“ฮ่า ฮ่า อย่าลืมเสียล่ะ แม่สาวน้อย โปรดอย่ามากวนข้าอีก” เซี่ยงเส้าหยุนหัวเราะ
ทันใดนั้น ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เด็กหนุ่ม เมื่อพวกเขาเห็นกงฉินหยินยืนใกล้เคียงกับเขา และได้ยินคำที่เขาเรียกกงฉินหยิน สีหน้าพวกเขาต่างสับสน หากเป็นวันอื่น พวกเขาจะต้องจับเด็กหนุ่มคนนี้โยนลงแม่น้ำไปแล้ว นี่เขากล้าเรียกเทพีของเราว่าสาวน้อยหรือ? ยอมรับไม่ได้! เหล่าศิษย์ชายพยายามข่มตน และดูว่าเด็กหนุ่มผู้นี้จะถูกคนของสถาบันประตูธงทำร้ายหรือไม่
เซี่ยงเส้าหยุนเดินไปยังดาดฟ้าเรือ และกระโดดลงไปที่แผ่นไม้ เขาไม่ได้กระโดดไปยังแผ่นไม้กระดานของฝั่งตำหนักยุทธ์ แต่เขากลับกระโดดตรงไปที่ลาหลิวเฟิง
“คู่ต่อสู้ที่จะพ่ายแพ้กล้าแสดงท่าทีเช่นนี้กับข้าหรือ? ไปให้พ้น” เซี่ยงเส้าหยุนตะคอก เสียงของเขาดัง และน่าประทับใจ เมื่อผสมกับการเผยตัวเล็กน้อย ทำให้เกิดคลื่นเสียงทะลวงเข้าไปยังหูของลาหลิวเฟิง ทำให้จิตใจว่างเปล่าไปชั่วขณะ
ในดวงตาของเขา เซี่ยงเส้าหยุนดูราวกับเป็นมังกรกลายสภาพมา และยังดูราวกับพยัคฆ์ที่ดูดุร้าย ดูน่ากลัวยิ่ง หลังจากได้สติ เซี่ยงเส้าหยุนก็ฟาดเข้าที่หน้าของเขาแล้ว
ตู้ม!
ลาหลิวเฟิงถูกเตะตกแม่น้ำไปก่อนที่จะได้ทำอะไร ผู้คนต่างเงียบงันเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า
ศิษย์ของฝั่งตำหนักยุทธ์ต่างตะโกน “สุดยอด!”
ความพ่ายแพ้ของโม่ซู ลู่หยานฉวน และเฉินฉินทำให้พวกเขาโกรธไม่น้อย ตอนนี้ เซี่ยงเส้าหยุนได้เป็นผู้ระบายความโกรธแทนพวกเขาแล้ว หลังจากส่งลาหลิวเฟิงลงไปในแม่น้ำ เซี่ยงเส้าหยุนกระโดดไปยังแผ่นกระดานเรื่อย ๆ สร้างภาพที่ดูมีชีวิตชีวานัก จากนั้นเขาสะบัดผม และสร้างรอยยิ้มที่มีเสน่ห์บนใบหน้าอันหล่อเหลา ทำให้เหล่าศิษย์หญิงจำนวนมากต่างหลงไหล และส่งเสียงให้กำลังใจ
เซี่ยงเส้าหยุนอายุน้อยกว่าโม่ซูเล็กน้อย ทว่า กลับมีความสามารถพิเศษที่เหนือกว่า และเขาดูโดดเด่นจากผู้อื่นเมื่อเทียบกับตอนที่เขาทำตัวราวกับคนโง่ที่บ้าดีเดือด
“บ้าฉิบ! เจ้าเล่นข้าทีเผลอ! ข้าไม่ยอมรับแน่!” ลาหลิวเฟิงตะโกนหลังจากตกลงไปในน้ำ จมูกของเขาช้ำจากการโดนเซี่ยงเส้าหยุนเตะ และมีเลือดออก ทำให้เขาดูแย่ แต่ความห้าวหาญของเขายังคงน่ายกย่อง
