บทที่ 156
รางวัล
ในบ้านพักของหลินเว่ย ในเวลานี้สองวันผ่านไปแล้ว นับตั้งแต่การต่อสู้ระหว่างหลินเว่ยและเจียงเผิง วันนี้การแข่งขันการคัดเลือกเข้ารอบจัดลำดับสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการแล้ว
ในช่วงบ่าย ที่ด้านนอกประตูห้องของหลินเว่ยมีเสียงเคาะประตู เป็นเสียงของจูต้าชางดังขึ้นที่ประตู: “นายท่าน!”
“เกิดอะไรขึ้น?” เสียงของหลินเว่ยดังขึ้นในห้อง
จูต้าชางกล่าวด้วยความเคารพ “นายท่าน! ศิษย์พี่บางคนของท่าน ให้ข้าส่งข้อความถึงท่านว่าพวกเขาหวังว่า ท่านจะเข้าร่วมในแข่งขันการคัดเลือก
หลังจากที่จูต้าชางพูดจบ เขาก็ไม่ได้ยินคำตอบของ หลินเว่ยเป็นเวลานาน แต่เขาก็ไม่มีท่าทีกังวลใดใด เขาเพียงแค่รออย่างเงียบ ๆ ไม่นานนัก ประตูห้องของหลินเว่ยก็เปิดออก และจากนั้นเขาก็ได้ยินหลินเว่ยพูดว่า “เข้ามาเถอะเฒ่าจู”
“ขอรับ! นายท่าน” จูต้าชางตอบ แล้วก้าวเข้าไปในห้อง
“เฒ่าจู! เกิดอะไรขึ้น? ข้าไม่ได้ติดต่อพวกเขาเลย ข้าไม่ได้สนใจตำแหน่งในการจัดลำดับ ข้าสงสัยว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่?” หลินเว่ยนั่งบนเตียง หลังจากที่เห็นจูต้าชางเข้ามาเขาก็เปิดปากถาม ในสายตาของเขามีแววสงสัย
“ไม่นานที่ผ่านมา หลังจากการแข่งขันจบลงไป ผู้นำเหลยได้ประกาศรางวัลสำหรับการจัดลำดับ ที่ศิษย์พี่ของท่านฝากมาแจ้ง” จูต้าชางพยักหน้า
“โอ้….รางวัลอะไรที่ทำให้พวกเขาสนใจมันมากขนาดนี้?” หลินเว่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น เมื่อศิษย์พี่ต้องการรางวัล มันย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
“มันคืออาวุธวิญญาณระดับซวนฉี” จูต้าชางกล่าวด้วยความอิจฉา
“ซวนฉี?” หลินเว่ยรู้สึกประหลาดใจ และใบหน้าของเขาก็ประหลาดใจตาม
“ใช้ในการแข่งขันรอบคัดเลือกนี้ ลำดับแรกจะได้รับ ซวนฉีระดับกลาง ที่มีคะแนนสะสม 100,000 แต้ม และกลายเป็นผู้นำของกลุ่ม ในขณะที่อันดับที่สองและสามจะได้รับรางวัล ซวนฉีเกรดต่ำกว่า โดยได้รับ 50,000 และ 20,000 คะแนนตามลำดับ สำหรับอันดับที่สี่ถึงสิบ ที่เหลือทั้งหมดเป็นอาวุธวิญญาณระดับสูง ที่มีคะแนนสะสม 10,000 คะแนน ” จูต้าชาง กล่าวช้า ๆ
“อาวุธซวนฉีเกรดกลางหนึ่งชิ้น เกรดต่ำกว่านั้นสองชิ้น และอุปกรณ์วิญญาณชั้นยอดเจ็ดชิ้น รางวัลใหญ่!” เมื่อได้ยินคำบรรยายของจูต้าชาง หลินเว่ยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“นายท่าน! ท่านจะเข้าร่วมการแข่งขันนี้หรือไม่? จูต้าชางถามด้วยรอยยิ้ม อันที่จริงเขามีคำตอบอยู่ในใจ เมื่อพิจารณาจากการแสดงออกของหลินเว่ย เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะเข้าร่วมการแข่งขันจัดลำดับแน่นอน ท้ายที่สุดรางวัลคืออาวุธซวนฉี
