ย้อนไปเมื่อ 1500 ปี
ก่อน มหาสงครามระหว่างเหล่า เคออส(Chaos) มนุษย์(Humanity) และ ดิออเดอร์(The Order)
ณ ปราสาทที่ยิ่งใหญ่หาเปรียบมิได้ ของไวเคาน์เตส เอเรน่า ในวันที่ 4 เดือน 4 ของปีนั้น นางได้ใหักำเนินลูกสาวผู้แสนงดงาม นามว่า สกาเล็ต(Scarlet) แต่โชคร้ายยิ่งนักที่นาง จะไม่สามารถมีชีวิตรอดเกิน 13 ปีได้ เนื่องจากการอาการป่วยแต่กำเนิด
เอเรน่าได้แต่กังวล วันแล้ววันเล่า เฝ้าหาวิธีที่จะรักษาชีวิตของลูกสาวตนไว้ให้ได้ นางได้ป่าวประกาศไปทั่วราชอนาจักร
“ทุกหมู่บ้าน ทุกแห่งหน ที่ใดมีความสามารถที่จะรักษาลูกสาวของข้าได้ ข้าจะมอบรางวัลให้อย่างงาม ขอแค่เจ้าร้องขอ”
แต่ก็ไร้ซึ่งความหวัง…
13 ปีผ่านไป
เอเรน่ามีอาการป่วยหนักเนื่องจากนางต้องทนทุกข์กับความกลัวที่จะต้องเสียลูกสาวไป
“ท่านหญิง ท่านหญิง มีคนมาขอพบท่านขอรับ” คนใช้กล่าว
“ข้าไม่ต้องการให้ให้มารบกวน” เอเรน่ากล่าว
“แต่ท่านชายผู้นี้บอกว่ามีวิธีจะรักษาคุณหนูนะขอรับ” คนใช้กล่าว
“ห้ะ!! ว่ายังไงน่ะ เจ้ารีบไปนำตัวเขามาพบข้า” เอเรน่ากล่าวด้วยความร้อนใจ
คนใช้รีบไปพาตัวชายแปลกหน้าที่ใส่ผ้าคลุมสีดำดวงตามีความน่าสงสัย เข้ามาพบกับเอเรน่า ทันใดที่เขาเข้ามาเขาก็บอกกับเอเรน่าว่า สกาเล็ตจะไม่รอดพ้นคืนนี้ไปหากท่านช้ากว่านี้
“เจ้าหมายความว่ายังไง!?” เอเรน่ากล่าวด้วยความโกรธ
“ข้าก็หมายความตามที่พูด หากท่านไม่ต้องการข้าก็จะไป” ชายแปลกหน้ากล่าว
“เอาเถอะ ข้าขอโทษ ข้าไม่ทันระวังเอง แล้วท่านจะช่วยลูกสาวข้าได้จริงหรอ” เอเรน่าถอนหายใจและกล่าว
“ได้สิ แต่ข้าต้องการ…. *ปั้งๆ* ” ชายแปลกหน้าพูดไม่ทันจบคนใช้คนสนิทของสกาเล็ตก็มาเคาะประตูด้วยความร้อนรน
“ท่านหญิง! ท่านหญิง!! คุณหนูหมดสติไปเจ้าค่ะ!!” คนสนิทของสกาเล็ตกล่าว
“ห้ะ!! เจ้าว่ายังไงนะ!! คนแปลกหน้าไม่ว่าเจ้าต้องการอะไรข้าจะมอบมันให้เจ้าไปส่ะไปช่วยนาง” เอเรน่ากล่าวด้วยความตกใจ
“หึ… ได้” ชายแปลกหน้ากล่าว
ชายแปลกหน้าเดินออกจากประตูไปพร้อมกับคนสนิทของสกาเล็ต
ณ ห้องสกาเล็ต
“เอาล่ะ แม่หนูน้อยข้าจะช่วยเจ้าเอง” ชายแปลกหน้ากล่าว
ชายแปลกหน้าได้บอกให้ทุกคนออกไปจากห้อง และเขาก็เริ่มพิธี เขาเริ่มจากการนำมีดมากรีดที่หน้าอกของสกาเล็ต นำเลือดของนางมาวาด วงแหวนเวทแปลกๆ พร้อมกับร่ายคาถา เขานำเอาแกนเวทของอตัวเอง ¼ ส่วนฝั่งให้กับสกาเล็ต ทันใดนั้นร่างกายของนางก็เริ่มฟื้นฟู หน้าอกของนางที่ถูกกรีดก็กลับมาปิดสนิทเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากการรักษาเสร็จชายแปลกหน้าก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย..
“ท่านแม่… ท่านแม่…” สกาเล็ตเริ่มฟื้นสติ
“ลูกแม่ ในที่สุด ขอบคุณท่านชายแปลกหน้า” เอเรน่ากล่าว
ณ ภูเขาแห่งเลือด
“มันเริ่มต้นแล้วสิน่ะ เมล็ดพันธุ์ของข้า ฮ่าๆๆๆๆ” ชายแปลกหน้ากล่าว
ชายแปลกหน้ากล่าวพร้อมกับยิ้มด้วยสีหน้าชั่วร้าย