“แน่นอน ข้าจะมอบโอกาสเจ้าอีกหน” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าว ขณะแสดงท่าทีเย้ยหยัน
“ตาย!” ลาหลิวเฟิงกระโดดลงจากเรืออีกครั้ง ขณะลอยอยู่ในอากาศ เขาได้ชักอาวุธ และเหวี่ยงตรงมาที่เซี่ยงเส้าหยุน เขาพยายามจะทำให้เซี่ยงเส้าหยุนได้ลิ้มรสความเจ็บปวด
ลาหลิวเฟิงใช้พลังทั้งหมดเข้าโจมตี ควบคู่ไปกับความได้เปรียบเรื่องความสูงจากการโจมตีจากด้านบน เขามั่นใจว่าจะสามารถสังหารเซี่ยงเส้าหยุนด้วยการฟันในครั้งเดียว แต่เมื่อดาบเข้าถึงตัวเซี่ยงเส้าหยุน เซี่ยงเส้าหยุนได้จับดาบของเขาไว้ด้วยเพียงสองนิ้ว ทำให้ผู้พบเห็นต่างร้องเสียงหลง การจับอาวุธด้วยนิ้วมือเนี่ยนะ? ช่างเป็นนิ้วที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้?
“เจ้าควรไปให้พ้นเสียตั้งแต่ตอนนี้? เซี่ยงเส้าหยุนผลักดาบ ก่อนจะผลักลาหลิวเฟิงตกลงไปในแม่น้ำอีกครั้ง ตอนนี้ ลาหลิวเฟิงช่างดูน่าอดสูกว่าเก่านัก เขาพ่ายแพ้แก่เซี่ยงเส้าหยุนถึงสองครั้ง ถือเป็นความอัปยศอย่างที่สุด
“สามคนที่ประลองก่อนหน้านี้ ข้าจะให้พวกเจ้าเข้ามาพร้อมกัน ข้าจะจัดการพวกเจ้าเอง” เซี่ยงเส้าหยุนเพิกเฉยต่อลาหลิวเฟิง และเริ่มยั่วยุสถาบันประตูธงอีกครั้ง
ในขณะที่ทำเช่นนั้น เขาได้จ้องไปยังฟางฉิงเอ๋ออย่างโจ่งแจ้งด้วยสายตาที่ราวกับจะมองผ่านทะลุเสื้อผ้า และเห็นทุกสิ่งภายใน ฟางฉิงเอ๋อเป็นคนที่ค่อนข้างหัวแข็ง การถูกจ้องมองทำให้นางไม่สบายใจ ราวกับว่ามีแมลงไต่ไปทั่วทั้งร่างกาย นางจ้องกลับไปยังเด็กหนุ่มด้วยสายตาเฉียบคม ขณะพยายามบังคับให้เซี่ยงเส้าหยุนหลบสายตา แต่ก็เปล่าประโยชน์
“ไม่เลวเลย นี่ เจ้าอยากมาเป็นสาวใช้ของข้าไหม?” เซี่ยงเส้าหยุนยั่วยุอีกครั้ง ซึ่งจะได้ผล
“ไอ้เวร นี่เจ้าคิดว่าไม่มีใครในสถาบันประตูธงจะทำสิ่งใดต่อเจ้าได้งั้นหรือ?”
“โปรดอย่าห้ามข้า! ข้าจะสังหารมันเดี๋ยวนี้!”
“เขาท้าทายความตาย นี่เขาคิดจริงหรือว่าจะสามารถต่อกรกับศิษย์พี่ฟางได้? เหอะ เขาไม่เจียมตัวเอาเสียเลย”
“ใจเย็นก่อน เขาเพียงพยายามยั่วยุเรา อย่าหลงไปกับมัน บางทีเขาอาจจะมีไพ่ตายซ่อนอยู่”
“ไพ่ตายบ้านเจ้าสิ ข้าจะสังหารเขา!”
