1 ปีหลังสกาเล็ต อยู่ร่วมกับเหล่าอัศวิน
นี่ก็วันเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง…ของสกาเล็ตและกลุ่มอัศวิน
เนื่องจาก มีรายงานว่ามีการปรากฏตัวของกลุ่มโจร ลูคัส จึ่งถูกสั่งให้จัดกองกำลังไปจัดการ ลูคัส และอัศวินอีก 10 นายควบม้าไปยังสถานที่ ที่ได้รับตามรายงาน ส่วนสกาเล็ต นั้น ได้เข้ารับการฝึกกับหัวหน้าอัศวินเพื่อฝึกวิชาไว้ป้องกันตัว
ทางด้านลูคัส
ลูคัสและอัศวินทั้ง 10 นายได้เดินทางมาถึงสถานที่ที่ได้รับตามรายงาน แต่ก็ไม่พบอะไรเลย ลูคัสคาดว่านี่อาจจะเป็นเพียงกลลวง จึงสั่งให้อัศวินทั้ง 10 นาย สำราจและตั้งค่ายเพื่อพักผ่อน และเตรียมเดินทางการในวันพรุ่งนี้…
กลางดึกในคืนนั้น…กลุ่มโจรที่ดักอยู่นานแล้วก็ได้ปรากฏตัวออกมา และเริ่มการฆ่าอัศวินเฝ้ายามไป 2 คน
โชคยังเข้าข้างลูคัส ที่มีอัศวินหนึ่งคนออกมาทำธุระตอนดึก เขาเห็นพวกโจรที่กำลังฆ่าอัศวิน เขาจะรีบแจ้งเตือนอัศวินคนที่เหลือที่ยังหลับอยู่ พร้อมกับหยิบดาบข้างกายของเขาออกมาสู้
“มีการโจมตี!! มีการโจมตี!!” อัศวินคนหนึ่งพูด
ลูคัสสะดุ้งตื่นพร้อมกับหยิบดาบข้างกายของเขาขึ้นมา และออกจากเต็นท์เพื่อออกไปสู้..
“ย๊าาาา ” เสียงต่อสู้เริ่มขึ้น..
ทางด้านสกาเล็ต
สกาเล็ตได้สะดุ้งตื่นกลางดึกคืนเดียวกันกับที่ลูคัสถูกโจมตี เทอฝันเห็นนิมิต ที่ลูคัสมีบาดแผลตามตัวเขานอนอยู่บนกองเลือด… แม้นางจะตกใจแต่นางก็คิดว่าเป็นแค่เพียงฝัน…
วันถัดมาหลังจากเหตุการ การลอบโจมตี.. สกาเล็ตยังไม่ได้ข่าวของลูคัส จึงขอให้ หัวหน้าอัศวินส่งคนออกไปตามหา หัวหน้าอัศวินพอได้รับข่าวจากสกาเล็ต ว่าลูคัส ยังไม่กลับมา จึงส่ง อัศวินมือดี 20 นายออกไปตามหา.. สกาเล็ตได้แต่อ้อนวอนต่อองค์เทพ ขอให้ลูคัสปลอดภัย
“โอ้ ท่านเกว็นเทพผู้หญิงใหญ่ ได้โปรด.. ได้โปรดช่วยเหลือลูคัสให้ปลอดภัยด้วยเถิ่ด..” สกาเล็ตวอนต่อทวยเทพ
หนึ่งวันให้หลัง หลังจากกลุ่มอัศวินออกไปตามหา ลูคัส.. แต่ก็ยังไม่กลับมา.. สกาเล็ตได้แต่รอ เพราะหัวหน้าอัศวิน สั่งห้ามนางไม่ให้ออกไปตามหา.. หัวหน้าอัศวินบอกกับนางว่า “ไม่ต้องห่วง เขาจะต้องไม่เป็นอะไรข้ารู้ดี”
ในเย็นวันนั้น.. สกาเล็ตยังคงนั่งเฝ้าคอยอยู่ที่หน้าป้อมปราการดรากูล.. นางเริ่มจะถอดใจและคิดกับตัวเอง ว่าเขาอาจจะไม่กลับมาอีกแล้ว.. ทันใดนั้น ก็มีม้าเร็วมาส่งสารให้กับหัวหน้าอัศวิน.. สกาเล็ตที่คิดว่าสารนั้นอาจจะเป็น ข่าวของลูคัส ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่นางคิด นางจึงรีบไปถามหัวหน้าอัศวิน
“ลุงยิ้มคะ นั้นใช่ข่าวของลูคัสหรือไม่?” สกาเล็ตถามด้วยความร้อนรนบวกกับความเหนื่อยที่นางรีบวิ่งมา
“ใช่แล้วล่ะ..” ลุงยิ้มพูดและมองสกาเล็ต
“เขาเป็นอย่างไรบ้างคะ? คุณลุง” สกาเล็ตถาม
“เขากำลังจะกลับมาถึงภายใน 1-2 วันนี้แหละแต่..” ลุงยิ้มพูดและเดินไปที่หน้าต่าง
“แต่อะไรคะ? มีอะไรงั้นหรอ..ท่านพูดมาเถอะข้าทำใจไว้แล้ว” สกาเล็ตถามและเดินตาม..
“ลูคัส และ อัศวิน 2 คนรอดมาได้ แต่ลูคัสบาดเจ็บสาหัส” ลุงยิ้มตอบ
สกาเล็ตได้แต่ยืนนิ่ง..ในหัวของนางโล่งไปหมด นางคิดอะไรไม่ออก นางได้แต่คิดในหัว
“ทำไมกัน.. ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดคนรอบข้างของข้าจึงต้องจากไปทีละคน..” สกาเล็ตคิดและเริ่มน้ำตาไหล
ลุงยิ้มเห็นดั้งนั้นจึงเข้าไปกอดนางไว้และพูด “ไม่เป็นไร หรอกแม่หนู เขาจะต้องไม่เป็นอะไร”
“ข้าไม่เข้าใจ… ข้าไม่เข้าใจ… ข้าไม่เข้าใจ… ”สกาเล็ตยังคงคิดและร้องไห้ออกมาไม่หยุด
