาน เพราะน้อยคนนักที่จะถ่อมาไกลจากแคว้นเฟิงเพื่อไปยังดูกี

“เสียเวลาคุยอะไรกันอยู่ได้ ข้าไปก่อนแล้วกัน” ชัวน่าลงจากม้าแล้วรีบวิ่งไปยังโอเอซิสที่อยู่ตรงหน้าในทันที

โอเอซิสแห่งนี้กว้างมากและมีต้นไม้มากมาย ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือต้นหูหยาง EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq 3 พันปีแล้ว

ที่กลางโอเอซิสนี้มีทะเลสาบเล็กอยู่จริงตามที่ลูคัสว่าไว้ แต่เมื่อชัวน่าเห็น นางก็แทบจะน้ำตาไหลออกมาทันที เพราะมันมีขนาดเท่ากับแอ่งน้ำเล็ก ๆ ที่กว้างประมาณ 1 จั้งเศษเท่านั้น

นางยืนนิ่งอยู่แบบนั้นก่อนพูด “นี่คือทะเลสาบที่เจ้าพูดถึงหรือ ?”

“ถูกต้องฝ่าบาท ข้าถึงได้บอกไงว่าท่านอาบน้ำไม่ได้หรอก” ลูคัสยักไหล่ให้

“เจ้าบ้าเอ้ย !” ชัวน่าระบายความหงุดหงิดด้วยการตะโกนสุดเสียงอย่างที่ไม่มีเจ้าหญิงองค์ไหนทำมาก่อน จากนั้นนางก็ได้แต่จำใจเดินไปนั่งใต้ต้นหูหยางด้วยท่าทีเหนื่อยล้า

มันก็คงจะแปลกเกินไปถ้าหากมีทะเลสาบกลางทะเลทรายแบบนี้ จริงไหม ? ถังหยินคิดแล้วก็เดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ชัวน่าพร้อมรอยยิ้ม

ถึงจะมีขนาดเล็ก แต่น้ำข้างในนั้นก็ไม่เคยแห้งเหือดไปเลย เพราะด้านล่างนั่นมีน้ำบาดาลอยู่มาก

เขาพยักหน้าให้อย่างพึงพอใจก่อนพูดขึ้น “การให้ท่านตามมาด้วยเป็นการทรมาณตัวเองชัด ๆ เลยว่าไหม ?”

ชัวน่ามองเขาทันที “ข้าก็ยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย”

“แค่สีหน้าของท่านมันก็บอกทุกอย่างแล้วฝ่าบาท”

นางขบริมฝีปากแล้วกระซิบ “ไม่เสมอไปหรอก ข้าไม่เคยนึกเสียดายที่คิดไปดูกีกับเจ้าเลย ข้าก็แค่รู้สึกว่าระหว่างทางมันลำบากเท่านั้นเอง”

หญิงสาวไม่เคยไปเมืองดูกีเลยสักครั้ง และตัวนางก็รู้แค่เพียงว่าต้องเดินทางผ่านทะเลทรายเท่านั้น ไม่เคยคิดว่ามันจะยากลำบากขนาดนี้มาก่อน

เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของนาง ถังหยินก็พลันเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับหญิงสาวตรงหน้าไปในทันที “ครั้งนี้ข้าติดหนี้ท่าน ดังนั้นไว้จะตอบแทนให้ในภายหลังนะ”

“จริงหรือ ?”

“แน่นอนฝ่าบาท”

ชัวน่าหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ถ้างั้นข้าต้องคิดอ่านวางแผนให้ดี ๆ แล้วล่ะ”

“ท่านจะเรียกร้องตอนไหนก็ได้เสมอ”

ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น รอยยิ้มของนางก็พลันอ่อนหวานมากขึ้นจนสมกับเป็นองค์หญิง ทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มดีขึ้นตามไปด้วย

หลังจากพักผ่อนกันเรียบร้อยแล้ว หัวหน้ากองคาราวานก็ถามไถ่เกี่ยวกับการค้าในเมืองดูกี เผื่อว่าจะได้ไปด้วยกันได้

…ซึ่งหน้าที่นี้ก็ตกเป็นของลูคัส ที่สามารถรับมือกับอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

หลังมื้ออาหาร ถังหยินก็ได้หันมองไปยังดวงอาทิตย์ ก่อนจะเห็นว่ามันกำลังคล้อยไปยังทิศตะวันตก…

ทว่าในจังหวะนั้นเอง ! มันก็ได้มีเสียงฝีเท้าของม้าที่กำลังควบมาจากระยะไกลดังขึ้น !!

ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยไม่คิดว่าปัญหาจะมาเร็วแบบนี้ “พวกเรามีปัญหาแล้วล่ะ” เขาตะโกนร้องบอก

จากนั้นคนจากหน่วยลับของถังหยินก็วิ่งเข้ามาบอกกับเขา “นายท่าน มีกองทหารม้ากำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ขอรับ !”