สุดท้าย มีเด็กหนุ่มจากสถาบันประตูธงที่ไม่อาจทนต่อความโกรธได้ และเข้าพึ่งเข้าใส่เซี่ยงเส้าหยุน เขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับดวงดาวขั้นแปด ซึ่งเป็นสาเหตุที่ลั่วหลินไม่ห้ามเขา ด้วยต้องการดูให้แน่ชัดว่าเด็กหนุ่มผู้เป็นศัตรูนั้นอ่อนแอจริงหรือไม่
ผู้ที่เข้ามาใหม่นั้นแข็งแกร่งกว่าลาหลิวเฟิงมาก และเขาไม่ใช่ผู้ที่ไร้หัวคิด ด้วยวางแผนกระโดดลงบนแผ่นไม้อื่น ก่อนจะเริ่มโจมตี เซี่ยงเส้าหยุนดูราวกับรู้ว่าเขาพยายามจะทำสิ่งใด ดังนั้น เขาจึงเตะน้ำ ทำให้แผ่นไม้เปลี่ยนตำแหน่ง
ซึ่งทำให้แผ่นที่จะลงบนไม้กระดานที่วางไว้ล่วงหน้าเปลี่ยนไป ทำให้เขาตกใจมาก แต่ด้วยเป็นคนที่มีความสามารถพอสมควร เขาเฉือนน้ำด้วยดาบ และใช้แรงกระแทกเพื่อตีลังกากลางอากาศ ก่อนจะยืนบนไม้กระดาน
เวลานั้น เหล่าคนจากสถาบันประตูธงได้ตะโกน “ทำได้ดีมาก!”
ตอนนั้นเอง เซี่ยงเส้าหยุนร่อนข้ามน้ำบนไม้กระดานราวกับกำลังโต้คลื่น
“ระวัง!” เหล่าศิษย์จากสถาบันประตูธงตะโกน
แต่กระนั้น มันก็สายไปเสียแล้ว เซี่ยงเส้าหยุนนั่นรวดเร็วมาก และเขาได้มาถึงตรงหน้าของเด็กหนุ่ม ก่อนจะส่งผ่ามือออก
ฝ่ามือผ่าเมฆา!
ตู้ม!
เด็กหนุ่มไม่ทันได้ตั้งตัว เขาถูกกระแทก และตกลงไปในน้ำ ทำให้ศิษย์จากสถาบันประตูธงต้องอึ้ง บางคนถึงกับตะโกน “ไร้ยางอาย! นี่ไม่ใช่การต่อสู้ เจ้าเล่นทีเผลอ!”
แม้ว่าทางตำหนักยุทธ์เองก็รู้สึกว่าเซี่ยงเส้าหยุนไร้ยางอาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขารู้สึกดีที่เซี่ยงเส้าได้ทำให้สถาบันประตูธงพ่ายแพ้ ความโกรธของพวกเขาถูกระบายไปจนหมด
“หลินหยวน ไปซะ อย่าทำผิดพลาดเชียวล่ะ” ลั่วหลินกล่าว
เด็กหนุ่มยืนไม่ไกลจากเขาก้าวออกมาด้านหน้า และกล่าว “สบายใจได้เลย ท่านรองอาจารย์ใหญ่ ข้าจะดูแลเขาอย่างดีเลยเชียว”
เขากระโดดลงจากเรือ ขณะลอยกลางอากาศ เขาได้หยิบกระบี่ และเหวี่ยงตรงไปที่เซี่ยงเส้าหยุน
“ตาย!” วิธีของหลินหยวนคือ จัดการเซี่ยงเส้าหยุนก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว หรือโจมตีด้วยทุกสิ่งที่เขามี ด้วยจะไม่ทำผิดซ้ำซากเหมือนศิษย์ทั้งสองก่อนหน้าที่ประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป