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยความแข็งแกร่งของหลินเว่ย เขาจะชนะที่หนึ่งและได้รับรางวัลซวนฉีระดับกลาง
“ไร้สาระ….ข้าต้องมีส่วนร่วมในการแข่งขัน ข้าไม่ใช่คนโง่ ข้าไม่โง่ข้าจะปล่อยคะแนนสะสมหลายแสนเหล่านั้นไป ข้าไม่ต้องการซวนฉีระดับกลางนั้น คุ้มค่ากับความพยายามของข้าในช่วงแรกที่ข้าฝึกฝนมาครึ่งปี ในตอนนี้ข้าต่อสู้หลายครั้ง
ในเวทีการประลองและสามารถได้รับคะแนนสะสม 100000 ในไม่กี่วัน ไม่มีโอกาสดี ๆ แบบนี้ที่ได้รับมาอย่างง่ายดาย “เมื่อเห็นคำถามของจูต้าชาง หลินเว่ยก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองและถอนหายใจ
“ดี!” จูต้าชางพยักหน้าอย่างมาก เขาอยู่ในสถานศึกษาเทียนหยูมานานกว่าครึ่งปีแล้ว โดยธรรมชาติแล้ว เขารู้จักการใช้คะแนนสะสมในสถานศึกษาเทียนหยู คะแนนสะสมมีประโยชน์มากกว่าพลังปราณ ดังนั้นเขาจึงออกไปทำงานหลายอย่าง
อาศัยความแข็งแกร่งของราชาแห่งการต่อสู้ ซึ่งเป็นเรื่องยากมาก
“นายท่าน! ก่อนหน้านี้ในห้องโถงกงเต๋อ ข้าเห็นว่าซวนฉีระดับต่ำ ต้องใช้คะแนนสะสมมากกว่า 500,000 คะแนนเพื่อแลกเปลี่ยน และในขณะที่ซวนฉีระดับกลาง เริ่มต้นด้วยคะแนนสะสม 5 ล้านคะแนน”
จู้ต้าชางดูเหมือนหลงจู๊เข้าไปทุกที ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และบอกหลินเว่ยเกี่ยวกับราคาของอาวุธซวนฉี
“มันมีค่างั้นหรือ?! อาวุธซวนฉีขนาดกลางนี้เป็นของข้า” หลินเว่ยตกใจเมื่อได้ยินราคาที่จู้ต้าชางบอกเขา แม้ว่าเขาจะเคยไปที่ห้องโถงกงเต๋อหลายครั้ง แต่เขาก็รับงานหรือส่งมอบงาน จากนั้นก็จะฝึกฝนในหอคอยวิญญาณจักรพรรดิ
เขาไม่เคยเห็นสิ่งใดที่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นคะแนนสะสมได้ จากนั้นเขาก็พูดอย่างหนักแน่น ราวกับว่าอาวุธซวนฉีระดับกลางนั้นเป็นของเขาอยู่แล้ว
หลินเว่ยไม่รู้เรื่องอาวุธสงครามมากนัก เมื่อเขาอยู่ในอาณาจักรไป๋ยี่ (บานเกล็ด) ระดับสูงสุดที่เขารู้จักคือ อาวุธวิญญาณ เมื่อเขามาที่สถานศึกษาเทียนหยู เขารู้แค่ว่ามีอาวุธลึกลับอยู่ระดับบน เขาจึงถามจูต้าชางว่า “เฒ่าจู! เจ้ารู้จักอาวุธศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?”
“อาวุธศักดิ์สิทธิ์?” หลังจากได้ยินคำพูดของหลินเว่ย จูต้าชางก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง จากนั้นเขาก็พยักหน้าและกล่าวว่า ” ระดับของอาวุธสงครามแบ่งออกเป็น หยวนฉี หลิงฉี ซวนฉี เทียนฉี และ เฉิงฉี”
“ข้าไม่คิดว่าจะมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อื่นอีกนอกจากซวนฉี แต่เท่าที่ข้ารู้มันไม่น่าจะใช่อาวุธธรรมดา ๆ?” หลินเว่ยถามอย่างสงสัย
นั่นเป็นเพียงชื่อในหมู่คนธรรมดาหรือนักรบระดับต่ำ ท้ายที่สุดอาวุธทุกชิ้นไม่ต่างจากอาวุธที่คนทั่วไปใช้ เพียงแค่วัสดุที่ใช้หล่ออาวุธสงครามนั้นดีกว่าอาวุธธรรมดาหลายเท่า อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับผู้ใช้ได้ จึงไม่ได้อยู่ในหมวดหมู่ของอาวุธสงคราม มันเหมือนกับว่าผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ของนักรบมนุษย์นั้น ดีกว่าอาวุธธรรมดาที่ผู้คนเก่งกาจกว่าคนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่นักรบที่แท้จริง “จูต้าชางขมวดคิ้ว
และกล่าวว่า เขาไม่รู้เกี่ยวกับคำถามของหลินเว่ย หลินเว่ยถามเกี่ยวกับความรู้พื้นฐานของเขา จากนั้นจูต้าชางคิดว่าหลินเว่ยน่าจะมาจากตระกูลใหญ่ เนื่องจากไม่รู้ข้อมูลของคนระดับล่างมากนัก
“อาวุธสงครามขั้นพื้นฐานที่สุดคือการเพิ่มพลังปราณเข้าไป ในบรรดาอาวุธทั้งหมดระดับต่ำสุดคือ หยวนฉี และความสามารถเดียวของหยวนฉี คือการเพิ่มแรงพลังปราณ จนกลายเป็นอาวุธวิญญาณ เมื่อเทียบกับอาวุธวิญญาณ
ที่ไม่เพียงแต่มีพลังปราณเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถอื่น ๆ ที่สามารถนำไปใช้กับร่างกายของเจ้าของได้ เครื่องมือวิญญาณทุกชิ้นมีทักษะอย่างน้อยหนึ่งอย่าง ในขณะที่ซวนฉีนั้นมีหน้าที่ทั้งเป็นอาวุธวิญญาณและความสามารถลึกลับบางอย่าง
มันลึกลับมาก โดยที่ข้าไม่รู้เกี่ยวกับอาวุธสักดิ์สิทธิ์เลย” จูต้าชางพูดช้า ๆ
“เข้าใจแล้ว!” หลินเว่ยพยักหน้าและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง โชคดีที่เขามองว่าอาวุธทุกชนิดเป็นอาวุธสงคราม ตอนนี้เขายังงุนงงกับมันอยู่ อย่างไรก็ตาม ท่าทางของเขาหายวับไป ในพริบตาเขาก็กลับมาเป็นปกติ
เขาถามต่อไปว่า “มีอาวุธระดับสูงกว่านี้ อยู่เบื้องหลังอาวุธศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?”
“ข้าไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่มีข่าวลือว่ามีระดับอาวุธที่สูงกว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์ นั่นคืออาวุธที่ถูกหลอมขึ้นมา อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงตำนานมาโดยตลอด และไม่มีใครพบเห็นมัน
เปรียบเสมือนจุดสูงสุดของนักรบ เทพเจ้าแห่งสงครามในตำนานที่ไม่เคยพบเจอ ถึงระดับมานานนับพันปี ” จูต้าชางส่ายหัวและพูดขึ้น
หลังจากที่หลินเว่ยเข้าใจเรื่องอาวุธบางอย่างแล้ว หลินเว่ยก็ถามเกี่ยวกับการแข่งขัน: “เอาล่ะ! เวลาของการแข่งขันคือเมื่อใด?”
“ในตอนเช้า หลังจากผ่านไปสามวัน ผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนจะต้องต่อสู้กันหนึ่งครั้ง เพื่อตัดสินลำดับตามจำนวนครั้งที่ประสบความสำเร็จ” เมื่อเขาได้ยินหลินเว่ยถามเกี่ยวกับเวลาของการแข่งขัน
จูต้าชางตอบอย่างเร่งรีบ เขาไม่เพียงแต่พูดถึงเวลาของการแข่งขัน แต่ยังบอกวิธีการแข่งขันด้วย
“กล่าวคือข้าต้องต่อสู้กับทุกคนในครั้งเดียว แล้วความแข็งแกร่งของเก้าคนที่เหลือล่ะ เป็นศิษย์พี่ของข้าทั้งหมดหรือไม่?” เมื่อได้ยินคำพูดของจู้ต้าชาง หลินเว่ยครุ่นคิดสักครู่แล้วจึงถาม
“ใช่! ท่านต้องต่อสู้เก้าครั้ง โดยมีศิษย์พี่อาวุโสเพียงสองคนที่ได้เข้าสู่การแข่งขัน คนที่มีพลังมากที่สุดคือราชาแห่งการต่อสู้ ระดับสาม และอีกคนหนึ่งคือราชาแห่งการต่อสู้ ระดับหนึ่ง ถัดไปศิษย์พี่ของท่าน ผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของขุนพลและขุนพลคนอื่น ๆ อีกหลายคนอยู่ในระดับพลังต้น ๆ ไม่กี่คน สุดท้ายคือขุนพลระดับแปด และเจียงเผิงก็อยู่ที่นั่นด้วย ดูเหมือนว่าเนื่องจากการท่านสามารถเข้าไปสู้ในการแข่งขันรอบถัดไป ทำให้เจียงเผิงมีโอกาสได้แข่งขันอีกรอบ” จูต้าชางพยักหน้า
“มีขุนพลทั้งสองคน ไม่แน่ว่าอาจจะทะลวงผ่านด่านราชาแห่งการต่อสู้ได้ ก่อนอายุ 25 ปี ยังมีใครบางคนที่อาจจะสามารถทะลวงผ่านขั้นราชาแห่งการต่อสู้ได้ และในตอนนี้พลังของเขาอยู่ในจุดสูงสุดของขุนพล
สถานศึกษาเทียนหยูแห่งนี้ เป็นเสือซ่อนมังกรที่แท้จริง! แต่เหตุใดข้าไม่เคยรู้มาก่อน
สำหรับเจียงเผิง นอกจากเขาจะอารมณ์ไม่ดีแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังดี เมื่อเทียบกับระดับพลังจุดสูงสุดของขุนพลธรรมดา ๆ เขายังแข็งแกร่งกว่ามาก สถานศึกษาจงใจไม่แพร่เรื่องนี้ไป เพราะการแข่งขันระหว่างสถานศึกษาในอาณาเขตเฟิงหยูเป็นแน่ การแข่งขันระหว่างสถานศึกษา บางทีตอนนั้นเจียงเผิงอาจจะสามารถทะลุไปถึงราชาแห่งการต่อสู้ได้” หลังจากถอนหายใจสักสองสามคำ หลินเว่ยก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย เมื่อได้ยินคนพูด ราวกับว่าพวกเขาได้รับการคัดเลือกจากสถานศึกษาแล้ว
“จูต้าชางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ พูดว่าแหล่งข้อมูลของเขาเป็นเพียงคำบอกเล่า ดังนั้นเขาจึงบอกไม่ได้ว่าจริงแท้เพียงใด
“ข้าเข้าใจ!” หลินเว่ยพยักหน้าอย่างชัดเจน แต่เขาไม่คิดว่ามันแปลก มีศิษย์สองคนที่มีการฝึกฝนใกล้จะเลื่อนระดับไปถึงราชาแห่งการต่อสู้ ย่อมจะต้องได้รับการคัดเลือก หากเรื่องนี้แพร่ออกไป อาจเป็นการกลั่นแกล้งเล็กน้อยผู้อื่นเล็กน้อย
“มีเรื่องอันใดที่ข้าพอจะช่วยท่านได้อีกหรือไม่?” จูต้าชางถาม
“อืม! ไม่มีแล้ว เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถอะ! สามวันต่อมาค่อยมาเรียกข้า ในตอนนี้อย่ารบกวนข้าสักสองสามวัน หลินเว่ยพยักหน้าและบอกให้ จูต้าชางออกไป
หลังจากที่จู้ต้าชางจากไป หลินเว่ยก็หยิบยาออกมาหนึ่งขวด เทยาหนึ่งเม็ดและหยิบมันออกมา ยาเม็ดที่หลินเว่ยกินไปนั้น เป็นสิ่งของที่เขาเก็บเกี่ยวมาได้ตอนสังหารคนในภารกิจก่อนหน้านี้ ยังมีอีกหลายสิบขวด
พวกมันเป็นยาเม็ดหลิวปินหรงหยวน
เป็นเวลาครึ่งปีที่ผ่านมา มีขุนศึกเสียชีวิตด้วยน้ำมือของหลินเว่ย แม้แต่ขุนพล หลินเว่ยก็ยังสังหารพวกเขาไปบางส่วน แม้ว่าแต่ละคนจะมีเม็ดยาไม่มากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยาที่ใช้ในการฝึกฝนและเลื่อนระดับพลัง
แม้แต่ในอาณาจักรเฟิงหยู แต่ทุกคนก็ไม่สามารถนำมันออกมาใช้ได้อย่างเหลือเฟือ โชคดีที่ทรัพยากรของอาณาจักรเฟิงหยูไม่ใช่เหมือนอาณาจักรไป๋ยี่ หลังจากสังหารผู้คนได้หลินเว่ยสามารถเก็บสะสมพวกมันไว้ได้
หลายร้อยขวดซึ่งเพียงพอสำหรับหลินเว่ยที่จะกินได้อย่างสุรุ่ยสุร่าย
